4: ถูกที่ผิดเวลา [1]

อีกฟากหนึ่งไป๋เหลียนสตรีที่ถูกคนเกือบทั้งหมูบ้านเหม็นเบื่อขี้หน้า นางบังเอิญพบกับติงเฉิงชายคนรักกำลังระเริงรักกับสตรีอื่นกลางลำธาร รู้ว่าเขาหักหลังยังไม่เจ็บเท่าคำพูดดูถูกเหยียดหยาม ราวกับว่าที่ผ่านมามันเป็นแค่เรื่องโกหก

“อืม... อย่าสิเจ้าคะ มันจักจี้นะ คิก คิก”

“อันใดเล่า เจ้าชอบละสิไม่ว่า”

“พี่ติงเฉิงข้าละไม่ชอบนังไป๋เหลียนเลยเจ้าค่ะ เหตุใดท่านไม่บอกปฏิเสธไปตรง ๆ ข้าเห็นท่านดีกับนางทีไรก็ปวดใจเหลือเกิน ข้าหึงนะรู้ไหม” ซูหนี่เบือนหน้าหนีเพื่อหลบการปล้ำจูบของอีกฝ่าย อย่างไรเสียครั้งนี้จะต้องคุยกันให้รู้เรื่อง ให้เขารีบไปจัดการให้เรียบร้อย มิเช่นนั้นได้เห็นดีกันแน่

“เจ้าก็รู้นี่ว่านางดื้อด้านแค่ไหน เห็นข้าดีด้วยเข้าหน่อยก็คิดไปเองจนกู่ไม่กลับ เหตุใดพี่จะไม่เคยบอกเล่าคนไร้ยางอายเช่นนั้นพูดจารู้เรื่องเสียที่ไหน แต่ไม่เป็นไรพี่คิดแผนจัดการไว้แล้วยอดรักไม่ต้องห่วง” สิ่งที่เขาพูดล้วนเป็นเรื่องโกหกทั้งสิ้น ไป๋เหลียนนั้นรูปร่างหน้าตางดงามกว่าซูหนี่เป็นไหน ๆ แต่ติดที่นอกจากความงดงามแล้วไม่มีอะไรเทียบเท่าซูหนี่ได้เลย เพื่ออนาคตที่ดีตนจึงเลือกบุตรสาวผู้นำหมู่บ้าน แต่ครั้นจะปล่อยไป๋เหลียนไปก็เสียดาย จึงคิดจะเก็บไว้เป็นเมียอีกคน

จะดีแค่ไหนกันนะ ทุกค่ำคืนมีสตรีถึงสองคนคอยปรนนิบัติพัดวี แค่คิดก็อยากจะให้ถึงวันนั้นเร็ว ๆ

“อย่างไรหรือเจ้าคะ บอกข้าได้หรือไม่” ซูหนี่ถึงกับตาลุกวาว อยากรู้เหลือเกินว่าติงเฉิงจะจัดการกับนังหน้าด้านไป๋เหลียนอย่างไร

“จะไปยากอะไร พี่จะวางยาให้ไป๋เหลียนได้เสียกับบุรุษในหมู่บ้านสักคน เท่านี้นางก็ไม่มีหน้ามาเกาะแกะพี่ได้อีก วันนี้พี่เตรียมยามาพร้อมแล้ว แยกจากเจ้าพี่จะไปจัดการให้เรียบร้อย” ความจริงแล้วเขาคิดจะใช้มันกับตนเองต่างหาก จากนั้นป้อนคำหวานให้ไป๋เหลียนยอมสักหน่อย นังนั่นโง่จะตายพูดอะไรก็เชื่อ ให้นางอยู่อย่างเงียบ ๆ รอวันที่ตนเกลี้ยกล่อมซูหนี่ได้เมื่อใด จึงค่อยพาเข้าบ้านเป็นเมียอีกคน

“ดีเจ้าค่ะ ข้าอดใจรอไม่ไหวแล้ว คิก คิก”

