3

ตอนที่ 3

ภายในห้องนอนตกแต่งเรียบง่ายมีเพียงเตียงนอน โต๊ะ เก้าอี้สำหรับอ่านหนังสือ ตู้เก็บหนังสือสันปกเรียงรายตามความชอบของเจ้าของห้อง มันน่าจะเป็นห้องสมุดมากกว่าห้องนอนเด็กสาววัยสิบแปดปีหยิบหนังสือเล่มหนา

“เรื่องนี้อยากอ่านมานานแล้ว อ่านหน่อยดีกว่าเรา” เธอกระโดดขึ้นนอนเล่นบนเตียง เปิดหนังสือนิยายจีนโบราณเล่มโปรดอ่าน

“ได้เวลาท่องยุทธภพแล้วเรา อ่านไปมาชักอยากเป็นจอมยุทธ์หญิง มีเพลงยุทธ์ที่เก่งกาจแบบนางเอกนิยายจีนโบราณบ้างแล้วสิ” ถึงแม้เธอจะไม่เห็นภาพแต่สามารถรับรู้ได้ทางตัวอักษร

เวลาผ่านไปเที่ยงคืนกว่าๆ

“ตายแล้ว! เกือบตีหนึ่ง! อยากอ่านให้จบเรื่องจังเลย เอาไว้ อ่านเสาร์อาทิตย์แล้วกัน” คั่นหน้าล่าสุดไว้ด้วยความเสียดาย เด็กสาววางหนังสือนิยายจีนโบราณลง เปลือกตาเริ่มหนักอึ้ง

“นอนดีกว่าเรา พรุ่งนี้จะได้ไม่ตื่นนอนสาย ไม่งั้นยายจ๋าบ่นแน่ ๆ เลย” เด็กสาวปิดไฟหัวเตียง หลับตาไม่นานเธอก็นอนหลับสนิท เผยรอยยิ้มน้อย ๆ บนใบหน้าอ่อนเยาว์

ในป่าใหญ่ที่มืดสนิท

“ช่วยฉันด้วย” หญิงสาวร้องขอความช่วยเหลือ

“พวกเจ้าปล่อยนาง ถ้าไม่อยากเจ็บตัว” คนร้ายเปลี่ยนจากไล่ล่าหญิงสาวมาเป็นเจ้าของเสียงแทน

“ไม่ใช่เรื่องของเจ้า อย่ามาสอดดีกว่า” มันด่าออกมา

โครม!

ชายหนุ่มแปลกหน้าใช้มือเปล่าซัดใส่คนร้าย ตามด้วยพลังจากปลายเท้าส่งให้พวกมันล้มลง

“ตายเสียเถอะ” พวกมันชักดาบเข้าฟาดฟัน ชายหนุ่มลอยตัวขึ้นมาพร้อมโอบกอดหญิงสาวพาข้ามหัวพวกมันไป

“ข้าไม่อยากทำร้ายพวกเจ้า” เขาตะโกนดัง พวกมันวิ่งตามแต่ไม่ทัน

“ว้าว หล่อมาก เก่งมาก สุดยอด” โรสตาเป็นประกายมองชายหนุ่มหันมาส่งยิ้มให้เธอ

“ข้าส่งเจ้าแค่นี้แล้วกัน” ชายหนุ่มปล่อยหญิงสาวลง เขาใช้วิชาตัวเบาหายไปในอากาศ

“ท่านอย่าเพิ่งไป รอข้าก่อน...” หญิงสาวเอื้อมมือคว้า

“โรส ตื่นนอนได้แล้ว เกือบหกโมงเช้าแล้วนะ” กลายเป็นเสียงเรียกผู้เป็นยายแทน

“ตายแล้ว!! สายจริง ๆ ด้วย” เด็กสาวคว้านาฬิกาหัวเตียง รีบวิ่งเข้าห้องน้ำอาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็ว

