04 | ร่างกายของคุณ

พิชยุทธ์หลุบตาลงต่ำมองดูคนตัวเล็กที่โอบกอดเขาไว้ความอวบอิ่มของสาวแรกรุ่นที่กำลังสัมผัสกับแผงอกกว้างจนตอนนี้เป็นเขาเสียเองที่มีอาการบางอย่างขึ้นมา

“บ้านน้องอยู่ที่ไหนเดี๋ยวพี่ไปส่ง”เขาจับไหล่บางให้ผละออกแวบแรกที่เห็นดวงตาหวานคลอไปด้วยน้ำตาทำให้เจ้าหล่อนดูมีเสน่ห์อย่างเหลือล้น กลีบปากระเรื่อสั่นระริกเชิญชวนอย่างยั่วเย้า

โอ๊ย! ให้ตายเถอะน่าจูบชะมัด

“หนูยังไม่อยากกลับ”เสียงออดอ้อนเอาแต่ใจของเธอ ยิ่งทำให้เขาอยากถอยห่าง ก็เธอยังอยากอยู่กับผู้ชายคนนี้ต่อ แถมกลับไปตอนนี้มีหวังอดข้าวเย็นแน่ๆ ก่อนจะออกมาเรียนเธอมีปัญหานิดหน่อยกับทางบ้าน แต่มันไม่ใช่เรื่องดีนักถ้าจะอยู่แบบนี้กับชายตรงหน้า

“เอ้า! ไม่กลับแล้วจะไปไหน”

“ไปบ้านพี่ได้ไหมล่ะคะ”

“เด็กบ้าเอ๊ย!”พิชยุทธ์ถึงกับหน้าชาวาบไม่คิดเลยว่าเด็กสาวจะพูดอะไรแบบนี้ เธอเป็นคนยังไงกันนะเมื่อสักครู่คงจะกวนประสาทเขาเป็นแน่ๆ

“หนูแค่ล้อเล่นคนแก่น่ะคิดมาก”เมวีญาถึงกับยิ้มหวานหัวเราะคิกคักจิ้มนิ้วเล็กไปที่เอวสอบอย่างหยอกล้อแต่เธอไม่รู้หรอกว่าเพียงแค่นั้นก็ทำเอาหัวใจหนุ่มนักบิดเต้นแรงจนเขากลัวว่าหญิงสาวร่างเล็กจะได้ยิน

“ยัยเด็กเลี้ยงแกะ!”

“แกะกระดุมเสื้อเหรอคะ ฮ่า! ฮ่า!”เขาถึงกับเสสายตามองทางอื่นยอมใจเจ้าหล่อนจริงๆ เด็กอะไรก็ไม่รู้ทะลึ่งตึงตังเป็นบ้าเลย แต่เขายอมรับว่าไม่เคยเจอผู้หญิงแบบหนูน้อยนี้มาก่อนเลย แปลกใจเล็กน้อยที่เธอมีแรงดึงดูดให้เขาได้อึ้งกับคำพูดเธอขนาดนี้

พิชยุทธ์ยกยิ้มที่มุมปากก่อนจะใช้ปลายนิ้วจิ้มหน้าผากมนผลักเบาๆ แต่ก็ทำให้หญิงสาวหงายหลังเลยทีเดียวเพราะแรงของชายหนุ่มก็ไม่ใช่น้อยๆ แล้วเขาเองแทบพยุงตัวไม่อยู่เช่นกันเมื่อแรงฉุดที่คอเสื้อ

“อุ้ย!”เมวีญาคว้าเสื้อหนังที่เขาใส่ด้วยความตกใจที่ถูกปาร์ตี้แกล้งแต่ร่างหนาที่ยื้อตัวเองเอาไว้เลยไม่ล้มลงไปกองกับพื้นทั้งคู่ แต่เมื่อเด็กสาวรั้งตัวเขาไว้เลยทำให้ใบหน้าของทั้งคู่ก็อยู่ใกล้กันเพียงแค่เอื้อม

ปากเล็กสั่นไหวอย่างตกใจจนคนมองลอบกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอ พิชยุทธ์จับเข้าที่เอวบางฝ่ามือหนาจับสะโพกน้อยเข้าหาตัวจนกายทั้งสองแนบเข้าหากันจนไม่มีช่องลมผ่าน

