3: สิ่งตอบแทน

หลังจากลืมตาตื่นที่นี่ที่ไหน นั่นคือคำแรกที่อยู่ในใจของมีน เธอไม่รู้จะถามกับใครดีถึงจะได้คำตอบ ภาพตรงหน้าเป็นพื้นที่กว้างปกคลุมไปด้วยหมอกสีขาวระพื้นดิน แต่ละคนยืนต่อแถวกันยาวเหยียด สวมใส่เครื่องแต่งกายแปลกไม่คุ้นตา

ครั้นจะบอกว่าเป็นกองละครซีรีส์จีนโบราณมาถ่ายทำก็คงจะไม่ใช่ เพราะเธอจำได้ว่าตัวเองกำลังจะจับเจ้าหัวขโมยแต่โชคไม่ดีดันเจอผีเสียได้ จากนั้นเธอก็จำอะไรไม่ได้เลย กระทั่งมาโผล่ในสถานที่อันไม่คุ้นเคยแห่งนี้ ฉะนั้นนอกจากความฝันแล้วคิดเป็นอื่นไม่ได้เลย

หญิงสาวถึงกับทำหน้าเหวอยืนหันรีหันขวางเกาศีรษะทำตัวไม่ถูก ภายในหัวเต็มไปด้วยความงุนงง เพราะภาษาที่คนเหล่านั้นใช้เธอฟังไม่รู้เรื่องสักนิด ยืนทำหน้าเหลอหลาอยู่นานก็ถูกพาตัวไปนั่งลงกับพื้นตรงหน้าชายรูปร่างใหญ่ยักษ์ หนวดเครายาวเฟื้อยผิวสีแดง ทว่าดวงตาคู่นั้นเธอจำได้ดี มันเหมือนกับที่เจอในห้องเช่าไม่มีผิด

“หวอ หวออะไรวะ” มีนทำปากงึมงำออกเสียงตามชายตรงหน้า พยายามออกเสียงตามก็แล้ว ตั้งใจฟังก็แล้ว แต่ทุกอย่างเหมือนไม่เป็นผล ยังคงสื่อสารกันไม่รู้เรื่องเช่นเดิม

ชายร่างยักษ์ตรงหน้าก็ดูเหมือนจะหัวเสียกับการสื่อสารครั้งนี้ไม่ต่างกัน กระทั่งเขาได้ชี้นิ้วมาตรงหน้าจากนั้นมีลำแสงหนึ่งพุ่งเข้าใส่ร่างเธออย่างรวดเร็ว

“คราวนี้เจ้าฟังเข้าใจแล้วใช่หรือไม่นางหนู”

“ฟังออกแล้วค่ะ ที่นี่ที่ไหนคะ หรือว่าลุงจับมาเรียกค่าไถ่ ปล่อยหนูไปเถอะ จับหนูมาก็ไม่ได้อะไรแม้แต่เงินจะกินข้าวก็ยังไม่มีเลย สัญญาถ้าปล่อยหนูไปจะไม่แจ้งความไม่บอกใครเด็ดขาด” หญิงสาวรัวคำพูดยาวเหยียด หวังว่าพวกเขาจะเชื่อคำที่เธอพูดแล้วปล่อยเธอไปเสีย

“นางหนูใจเย็นก่อน ฟังข้าพูดให้ดี ที่นี่คือปรโลกมิใช่การจับตัวเรียกค่าไถ่อย่างที่เจ้าคิด”

“ถ้าอย่างนั้นไม่เท่ากับว่าตอนนี้หนูตายแล้วหรือคะ ตลกแล้วหนูไม่เชื่อหรอกเล่นอำกันแรงแบบนี้ไม่ดีนะคะ กองถ่ายอยู่ข้างหลังใช่ไหม รายการอะไรคะ คอยดูเถอะออกไปได้จะไล่ฟ้องให้หมดเลย” ในเมื่อไม่กี่นาทีก่อนเธอยังดี ๆ อยู่เลย ตอนนี้มาบอกว่าอยู่ปรโลกก็เท่ากับตายแล้วน่ะสิ เรื่องบ้าบอแบบนี้ใครเขาจะเชื่อกันเล่า

