ครางชื่อพี่หน่อยดิ

[พาร์ท : ตะขวด]

ตอนนี้กูมาหยุดยืนอยู่หน้าป้ายที่ขึ้นว่า ‘BTS สำโรง’

มือกูกำชับของแข็งที่เหน็บในกางเกงรุ่นเก๋าที่จิ๊กเงินพ่อมาซื้อประมาณตัวละสามพันไว้แน่น ใส่แบบไม่ซักจนแม่งเปื้อนไปหมด แต่นี่แหละคือความคลาสสิกของลูกผู้ชาย

ไม่ต้องถามว่าของแข็งที่ว่าคืออะไร มันแม่งไม่ใช่*วยแน่นอน

ก็แค่พกมีดเอง คิดไรกันมาก

“ไอ้เหี้ยเจ BTS ขึ้นไงวะ” กูหันไปถามเพื่อนที่มาเป็นกลุ่ม เพราะแม่งเป็นครั้งแรกที่นั่ง BTS เอาจริงๆ พวกกูมันถนัดรถเมล์ไม่ก็วินมอไซค์ปากซอยมากกว่า “มึงไม่นั่งรถเมล์ไปวะ กูไม่เคยขึ้น BTS”

“ไอ้ห่านั่นมันอยู่สยาม ป่านนี้รถติดจะตายห่า ถ้าจะขึ้นรถเมล์ไปมึงคงถึงตอนสามทุ่มอ่ะ เอามั้ยล่ะไอ้ขวด”

“แล้วถ้ายามแม่งตรวจจับมีดที่กูพกในกางเกงอ่ะ”

“เมียกูบอกขึ้น BTS บ่อย เดี๋ยวนี้ยามหละหลวม มึงไม่ต้องห่วงหรอก” มันตบบ่ากู “ก่อนห่วงเรื่องมีดกูว่ามึงห่วงรองตีนส้นเหล็กที่มึงใส่มาก่อน”

“ถ้ามึงอยากจะลองก็ได้นะ” กูหยอกไปที ก่อนที่จะกวักมือเรียกพวกน้องๆ ที่พกมาเป็นรุ่นๆ ให้เดินตามมา เห็นที่กดบัตรอยู่ แต่กูกดไม่เป็น กูจะไปถามพนักงานทีเดียว “พวกมึงมากี่คน”

“ยี่สิบ” ไอ้เจกวาดสายตามองพวกรุ่นเราคร่าวๆ แล้วหันกลับพูดเรียบๆ “มึงกดทีเดียวเลย แล้วออกให้ด้วย”

“เออ วันนี้กูรวยพอดี” พูดถึงเรื่องไถเงินที่ทำเป็นประจำกับเด็กสายอาชีพหัวอ่อน เด็กรุ่นใหม่เดี๋ยวนี้พ่อแม่ค่อนข้างรวย ไถคนละห้าร้อยก็ได้มาเป็นหมื่นละ

“สยาม ยี่สิบคน” ผมพูดกับพนักงานผู้ชายที่อยู่ในนั้น ที่ลางๆ ว่าจะเป็นตุ๊ด มันก้มหน้าก้มตาคิดเงินส่งบัตรยี่สิบใบให้พวกกูที่ยืนล้อมกันต่อหน้ามัน คนรอบข้างก็มองมาที่พวกกูอย่างไม่อยากจะยุ่งสักเท่าไหร่นัก

เออ ลืมแนะนำตัวเลยว่ะ

กูชื่อ ‘ตะขวด’ เป็นลูกชายรองของพ่อผมที่มีชื่อที่โคตรจี้ว่าตะเข้ กับปู่ที่ผมเคารพรัก เพราะปู่กูเคยเป็นนักเลงมาก่อน ปู่ผมมีชื่อโคตรเท่ว่าฉลามดุ

โอเค จบเรื่องวงศ์ตระกูล เพราะเรื่องของกูแม่งน่าสนใจกว่าเยอะ

เพราะกูเป็นคนแหวกแนวมาตั้งแต่เด็ก พ่อที่มองเห็นพรสวรรค์ในการทำชั่วเป็นนิจของกูเลยจับส่งสายช่างตั้งแต่จบประถม กูเป็นตัวตั้งตัวตีในวิทยาลัยจนได้ขึ้นมาเป็นหัวหน้ากลุ่ม ได้แหวนรุ่นจากรุ่นพี่มาแล้วรอจะส่งต่อกับรุ่นน้องที่มันโดนใจกูเป็นพิเศษ ในขณะที่ ‘ไอ้เจ’ ที่เป็นอีกคนที่ได้แหวนรุ่นเหมือนกู พวกเราจับมือกันแล้วจะสานฝันชายสายเถื่อนให้ได้ไปจนสุดทาง