“พี่…อื้อ”ไม่ทันที่เมวีญาจะได้เอือนเอ่ยคำใดออกไปปากบางระเรื่อขยับไหวถูกประกบด้วยริมฝีปากหนักหนาที่อดใจไม่ไหวจะสัมผัสสักครั้ง พิชยุทธ์มอบจูบอันแสนหวานให้หญิงสาวอย่างที่เจ้าหล่อนไม่เคยได้รับมาก่อน

เมวีญาเบิกตากว้างไม่คิดเลยว่าจะโดนผู้ชายจูบแบบนี้เมื่อถูกฟันขบเม้มกลีบปากจนเธอต้องเผยอออกรับเรียวลิ้นสากที่ฉกเข้ามาในโพรงปากสาว ขาเรียวเล็กสั่นเทาด้วยความตื่นเต้นผสมกับความกลัวจนอ่อนระทวยไปกับรสจุมพิตอันดูดดื่มยากเกินจะต้านทานไหว

“อื้อ…”ฝ่ามือน้อยระดมกำปั้นทุบอกแกร่งอย่างสุดกำลังแต่เหมือนว่าการกระทำของเธอนั้นเหมือนดั่งปุยนุ่นที่กระทบกับร่างกำยำ ชายหนุ่มบดขยี้เรียวปากงามเฮือกสุดท้ายก่อนจะผละออกห่างเมื่อเธอกำลังจะหายอากาศหายใจ

ผลัวะ!!!!

“โอ๊ย! เด็กบ้า”พิชยุทธ์ถึงกับล้มไปกองกับพื้นเมื่อเด็กสาวที่ตนอดใจไม่ไหวจนกระชากเธอมาจูบอย่างดุเดือดหลังจากนั้นหมัดน้อยก็ซัดเข้าซีกแก้มขวาอย่างเต็มรักไม่คิดเลยว่าผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งจะทำให้ชายชาตรีอย่างเขาล้มได้

“ก็พี่จูบหนูทำไมล่ะดูสิปากบวมหมดแล้ว”ปลายนิ้วเรียวลูบไปตามริมฝีปากตัวเองก่อนจะรู้สึกถึงไอร้อนจากกลีบปากของตน ใบหน้าหวานเห่อขึ้นแดงระเรื่อด้วยความเขินอายเมื่อนึกได้ว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนหน้านี้

“ก็มันน่าไหมล่ะ!”เขายิ้มกริ่มพยุงร่างหนาขึ้นมาเด็กก็ยังเป็นเด็กอยู่วันยังค่ำ แต่รสชาติของเธอนี่เขาต้องขอคาราวะเพิ่งรู้ว่าวัยแตกสาวมันจะหอมหวานชวนลิ้มลองขนาดนี้นานแค่ไหนแล้วนะที่เขาไม่ได้ลองรักกับสาวแรกรุ่น

“พี่ต้องรับผิดชอบ!”

“รับผิดชอบอะไร”หนุ่มนักบิดเลิกคิ้วขึ้นสูงอย่างสงสัยก่อนจะเห็นรอยยิ้มบางๆ ที่ยกขึ้นบนมุมปากของคนตัวเล็ก

“พี่จูบหนูก็ถือเสียว่าหนูเป็นของพี่แล้ว...นับจากวันนี้เป็นต้นไปเราเป็นแฟนกัน!”เมวีญามัดมือชกจนคนที่เผลอไผลจูบเธออ้าปากหวออย่างไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน

มันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอวะ!

“ไม่คบบอกแล้วไม่ชอบเด็ก”พิชยุทธ์ส่งเสียงค้านออกมาทันควันทั้งที่เขาเองก็ลั่นวาจาไปแล้วว่าไม่ชอบเด็กเพราะเด็กมันขี้อ้อน กลัวอดใจไม่ไหวจับคนที่เป็นอนาคตของชาติกดกับเตียงเข้าสักวัน

“ทำไมไม่ชอบล่ะ อึก…ถ้าไม่คบแล้วจะมารับหนูทำไม ฮื่อ เสียใจนะ”ทำปากยื่นปากยาวเบ้ปากจะร้องไห้จนคนมองอดหวั่นไหวไม่ได้เขาก็รู้ว่าเด็กสาวกำลังใช้ความไร้เดียงสาหลอกล่อหนุ่มนักรักอย่างเขาให้จนมุมที่เธอต้อน

แต่ก็นะ...ลองสักหน่อยจะเป็นไรไป

“ไม่กลัวพี่เหรอ”

