Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
มีอาการ
“หนูดูเป็นยังไงบ้างคะ พอใช้ได้ไหม?” หญิงสาวเอ่ยถาม พลางมองตัวเองอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ ในขณะที่นั่งให้ผู้เป็นแม่ทำผมให้
วันนี้เธอเลือกสวมใส่ชุดเดรสสีขาวพอดีตัว ทำผมแต่งหน้าในโทนอ่อนๆ ที่เห็นแล้วสบายตาน่ามอง
“ลูกสาวแม่สวยมากค่ะ สวยที่สุดเลย” นับดาวยิ้มกว้างให้ลูกสาว แล้วมองคนตรงหน้าด้วยความเอ็นดู
“คุณแม่ต้องพูดความจริงนะ ห้ามเข้าข้างลูก”
“แม่พูดจริงค่ะ วันนี้น้องนินของแม่สวยมากๆ”
“…..” ร่างบางยิ้มจนตาปิดแล้วเก็บสิ่งของจำเป็นใส่กระเป๋าสะพายเมื่อใกล้ถึงเวลานัด
“แม่ทำผมให้หนูเสร็จแล้วนะคะ รีบไปเถอะค่ะ เดี๋ยวพี่เพทายจะรอนาน”
“งั้นหนูไปก่อนนะคะ”
ก่อนจะเดินออกมา นับดาวไม่ลืมที่จะหอมแก้มลูกสาวด้วยความรัก ถึงแม้ว่านินลาจะโตเป็นสาวสะพรั่ง แต่ในสายตาของคนเป็นแม่ นินลาก็ยังคงเป็นเด็กอยู่ดี
“วันนี้แฟนพี่สวยที่สุด” เสียงเพทายเอ่ยชมแฟนสาวไม่ขาดปากเมื่อเห็นเธอเปิดประตูรถเดินขึ้นมานั่งข้างๆ เขา
“แกล้งชมให้นินดีใจหรือเปล่าคะ?”
“พี่พูดจริงๆ ครับ วันนี้นินลาสวยมากเป็นพิเศษเลย”
“ต้องสวยสิคะ ถ้าไม่สวยเดี๋ยวอายเพื่อนพี่ทายแย่เลย”
“ต่อให้นินไม่แต่งก็สวยมากอยู่แล้ว”
“…..” นินลาเบือนหน้าหันหนีเมื่อเห็นสายตาหวานหยดที่เขาใช้จ้องมอง ก่อนที่ใบหน้าแสนหวานจะค่อยๆ เห่อร้อนขึ้นมาด้วยความเขินอาย
-คลับV-
“ทางนี้เพทาย”
เสียงเรียกของเพื่อนสนิทดังขึ้นเมื่อคนทั้งสองเดินเข้ามาในร้าน
“ไปกันเถอะ พวกเพื่อนๆ พี่นั่งอยู่ตรงนั้น” เพทายจับมือของคนตัวเล็กไว้แน่นแล้วเดินนำเธอมายังที่โต๊ะของพวกเพื่อนๆ ที่นั่งอยู่
“…..” นินลาวาดสายตามองไปรอบๆ ด้วยความไม่คุ้นเคย เพราะเธอไม่ค่อยชอบมากสถานบันเทิงอโคจรแบบนี้สักเท่าไหร่
“กูไม่ได้มาช้าไปใช่ไหม?”
