ขอโทษนะคะฉันรับ(ความรัก)จากคุณไม่ไหวหรอก

“แต่งงานกับข้าเถอะนะ”

ราวกับมีแสงสว่างสาดส่องลงมาให้เห็นเฉพาะตัวเขาท่ามกลางผู้คนอื่นๆ ทั่วทั้งบริเวณต่างเงียบกริบ ดวงตานับร้อยคู่กำลังจับจ้องไปที่ใบหน้าแสนงดงามของสตรีที่ได้ชื่อว่าเป็นดอกไม้ของเลดี้ชนชั้นสูง เพื่อรอคอยคำตอบที่ใครๆ ต่างก็คาดเดาไปต่างๆนาๆ

สตรีผู้นั้นคงจะยกยิ้มอย่างเขินอาย แล้วหันมองไปทางอื่นเพื่อหลบเลี่ยงสายตา ก่อนจะพยักหน้าเบาๆเพื่อเป็นการตอบตกลงเป็นแน่

เพราะอีกฝ่ายที่กำลังคุกเข่าเพื่อขอแต่งงานคือองค์รัชทายาทของจักรวรรดิแห่งนี้ไงล่ะ

ชายหนุ่มผู้สมบูรณ์แบบในทุกๆ ด้าน ทั้งใบหน้าที่หล่อเหลาปานรูปสลัก รอยยิ้มที่แสนอ่อนโยน ฐานะทางสังคมที่ดีเลิศ เขาคือว่าที่องค์จักรพรรดิที่ไร้ที่ติและคู่ควรอย่างยิ่ง..

ใช่แล้ว..ภาพลักษณ์ภายนอกที่องค์รัชทายาทแสดงให้ทุกคนเห็นมันเป็นเช่นนั้น เธอเองก็เกือบจะหลงใหลไปกับใบหน้านั้นเหมือนกัน หากว่าเธอไม่เคยเล่นเกมนี้มาก่อนน่ะ..

จะเข้ามาในเกมทั้งทีแทนที่จะเข้ามาในเกมจีบหนุ่มสุดแซ่บ ดันเข้ามาในเกมที่ต้องเอาชีวิตรอดจากฆาตกร และไอ้ฆาตกรที่ว่านั่นคือองค์รัชทายาทผู้นี้ยังไงล่ะ!

จะให้เธอยินยอมตอบตกลงแต่งงานเพื่อพาตัวเองไปตายก็คงไม่ใช่แล้วมั้ง แต่การปฏิเสธองค์รัชทายาทผู้สมบูรณ์แบบในทุกด้านนั้นมันก็ไม่ง่ายเหมือนกัน ทั้งๆ ที่เธอพยายามไม่ทำตัวเป็นจุดสนใจ เธอพยายามทำตัวเย่อหยิ่งและร้ายกาจที่สุดในแวดวงสังคม แต่ทว่าเลดี้เหล่านั้นดันยกย่องว่าเธอคือดอกไม้งามแห่งชนชั้นสูงไปซะได้ เธอพยายามไม่ยุ่งเกี่ยวกับใครแต่ดันถูกมองว่าเธอมีเสน่ห์ที่ลึกลับและน่าค้นหา..

ให้ตายสินี่มันเกมอะไรกันวะเนี่ย!

“หม่อมฉันยังไม่พร้อมที่จะอภิเษกกับพระองค์เพคะ อีกทั้งนี่คือเรื่องใหญ่ มิใช่เรื่องที่หม่อมฉันและพระองค์จะตัดสินใจเองได้ ขออภัยด้วยนะเพคะ”

เธอเชิดรั้นใบหน้าขึ้นแล้วเลือกที่จะเดินจากไป ทั่วทั้งร่างกายของฟริเซียนั้นขนลุกไปหมด นี่ไม่ใช่ว่าเขาจะเคียดแค้นจนส่งคนมาลอบสังหารเธอหรอกใช่ไหม

องค์รัชทายาทเอสเมยืนขึ้น พระองค์ยกมือขึ้นมาเสยผมอย่างหัวเสียก่อนที่จะหัวเราะออกมาเสียงดัง