“กลัวอะไรเหรอคะ”เมวีญาไม่เข้าใจในสิ่งที่ชายหนุ่มพูด การเป็นแฟนกันทำไมต้องกลัวก็เธอชอบเขาจริงๆ อย่าบอกนะว่าเขาไม่เชื่อ

เฮ้อ! ถ้าเขารู้ความคิดเธอ เขาคงจะว่าเธอบ้าแน่ๆ

“พี่ตี้ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้นหนูจะดูแลพี่เอง”

“เด็กน้อยเอ๊ย!”ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปากนี่สินะที่เขาเรียกว่าเด็กอยากจะพูดอะไรก็พูด แต่แปลกที่มันทำให้หัวใจสิงห์นักบิดอย่างเขาเต้นระส่ำอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนยิ่งได้เห็นรอยยิ้มอ่อนหวานที่ส่งมาให้เป็นระยะๆ ไหนจะใบหน้าร้อนผ่าวจนต้องใช้ฝ่ามือหนาลูบเบาๆ อีก

นี่สินะที่เขาเรียกว่าอาการเขินอาย ไม่นึกว่าผู้ชายก็เป็นไปด้วย เพราะตนเคยเห็นแต่ผู้หญิงส่วนใหญ่เขาเป็นกัน

“เป็นแฟนกันนะน่าๆๆๆ”คนตัวเล็กเข้าประชิดจับแขนแกร่งเขย่าเบาๆ เสียงใสออดอ้อนจนปาร์ตี้เผลอพยักหน้ารับ

หึๆ เสร็จโจรสลัดอย่างน้องแน่พี่ปาร์ตี้!

“เป็นแฟนพี่ต้องอดทนเพราะพี่ไม่ได้มีแค่น้องคนเดียว”ฝ่ามือหนาจับไหล่บางไว้มั่นก่อนที่ทั้งคู่จะสบตากันอย่างมีความหมาย ดวงตาหวานฉ่ำมองมายังเขาปากบางสั่นระริกเชิญชวนให้พิชยุทธ์ลองอีกครั้ง ปาร์ตี้ใช้ปลายนิ้วเกลี่ยสัมผัสเบาๆ ก่อนจะกดจูบลงไปอย่างแผ่วเบา

“หนูขอเป็นฝ่ายดูแลพี่ได้ไหมคะหนูเชื่อว่าสักวันหนูจะทำให้พี่รักหนูให้ได้”เมวีญาใช้แขนคล้องคอชายหนุ่มเอาไว้ โชคดีที่จอดไม่มีคนมีเพียงเขาและเธอเท่านั้นที่ยืนคุยกันอยู่สองคน

“ถ้าคิดว่าทำได้พี่ก็ไม่ขัด”บอกเพียงเท่านั้นก่อนจะย่อตัวลงอุ้มร่างแน่งน้อยขึ้น โดยขาเรียวเล็กโอบอยู่รอบเอวสอบวางเธอลงบนเบาะหลังรถมอเตอร์ไซด์คันใหญ่

“ไปกินก๋วยเตี๋ยวกัน”

“อ้าว! ไม่กินชาบูแล้วเหรอคะ”

“ไม่อยากกินล่ะ ร้านก๋วยเตี๋ยวใกล้ๆ อร่อยกว่าเยอะ”เขาชี้ออกไปไกลอันที่จริงก็อยากจะกินอยู่หรอกชาบูแต่เมื่อสักครู่ที่มีปากเสียงกันแล้วสาวเจ้าก็ปลดเข็มขัดออก ทำให้มีสายตาหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่มองกันเป็นตาเดียว และเขาก็ไม่อยากฆาตกรใครด้วย ข้อหาหึงหวงโดยใช่เหตุ

1 ชั่วโมงผ่านไป

หลังจากกินก๋วยเตี๋ยวเสร็จปาร์ตี้ก็พาเมวีญาไปที่ร้านขายอะไหล่ตกแต่งรถบิ๊กไบค์โดยที่หญิงสาวเองก็ไม่รู้ว่าเขาพาเธอมาด้วยทำไม ชายหนุ่มหายไปสักพักก่อนจะเดินออกมาพร้อมกับหมวกกันน็อกใบใหม่

“อ่ะ! ใส่เข้าไป”

“หืม อะไรคะ ดะ…เดี๋ยว”เด็กน้อยของปาร์ตี้ทำหน้าเลิ่กลั่กอย่างสงสัยก่อนเขาจะสวมหมวกใบพอดีกับหัวเธอซึ่งเป็นแบบปิดสนิทเห็นเพียงดวงตาหวานเท่านั้น

“จะคบกันต้องปลอดภัยไว้ก่อนเข้าใจไหม!”