เสียงหัวร่อต่อกระซิกทำเอาไป๋เหลียนที่แอบตามมาได้ยินทุกถ้อยคำ ใจดวงน้อยถึงกับแตกสลาย ครั้นจะร้องก็ไม่สามารถปลดปล่อยอารมณ์ได้เต็มที่ ได้แต่ปิดปากตนเองไว้ไม่ให้มีเสียงเล็ดลอดออกมาให้คนชั่วสองคนนั้นรู้ นางมันโง่เอง หลงเชื่อในน้ำคำไอ้คนสารเลวนั่น

หญิงสาวรื้อค้นกองเสื้อผ้าของทั้งสอง ควานหาขวดยาที่ว่านั้นจนพบ ไม่อยากเชื่อเลยว่าเขาจะทำกับนางได้ลง ทว่าก่อนจากไปขอดับความแค้นด้วยการฉีกชุดของพวกเขาให้ขาดเป็นชิ้น ๆ ในเมื่อรักกันดีนัก ก็จงอับอายไปพร้อม ๆ กันเถิด

เมื่อหลบออกมาได้จึงคิดจะหาที่พักใจ นางหลับหูหลับตาวิ่งกระทั่งพบกระท่อมร้างหลังหนึ่ง นั่นจึงเป็นเหตุให้พบบุรุษแปลกหน้า

ด้วยเพราะผิดหวังกับความรักที่เฝ้าบ่มเพาะมาอย่างดี หลงเชื่อคำพูดลวงโลกมานานนับปีเกือบยอมพลีกายให้ก็หลายครั้ง เพราะรักมากจึงเชื่อมากถูกเป่าหูให้ทำเรื่องแย่ ๆ มากมาย คนทั้งหมู่บ้านพานเกลียดชังกันหมด นี่น่ะหรือค่าตอบแทนที่นางได้รับ

ชาวบ้านที่ไม่รู้อะไรก็เอาแต่ต่อว่าตำหนิตนเป็นสตรีไร้ยางอาย อยากได้บุรุษจนตัวสั่น ไปที่ใดก็ไม่มีที่ให้ยืน ไหน ๆ ก็เป็นสตรีไร้ยางอายแล้ว หากความไร้ยางอายที่ว่าจะทำให้นางหลุดพ้นจากคนเหล่านี้ นางก็ยินดีจะทำ ด้วยความโกรธแค้นแวบหนึ่งความคิดด้านมืดกลับผุดขึ้น

ถึงสภาพจะดูไม่ต่างจากคนใกล้ตาย หากนางช่วยเขาให้พ้นจากความตายเขาจะต้องพานางไปจากที่นี่ได้แน่ แต่ถ้าหากเขาและนางได้เสียเป็นผัวเมียกันด้วยเล่า อย่างไรนางดูไม่ผิดแน่เครื่องแต่งกายของบุรุษผู้นี้จะต้องเป็นคนใหญ่คนโตเป็นแน่

อย่างไรเสียชายชาติทหารมักหยิ่งในศักดิ์ศรี พวกเขาถือเอาหน้าตาเป็นหลักหากมีเรื่องทำให้เสื่อมเสีย ไม่ว่าในฐานะอนุหรือบ่าวรับใช้ก็ช่าง ขอแค่ออกไปจากความบัดซบนี้ได้นางก็ยอม คิดแล้วก็แค้นนักหากไม่ถูกติงเฉิงหลอกเงินไปเกือบหมดตัว ตนก็คงไม่อับจนหนทางถึงขั้นทำเรื่องน่าอับอายเสียศักดิ์ศรี

กระนั้นความเขินอายก็ยังคงมีมากนัก หากจะให้ใจกล้าขืนใจบุรุษทั้งที่สติครบถ้วนก็คงไม่อาจทำได้ หญิงสาวจึงเทยาที่ยึดมาได้กรอกปากบุรุษตรงหน้าในขณะที่เขาไม่ได้สติ ส่วนที่เหลืออีกเกินครึ่งนางจัดการกระดกรวดเดียวหมดขวด หลังจากดื่มเข้าความร้อนรุ่มบังเกิด ใจเต้นแรงกว่าปกติเริ่มหายใจไม่ออก กระทั่งจังหวะการเต้นของหัวใจหยุดลง