“หากตัวข้าที่เป็นองค์รัชทายาทของจักรวรรดิแห่งนี้ยังไม่คู่ควรกับดอกไม้งามอย่างเลดี้อีสซา..เช่นนั้นใครเล่าที่คู่ควรกับเลดี้”

ฟริเซียหยุดฝีเท้าที่กำลังก้าวเดิน แล้วหันกลับไปมองหน้าของเขา

เธอผิดอย่างนั้นหรือที่ไม่แต่งงานกับเขาน่ะ ทั้งๆที่เราไม่ได้สนิทสนมและพูดคุยกับแทบจะนับครั้งได้ เขาไปเอาความมั่นหน้ามั่นใจมาจากไหนกัน ว่าหากเขาขอเธอแต่งงานแล้วเธอจะแต่งด้วยน่ะ!

“หม่อมฉันมิได้บอกกล่าวและไม่อาจเอื้อมถึงขนาดคิดว่าพระองค์ไม่เหมาะสมกับหม่อมฉัน หม่อมฉันแค่ยังไม่อยากแต่งงานก็เท่านั้น”

เอสเมเดินเข้ามาหาฟริเซีย บรรยากาศเย็นยะเยือกสร้างความเสียวสันหลังกระจายไปยังทุกคนที่กำลังยืนมองเหตุการณ์ ทั้งที่เมื่อครู่นี้ยังมีบรรยากาศแสนหวานอยู่..ทว่าในยามนี้กลับมีบรรยากาศที่ไม่ดีเอาซะเลย

“ข้าคิดว่าเลดี้ถึงวัยที่สมควรแก่การแต่งงานแล้วนะ และหากว่าข้ายังไม่คู่ควรเหมาะสมเช่นนั้นข้าจะหาผู้ที่เหมาะสมกับเลดี้เอง”

มือของฟริเซียกำแน่น ไอ้ฆาตกรผู้นี้ช่างสารเลวยิ่งนัก เธอผิดตรงไหนกันที่ปฏิเสธจะแต่งงานกับเขาน่ะ!!

องค์รัชทายาทเอสเมแสยะยิ้มด้วยรอยยิ้มที่แสนเจ้าเล่ห์ เธอทำให้เขาเสียหน้า..สตรีที่เป็นจุดด่างพร้อยในชีวิตของเขานั้น จะให้เธอเป็นดอกไม้ของชนชั้นสูงต่อไปได้อย่างไร ในเมื่อเธอเป็นดอกไม้..เช่นนั้นก็ควรจะเข้าไปอยู่ในป่าสิ

เขาสูงส่งปานนี้แต่เธอก็กล้าจะปฏิเสธ เช่นนั้นเขาจะส่งเธอไปแต่งงานกับเผ่าพันธุ์ที่ต่ำช้ามากที่สุด..

“พอดีว่าพวกออร์คจะส่งทูตมาเชื่อมสัมพันธ์กับจักรวรรดิพอดี แต่ทว่าข้าไม่อยากให้เผ่าพันธุ์ที่ต่ำช้าเช่นนั้นมาเหยียบที่พระราชวังหรือว่าในเมืองหลวงของเรา เช่นนั้นแล้วในเมื่อพวกเขามีใจภักดี ข้าก็ควรจะตอบแทนความภักดีของเขาด้วยการให้รางวัลแก่พวกเขาสักหน่อย..เลดี้อีสซา..ข้าจะแต่งตั้งราชโองการให้เจ้าเดินทางไปแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์กับพวกออร์คเอง!!”

