Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
เปิดตัวแฟน
-บ้านเอกอนันต์
“ขอบคุณสำหรับดินเนอร์วันนี้นะคะ นินมีความสุขมากเลยค่ะ” ฉันยิ้มกว้างมองดอกกุหลาบสีขาวช่อใหญ่ที่พี่เพทายเป็นคนให้มา
“พี่ยินดีนะที่เห็นนินมีความสุข”
“เอาไว้ครั้งหน้า นินขอเลี้ยงตอบแทนพี่บ้างแล้วกันนะ”
“แต่พี่กินจุนะ นินจะเลี้ยงไหวแน่เหรอ?” มือหนาเลื่อนมายีผมฉันเบาๆ ด้วยความเอ็นดู
“เลี้ยงไหวแน่นอนค่ะ แค่นี้สบายมาก”
“ตรงนี้น้ำค้างลง พี่ว่านินรีบเข้าบ้านเถอะ เดี๋ยวจะไม่สบาย”
“ถ้างั้นนินเข้าบ้านก่อนนะคะ แล้วเจอกันที่มหาลัย”
“แล้วเจอกันครับ”
ฉันยิ้มกว้างพลางโบกมือลาเมื่อพี่เพทายขับรถออกไป
พรึ่บ!
“อ๊ะ! คะ…คุณพ่อ ตกใจหมดเลยค่ะ” ฉันยกมือทาบอกด้วยความตกใจเมื่อหันหลังกลับมาแล้วเจอคุณพ่อที่ยืนอยู่
“พ่อยืนอยู่ตรงนี้ตั้งนานแล้วนะ หนูนั่นแหละ มัวใจลอยอะไรอยู่?”
“กำลังคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยน่ะค่ะ”
“วันนี้ไปดินเนอร์กับเพทายเป็นยังไงบ้าง เล่าให้พ่อฟังหน่อยได้ไหม?”
“ก็ดีค่ะพ่อ วันนี้พี่เพทายขอหนูเป็นแฟนด้วย” ฉันตั้งอกตั้งใจเล่าให้คุณพ่อฟัง เพราะไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรก็มักมาปรึกษากับคุณพ่ออยู่เสมอ
“แล้วหนูว่ายังไง ตอบตกลงไหม?”
“ต้องตกลงสิคะ พี่เพทายเขาอบอุ่นแล้วก็ใจดีกับหนูมากๆ” ริมฝีปากบางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เมื่อนึกย้อนกลับไปถึงเหตุการณ์โรแมนติกที่เพิ่งเกิดขึ้น
“แบบนี้ไบรอันของพ่อก็อกหักแล้วสิ” คุณพ่อพูดแซว ดูเหมือนว่าพ่อกับแม่จะชอบไบรอันอยู่ไม่น้อย คงอาจจะเป็นเพราะเห็นกันมาตั้งแต่เด็ก
“ไบรอันนั่นแหละที่มีแฟนก่อนหนู” พอได้ยินชื่อเขา ความรู้สึกของฉันมันก็ห่อเหี่ยวลงในทันที
“ไบรอันเนี่ยนะจะมีแฟน? พ่อเห็นเขาชอบหนูจะตายไป”
“จริงค่ะพ่อ วันนี้หนูเห็นเขากับผู้หญิงคนนึงนั่งจู๋จี๋กัน ทั้งๆ ที่หนูก็นั่งอยู่ด้วย”
ฉันฟ้องพ่อ ไม่สิ! เล่าให้พ่อฟังว่าวันนั้นมันเกิดอะไรขึ้นบ้าง คนที่คุณพ่อกับคุณแม่โปรดปรานนักหนา สุดท้ายก็เจ้าชู้เหมือนผู้ชายคนอื่นๆ นั่นแหละ
แล้วฉันจะโมโหทำไมกัน ถึงไบรอันจะมีใครมันก็ไม่ใช่เรื่องของฉัน
“แล้วหนูรู้สึกยังไงบ้าง?”
“ก็รู้สึก…”
ยังไม่ทันที่จะได้บอกว่ารู้สึกยังไงกับไบรอัน เสียงของแม่ก็ดังแทรกขึ้นมาเสียก่อน
“พี่คินคะ ยาแก้ปวดได้หรือยังคะ?”
“ได้แล้วครับ เดี๋ยวพี่เอาไปให้นะ” คุณพ่อตะโกนตอบกลับไป ถึงแม้จะดูดุแต่ว่ากลัวคุณแม่ยิ่งกว่าอะไรดี
“คุณแม่เป็นอะไรทำไมต้องกินยาแก้ปวดด้วยคะ?”
“แม่ไม่สบายน่ะ ปวดหัวนิดหน่อย แต่พ่อเช็ดตัวให้แล้วล่ะ”
“ถ้างั้นคุณพ่อรีบไปเถอะค่ะ คุณแม่ตามแล้ว”
“พ่อไปก่อนนะ ถ้าหนูมีเวลาว่างก็ชวนเพทายมาทานข้าวกับพ่อหน่อย พ่ออยากทำความรู้จักลูกเขย”
“…..” ฉันยิ้มแทนคำตอบมองตามแผ่นหลังของคุณพ่อที่รีบเดินออกไป
-หลายวันต่อมา-
“นั่นมันไบรอัน เดกซ์ ใช่ไหม เห็นหยุดเรียนไปตั้งหลายวัน นั่งรถมากับใครนะ”
“ผู้หญิงคนนั้นสวยอย่างกับนางแบบ ใช่แฟนไบรอันหรือเปล่านะ”
“ฉันว่าใช่แน่ๆ ดูท่าทางกระหนุงกระหนิงเชียว ต้องเป็นแฟนกันชัวร์!”
