#ครางชื่อพี่หน่อยดิ EP.2 พ่อเธอโคตรดุ (1)

[พาร์ท : ตะขวด]

นั่งดูทีวีในม่านรูดจนง่อยไปไม่ถึงห้าชั่วโมง น้องมนต์ก็มีสายเข้า ตอนแรกกูถลึงตามองว่าเป็นใครเพราะอยู่ดีๆ ก็รู้สึกหวงแฟนตัวเองขึ้นมาทั้งๆ ที่น้องมนต์ไม่ได้เต็มใจ แต่พอรู้ว่าเป็นพ่อแม่เธอกูก็ยิ้มกริ่ม

น้องมนต์ที่หน้าซีดเดินหนีไปคุยกับพ่อแม่ที่หน้าประตู เธอคุยเสียงค่อย แต่ได้ยินลางๆ ว่าพ่อมาตามกลับบ้านไรทำนองนั้น

พอวางสาย เธอก็แทบจะร้องไห้ออกมา ตอนที่บอกผมว่า

“ถะ... ถ้าไม่กลับบ้านก่อนหกโมงเย็นพ่อจะตีหนูนะคะ”

กูแหงนหน้ามองนาฬิกาที่ติดอยู่บนผนังห้อง ก่อนที่จะไหวไหล่ พ่อท่าจะดุ แต่คงสู้กูไม่ได้อ่ะ

“เค๊” กูมันเป็นผู้ชายที่ทั้งเฟี้ยวและว่าง่ายสัสๆ “เดี๋ยวพี่ไปส่ง”

หน้าน้องมนต์เหมือนจะขาดใจตายแม่งตรงนั้น

“มะ ไม่ได้นะคะ ถ้าพ่อรู้พ่อต้องตีหนูแน่ๆ”

“กลัวไรอ่ะ เดี๋ยวให้ตีพี่แทน” พูดไปงั้น ลองตีกูดิกูจะสวนให้ ถึงจะเป็นว่าที่พ่อตาก็เหอะ “บ้วนปากแปป”

“... พี่คะ” ร่างเล็กน้ำตาไหลพรั่งพรูออกมาตอนที่กูเดินผ่านตัวเธอจะเข้าไปบ้วนปากถ่มน้ำลายทิ้งในห้องน้ำโรงแรม “ขอร้องนะคะ อย่าไปส่งหนูเลยนะ”

ผมเลิกคิ้ว อะไรที่ทำให้น้องมันกลัวพ่อขนาดนั้นวะไอ้สัส

“พ่อหนูดุ?” ผมถามเสียงสูง น้องมนต์พยักหน้าหงึกหงักทันที

“ชะ... ใช่ค่ะ พ่อหนูเป็นคนโผงผาง แถมยังเข้มงวดมากๆ ถ้าหนูกลับบ้านช้า พ่อจะคว้าไม้หวายมาตีหนูทันทีเลยค่ะ”

เช้ด

อย่างเฟี้ยว

“งี้ก็ยิ่งอยากเจอ” กูหักนิ้วตัวเองเสียงดังกรอบแกรบ

อยากลองของว่าที่พ่อตาอ่ะ

“มะ... ไม่เอานะคะ”

“ตามมาเหอะ” กูพูดอย่างเซ็งๆ ตอนที่กระชากแขนอีน้องมนต์ที่ทำสะดีดสะดิ้งให้เดินมาด้วยกัน เนื่องจากเธอไม่อยากให้กูไปเจอพ่อเธอจนใจแทบขาดดิ้น แต่กูมันเป็นพวกไม่ฟังใครนอกจากตัวเอง

กูล้วงมือถือที่หน้าจอแตกยับเพราะปาใส่หัวอริเมื่ออาทิตย์ก่อนจนมันหัวแตกเลือดอาบต้องเข้า รพ. ส่วนกูก็โดนจ่ายค่าปรับไปแบบสวยๆ น่ารักๆ ก่อนออกมาโชว์นิ้วกลางให้ตำรวจจนแทบโดนจับใส่เข้าห้องขังข้อหากวนตีนเจ้าหน้าที่

ช่วยไม่ได้ ดันมาถามว่ากูค้ายารึเปล่า เพราะกูแค่เสพเฉยๆ

ล้อเล่นนะ

กูกดเบอร์ไอ้เจอย่างรวดเร็ว เพราะรัวนิ้วนัดเย็ดสาวบ่อย ก่อนจะเอามือถือขึ้นแนบหู

ไอ้เจมันคงจะตีกับพวกไอ้เหี้ยเต้อยู่ แต่พอดีว่าไม่แคร์ว่ะ

ติ๊ด

[โทรมาทำเหี้ยไร!!] กูเหล่มองไปทางน้องมนต์ที่ยืนน้ำตารินอยู่ข้างๆ ตอนที่ไอ้เจกดรับ เสียงเซ็งแซ่ของหมัดที่ชนเข้าเนื้อดังเข้าสายมาเป็นระยะ