“สาวน้อยตัวอ้วนผมหยิกจะมีหนุ่มหล่อที่ไหนมาสนใจ แต่ไม่แน่นะ วันหนึ่งเราอาจสวยขึ้นก็ได้ ฮ่า ๆ” เธอปลงตกตัวเอง ส่ายหัวหมุนตัวซ้ายขวามองสำรวจเงาในกระจก ทว่าเงาสะท้อนกลับเป็นจอมยุทธ์หนุ่ม ยืนคู่กับหญิงสาวหน้าตาเหมือนเธอแต่รูปร่างผอมเพรียว

“บ้าไปแล้วยายโรส อ่านนิยายมากไป มันแค่เป็นความฝันเท่านั้น” เธอรีบขยี้ตา ตอนนี้เห็นเพียงความว่างเปล่า

ช่วงเช้าหญิงชราถือขันข้าวรอใส่บาตรพระอยู่หน้าบ้าน เธอเดินเข้าไปหอมแก้มผู้เป็นยาย “ยายจ๋า หนูไปมหาวิทยาลัยก่อนนะจ๊ะ”

“วันนี้หลานจะกลับบ้านค่ำไหมจ๊ะ” ยายถามอย่างเป็นห่วง

“หนูยังไม่รู้เลย แต่คงกลับบ้านไม่ดึกหรอกจ้ะ” โรสตอบพลางช่วยยายถือถาดขนม

“หลานดูแลตัวเองดี ๆ นะ ยายเป็นห่วง” ความจริงหญิงชราไม่เคยให้หลานสาวเดินทางไปไหนมาไหนคนเดียว

“หนูไม่เป็นไร หนูดูแลตัวเองได้จ้ะ” เธอวางถาดบนโต๊ะไม้

“เมื่อคืนตาจ๋ากลับบ้านดึกไหม” หญิงสาวมองหาคนเป็นตา ทำให้ยายหัวเราะ

“ไม่ได้กลับจ้ะ โทรมาบอกว่านอนบ้านเพื่อนเลย หลานรีบไปเถอะ ประเดี๋ยวจะสายเอาเปล่า ๆ” หญิงชรามองหลานสาวที่เพิ่งเดินผ่านไป แต่เธอเห็นหลานสาวกายตุ้ยนุ้ยกลายเป็นสาวร่างบางผอมเพรียว

“อุ๊ย!! มันเกิดอะไรขึ้น” นางขยี้ตาแรง ๆ ภาพที่ปรากฏกลับเป็นหลานสาวยิ้มแก้มยุ้ยโบกมือให้คนเป็นยาย

“ตาฝาดไปแล้วเรา” พระสงฆ์เดินบิณฑบาตเข้ามาพอดี หญิงชราใส่บาตรข้าวปลาอาหารพร้อมดอกไม้ธูปเทียน รับพรแล้วก็เดินไปกรวดน้ำให้เจ้ากรรมนายเวร

ภายในมหาวิทยาลัยดัง รถตู้ของมหาวิทยาลัยจอดรอนักศึกษา

“วันนี้ทำไมเธอมาสายได้อะ” บัวชมพูถามเพื่อนรักที่วิ่งกระหืดกระหอบมา โรสยิ้มตาหยีแทบไม่เห็นลูกตา

“ฉันอ่านหนังสือนิยายดึกไปหน่อยเลยตื่นสาย” โรส สารภาพเบา ๆ กลัวคนอื่นได้ยิน

“เก็บพระเอกในนิยายไปฝันหวานด้วยเปล่า” บัวชมพูแซวเพื่อนรักขณะที่ก้าวขึ้นพร้อมกัน

“บ้าน่ะ” โรสเขินอาย

“ยายโรสไม่ต้องอายหรอก ฉันก็เคยฝันบ่อย ๆ ว่าพระเอกในนิยายเป็นแฟนฉันถ้าอ่านเรื่องที่ชอบอะ” บัวชมพูกระซิบกระซาบ