“ช้านิดหน่อยไม่เป็นไรหรอก นั่งก่อนดิ”
“…..” หญิงสาวหย่อนตัวนั่งลงข้างๆ แฟนหนุ่มด้วยท่าทางเกร็งๆ เมื่อเห็นสายตาของคนอื่นที่มองมาทางเธอกับเพทาย
“ไม่ต้องเกร็งนะ ทำตัวสบายๆ เพื่อนพี่ไม่ดุหรอก ถ้านินต้องการอะไรเพิ่มก็บอกพี่ได้เลย”
“ค่ะ”
“กูไม่ได้ซื้อของขวัญมาให้นะ ช่วงนี้เรียนหนักไม่มีเวลาไปเลือกให้ เลยโอนเงินให้แทน” เพทายหันไปคุยกับ ‘เบย์’ ที่เป็นเจ้าของงานวันเกิด
“เออๆ เอาเป็นว่ากูเข้าใจ แค่มึงมาวันนี้ก็ดีใจแล้ว” เบย์ตบบ่าเพทายเบาๆ ตามประสาคนสนิทกัน
“แล้วพวกไอ้ลีถึงไหนแล้ว มึงโทรตามให้กูหน่อย”
“มันบอกกำลังมา อีกเดี๋ยวก็คงถึง” เพื่อนในกลุ่มอีกคนตอบกลับ ทำเอาคนตัวเล็กชะงักไป เพราะเธอไม่แน่ใจว่าลีคือคนเดียวกันกับที่เธอรู้จักหรือเปล่า
“นั่นไงไอ้ลี พูดถึงก็มาพอดี”
ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่น เมื่อลีที่ทุกคนพูดถึงคือเพื่อนสนิทของไบรอัน
“หวัดดีนินลา” ลีเอ่ยทักทายด้วยสีหน้ายิ้มแย้มพลางมองไปยังเพทายที่นั่งข้างๆ นินลา
“มึงรู้จักเธอด้วยเหรอ?” เบย์เอ่ยถามด้วยความสงสัย
“เพื่อนสนิทไอ้ไบรอันน่ะ”
“พูดถึงไบรอันก็ดีแล้ว ตอนนี้มันเป็นยังไงบ้าง ได้ข่าวว่าโดนรุมกระทืบ”
“มันน่ะไม่เป็นไรมากหรอก แต่ไอ้พวกนั้นน่ะสิ เจ็บหนักเลย” ลีพูดอย่างไม่คิดอะไร เพราะน้อยคนนักที่จะรู้ว่าไบรอันเคยเป็นนักเทควันโดสายดำที่ผ่านการแข่งขันได้รับเหรียญรางวัลมาอย่างโชกโชน
“กูก็คิดอยู่ว่าพวกนั้นต้องเจ็บหนักแน่ เล่นกับใครไม่เล่น ไปเล่นกับไอ้ไบรอันเนี่ยนะ!”
“กำลังนินทากูอยู่หรือเปล่า?”
“…..” นินลาสะดุ้งเฮือกเมื่อได้ยินที่คุ้นเคยดังขึ้นจากทางด้านหลัง เธอค่อยๆ หันหน้าไปมองแล้วเห็นว่าเป็นไบรอันจริงๆ
คนตัวเล็กถึงกลับหน้าถอดสีเมื่อเห็นไบรอันเดินผ่านหน้าไป เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่ามันจะกลายเป็นเรื่องบังเอิญขนาดนี้
“ไหนบอกว่าวันนี้ไม่มาไง?” เบย์ถามด้วยความงงงวย
“เปลี่ยนใจอยากมากระทันหัน”
“ดูจากสภาพคงหายดีแล้วใช่ไหม?”
“เหลือเจ็บแขนนิดหน่อย อีกวันสองวันคงหาย” ชายหนุ่มหย่อนตัวนั่งลงตรงข้ามหญิงสาว ก่อนจะมองเธอแค่เสี้ยววินาทีแล้วหันกลับไปคุยกับเบย์ต่อ
“ยังไงก็อย่าเปรี้ยวตีนให้มาก กูไม่อยากไปงานศพมึง”
“แต่ดูจากท่าทางแล้ว กูว่าคงได้ไปงานศพมึงก่อน”
“กูเป็นพี่มึงนะ เห็นหัวกูบ้างไหมเนี่ย?”
“เป็นพี่แค่ไม่กี่ปี กูถือว่ารุ่นเดียวกัน” ไบรอันไหวไหล่อย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะหยิบขวดเหล้าขึ้นมากรอกปากแบบเพียวๆ
“กูล่ะหมดคำจะพูดกับมึงจริงๆ”
อาจจะเป็นเพราะนิสัยตรงๆ ยอมหักไม่ยอมงอของไบรอันและอาชีพสีดำที่เขาทำเลยทำให้มีศัตรูที่จ้องจะเล่นงานค่อนข้างเยอะ
“แล้วมึงล่ะเพทาย เป็นไงบ้าง เห็นพักนี้เครียดๆ เรียนหนักเหรอ?”
