ข้าเป็นระบบที่ช่วยเหลือตัวร้าย

58.0K · จบแล้ว
l3oonm@
48
บท
8.0K
ยอดวิว
8.0
การให้คะแนน

บทย่อ

ตึก ตึก เสียงหัวใจ ของเฉินซีซี ดังจนคนที่ยืนด้านข้างมองเธออย่างเป็นห่วง “ซีซี เธอตื่นเต้นขนาดนี่เลยหรอ” อาผิง เพื่อนสนิทของเธอถามขึ้น “เธอก็รู้ว่าฉันอยากเข้าร่วมการทดลองครั้งนี้” “เธอไม่กลัวว่าจะเกิดเรื่องผิดพลาดเลยหรือไง นี่เป็นครั้งแรกที่จะได้ทดลอง ฉันว่าเธอเปลี่ยนใจดีกว่า ไว้ค่อยเข้าร่วมครั้งใหม่แทน” “ไม่ ไม่ ฉันว่าครั้งนี้ล่ะ มันไม่น่าจะมีเรื่องที่ผิดพลาด คนที่ควบคุมโปรแกรม ถูกเชิญมาจากทั่วโลก เธอไม่เปลี่ยนใจเข้าสมัครพร้อมฉันหรอ” “ไม่ ฉันกลัวจะเกิดเรื่องผิดพลาด” อาผิงส่ายหัวอย่างเอาเป็นเอาตาย การทดลองครั้งนี้ จะมีผู้โชคดีเพียงห้าคนเท่านั้น และทั้งห้าจะถูกสุ่มไปเปลี่ยนชะตาของเล่าตัวละครในนิยายที่เลวร้ายให้เปลี่ยนใจกลับมาเป็นคนดี เรียกให้เข้าใจง่ายๆ คือเธอเป็นระบบที่จะสุ่มไปอยู่ตามมิติต่างๆ ทั้งห้ามิติ ที่เชื่อมต่อได้ โดยที่ทั้งห้าผู้ถูกรับเลือกก็ไม่รู้ว่าจะได้อยู่ในมิติใด นี่คือความท้าทายที่ซีซีเธออย่างจะลิ้มลอง ระหว่างที่รอประกาศผลอยู่ในห้องจัดงานเลี้ยง ซีซีบีบมือแน่นด้วยหัวใจที่เต้นแรง เสียงพิธีกรที่ขึ้นไปกล่าวเปิดงาน เธอฟังไม่รู้เรื่องด้วยซ้ำว่าเขากล่าวว่าอย่างไร อาผิง อ้าเบิกค้าง เธอตัวแข็งทื่อ สติการรับรู้หลุดลอย ไม่ต่างจากซีซี ที่เธอตกตะลึงนิ่งค้างไปแล้ว เพราะรายชื่อ คนที่ได้รับคัดเลือกมีซีซีอยู่ในรายชื่อที่สาม อาผิงเขย่าตัวเรียกเพื่อนสาว “ซีซี ชื่อเธอ ไปเร็วเข้า” อาผิงผลักตัวซีซีให้ลุกขึ้นไปบนเวที เธอเดินไปอย่างมึนงง เพราะผู้ที่เข้าร่วมการคัดเลือกครั้งนี้ ไม่ต่ำกว่าห้าพันคน เมื่อได้รับเลือกเธอจึงตกใจไม่น้อย ซีซีเดินไปที่กล่องตรงหน้า เพื่อหยิบเลือกว่าเธอจะได้ไปเป็นระบบให้กับมิติใด มือขาวเอื้อมลงไปหยิบซองกระดาษด้านในกล่อง เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อรอฟังว่าเขาจะประกาศให้เธอไปมิติใด “ยุค60 ยุค60” ซีซีพึมพำออกมาเบาๆ เธออยากได้มิติในยุค60 เพราะน่าจะมีเรื่องตื่นเต้นให้นางได้ช่วยเหลืออยู่ไม่น้อย ผู้ที่ได้รับเลือกให้ระบบช่วยเหลือจะต้องทำภารกิจ เพื่อจะแลกเปลี่ยนเรื่องที่ขอให้ระบบช่วย เธอจึงรู้สึกว่ายุค60 เป็นช่วงที่ประเทศจีนขาดแคลนทรัพยากรมากที่สุด ผู้คนอดยาก หิวโหย ข้าวของแพง ต้องใช้คูปองที่ได้จากรัฐบาลเพื่อแลกอาหาร “ยุคโบราณ” เสียงประกาศของพิธีกร และเสียงโห่ร้อง ทำให้ซีซีนางยืนนิ่งอยู่กับที่ด้วยความตกตะลึง เธอไม่เคยศึกษาถึงสภาพแวดล้อม การใช้ชีวิตของคนยุคโบราณอย่างลึกซึ้ง เพียงรู้แค่ในหลักสูตรการสอนของทางโรงเรียน แต่นี่มันยุค ค.