“สองสาวคุยอะไรกัน อาจารย์เห็นยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ตั้งแต่รถตู้ออกจากมหาวิทยาลัยแล้ว” อาจารย์ที่มาด้วยถามเสียงดัง

“เปล่าค่ะอาจารย์” สองสาวประสานเสียงตอบ

“ไม่ต้องแย่งกันตอบหรอกจ้า แค่เห็นลูกศิษย์ยิ้มอย่างมีความสุขอาจารย์ก็ดีใจแล้ว”อาจารย์หัวเราะเบาๆ บัวชมพูยิ้มหวานตอบ

“เรื่องนี้ไงงานเขียนที่ชอบ ออกมาสองเล่มแล้วอะ” โรสหยิบหนังสือนิยายเล่มโปรดส่งให้เพื่อนสาว

“เธอเอาเล่มหนึ่งไปอ่านไหม ฉันกำลังอ่านเล่มสองอยู่” บัวชมพูรับมาดูปกหน้าปกหลัง

“ว้าว พระเอกหล่อจังเลย แถมนางเอกสวยเหมือนเธอใช่ไหม” บัวชมพูแซวเพื่อนรักที่เขินอายกับพระเอกในนิยาย

“บ้าไปแล้ว”โรสเขินอายหน้าแดง

“ถ้าถึงอยุธยาแล้ว ขอให้นักศึกษาเก็บรายละเอียดและรูปถ่ายไว้ทำรายงานให้อาจารย์ด้วยนะคะ” เสียงอาจารย์สั่งงานดังแทรกความเงียบขึ้นมา

กิจกรรมทัศนศึกษาในครั้งนี้ สิ้นสุดลงที่วัดใหญ่ชัยมงคล นักศึกษาพากันเดินดูองค์เจดีย์ใหญ่

“พวกเราเข้าไปในวิหารพระพุทธไสยาสน์กันเถอะ ข้างในเป็นที่ประดิษฐานพระนอนองค์ใหญ่” อาจารย์เล่าให้นักศึกษาฟัง

“พวกเราไปขอพรท่านให้ได้แฟนหล่อ ๆ กันนะ” บัวชมพูแซวเพื่อนรัก

“เธออย่ามาแย่งพระเอกขี่ม้าขาวของฉันไปนะ” โรสแย้งเบา ๆ สองสาวเดินตามกันไป

ประมาณทุ่มครึ่ง ท้องถนนเต็มไปด้วยรถราแล่นแซงกันไปมา ทุกคันต่างเร่งรีบกลับที่พัก

“เฮ้ย! สิบล้อวิ่งข้ามเลนมา!” คนขับรถตู้มหาวิทยาลัยพยายามบังคับพวงมาลัย

โครม!!

“ช่วยด้วยมีคนได้รับบาดเจ็บ!” รถฉุกเฉินวิ่งเปิดไฟขอทางไปมา เจ้าหน้าที่ตำรวจกั้นทางให้รถที่ตามมาแซงออกข้าง

“คนเจ็บอยู่ที่ไหน มีใครเป็นอะไรบ้างครับ” เป็นเสียงที่ โรสได้ยินก่อนที่จะสิ้นสติ

“ช่วยด้วยค่ะ” หญิงสาวไขว่คว้าอากาศ ขอความช่วยเหลือ เปลือกตาหนักอึ้ง สมองงุนงง แขนขาเริ่มอ่อนแรง ตาหลับลงช้า ๆอย่างหมดกำลัง

รถฉุกเฉินพาคนเจ็บส่งโรงพยาบาล เจ้าหน้าที่ตำรวจเคลียร์ท้องถนนให้รถใช้สัญจร รถลากมาเก็บซากรถตู้กับรถบรรทุกสิบล้อที่ชนกันเข้าข้างทาง เป็นภาพที่ชวนให้ผู้เห็นเหตุการณ์สลดใจ