5.ขอดูหน่อย

เลดี้ฟริเซียแห่งตระกูลอีสซา

เมื่อบาทีสต์ล่วงรู้ว่าสตรีที่จะถูกส่งมาแต่งงานกับเขาคือใคร แน่นอนว่าเพื่อความปลอดภัยของทั้งตัวเขาและเผ่าออร์ค เขาจึงว่าจ้างให้กิลล์ข้อมูลสืบเรื่องของเลดี้ผู้นั้นอย่างลับๆ

เลดี้ฟริเซียคือสตรีที่ได้ชื่อว่าดอกไม้แห่งแวดวงสังคมชนชั้นสูง ความงดงามที่ราวกับเทพธิดานั้นไม่ใช่เรื่องโกหก นางมีนิสัยเย่อหยิ่งและเอาแต่ใจ เป็นสตรีที่เอาใจมากพอสมควร นางช่างเลือกถึงขนาดที่นางกล้าปฏิเสธองค์รัชทายาท และนั่นคือสาเหตุหลักที่องค์รัชทายาทเอสเมส่งสตรีผู้นั้นมาที่นี่..เพื่อลงโทษที่นางกล้าหักหน้าพระองค์ต่อหน้าผู้คนมาก

เพียงแค่ได้อ่านเรื่องราวเกี่ยวกับเลดี้ฟริเซียไปครึ่งเดียว บาทีสต์ก็ถึงกับยกมือขึ้นมาปาดเหงื่อ สตรีที่ช่างเลือกเช่นนั้น การที่นางต้องเข้ามาอยู่ในเผ่าออร์คของเขาอย่างไม่เต็มใจ บาทีสต์คิดว่านั่นจะต้องเป็นปัญหาอย่างแน่นอน..

ข้อแรกนางคือสตรีที่ถูกเลี้ยงดูมาอย่างดีเพราะฉะนั้นนางย่อมไม่ถูกใจเผ่าออร์คของเขาเป็นแน่ และข้อที่สองขนาดองค์รัชทายาทผู้ได้ชื่อว่ามีใบหน้าที่พระเจ้าทรงปั้นเช่นนั้น ยังไม่ถูกใจนาง ฉะนั้นแล้วใบหน้าเช่นเขาจึงอย่าได้หวังว่าจะถูกใจเลดี้ฟริเซียเลย

หรือว่าการแต่งงานในครั้งนี้มันจะกลายเป็นสงครามย่อมๆกันนะ สิ่งแรกที่บาทีสต์ควรกระทำนั่นคือการเจียมตัว เขาจะไม่คาดหวังกับการแต่งงานในครั้งนี้เพราะมันช่างไร้ความหวังมากเหลือเกิน อีกทั้งเขาจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเลดี้ฟริเซียเพื่อให้นางรำคาญใจ

ในพิธีการเข้าหอหลังแต่งงาน ถึงแม้ไม่อยากทำให้เธอไม่สบายใจที่ได้เห็นหน้าเขา แต่จะทำอย่างไรได้ในเมื่อนี่มันคือธรรมเนียม

“ไปนอนเถอะ..”

เขาไม่ใช่คนที่ช่างพูดอะไรมากมาย เพราะอย่างนั้นบาทีสต์จึงหวังอย่างยิ่งว่าเลดี้ฟริเซียจะไม่แสดงออกว่ารังเกียจเขามากจนเกินไป..

เมื่อกล่าวจบบาทีสต์ก็รีบหันหลังให้กับเลดี้ฟริเซียในทันที เขาถอดเสื้อคลุมออกและตั้งใจจะใช้เสื้อคลุมนั้นในการปูบนพื้นเพื่อนอนลง

“.....”

แต่ทว่าในช่วงเวลาที่เขากำลังปูเสื้อคลุมลงบนพื้นพรมนั้น หากดวงตาของเขามันไม่มองผิด หากว่าสุราที่เขาดื่มมันไม่ได้มีฤทธิ์แรงมากจนเขาเห็นภาพหลอน..บาทีสต์ก็คิดว่าเขากำลังมองเห็นเลดี้ฟริเซียผู้นั้นกำลังถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก..