ศ. 2526 ประวัติศาสตร์ที่ควรจะเรียนรู้ก็เริ่มจะถูกลืมเลือน ซีซีเธอไม่รู้ว่าถูกพาตัวไปด้านหลังห้องจัดการเลี้ยงตั้งแต่เมื่อไร แต่ด้านในมีคนอีกห้าคนที่ได้รับเลือกนั่งรออยู่แล้ว ทั้งห้าคนล้วนแต่เป็นคนที่ไม่เคยพบหน้ากันมาก่อน เมื่อได้เจอก็เพียงแค่ทักทายเล็กน้อยเท่านั้น ไม่นานก็มีคนพาทั้งห้าคนไปแต่ละห้องที่ถูกจัดเตรียมไว้ ซีซี มองไปรอบห้องอย่างสนใจ ตามความเข้าใจของเธอ เธอคิดว่า เธอจะได้นั่งอยู่ในห้องนี้ เพื่อติดต่อสื่อสารกับคนในยุคโบราณที่ได้รับเลือก แต่พอนักทดลองเข้ามา เธอจึงได้รู้ว่าเธอเข้าใจผิด พวกเขาฝั่งชิปลงไปที่ก้านสมองของเธอ และปล่อยให้เธอได้กลับบ้าน เธอเดินออกมาจากห้องอย่างมึนงง เพราะไม่มีใครที่จะบอกว่า ต่อจากนี้ เธอต้องทำอะไรต่อ หรือต้องไปที่ใด “เป็นยังไงบ้าง” อาผิงเดินเข้ามาหาซีซี แล้วสำรวจเธออย่างสนใจ “ไม่ ไม่เป็นยังไง” “แล้วเธอไม่รู้หรอว่าต้องทำอะไรต่อ” “ไม่ ไม่มีใครบอกอะไรฉันเลย” “ห๊า มันบ้ามาก ฉันบอกเธอแล้วว่าให้สมัครหลังจากครั้งนี้” อาผิงตวาดออกมาอย่างหัวเสีย “เอาเหอะ ถ้ายังไงฉันจะโทรหาเธอคนแรกแล้วกัน” ซีซีกับอาผิงแยกย้ายกันกลับที่พัก ซีซีเมื่อกลับมาถึงที่พัก เธอก็ล้มตัวลงนอนทันที แม้เรื่องที่ได้รับการคัดเลือกเธอจะดีใจมาก แต่เพราะความที่ไม่รู้อะไรเลยในตอนนี้ ทำให้เธอปวดหัวมากเช่นกัน ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไร ซีซีรู้สึกตัวอีกที่ก็เพราะว่าเธอหิวเสียแล้ว แต่เมื่อจะจะลุกออกจากเตียงไปหาอะไรกิน ก็ต้องตกใจ เพราะเธอไม่ได้อยู่ในห้องพักเช่นเดิมอีกแล้ว “ที่ไหนวะเนี้ย” เธอเกาหัวอย่างไม่เข้าใจ แต่ก่อนที่จะเดินสำรวจดู เธอก็ได้ยินเสียงที่หน้าจอคอมที่อยู่ในห้อง “เริ่มงานระบบของคุณได้” เธอเดินเข้าไปที่หน้าคอม ก็เห็นข้อมูลด้านในที่บอกราคาสินค้าที่ผู้ได้รับคัดเลือกต้องจ่าย แต่ไม่ใช่เงิน เป็นภารกิจที่ผู้ถูกเลือกต้องทำ มีตั้งแต่ง่ายไปจนถึงยาก เธอเพียงต้องนั่งอยู่หน้าคอม เพื่อสื่อสารกับผู้ถูกเลือก “แล้วทำไม ฉันถึงได้อยู่ที่นี่ได้” เธอไม่เข้าใจ ความเข้าใจสุดท้ายคือเธออยู่ที่ห้องพักไม่ใช่หรอ ทำไมถึงได้มาที่นี่ได้ ใครพาเธอมา แล้วจะไม่รู้สึกตัวได้ไง ข้อมูลด้านในบอกสิ่งที่ซีซีต้องทำให้สำเร็จเช่นกัน เธอถึงจะสิ้นสุดกับงานในครั้งนี้ ต้องช่วยให้ผู้ถูกเลือก เปลี่ยนบทบาทที่ชั่วร้ายให้กลายเป็นคนดี หากผู้ถูกเลือกทำสิ่งที่ผิดต่อหลักคุณธรรมต้องชักจูงให้เขาเปลี่ยนใจ ซีซีขมวดคิ้วอย่างมึนงง คนคิดเลว เธอจะพูดยังไงให้เขาเป็นคนดีได้ แต่สิ่งที่ทำให้ซีซีต้องลุกพรวดขึ้นก็คือ คำเตือนที่อยู่มุมล่างสุด หากไม่สังเกตให้ดี เธอเชื่อว่าคงไม่มีใครเห็นแน่ หากทำภารกิจล้มเหลว ผู้ที่เป็นระบบจะต้องอยู่ที่นี่ตลอดไป “เฮ้ยยยย” ซีซีร้องออกมาเสียงดัง