“ถ้าไบรอันมีแฟนแบบนี้ ฉันก็อกหักน่ะสิ”
“แกอกหักคนเดียวที่ไหน ฉันก็อกหักเหมือนแกนั่นแหละ คิดแล้วเศร้า”
ฉันถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ เมื่อได้ยินเสียงของนักศึกษาสาวๆ ที่กำลังพูดถึงไบรอัน
เขาเปิดประตูเดินลงจากรถพร้อมกับพี่แอนนาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“นินลา!” เสียงของไบรอันร้องเรียกเมื่อเห็นฉันเดินผ่านหน้าไป
“…..”
“เดี๋ยวก่อนนินลา” เขารีบเดินมาขวางหน้าฉันไว้ ในขณะที่กำลังจะเดินหนี บาดแผลบนใบหน้าหล่อๆ ของเขาเริ่มจางลงบ้างแล้ว แต่ก็ยังหลงเหลือให้เห็นอยู่ดี
“อะไรของนาย”
“กลางวันนี้ไปกินข้าวกัน”
“ฉันมีนัดกับส้มโอแล้ว”
“แล้วตอนเย็นว่างไหม จะพาไปดูหนัง”
“ไม่ว่าง”
“งอนอะไรอีก?” ใบหน้าคมคายโน้มต่ำลงมาใกล้ ก่อนที่ฉันจะขยับถอยหลังหนี
“ไม่ได้งอน”
“ฉันไม่เชื่อ เธอกำลังงอนฉันอยู่”
“แล้วฉันจะงอนนายทำไม เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย”
“ทำไมจะไม่เป็น ก็เธอน่ะเป็นมะ…”
“จะพูดอะไรก็เกรงใจผู้หญิงของนายด้วยนะ” ไม่พูดเปล่าแต่ฉันยังมองพี่แอนนาที่ยืนอยู่ทางด้านหลัง ซึ่งเธอกำลังยืนยิ้มให้ฉันอยู่พอดี
“ผู้หญิงของฉัน?” คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันคล้ายกับสงสัยในสิ่งที่ฉันพูด
“ยัยนิน ได้เวลาเข้าเรียนแล้ว” เสียงของเมษาตะโกนเรียก ทำให้ฉันได้สติแล้วรีบเดินออกมาจากตรงนั้น
“จะไปเดี๋ยวนี้แหละ”
ติ๊ด! ฉันสะดุ้งตื่นจากภวังค์ ในขณะที่กำลังในใจลอยในคาบเรียน
มือเรียวล้วงกระเป๋าเพื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดดู ก่อนจะเห็นว่าเป็นพี่เพทายที่เป็นคนส่งข้อความมา
เพทาย : “คืนนี้พี่ไปงานวันเกิดเพื่อนสนิทที่คลับVนะ อยากชวนนินไปด้วยกัน พอดีว่าอยากพาไปเปิดตัวกับเพื่อนน่ะ”
ฉัน : “เปิดตัวเหรอคะ?”
เพทาย : “เพื่อนพี่อยากทำความรู้จักกับนินน่ะ ถ้านินไม่สะดวกใจก็ไม่เป็นไร
ฉัน : “ไม่เป็นไรค่ะ นินโอเค”
เพทาย : “สองทุ่มเดี๋ยวพี่ไปรับที่บ้านนะ”
ฉัน : “ได้ค่ะ แล้วเจอกัน”
เพทาย : (ส่งสติ๊กเกอร์หัวใจ)
-ด้านฝั่งของไบรอัน-
“หายหัวไปเป็นอาทิตย์ มาเรียนได้แล้วเหรอมึงอ่ะ” ลีเอ่ยแซวเพื่อนชายที่เดินเข้ามาในห้องเรียน หลังจากหายหน้าหายตาไปร่วมอาทิตย์
“ถ้าไม่มาแล้วจะเห็นเหรอ”
“กวนตีนให้มันน้อยๆ หน่อย เจ็บแล้วจะยังมาปากดี”
“ก็ไม่เท่าไหร่นะ กูไม่ติดอยู่แล้ว”
“ให้มันแน่แบบนี้ตลอดเถอะ อย่ามาครวญครางตอนโดนกระทืบอีกก็แล้วกัน”
“…..” ไบรอันไหวไหล่อย่างไม่ใส่ใจมากนัก เขาไม่ได้รู้สึกกลัวเลยสักนิดถ้าเกิดว่าไปร์ทจะส่งพวกมาทำร้ายเขาอีก
“วันนี้มึงจะไปงานวันเกิดของไอ้เบย์หรือเปล่า?” ครั้งนี้เป็นแบล็คที่เอ่ยถาม เบย์ที่พูดถึงคือรุ่นพี่ต่างคณะที่รู้จักและสนิทกัน
“มันโทรมาชวนกูอยู่เหมือนกัน แต่ยังไม่ได้รับปากว่าจะไป”
“งานนี้ไอ้เพทายก็ไปด้วยนะ ถ้ามึงไม่ไปแล้วมันจะสนุกเหรอ?” แบล็คหันมายิ้มอย่างมีเลศนัย
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับกู?”
“เอ้า! ไอ้นี่ มึงไปหดหัวอยู่ไหนมา ไอ้เพทายมันไปถึงไหนต่อไหนแล้วมั้ง”
“????” คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัยเมื่อได้ยินในสิ่งที่แบล็คบอก
“ไอ้เพทายมันเปิดตัวคบกับเมียมึงไปตั้งหลายวันแล้ว ไม่รู้ห่าเหวอะไรเลยหรือไง?”
“มึงหมายถึงนินลาเหรอ?”
“ก็ใช่น่ะสิ! มึงเป็นผัวภาษาอะไร ถึงไม่รู้ว่าเมียกำลังไปคบกับผู้ชายคนอื่น”
“…..”
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