“วุ้ นี่กูโทรมาขัดตอนตีกันเหรอ” กูดัดจริตเสียงใสๆ แล้วฉีกยิ้มกว้าง

[คงไม่มั้งไอ้เหี้ย] มันสบถด่ากูทันที [มีไรรีบพูด]

“ให้น้องๆ สักสองคนในนั้นขับมอไซค์มาให้ที” กูสั่งหน้าด้านๆ

[มึงบ้าปะ พวกกูตีกับพวกไอ้เต้อยู่ ไม่มีใครมือตีนว่างสักคน!!]

ติ๊ด

เชี่ย พูดจบเสร็จ แม่งก็ตัดสายใส่หน้ากูเลย

เอาเรื่อง

กูกดล็อกหน้าจอ ไหวไหล่อย่างไม่แคร์ อาจเพราะมันเป็นเพื่อนรักถึงได้ไม่หัวร้อนอะไรมาก ก่อนที่จะมองหารถมอไซค์ที่มีกุญแจค้างไว้ เพราะจะได้ขโมยสะดวก

เออ กูจะขโมยมอไซค์คนอื่นอ่ะ มีไรปะ

กูขี้เกียจขึ้น BTS เดี๋ยวเป็นที่สนใจอีก กูรู้ว่ากูมันทั้งเท่และเฟี้ยวจัด แต่บางทีก็อยากมีเวลาส่วนตัวบ้างอ่ะ

“พะ... พี่ขวด” น้องมนต์คนสวยเรียกชื่อกูเหมือนสนิทกันมาสิบชาติ ไม่รู้ทำไม กูรู้สึกชื่นใจขึ้นมาทันที “... จะไปจริงๆ เหรอคะ อย่าไปเลยนะคะ”

กูไม่ตอบอะไร แต่ลากแขนเล็กๆ ของน้องมาทางมอไซค์สีแดงแรงฤทธิ์ ยี่ห้อบอกรุ่นคนซื้อ แต่แม่งมีกุญแจเสียบคาไว้อยู่ ไอ้เจ้าของรถแม่งโคตรประมาทเลยว่ะ

ควายจัด ไอ้เหี้ย

“... พี่จะทำอะไรคะ?” เอาตรงๆ อีน้องมนต์นี่แม่งโคตรขี้ถามเลยว่ะ ถามแม่งทุกเรื่องจนกูชักรำคาญ แต่กูก็ยังชอบอยู่ดีอ่ะ

“ยืมรถ” ตอบห้วนๆ ตอนที่บิดกุญแจแล้วขึ้นคร่อม สตาร์ทรถเหมือนเป็นรถตัวเอง ก่อนจะหันมากวักมือเรียกร่างเล็กที่ยืนกุมมืออยู่ข้างรถ “ยืนรอใครตัดริบบิ้นอ่ะ ขึ้นมาดิ”

“นะ นี่ไม่ใช่รถของพี่ไม่ใช่เหรอคะ” เธอพูดเสียงสั่น กูเลิกคิ้ว

“มันจะเป็นของใครก็ช่างแม่ง มันลืมกุญแจไว้แสดงว่ายืมได้” กูกระชากเสียงจนเธอสะดุ้งกับตรรกะพังๆ ของกู “ขึ้นมา รอนานล่ะ”

“แต่...”

“มีปากเสียงอีกคำลงไปอุ้มอ่ะ เอาดิ” กูขู่ไปทีนึง น้องมนต์คนสวยรีบขึ้นมานั่งบนรถทันที กูเลยฉีกยิ้ม แล้วหันตัวไปขยี้หัวเธอทีนึง “น่ารักสัส”

“ปะ ไปส่งหนูแค่ที่หน้าหมู่บ้านก็พอนะคะ” เธออ้อนวอน แต่กูก็ทำหูทวนลม

“เค๊”

เคที่แปลว่ากูไม่ทำตามมึงสั่งอ่ะ

[จบพาร์ท : ตะขวด]

นะ... หนูบอกเขาว่าให้มาส่งหนูแค่ที่หน้าหมู่บ้านยังไงล่ะ

“หลังไหน บอกมาดิ๊” แต่พี่ขวดที่ไม่ยอมฟังอะไรจากหนูเลย พอขับมาถึงหน้าหมู่บ้าน แทนที่จะจอดให้หนูลง กลับเร่งเครื่องไปอย่างรวดเร็วแบบหน้าตาเฉย