ความเงียบเข้าครอบคลุมไปทั่วบริเวณอยู่ครู่หนึ่ง สตรีบางคนถึงขั้นยกมือขึ้นมาปิดปากด้วยความตกใจ แต่กับสตรีบางคนกลับมีรอยยิ้มประดับบนใบหน้า

พวกออร์คนั้นเป็นเผ่าพันธุ์ชั้นต่ำเมื่อเทียบกับมนุษย์ เป็นครึ่งสัตว์ตัวสีเขียวที่ใช้แต่แรงงานทั้งวัน แถมยังไร้สมองอีกต่างหาก..การถูกส่งไปแต่งงานกับเผ่าพันธุ์ชั้นต่ำเช่นนั้นถือเป็นการหยามเกียรติเลดี้อีสซามากทีเดียว

ฟริเซียยังคงเชิดรั้นใบหน้าของนางขึ้น แม้แต่ในสถานการณ์เช่นนี้แต่ทว่านางก็ยังคงเจิดจ้า เหมือนมีดอกกุหลาบและประกายระยิบระยับโผล่ขึ้นมาด้านหลังของเธอ

“ฟรีเซีย อีสซา..ขอน้อมรับพระราชโองการเพคะ”

จะใครหน้าไหน จะเผ่าพันธุ์แบบไหนก็ดีกว่าฆาตกรอย่างแกก็แล้วกัน!!

คิดว่าฉันจะร้องไห้เสียใจแล้วอ้อนวอนรึไง ไม่มีวันหรอกโว้ย!! ฉันจะทำให้องค์รัชทายาทล่วงรู้ว่าฉันไม่ใช่สตรีที่เขาจะมาเหยียดหยามได้

หากจะให้ร้องขออ้อนวอนเพื่อแต่งงานกับเขา สู้ฉันไปตายเอาดาบหน้ายังจะดีกว่า!!

“เหอะ! เช่นนั้นก็ขอให้เลดี้ โชคดีก็แล้วกัน”

คล้ายกับว่าชนชั้นสูงที่กำลังอยู่ในงานเลี้ยงแห่งนี้มองเห็นเส้นสายฟ้าปะทะฟาดฟันกันระหว่างเลดี้อีสซาและองค์รัชทายาท..

“เฟีย..เจ้าไม่ควรไปท้าทายอำนาจขององค์รัชทายาทเช่นนั้นเลยนะ ยังทันนะหากว่าตอนนี้เจ้าจะเข้าไปขอโทษพระองค์..”

อิเนสเพื่อนเพียงคนเดียวของฟริเซียกำลังวิ่งตามเธอออกมาพร้อมกับฉุดรั้งข้อมือของเธอเอาไว้

“เฟีย..ไม่เอาแบบนี้สิ พวกออร์คอาศัยอยู่ในป่านะ เจ้าจะละทิ้งเมืองหลวงแล้วไปอาศัยอยู่ในป่าได้อย่างไรกัน”

อิเนสรู้ดีว่าฟริเซียนั้นไม่ได้แข็งแกร่งอย่างที่ทุกคนเห็น เพื่อนของเธอแค่สร้างเปลือกนอกที่เย็นชาและไร้ความรู้สึกขึ้นมาเท่านั้น แต่ภายในใจของฟริเซียนั้นอ่อนโยนเป็นที่สุด

“ไม่เป็นไรอิเนส..บางทีเมืองหลวงแห่งนี้อาจไม่เหมาะสมกับข้าตั้งแต่แรก..อีกทั้งข้าไม่มีความคิดที่จะไปขอร้ององค์รัชทายาทเลย แต่งกับออร์คก็แต่งสิไม่เห็นเป็นไร”

อันที่จริงนี่มันไม่เลวเลยในความคิดของฟริเซีย เธออยากเข้าไปในเกมฮาเร็มจีบหนุ่มมากกว่าเกมตามหาฆาตกรอะไรนี่ซะอีก ส่วนหนึ่งก็เพราะว่าเธอ..อยากจะใช้ชีวิตแสนสุขกับบรรดาชายหนุ่มพวกนั้น

และจากที่อ่านในนิยายมา ออร์คก็ไม่ได้แย่เสมอไปหรอก..บางทีพวกเขาอาจดีมากกว่าพวกมนุษย์ก็เป็นได้

ศักดิ์ศรีมันค้ำคอ..ฉันไม่มีทางไปอ้อนวอนองค์รัชทายาทหรอก..ไม่มีทาง!!