เขาไม่รู้ว่าเพราะแสงของดวงจันทร์ในวันนี้มันสว่างมากเกินไป หรือว่าเพราะภาพเบื้องหน้ามันงดงามจนเขาละสายตาไปไม่ได้ กว่าที่บาทีสต์จะหาเสียงของตัวเองเจอ กางเกงซับในซึ่งเป็นปราการชิ้นสุดท้ายก็ถูกถอดออกไปเสียแล้ว

เลดี้ฟริเซียเดินไปที่เตียงพร้อมกับนั่งคุกเข่าอยู่บนนั้นโดยหันหน้ามามองเขา ดวงตากลมโตคู่นั้นกำลังจ้องมองมาที่เขาด้วยแววตาเอียงอาย เธอยกมือขึ้นมาปิดที่เนินอกอวบอิ่มคล้ายกับว่าเธอยังไม่ชินที่จะเปิดเผยทุกสิ่งอย่างให้เขาเห็นอย่างชัดเจน

ถึงแม้ว่าบาทีสต์จะไม่เคยแต่งงานหรือว่ามีภรรยามาก่อน แต่เขาเข้าใจดีถึงการถอดชุดทั้งหมดออกแล้วขึ้นไปคุกเข่าบนเตียงดีว่ามันหมายถึงสิ่งใด..

ล้อกันเล่นใช่ไหมนะ เลดี้ฟริเซียผู้นั้นกำลังแสดงเจตจำนงว่าเธออยากจะเข้าหอกับเขาอย่างนั้นหรือ?

เลือดลมพลันสูบฉีด จนใบหน้าของบาทีสต์แดงซ่านไปหมด

“ข้า..คิดว่าจะต้องมีอะไรเข้าใจผิดแน่ๆ”

เสื้อคลุมที่ในยามแรกหมายจะปูลงไปบนพื้น ยามนี้เขาคว้าเสื้อคลุมนั้นมาคลุมร่างของเลดี้ฟริเซียเอาไว้ในทันที

“....อา..ข้าเข้าใจผิดไปอย่างนั้นสินะคะ”

ฟริเซียคิดเอาไว้แล้วว่าครั้งแรกมันไม่ง่ายเลย เพราะอย่างนั้นเธอจึงลุกขึ้นก่อนจะหมุนตัวเล็กน้อย การคุกเข่านั้นก็มีหลายแบบ หรือว่าเธอควรจะยกสะโพกขึ้นมา แบบที่เหมือนกับการคลาน พร้อมกับหันหน้าไปทางอื่น..

เธอคิดเอาไว้แล้วว่าเธอไม่ควรหันหน้าไปหาเขา ถึงแม้ว่าเธอจะอยากเห็นใบหน้านั้นมากก็ตามที คงเพราะการมองหน้ากันไปทำกันไปคงทำให้เขาเขิน..เขาก็เลยไม่อยากให้เธอหันหน้าไปมองเขาอะไรแบบนั้น..

บาทีสต์ยกมือขึ้นมากุมหน้าตัวเองเอาไว้ คราวนี้แค่เสื้อคลุมมันไม่สามารถปิดบังร่างกายที่แสนเย้ายวนของเลดี้ฟริเซียได้แล้ว ด้วยเหตุนั้นเขาจึงคว้าผ้าห่มมาพันตัวของเธอเอาไว้

“....”

