2 พี่มีเมียคนเดียวชื่อนับดาว

HI LIVING

นับดาวหอบร่างอันเมามายของตัวเองมาจนถึงห้องซึ่งอยู่บนชั้นสิบแปดของคอนโดมิเนีเยมระดับกลางราคาเริ่มต้นแปดล้านบาทที่เธอซื้อและผ่อนจนหมดด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง พอเข้ามาถึงห้องหญิงสาวก็ทิ้งตัวนอนลงบนโซฟาตัวยาวในห้องนั่งเล่น เธอเมาหนัก…ดีแค่ไหนแล้วที่ยังพาตัวเองกลับมาถึงห้องได้ อยู่ๆน้ำตามันก็ไหลออกมา…เธอคิดถึงเขา คิดถึงหมอกจนแทบบ้า อยากไปหาเขาใจจะขาด แต่ก็รู้ว่าทำไม่ได้ เพราะตอนนี้เขาคงกำลังเข้าห้องหออยู่กับภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย

“ฮึก! นับคิดถึงพี่หมอก…” เธอเอ่ยทั้งน้ำตา เจ็ดวันแล้วที่เธอไม่ได้อยู่กับเขา เพราะเขางานยุ่งและยังต้องวุ่นวายกับเรื่องงานแต่งงาน อดคิดไม่ได้ว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้มันช่างทรมาน ถ้าหากว่าสามเดือนก่อนเธอไม่ยอมรับบทเมียน้อยและยอมเลิกกับเขา มันจะทรมานเท่านี้หรือเปล่า

“พี่ก็คิดถึงนับ”

“พี่หมอก?”

หัวใจดวงน้อยเต้นแรง รีบขยับตัวลุกขึ้นนั่งเมื่อได้ยินเสียงเรียบนิ่งที่ดังมาจากทางเดินไปห้องนอน เธอรีบปาดน้ำตา…ในตอนที่ร่างสูงปรากฏตัวขึ้นตรงหน้า เขายังอยู่ในชุดสูทเจ้าบ่าวที่เธอเห็นเขาใส่ในงาน

“ร้องไห้อีกแล้ว…แล้วก็เมาอีกแล้ว พี่เคยบอกแล้วไงว่าอย่าออกไปเมา…ทำไมนับชอบทำให้พี่เป็นห่วง?”

“ฮึก! มาถึงก็ดุเลยเหรอ? ไม่ได้คุยกันเป็นอาทิตย์…เจอหน้ากันก็จะบ่นเลยใช่ไหม?” หมอกเป็นแบบนี้เสมอ เขามักจะคอยดุและสั่งสอนเธอในทุกเรื่องเสมอมา ตลอดระยะเวลาที่คบกันห้าปี

“ก็นับทำให้พี่เป็นห่วง”

“แค่เป็นห่วงเหรอ?”

“คิดถึงด้วย…บอกไปแล้ว”

“แค่คิดถึงเหรอ?”

“ต้องมีอะไรมากกว่านั้นอีกครับ? เพราะเป็นห่วงมาก…เพราะคิดถึงมาก พี่เลยต้องมาหา” ร่างสูงเดินเข้ามาใกล้ นั่งลงบนโซฟาข้างๆคนที่กำลังน้อยใจ

“เวลาแบบนี้พี่หมอกต้องอยู่ในห้องหอไม่ใช่หรือไง?”

“อย่าประชดกันสิ”

“หรือว่าเข้าห้องหอมาเสร็จแล้ว?” ประโยคนี้…เธอหมายความว่าอะไร ฝ่ายชายคงน่าจะรู้ดี

“นับ…”

“นับงี่เง่าใช่ไหม? ฮึก! นับทำตัวเหมือนคนพูดไม่รู้เรื่องใช่หรือเปล่า? ทั้งๆที่เราตกลงกันแล้ว…แต่นับก็ยัง…อื้อ!” หางเสียงหายกลับเข้าไปในลำคอ เมื่อหมอกคว้าร่างบางเข้ามาแนบชิดแล้วจูบเธออย่างดูดดื่ม มันเป็นจูบที่แสดงออกถึงความคิดถึงและโหยหา เป็นจูบที่ยาวนาน…เพียงเขาเริ่ม เธอก็พร้อมที่จะตาม เปิดปากเล็กให้เขาได้คืบคลานเข้ามา สอดลิ้นประสานกันไปมา ดูดดื่มความหอมหวานที่แฝงเอาไว้ด้วยความขมจางๆ ก่อนจะถอนออกมาสบตา

“พี่จะแต่งงานกับใครมันไม่สำคัญ…แต่พี่อยากให้นับรู้ แค่เราสองคนที่รู้…พี่มีเมียคนเดียวชื่อนับดาว”

“ฮึก! พี่หมอก…”

“อดทนนะนับ…แค่ปีเดียว แล้วลืมเรื่องเข้าห้องหอไปได้เลย…พี่ไม่คิดจะนอนร่วมเตียงกับไอรินเขาด้วยซ้ำ พี่บอกนับแล้วว่าพี่กับไอรินตกลงกันแล้วว่าเราจะแต่งงานกันแค่ในนามเท่านั้น ไอรินเขาก็ไม่ได้อยากจะแต่งงานกับพี่…”

“รู้ไหมว่านับอดคิดไม่ได้ ว่ามันอาจจะเป็นเหมือนในละคร…พระเอกกับนางเอกแต่งงานกันแค่ในนาม แต่สุดท้ายพวกเขาก็หวั่นไหวให้กัน แล้วก็ตกหลุมรักกัน ส่วน…นางร้ายก็คือแฟนเก่าของพระเอกอย่างนับ…”

“พี่ว่า…นับต้องเลิกดูละครนะ”

“พี่หมอก! นี่นับซีเรียสนะ!”

