ข้ากลายเป็นตัวประกอบที่ตื่นมาในอ้อมกอดของพระรอง

อนิจจังชีวิตไม่เที่ยงเมื่อครั้นเกิดมาลืมตาดูโลก มีน ถูกแม่แท้ ๆ เอามาทิ้งไว้หน้าวัดแห่งหนึ่งตั้งแต่อายุหนึ่งขวบ ด้วยความสงสารและเวทนาในชะตาชีวิตของเด็กสาว หลวงตาจึงรับอุปการะเลี้ยงดูร่วมกับเด็กวัดอีกหลายคน ยังดีที่ตอนนั้นแม่ของเธอทิ้งใบสูติบัตรไว้ให้ จึงรู้ที่ไปที่มาของตนและรู้ด้วยว่าพ่อแม่เป็นใคร แต่มีนกลับไม่เคยคิดอยากเจอพวกเขาเลยแม้แต่นิดเดียว

ทั้งชีวิตนี้เธอมีแค่หลวงตาผู้คอยเลี้ยงดูเท่านั้น พ่อแม่ก็แค่คนให้อาศัยร่างกายให้เกิดมา จึงไม่มีความผูกพันใด ๆ ต่อกัน ในเมื่อไม่ต้องการกันแต่แรก มีนก็ไม่ต่างกับพวกเขาไม่จำเป็นต้องมีพ่อแม่ก็ได้ หลวงตาต่างหากที่เปรียบเสมือนพ่อแม่ที่แท้จริง

ด้วยเป็นเพียงวัดเล็ก ๆ ในชุมชนต่างจังหวัดแห่งหนึ่ง หลวงตาจึงไม่มีกำลังส่งเรียนมากนัก ปัจจัยที่ญาติโยมถวายมานั้นก็ตามกำลังของแต่ละคนเช่นกัน ทว่าโชคไม่ดีนักเมื่อตอนมีนขึ้นมัธยมปลายหลวงตาท่านมรณภาพ เมื่อผู้มีพระคุณเพียงหนึ่งเดียวจากไปจึงไม่ได้เรียนต่อให้จบ ม.6 เด็กวัดมิใช่มีเพียงเธอคนเดียว หญิงสาวจึงสละสิทธิ์ให้เด็กที่เล็กกว่า เพราะเธอนั้นโตมากพอจะออกมาหางานทำเลี้ยงตนเองได้แล้ว

แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้นก็ใช่ว่ามีนจะไม่ใฝ่รู้ เธอตั้งใจเข้ามาทำงานในกรุงเทพและส่งเสียตนเองเรียนสถาบันการเรียนที่เปิดกว้างแห่งหนึ่งในระดับที่สูงขึ้น ทั้งทำงานและเรียนไปด้วย แม้จะเหนื่อยกว่าคนอื่นเป็นสองเท่าแต่ก็มิได้ทำให้ท้อแต่อย่างใด

แม้ทางเดินชีวิตจะดำเนินต่อไปด้วยดีมาตลอด ทว่าเมื่อไม่นานมานี้พิษเศรษฐกิจไม่ดี ทำให้โรงงานที่ทำงานมาหลายปีปิดตัวลง มีนจึงตกงานอย่างไม่ทันตั้งตัว นี่ก็เป็นเวลาเดือนกว่าแล้วยังคงเดินเตะฝุ่นเช่นเดิม

แม้เดินหางานทุกวันแต่ก็คว้าน้ำเหลวทุกที ด้วยวุฒิการศึกษาของเธอจบเพียงแค่มัธยมปลาย มิหนำซ้ำวุฒิที่ได้คือจบจากสถาบัน กศน. เนื่องจากมีข้อจำกัดด้านการศึกษาและประสบการณ์ทำงาน เธอจึงหางานที่ดีและเงินเดือนเยอะไม่ได้

สิ่งที่ทำให้พอหายเครียดจากการว่างงานได้ในตอนนี้ ก็คงจะมีแค่การอ่านการ์ตูนมังงะจีนโบราณ เรื่องราวของการกอบกู้บ้านเมือง เสียดายก็แต่เรื่องนี้เน้นด้านสู้รบ อำนาจ บ้านเมือง มากกว่าความรัก ทว่ายิ่งอ่านก็ยิ่งติดงอมแงม ด้วยทั้งภาพและสียอมรับว่านักวาดวาดได้สวยมาก สร้างสรรค์ตัวละครได้ราวกับเทพเซียนลงมาจากสวรรค์ก็ว่าได้

ตัวเอกไม่เท่าไรแต่ตัวรองนี่สิเรียกได้ว่าตรงใจใช่เลย ถึงแม้เธอจะเคยอ่านฉบับนิยายมาก่อนแล้ว แต่ก็ไม่สนุกเท่ากับการ์ตูนมังงะ ทั้งยังมีเนื้อหากระชับมากกว่าในนิยายต้นฉบับ