“สะ... ส่งแค่หน้าหมู่บ้านก็พอค่ะ”

“มีปากเสียงเหรอคะน้อง?” เป็นคำพูดคะขาที่ไม่แววใจดีเลยสักนิด พี่เขาเหลียวมามองแล้วถลึงตาโต เหมือนเขาจะพอรู้แล้วว่าทำแบบนี้มันจะทำให้หนูกลัวมากๆ “หลังไหน บอก”

“... ซอยที่ 2 หลังที่ 4 ค่ะ” หนูพูดพร้อมกับหลับตาปี๋ เพราะไม่กล้ามองใบหน้าของเขาที่ถลึงตาใส่หนู หนูกลัวจริงๆ “จอดที่หลังที่ 2 นะคะ ไม่งั้นพ่อหนูเขาจะว่าเอา... พ่อหนูไม่ชอบให้หนูกลับบ้านกับผู้ชายคนไหนนอกจากเก็ต”

หนูเอาเก็ตขึ้นมาพูดเป็นเกราะกำบัง ทั้งๆ ที่ความจริง ขนาดเก็ตเองยังโดนพ่อเขม่นเลยในบางที พ่อเขาไม่อยากให้หนูมีแฟนจริงๆ ค่ะ เพราะหนูเป็นลูกสาวคนเดียวด้วย

“อ้อ ถึงได้กลับกับไอ้เหี้ยนั่นช้ะ?” ไม่พูดเปล่า พี่ขวดจอดรถหน้าบ้านของหนูดังเอี้ยด พร้อมกับหันมามองท่าทางเอาเรื่อง

“... คะ?” หนูตกใจเลยตอบไปได้แค่นั้น

“ไอ้เหี้ยเก็ตอ่ะ คือไอ้เด็กใน BTS นั่นใช่ปะ” เขาเลิกคิ้วถาม หนูเผลอพยักหน้าหงึกหงักไป ร่างสูงก็แค่นหัวเราะ “พี่พูดไว้เลยนะมนต์”

“คะ” หนูขานรับไปอย่างสั่นกลัว เขาเลยกระตุกยิ้มแล้วพูดออกมาว่า

“กูผัวมึง” หนูทำหน้าเหวอออกมาทันที “กูจับนมมึงแล้ว เข้าม่านรูดกับมึง ถือว่ากูเป็นผัวมึงแล้ว จบปะ”

“...”

“ถ้ายังยุ่งกับไอ้เด็กเวรนั่น จบไม่สวยแน่ เข้าใจปะคะ”

“... เอ่อ”

“ถามว่าเข้าใจปะ?” เขาย้ำอีกทีตอนที่เขยิบเอาไหล่ที่เต็มไปด้วยรอยสักมาชนหน้าอกหนู หนูสะดุ้งโหยงเลย แทบจะร้องไห้ออกมาด้วย

“ขะ เข้าใจค่ะ” สุดท้ายก็ต้องตอบไปแบบนี้

แต่ยังไม่ทันที่พี่ขวดจะพูดอะไรออกมา

พลั่ก!

ไม้หวายของพ่อก็พุ่งเข้ากระแทกศีรษะของเขาอย่างแรงจนพี่ขวดที่ไม่ทันตั้งตัวทำรถเซไป หนูที่จะล้มลงไปด้วยตกใจเลยกรี๊ดออกมา พอๆ กับที่ได้ยินเสียงพ่อดังก้องอยู่หน้าบ้าน

“มึงเป็นใคร ทำไมมากับลูกสาวกู!!”

“ไอ้เหี้ย!” พี่ขวดสบถคำหยาบคายออกมาเสียงดังลั่นตอนที่ล้มลงไป เขาขยับรถกลับมาตั้งตรงตามเดิม ในขณะที่หนูที่เผลอดึงชายเสื้อช็อปสีแดงเลือดหมูของเขาเอาไว้ต้องรีบชักมือออกอย่างตกใจ เลิ่กลั่กมองไปทางพ่อที่กำลังเดินย่างสามขุมเข้ามาที หันไปมองร่างสูงข้างหน้าที่กุมศีรษะตัวเองที “โยนมาทำเหี้ยไรวะไอ้แก่!!”

หนูอ้าปากค้าง พอๆ กับที่พ่อที่เข้ามาประชิดตัวได้กระชากคอเสื้อของเขามาชิดใบหน้าทันที

“... มึงเรียกใครว่าไอ้แก่?”