ป๊อก!

เขาทุบหัวเธอผ่านหมวกกันน็อกเบาๆ อมยิ้มน้อยๆให้เธอเมื่อเห็นคิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเป็นปมเธอชั่งน่ารักธรรมชาติอะไรอย่างนี้ เขาคิดถูกแล้วใช่ไหมที่จะให้สาวแรกรุ่นอายุ 17 ปีมาเป็นแฟน

1 เดือนผ่านไป

เมวีญาใส่ใจดูแลชายหนุ่มมาตลอดทั้งที่เขาเองก็ดูแลเธอเช่นกันอย่างไม่ขาดตกบกพร่องแต่อย่างใด และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่เขาต้องมารับหญิงสาวที่หน้าวิทยาลัยที่เจ้าหล่อนเรียนอยู่

“จ๊ะเอ๋! คิดถึงหนูไหม”คนตัวเล็กย่องมาข้างหลังเขาแบบเงียบๆ โดยที่เขาเองเอาแต่ก้มเล่นโทรศัพท์เหมือนกำลังคุยกับใครสักคน แต่นั้นเหมือนความเคยชินสำหรับเธอเสียแล้ว

“ขึ้นรถ!”เขาบอกเธอเสียงห้วนก่อนที่คนตัวเล็กจะบุ้ยหน้า รู้สึกน้อยใจที่เขาทำเสียงแบบนี้ใส่ หญิงสาวคว้าหมวกกันน็อกที่เขาซื้อให้ตรงฝาถังน้ำมันก่อนจะเดินจากไปโดยไม่ขึ้นรถมอเตอร์ไซด์คันใหญ่

“อ้าวเห้ย! จะไปไหน”พิชยุทธ์ที่กำลังตอบแชทของตนเมื่อเห็นว่าเธอไม่ขึ้นรถสักทีจึงแหงนหน้าเอี้ยวตัวมองก็เห็นร่างเล็กเดินสะบัดก้นสวยๆ หนีก่อนจะก้าวขาลงจากรถตามเธอไป

“ถ้าพี่ไม่พอใจหนูเดี๋ยวกลับเองก็ได้ค่ะ!”ฝืนยิ้มให้เพราะกลัวเขาคิดว่าเธองี่เง่า ก็เธอรักเขาและดูเหมือนจะรักมากขึ้นทุกวันทั้งที่ชายหนุ่มไม่เคยแม้แต่จะคิดรักเธอด้วยซ้ำ

“อย่างี่เง่าไปขึ้นรถ”

“…”หัวใจดวงน้อยเต้นรัวเร็วอย่างอธิบายไม่ถูกเธอทำอะไรผิดงั้นเหรอ เขาถึงว่าเธองี่เง่าทำตัวเป็นเด็กไม่รู้จักโตเช่นนี้ ไม่ทันที่เมวีญาจะประมวลออกมาเป็นคำพูดเขาก็กระชากแขนเธอเดินไปที่รถก่อนจะทำตาดุใส่ที่ต้องตามเด็กสาวเช่นนี้

รถคันใหญ่เสียงท่อดังกระหึ่มค่อยๆ ไหลไปก่อนที่เขาจะควบเร่งความเร็วขึ้นจนเมวีญากอดเขาอย่างที่เคยทำทุกวัน แต่ทำไมถึงรู้สึกว่าอีกคนเริ่มเฉยชาและห่างไกลไปเรื่อยๆ แต่เธอไม่สนใจหรอก...เพียงแค่นี้ก็ดีต่อใจมากแค่ไหนแล้ว

ออกรถมาไม่นานเม็ดฝนที่โปรยลงมาเป็นเม็ดใหญ่กระทบลงมาบนผิวนวลเนียนสีน้ำผึ้งจนเธอหนาวสั่นยิ่งเขาบิดเร็วเท่าไหร่ขนบางๆ ก็ลุกชันขึ้น