ตัวละครที่มีนชอบมากที่สุดเห็นจะเป็นพระรองนามหลี่มู่กวา แม่ทัพหนุ่มผู้เปรียบเสมือนมือขวา คือผู้ที่ช่วยเหลืออ๋องซิงเยี่ยนพระเอกของเรื่องกอบกู้บ้านเมือง เสียดายก็แต่ท้ายที่สุดแล้วหลี่มู่กวาจะอยู่ไม่ถึงจนจบ ในต้นฉบับนิยายไม่ได้มีอะไรผิดไปจากนิยายเรื่องอื่นเท่าไรนัก พระรองเกิดมาเพื่อเสียสละให้กับพระนางของเรื่องอยู่แล้ว

แต่ถึงจะรู้อยู่ก่อนแล้วก็ยังตามอ่านเวอร์ชันการ์ตูนมังงะอยู่ดี อดคาดหวังไม่ได้ว่าเวอร์ชันนี้พระรองของเธออาจจะไม่ตายตอนจบ อยากให้ผู้เขียนเพิ่มคู่ให้กับแม่ทัพหลี่ได้สมหวังกับเขาบ้าง กระนั้นเนื้อหาในการ์ตูนตั้งแต่ตอนแรกไปจนถึงเนื้อหาครึ่งหลัง ก็ยังไม่มีอะไรเปลี่ยนไปจากต้นฉบับนิยาย อยากจะเทเลิกติดตามอยู่หลายต่อหลายครั้ง ทว่ายิ่งอ่านเนื้อเรื่องก็ยิ่งเข้มข้นจนวางไม่ลง

เสียดายก็แต่ในการ์ตูนมังงะตอนล่าสุดยังไม่มีนางเอกโผล่มา อยากจะเห็นรูปโฉมของฉู่หรงองค์หญิงใหญ่จากแคว้นฉินเหลือเกิน จะงดงามสมคำบรรยายของผู้แต่งหรือไม่ ใบหน้ารูปไข่ ผิวขาวผ่องราวกับพระจันทร์ทอแสง ดวงตากลมโตรับกับจมูกรั้น น้ำเสียงหรือก็ไพเราะ แม้ได้สบตาสักครั้งก็ทำให้เวลาของบุรุษเหล่านั้นหยุดลงได้ไม่ยาก

นางเอกจะโผล่มามีบทบาทก็ตอนสองฝ่ายตกลงเชื่อมสัมพันธ์อันดีต่อกัน ในความคิดของมีนนั้นถ้านางเอกจะโผล่มาครึ่งหลังเช่นนี้ไม่จำเป็นต้องมีก็ได้ ด้วยบทตัวละครชายเด่นเอามาก ๆ นางเอกแทบจะเป็นตัวเสริมของเรื่อง

พระเอกคืออ๋องผู้เก่งกาจส่วนพระรองนั้นคือแม่ทัพแดนใต้มากฝีมือ ทั้งสองสู้เคียงบ่าเคียงไหล่มาด้วยกันแทบจะทุกสนามรบ นับว่าเป็นสหายที่รู้ใจที่หาได้ยากยิ่ง

ยิ่งในตอนที่พระรองยอมเสี่ยงชีวิตบุกเข้าไปช่วยพระเอกจากวงล้อมศัตรู ในความรู้สึกของมีนเป็นเรื่องที่เธอประทับใจเอามาก ๆ จะมีสักกี่คนที่มีมิตรภาพพวกพ้องดีถึงเพียงนั้น แต่ถึงจะช่วยอ๋องซิงเยี่ยนออกมาได้ แต่ตัวเขานั้นกลับได้รับบาดเจ็บสาหัส

ระหว่างหนีจากการไล่ล่าของศัตรู พวกเขาทั้งสองต้องแยกกันหนีไปคนละทาง หลี่มู่กวาแม่ทัพแดนใต้อาการไม่สู้ดีจำต้องหาที่ซ่อนตัวก่อน จึงตัดสินใจหลบอยู่กระท่อมกลางป่า ส่วนอ๋องซิงเยี่ยนนั้นเมื่อกลับถึงค่ายก็ได้รีบระดมคนตามหาสหายคนสำคัญอย่างเป็นบ้าเป็นหลัง

แต่สิ่งไม่คาดคิดได้เกิดหลังจากนั้น แม่ทัพหลี่ได้รับความอับอายถึงขั้นเกิดเป็นความแค้นจากเหตุการณ์ในกระท่อมกลางป่า เมื่อเขาหายดีจึงเสาะหาสตรีที่ทำให้ตนอับอาย แล้วลงมือฆ่านางด้วยตนเอง หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจล้างแค้นเขาก็ได้กลับไปช่วยซิงเยี่ยนรบกับแคว้นฉิน

ติ๊ง