“แล้วหน้าพี่ตอนนี้เหมือนคนพูดเล่นหรือไง? นับเลิกคิดเรื่องพี่จะหวั่นไหวให้ไอรินเถอะ…พี่ยุ่งจนไม่มีเวลาไปคิดเรื่องอื่น”

“รวมถึงเรื่องนับด้วยใช่ไหม?” หญิงสาวช้อนสายตามองใบหน้าหล่อเหลาที่อยู่ตรงหน้า

“ที่บอกว่ายุ่ง…คือพี่ยุ่งเพราะคิดเรื่องนับครับ”

“ชิ! ไม่ต้องมาทำเป็นปากหวานเลยนะ…”

“อย่างอื่นก็หวานครับ”

“อย่ามาทะลึ่งนะพี่หมอก!”

“พี่หมายถึงปากครับ…ลองอีกสักทีไหม?”

“ไหน…”

จุ๊บ!

ชายหนุ่มยื่นหน้าเข้าไปจูบหญิงสาวอย่างรวดเร็ว แล้วถอนออกมายิ้มให้เธอ

“หวานไหม?”

“งื้อ! ยังไม่ได้ลิ้มรสเลย…”

“ถ้าอยากลิ้มรสขนาดนั้น…ไปที่เตียงไม่ดีกว่าเหรอ?”

“อะไร? ที่มาหานี่เพราะว่าอยากจะมาทำอย่างว่าหรือไง?” นับดาวหรี่ตามองหน้าหมอกพร้อมสายตาจับผิด

“บอกแล้วไงว่ามาหาเพราะเป็นห่วง มาหาเพราะคิดถึง…มาเพราะรัก แล้วก็มีอะไรจะมาให้ด้วย…” ขณะที่เอ่ยหมอกก็ล้วงเข้าไปหยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกง

“อะไร? อย่าบอกนะว่าถุงยาง…นับน่ะรู้ว่าพี่หมอกหื่น…แต่วันนี้…”

“ไม่ใช่ครับ ไม่ใช่ถุงยาง…แต่มันคือคำสัญญา…”

นับดาวนิ่งไป เมื่อเธอได้เห็นว่าสิ่งที่หมอกหยิบออกมาจากกระเป๋ากางเกงมันคือกล่องแหวน และเมื่อเขามองเธอด้วยสายตาจริงจัง พร้อมกับเปิดกล่องจนเผยให้เห็นแหวนเพชรที่อยู่ข้างใน น้ำตาใสๆก็ไหลลงมาทันที

“ฮึก! พี่หมอก…”

“รู้ไหมว่าวันนี้ตอนที่พี่ต้องสวมแหวนให้ไอริน…พี่คิดถึงแต่นับ ตอนที่ต้องกุมมือไอรินแล้วยิ้มให้คนในงาน…หัวใจพี่มันเจ็บปวด พี่มีแต่นับอยู่เต็มหัวสมอง มันชัดเจนว่าพี่รักนับ แหวนที่พี่ให้ไอริน…มันแพงกว่าวงนี้มาก เพชรก็น้ำงามกว่า…เม็ดใหญ่กว่า แต่มันไม่มีค่าอะไรเลยสำหรับพี่…”

“…”

“แหวนวงนี้…แม่พี่ให้เอาไว้ก่อนที่ท่านจะเสีย พี่อยากให้นับใส่มัน…ตอนนี้ปัญหามันอยู่ที่ว่า…นับจะยอมรับและใส่มันเอาไว้หรือเปล่า”

“พี่หมอก…นับไม่เห็นจะสนใจเลยว่าแหวนจะต้องแพงหรือเพชรต้องเม็ดใหญ่…ฮึก! นับสนแค่ว่า…ถ้านับรอ ฮือๆ ถ้านับอดทนรอไปอีกหนึ่งปี เราจะได้รักกันอย่างเปิดเผยใช่ไหม?”

“มันจะต้องดีกว่าเดิม พี่สัญญา”

“ฮึก! ค่ะ…นับจะรอวันที่พี่หมอกทำตามสัญญานะ” จบคำนั้นนับดาวก็ยื่นมือซ้ายไปตรงหน้า มองดูหมอกสวมแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายให้เธอพร้อมน้ำตา ก่อนที่ทั้งสองจะโอบกอดและจูบกันอย่างดูดดื่มอีกครั้ง…