ชายร่างยักษ์ชี้นิ้ววาดวงกลมกลางอากาศ ก่อนจะมีภาพเรื่องราวต่าง ๆ ของเธอฉายให้เห็น คราวนี้มีนถึงกับเถียงไม่ออก นี่เธอตายไปแล้วจริง ๆ น่ะหรือ แถมยังตายอย่างโดดเดี่ยวอยู่ในห้องเพียงคนเดียวไม่มีใครเห็น ชีวิตบัดซบนี่มันอะไรกัน โดดเดี่ยวตั้งแต่เกิดยันตาย

“นี่คือความจริงมิใช่สิ่งที่เจ้าเรียกว่ากองถ่าย ข้าไม่มีเวลามาพูดเล่นกับเจ้านานหรอกนะนางหนู เอาเป็นว่าเจ้ายังไม่ตายหากกลับไปตอนนี้ก็ยังทัน ที่เรียกเจ้ามาก่อนก็เพราะจะให้คนพาเจ้ากลับร่างให้ทันเวลา ก่อนที่พลังของข้าจะรักษาร่างเจ้าไว้ไม่ได้” เจ้าแห่งปรโลกถึงกับกุมขมับ นางหนูผู้นี้ตั้งแต่มาก็เอาแต่พูดไม่หยุด ไม่เว้นช่องว่างให้พูดบ้างเลย แล้วเมื่อใดจะได้พากลับเสียทีเล่า

“จะยอมเชื่อก็ได้ค่ะ แต่หนูก็ยังไม่เข้าใจในเมื่อยังไม่ตายหนูมาที่นี่ได้ยังไง” ก็แค่ยัดวิญญาณของเธอกลับเข้าที่เดิม จะให้เธอมาปรโลกเพื่อ...ทำไมกัน

“เกิดความผิดพลาดของกลไกการเดินทาง ทำให้ผู้คุมวิญญาณไปโผล่ผิดที่แต่ยังไม่ทันจะให้เจ้ากลับเข้าร่าง กลไกทำงานเสียก่อนจึงดึงทั้งเจ้าและผู้คุมกลับมาพร้อมกัน เรื่องนี้เป็นความผิดของเราข้าจะรับผิดชอบเอง ตอนนี้กายเนื้อเจ้าไม่ต่างอะไรกับคนนอนหลับ ข้าจะส่งเจ้ากลับที่เดิม” เจ้าแห่งปรโลกถอนหายใจ ครั้นจะแค่รับผิดชอบอย่างเดียวก็รู้สึกผิดไม่น้อย จึงได้ยื่นข้อเสนออีกอย่างเพิ่มเป็นรางวัลปลอบใจ อย่างไรเสียโลกเดิมนางก็มิได้มีชีวิตที่ดี “แต่เจ้าเป็นกรณีพิเศษจะกลับเข้าร่างหรือไปเกิดใหม่ข้าให้เจ้าเลือกได้ตามใจ แล้วข้าจะส่งเจ้าไปที่ชอบ ๆ”

“หนูขอเกิดใหม่ค่ะ แต่ขอไปในที่ที่หนูอยากไปได้ไหมคะท่าน” ในเมื่อชีวิตเก่าก็ไม่ได้ดีจนถึงขั้นเสียดายทิ้งไม่ลง ถ้าอย่างนั้นก็ขอใช้ชีวิตใหม่ไปหวีดพระรองที่รักก็แล้วกัน

“เจ้าจะไปที่ใด”

“หนูอยากไปเกิดในโลกการ์ตูนมังงะที่หนูชอบค่ะ” ทว่าคำพูดของเธอนั้นทำให้ชายตรงหน้างุนงง ก่อนจะคิดได้ว่าท่านผู้นั้นอาจจะไม่รู้ก็ได้ว่ามังงะคืออะไร “ท่านมองเห็นสิ่งที่หนูคิดในหัวได้ไหมคะ หนูอยากไปเกิดที่นั่นค่ะ”