ทุกๆ วันพวกกูจะเจอเรื่องประจำ พวกกูโดนลงข่าวหน้าหนึ่งอยู่บ่อยๆ ที่ว่าเด็กช่างกลยกพวกขึ้นตี โหนรถเมล์ยิงกันอะไรประมาณนั้น เข้าตารางเป็นบ้านหลังที่สอง ถูกตราหน้าว่าเป็นพวกเด็กเหี้ย

แต่แล้วไง กูไม่สน

จนมาวันหนึ่ง ‘ไอ้เต้’ อริอีกวิทยาลัยนึงที่เขม่นกับวิทยาลัยกูอยู่เงียบๆ เริ่มเปรี้ยวตีน เริ่มโพสน์ท้าลงในเฟส และเหมือนจะวางแผนกันไปถล่มวิทยาลัยกูอย่างโจ่งแจ้ง แต่กูก็เพิกเฉยเพราะไม่กระหายศึก จนวันหนึ่ง

มันไปเอาเสื้อช็อปวิทยาลัยกูมาจากที่ไหนไม่รู้ แล้วจุดเผาโชว์ประจานลงเฟส

นั่นเท่ากับหยามหน้าวิทยาลัยกูแบบยอมไม่ได้

ช็อปคือศักดิ์ศรี สตรีคือรางวัล แหวนรุ่นคือของหมั้น ที่โจษจันต้องเป็นวิทยาลัยกูเท่านั้น

แล้วคิดว่าเผาช็อปวิทยาลัยกูไป แล้วตัวตั้งตัวตีอย่างกูจะทำไง

ก็แค่แทงมันสักแผล ให้ไปนอนโรงบาลเล่นๆ สักอาทิตย์นึง ส่วนกูก็จ่ายค่าปรับไปแบบเจ๋งๆ (เป็นวิธีคิดที่ไม่ควรเอาเยี่ยงอย่าง)

พวกกูขึ้นมาบน BTS แต่เพราะพวกมียี่สิบกว่าชีวิตก็เลยเหมือนเด็กช่างมายึดรถไฟ กูยืนกำข้างกางเกงตัวโปรดพร้อมกับเดาะลิ้น ยืนอยู่หน้าประตูอย่างอ้อนตีน ผู้คนมองพวกเราอย่างกล้าๆ กลัวๆ

กูหันไปยักคิ้วให้ไอ้เจ

“กูมันเท่ เห็นปะ” กูชื่นชมตัวเองทั้งที่ความจริงพวกมันอาจมองมาเพราะรังเกียจก็ได้ ไอ้เจยกนิ้วกลางให้

“เมียเก่ายังดูแลไม่ได้ นับประสาอะไรกับเสื้อช็อปที่โดนเผา”

“ไอ้ควาย” กูสบถด่า “เพราะมีไอ้หน้าโง่ที่ไหนเข้าไปในถิ่นมันนั่นแหละวะ ไม่ก็ไอ้เหี้ยนั่นแม่งอ่อนเกินไป เสื้อช็อปตัวเดียวยังดูแลไม่ได้”

“กูไม่เกี่ยว ไม่ต้องมาด่ากู”

“ไอ้ควาย” กูด่ามันซ้ำอีกคำ ก่อนที่จะได้ยินเหมือนรถไฟถึงสถานีไรสักอย่าง พร้อมๆ กับที่สายตาสะดุดอยู่กับคู่รักในชุดนักเรียนคู่นึงที่เดินเข้ามาหลังจากที่ประตูเลื่อนฝั่งที่ผมยืนท้าวแขนอยู่เปิด

ไม่เชิงแฟน แต่เด็กผู้หญิงอ่ะ

น่าร้อกสัสๆ

“ไอ้เจ มึงดูเด็กคนนั้น” กูเริ่มเบนความสนใจไปที่ผู้หญิง ตบหัวไอ้เจให้หันไปดูในจังหวะที่พวกมันก้าวเข้ามาในอีกชานชาลานึง “น่าจิ้มจุ่ม”

“เอาเรื่องเมียเก่ามึงให้รอดก่อน” มันมองตาม “แต่สวยจริง”

“กูไม่ใคร่มีเมียคนเดียวว่ะ” กูยักไหล่ “สองคนก็ไหว พอดีของกูมันร้อน”

“มึงมันเหี้ยเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ” ไอ้เจผู้ที่อุทิศตัวให้เมียมันคนเดียวถึงกับรับไม่ได้ในความหน้าตัวเมียของกู ส่ายหน้าเป็นพัลวันอย่างชินชากับเพื่อนตัวเอง แล้วเหลียวหลังไปมองตาม “แต่น้องมันมากับแฟน ดูแล้วอายุไม่ถึงสิบแปดด้วยซ้ำมั้ง มึงแน่ใจ?”

กูแค่นหัวเราะ ตบบ่ามันแล้วบอกมันทางสายตาว่า ‘ถึงมีแฟนแล้ว แต่พอดีว่ากูชอบ กูก็จะเอาว่ะไอ้สัส’