“ก็มีบ้าง ใกล้สอบแล้ว งานเลยจะเยอะหน่อย”
“เรียนหนักขนาดนี้ เอาเวลาไหนไปหาสาวๆ สวยๆ มานั่งเป็นเพื่อนขนาดนี้”
ครั้งนี้เบย์มองไปยังนินลาที่นั่งอยู่ข้างๆ เพทาย รูปร่างหน้าตาและกริยาท่าทาง บ่งบอกว่าเธอคงเป็นลูกคุณหนูอยู่ไม่น้อย
“ลืมแนะนำเลย เธอชื่อนินลา เป็นแฟนกูเอง” เพทายบอกพวกๆ เพื่อนแล้วเลื่อนมือมาโอบเอวแฟนสาวไว้แน่น
“ยะ…ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะคะ” นินลาพูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักเมื่อเห็นว่าไบรอันกำลังจ้องมาทางเธอกับเพทายด้วยสายตายากจะคาดเดา
“แฟนมึงนี่น่ารักดีนะ เหมือนกูคุ้นๆ เรียนที่มอเดียวกับเราด้วยใช่ไหม?”
“อืมเรียนอยู่ปีสอง เป็นไง แฟนกูน่ารักไหม?” เพทายพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแล้วโอบเอวบางแน่นขึ้น
“ก่อนจะเรียกว่าแฟน มึงเช็คดูหรือยังว่าเธอมีผัวอยู่แล้วหรือเปล่า?”
“…..” เพทายหยุดนิ่งมองคนตรงข้าม เขาจำได้ว่าเป็นเพื่อนสนิทของนินลา แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร
“ถ้ายัง…ก็ลองไปเช็คดูก่อน เวลาโดนตีนผัวเธอขึ้นมาแล้วจะได้ไม่งง” สิ้นประโยคนั้น ไบรอันเลือกที่จะหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบแล้วพ่นควันใส่เพทายด้วยท่าทางยียวน
“…..”
“มัวแต่พูดมากอยู่นั่นแหละมึงอ่ะ แล้วไหนอ่ะเมียมึง ไม่เห็นพามาให้พวกกูรู้จักบ้างเลย” เบย์ถามขึ้นเมื่อเห็นว่าบรรยากาศมันเริ่มอึดอัดขึ้นมาเสียดื้อๆ
“เมียกูก็อยู่แถวๆ นี้แหละ”
“จริงดิ? ไม่เห็นพามาให้พวกกูรู้จักบ้างเลย”
“ถ้าอยากรู้ก็ลองถามนินลาดูสิ นินลานี่รู้ดีกว่าใครเลยนะ”
“…..” คนตัวเล็กสะดุ้งเมื่อถูกพูดถึง
“รู้จักเมียไอ้ไบรอันด้วยเหรอ พวกพี่ถามเท่าไหร่มันก็ไม่ยอมบอก งั้นเธอช่วยบอกทีได้ไหมว่าเมียไบรอันเป็นใคร?” ครั้งนี้เบย์หันไปถามนินลาที่นั่งอยู่ เพราะตั้งแต่รู้จักกับไบรอันมา เขายังไม่เคยเปิดตัวผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลย
“…..” ร่างบางเม้มปากเงียบ เพราะรู้ดีว่าไบรอันกำลังจะเล่นงานเธอ
“บอกเขาไปสิ!”
“นินก็มะ…ไม่รู้เหมือนกันค่ะ”
“แน่ใจว่าไม่รู้!?” ริมฝีปากหนาแสยะยิ้มมุมปากเมื่อเห็นท่าทางเลิ่กลั่กของคนตัวเล็ก ถ้าไม่ติดว่ากลัวเธอโกรธเขาคงป่าวประกาศไปนานแล้วว่าเป็นอะไรกับเธอ
“ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ”
“ไปสิ เดี๋ยวพี่เดินไปเป็นเพื่อน”
“เหอะ!” ไบรอันสบถในลำคอเมื่อเห็นว่าคนทั้งสองเดินออกไปด้วยกัน
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