เจ้าแห่งปรโลกมองลึกเข้าไปในความคิดของหญิงสาว บัดนี้เขารู้แล้วว่านางต้องการสิ่งใด แต่กระนั้นก็อดประหลาดใจไม่ได้ หากเป็นผู้อื่นคงจะขอให้ตนไปเกิดในที่ร่ำรวยมีชีวิตใหม่อยู่อย่างสุขสบายไปแล้ว แต่นี่กระไรอยากไปเกิดเพราะชอบบุรุษที่ไม่มีในโลกแห่งความเป็นจริง มิหนำซ้ำยังอยู่ในยุคสงครามหาความสงบสุขไม่ได้

“ได้ ข้าจะให้เจ้าไปที่นั่น”

“ไปได้จริงเหรอคะ ขอบคุณท่านมาก ๆ ค่ะ” หญิงสาวดีใจเสียจนยิ้มไม่หุบ นอกจากจะได้ไปเห็นพระรองตัวเป็น ๆ แล้ว เธอก็อยากรู้ว่าเส้นเรื่องทั้งหมดจะดำเนินไปอย่างไร

“จะไม่ถามหน่อยหรือว่าข้าจะให้เจ้าไปเกิดเป็นใคร หรือว่าเจ้ามีผู้ที่อยู่ในใจหรือไม่” เจ้าแห่งปรโลกอดไม่ได้ที่จะถามออกไปด้วยความสงสัย ให้เป็นกรณีพิเศษถึงเพียงนี้แล้ว ไม่คิดจะขอมากกว่านี้หน่อยหรือช่างมักน้อยเสียจริง

“หนูเชื่อใจท่านค่ะ แค่ให้หนูได้อยู่ใกล้ ๆ ได้เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตหลี่มู่กวาก็พอ แต่หนูไม่เป็นซิงเยี่ยนนะคะ” เธอตอบด้วยความมั่นใจ เพราะบทบาทตัวละครเกือบทั้งเรื่องมีแต่เด่น ๆ ทั้งนั้น คนข้างกายพระรองล้วนมากความสามารถ ให้เธอเป็นใครก็ได้ทั้งนั้น ยกเว้นก็แต่พระเอกของเรื่อง

ชีวิตของซิงเยี่ยนค่อนข้างจะวุ่นวายเกินไป หากให้เป็นตัวละครนั้นได้ปวดหัวตายวันละหลายรอบ ยิ่งต่อไปภายภาคหน้าคนผู้นั้นมีสตรีมากหน้าหลายตา ผ่านไปที่ใดก็ได้เมียเป็นโขยง คนเช่นนี้น่ะหรือพระเอกเธอไม่เข้าใจเลยจริง ๆ

“ได้ เช่นนั้นก็ตามผู้คุมวิญญาณไป แล้วเขาจะนำทางเจ้าเอง” เจ้าแห่งปรโลกรับปาก ทว่าสตรีนางนี้ดูเหมือนจะขอน้อยเกินไป ไม่สมกับความผิดพลาดที่ทำให้นางต้องตาย ตนจะให้มิติวิเศษติดตัวไปด้วยก็แล้วกัน อย่างน้อยไปอยู่ที่นั่นก็คงใช้ชีวิตได้ง่ายขึ้น

มีนดีใจเหลือเกินที่จะได้ไปเกิดใหม่ในที่ที่เธออยากไป ทั้งยังไม่ต้องวนกลับไปใช้ชีวิตราวกับผู้ประสบภัยในทุกวันเช่นเดิม หญิงสาวเดินตามผู้คุมวิญญาณไปอย่างว่าง่าย ก่อนจะมาหยุดยืนหน้ากลไกขนาดใหญ่ มันกำลังหมุนวนต่อ ๆ กันหลายล้านวงอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

จากนั้นวิญญาณของมีนที่แต่แรกเริ่มมีรูปร่าง เมื่อเข้าใกล้กลไกรูปร่างที่เป็นมนุษย์ได้แปรเปลี่ยนเป็นเพียงแค่ดวงไฟสว่างดวงหนึ่งเท่านั้น ผู้คุมวิญญาณผลักดวงไฟแห่งชีวิตผ่านฟันเฟืองกลไกวงหนึ่ง เพื่อให้หญิงสาวผู้ทั้งโชคร้ายและโชคดีในคราวเดียวผ่านห้วงมิติที่เธอจะได้ไปเกิดสมใจ พร้อมกับอวยพรให้นางโชคดี....