ฟริเซียมองเขาตาปริบๆ

“ข้าคิดว่าคนที่เข้าใจผิดน่าจะเป็นท่านนะคะ ถึงแม้ว่าข้าจะไม่เคยกระทำเรื่องเช่นนี้มาก่อน แต่ข้าก็มั่นใจว่าการพันผ้าห่มเอาไว้บนร่างกายของข้าเช่นนี้ เราจะไม่สามารถทำให้การเข้าหอในคืนนี้เสร็จสมอารมณ์หมายอย่างแน่นอน”

บาทีสต์รู้สึกได้เลยว่าเขากำลังจะสติแตก และการอยู่ใกล้ชิดกันเช่นนี้ มันยิ่งทำให้เขามองเห็นเสน่ห์อันแสนเย้ายวนของเธอได้อย่างชัดเจน ใบหน้าของเธอนั้นมันช่างงดงามมากเสียจนชวนให้ผู้พบเห็นเหลียวหลังกลับมามองซ้ำ

ราวกับว่าเขามองเห็นประกายระยิบระยับเป็นประกายบนใบหน้าของเธอ..ความงดงามของเลดี้ฟริเซียนั้นมีมาก จนเขาไม่อาจบรรยายได้หมด

“..ถึงแม้ว่านี่จะเป็นคืนเข้าหอ แต่ข้าจะไม่ล่วงเกินเลดี้อย่างแน่นอน”

เขาผละร่างกายออกมา ก่อนจะเดินไปที่หน้าต่างเพื่อรับลมสักหน่อย บาทีสต์กำลังภาวนาให้จิตใจของเขามันสงบโดยเร็ว

ฟริเซียลุกขึ้นมาจากที่นอน เธอแกะผ้าห่มที่กำลังปกคลุมร่างกายออกอย่างไม่เข้าใจ

“นั่นหมายความว่าอะไรกันคะ ในเมื่อท่านได้ชื่อว่าเป็นสามีของข้าแล้ว..สิ่งที่ควรกระทำคือการทำให้สถานะสามีภรรยาของเรามันสมบูรณ์ทั้งทางร่างกายและทางกฎหมาย”

จะไม่ทำได้ยังไงก่อน เธอนั่งรอนอนรอจะทักทายกับเจ้าแท่งเขียวยักษ์ของเขามาทั้งวัน นี่เขากำลังทำให้ความฝันของเธอมันแตกสลายงั้นเรอะ!

บาทีสต์ไม่ได้กล่าวคำใด จะให้เขาตอบออกไปได้อย่างไรว่าเขาสัญญากับพี่ชายของเธอเอาไว้น่ะ สู้ให้เธอคิดไปเองว่าเขาไม่สนใจเธอน่าจะดีกว่า

ฟริเซียกำหมัด..เธอไม่ยอมให้คืนนี้มันผ่านไปโดยที่เธอไม่ได้ทำอะไรสักอย่างหรอกนะ!

“..เพราะข้าไม่สวยอย่างนั้นหรือคะ?”

นั่นมันคำถามประเภทใดกัน หากจะกล่าวถึงความงดงาม บาทีสต์มั่นใจว่าในชีวิตนี้เขายังไม่เคยพบเจอสตรีใดที่งดงามเท่าเธอมาก่อนเลย

“ข้าไม่ชอบความเงียบเลยให้ตายสิ ข้ากำลังคุยกับท่านอยู่นะคะ”

เขาหลับตาลงช้าๆ ก่อนจะหมุนตัวกลับมองหน้าเธอ..แน่นอนว่า  บาทีสต์กำลังพยายามมองหน้า..เพราะในยามนี้เลดี้ฟริเซียกำลังยืนเปลือยเปล่าต่อหน้าเขาอยู่

อย่าลดสายตาลงไปมองเชียวนะบาทีสต์ นี่มันโคตรอันตรายเลยโว้ย! ให้ตายสิ!

ฟริเซียขบเม้มริมฝีปากไปมา ก่อนที่เธอจะสูดหายใจเข้าลึกๆ

“..ขอดูหน่อยได้ไหมคะ หากว่าท่านจะไม่ทำเช่นนั้น..ก็ให้ข้าดูหน่อยเถิดว่าหน้าตามันเป็นแบบไหน!!”

ขอดู? ..เลดี้ฟริเซียผู้นั้นกำลังทำหน้าจริงจังพร้อมกับขอดูบางอย่างจากเขาเนี่ยนะ

ว่าแต่เธออยากจะดูอะไรกัน?