นิยายจีนโบราณคนต่ำต้อยนางเอกเก่งข้ามมิติระบบจีนโบราณต่างโลกนิยายย้อนยุค

เปลี่ยนผู้ถูกเลือกได้หรือไม่

ซีซี กุมขมับ ทรุดตัวนั่งลงที่หน้าคอมอย่างสิ้นเรี่ยวแรง เธอน่าจะเชื่อเพื่อนรักของเธอ ไม่น่ารีบตัดสินใจลงสมัครเลย

เมื่อปรับอารมณ์ได้แล้ว ซีซีก็ไม่ได้จมอยู่กับความเศร้านานนัก เธอเดินออกจากห้องเพื่อไปสำรวจด้านนอก

ก็ต้องแปลกใจ เมื่อด้านนอกที่เธอเห็นนอกจากจะมีห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่แล้ว ยังมีทุ่งหญ้ากว้างที่มีผัก ผลไม้ และสมุนไพรหลายชนิดปลูกอยู่

เธอมองอย่างแปลกใจ ยุคโบราณมันสามารถเอาของในห้างออกไปใช้ได้ด้วยหรือ

เสียงในหัวของเธอดังขึ้น จึงได้รีบกลับไปที่ห้องทำงาน เพื่อดูว่ามีคำสั่งใดเรียกเธอหรือเปล่า

ที่หน้าจอคอม บอกถึงผู้ถูกเลือกในยุคโบราณที่นางต้องสื่อสารกับเขา

“จางหลี่หยวน” ประวัติทั้งหมดของจางหลี่หยวนขึ้นมาให้ซีซีได้ศึกษา

บุตรชายนอกสมรสของท่านเจ้าเมืองหาน อาศัยอยู่กับมารดาที่หมู่บ้านหูหนาน ทั้งสองมีความเป็นอยู่ที่ยากลำบาก เพราะท่านเจ้าเมืองเหอ ไร้การเหลียวแล

ด้านอารมณ์ของจางหลี่หยวนที่ปรากฏบนหน้าจอทำให้ซีซีขนแขนลุกอย่างเสียวสันหลัง

เธอต้องมาพบเจอเรื่องอะไรเนี้ย ความคิดของจางหลี่หยวนมีแต่ความเคียดแค้น อารมณ์ของเขาจึงไม่มั่นคงนัก

“แล้วฉันจะทำยังไงกับนายได้บ้าง” ซีซีจะสามารถเปลี่ยนความคิดของเขาได้อย่างไร

ความปรารถนาแรกที่ปรากฏขึ้นมาในจอคอม คือเขาต้องการอยู่เหนือตระกูลเหอ และต้องการเห็นตระกูลเหอล่มจม

ซีซีกลืนน้ำลายลงคอ เธอจะทำอย่างไรเพื่อให้เขาเปลี่ยนความคิดที่อยากเห็นตระกูลของบิดาล่มจมได้เล่า

“ระบบซาน มีเรื่องอะไร” ซีซีติดต่อกลับไปที่ศูนย์ใหญ่ เพื่อต้องการสอบถามเรื่องบางอย่าง

“เอ่อ คือว่า หากฉันต้องการจะเปลี่ยนผู้ถูกเลือกได้ไหมคะ”

“ไม่ได้ ขอให้คุณโชคดี”

“What the f**k” ซีซีสบถออกมาอย่างหัวเสีย

ระบบเธอผูกเข้ากับผู้ถูกเลือกเรียบร้อยแล้ว แต่ในเมื่อเขาไม่คิดจะสื่อสารกับนาง ทำไม่นางจะต้องสนใจด้วย

ซีซี เดินเล่นในห้าง พร้อมทั้งนำของกินของใช้ออกมาใช้ที่ห้องพักของเธออย่างสบายใจ ว่างๆ เธอก็ไดรฟ์กอล์ฟ ที่ทุ่งหญ้าอย่างสนุกสนาน

แต่วันเวลาที่เป็นเช่นนี้ทุกวัน เธอย่อมต้องเบื่อ เพราะไม่มีใครที่จะพูดคุยกับเธอสักคน

ซีซีเดินไปที่หน้าคอม แล้วกดสัญญาณสื่อสารกับหลี่หยวนทันที

“อะ แฮ่ม” เธอกระแอมแก้เก้อ เพื่อจะให้เขามาสนใจระบบเช่นเธอ

หลี่หยวนเหลียวมองหาเสียงที่เขาได้ยินในหัวตอนนี้อย่างแปลกใจ แต่รอบด้านที่เขาอยู่ล้วนมีแต่ป่า ไม่เห็นจะมีคนสักคนที่เดินมาทางนี้

“ผู้ใด” เสียงเย็นชาที่เอ่ยออกมา ทำให้ซีซีสะดุ้งตกใจกลัว

“ฉะ ฉัน เป็นระบบที่มาช่วยเหลือนาย” เธอพูดออกมาด้วยเสียงสั่นเทา

เพราะไม่อาจบอกสิ่งที่เธอรู้มาก่อนหน้านี้กับเขาได้ ว่าเขาเป็นเพียงตัวละครในนิยายเท่านั้น หากพูดออกไปเขาก็คงไม่เชื่อ

“พูดอันใด ข้าฟังไม่รู้เรื่อง” หลี่หยวนมองไปรอบๆ อย่างระวังตัว

“ถูกเลือกมาได้ไงวะ” นางพึมพำออกมาเบาๆ

ซีซีไม่คิดว่าหลี่หยวนจะได้ยินสิ่งที่เธอพูด แต่เขาไม่เข้าใจดีอยู่

“ก่อนหน้านี้ นะ นาย เอ่อ ท่านได้สิ่งของมาจากผู้อื่นไหม เอ่อ หรือไม่” ซีซีกัดฟันแน่น นางไม่ถนัดภาษาที่เขาใช้เลยสักนิด

หลี่หยวนก็จับน้ำเสียงที่ไม่พอใจของซีซีออก แต่เขาก็ไม่ได้เอ่ยอันใดออกมา เขาครุ่นคิดว่าได้ของอย่างที่นางว่ามาหรือไม่

เมื่อครุ่นคิดอยู่ครู่ เขาก็นึกออก ก่อนหน้านี้ต้าซื่อที่เขาพามารดาไปไหว้พระขอพร ให้ประคำข้อมือกับเขา

ท่านเพียงบอกว่าสิ่งนี้จะช่วยให้ชีวิตของเขาดีขึ้น และจะเปลี่ยนโชคชะตาเขาไปตลอดกาล

“ใช่ แล้วอย่างไร”

“รอสักครู่” ซีซี หาโปรแกรมที่ช่วยนางพูดสื่อสารกับเขาได้ง่ายขึ้น แต่ มันไม่มี!!!

ซีซีดึงผมของตนเอง อย่างหงุดหงิด เธอเริ่มปรับอารมณ์อีกครั้ง เพื่อจะตอบโต้กับหลี่หยวนต่อ

“เอ่อ ข้าคือสิ่งที่มาช่วยให้ความปรารถนาของท่านเป็นจริง แต่ท่านต้องทำ...”

ภารกิจจะบอกเขาว่ายังไงดีล่ะ

หลี่หยวนเลิกคิ้วขึ้น เพื่อรอฟังสิ่งที่ระบบกำลังสื่อสารกับเขา

“ท่านต้องทำงานเข้าแลก เช่น ถ้าหากท่านต้องการอาหาร ท่านก็ต้องเข้าป่าหาของมาแลก”

“ข้าก็เข้าป่าหาอาหารอยู่แล้ว จะต้องอยากแลกอาหารที่เจ้าเพื่ออันใด”

ซีซี นิ่งอึ้งไปเมื่อได้ยินคำพูดของเขา มันก็จริงอย่างที่เขาว่า เขาจะต้องการอาหารที่เธอทำไม เพราะเขาก็หาได้เอง

“ช่างเหอะ ท่านบอกสิ่งที่ท่านปรารถนามาก็พอ”

“หึหึ คนไร้ตัวตนเช่นเจ้า จะช่วยอันใดข้าได้”

ซีซีกัดฟันแน่น ทำไมนางต้องมาเจอผู้ถูกเลือก แบบไอ้บ้านี่ด้วย

“บอกข้ามาก็พอ” นางพูดเสียงลอดไรฟันออกมา

หลี่หยวนหยุดคิดอยู่ครู่ ก่อนจะพูดขึ้นมา

“ข้าต้องการแต่งกับคุณหนูสี่ตระกูลกง”

“เหอะ จะไปยากอะไร ข้าจะช่วยท่านเอง”

“เช่นนั้น เจ้าก็ทำให้นางถอนหมั้น เหออี้เหลียงให้ได้เสียก่อนเถิด”

“ห๊า”