สายตาคมมองกระจกหลังเมื่อรับรู้ถึงแรงสั่นสะท้านของคนตัวเล็ก ก่อนจะตีไฟเลี้ยวเปลี่ยนเส้นทางเมื่อฝนเริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆ แล้วฝ่าสายฝนที่เหมือนจะไม่อำนวยแก่การเดินทางไปส่งเธอเท่าไหร่จึงตัดสินใจพาคนตัวเล็กมาที่คอนโดที่ตนที่พักอาศัยอยู่แทน

“ที่นี่ที่ไหนหรอคะพี่ตี้”เสียงหวานเอ่ยถามอย่างสงสัยหลังจากก้าวลงจากรถยืนสั่นเทาด้วยความหนาวถึงแม้จะไม่แรงนัก แต่เมื่อขับฝ่ามาก็ทำให้ตัวเธอชื้นได้เหมือนกัน

“คอนโดพี่เองแหละฝนตกขับรถมันอันตรายขึ้นไปข้างบนกัน เดี๋ยวฝนซ่าลงกว่านี้จะไปส่ง”เขาถอดเสื้อหนังคลุมให้หญิงสาวก่อนจะปลดหมวกกันน็อกให้ แล้วสบถออกมาเบาๆ เมื่อเครื่องแบบของวิทยาลัยที่เธอใส่มันบางเมื่อโดนน้ำยิ่งทำให้เห็นซับในสีเทาที่เนินเนื้อโผล่พ้นออกมา

“วันหลังใส่เสื้อซับด้วยรู้ไหม!”เสียงเข้มเอ่ยดุเมวีญาด้วยความหึงหวงอันที่จริงเขาก็รู้ว่าเธอไม่ชอบใส่เสื้อซับเพราะอากาศเมืองไทยที่ร้อนอบอ้าว

“ค่ะ!”เธอตอบเขาเพียงแค่นั้น แล้วเดินหลังตามเขาต้อยๆ สายตากลมโตมองซ้ายแลขวามองโดยรอบของปาร์ตี้ที่ดูๆ แล้วคงแพงไม่ใช่น้อย

เมื่อขึ้นลิฟต์มาชั้น 20 ประตูลิฟต์เปิดออกกว้างชายหนุ่มก็ก้าวเท้ายาวไปก่อนโดยไม่สนใจเธอเลยสักนิด เมวีญาแทบน้ำตาไว้ไม่อยู่จู่ๆ เขาก็เปลี่ยนไปโดยไม่ทราบสาเหตุ อยากจะถามแต่ก็ไม่กล้าเลยเก็บความเสียใจไว้ข้างใน รอเวลาที่มันจะระเบิดออกมา

“คิดมากน่ะเมย์”เธอพึมพำกับตัวเองเป่าลมออกจากปากหนึ่งครั้งเรียกสติของตัวเองกลับมา

เมวีญาคนเดิมไม่ใช่แบบนี้!

“พี่ตี้รอหนูด้วยสิ!”เมื่อเข้ามาในห้องเขาก็ตรงเข้าห้องน้ำทันทีโดยที่เธอทิ้งตัวลงบนโซฟาตัวใหญ่พยายามจะไม่คิดมากและเรียกสติของตนให้กับมาร่าเริงแจ่มใสเหมือนเดิมก็ทำไม่ได้

กึก!

เสียงประตูห้องน้ำเปิดออกปรากฏร่างบึกบึนที่หายไปในห้องน้ำถึง 10 นาที และสวมใส่เพียงกางเกงยีนส์ตัวเดียวเท่านั้น ท่อนบนเปลือยเปล่าจนเห็นกล้ามซิกแพกเป็นมัดๆ เมวีญาที่ทิ้งหัวนอนกับที่พักแขนแหงนมองหุ่นสมบูรณ์แบบอย่างตั้งใจ

ชายหนุ่มสะบัดผมไปมาเมื่ออาบน้ำเสร็จโดยไม่คิดอะไรปกติเขาจะใส่บ๊อกเซอร์เพียงตัวเดียวเท่านั้น แต่หนุ่มนักรักมากประสบการณ์ไม่รู้หรอกว่ากำลังมีสายตาคู่หวานโลมเลียเขาอยู่

โอ๊ะ! ให้ตายเถอะแฟนใครทำไมหล่อกระชากเสื้อในแบบนี้

เมวีญาเม้มปากแน่นมองหน้าอกกับลอนท้องหกก้อนที่เป็นคลื่นก่อนจะลุกขึ้นนั่งมอง ระหว่างที่มองไม่ให้คาดสายตาอยู่นั้น สาวเจ้าก็ถอดเสื้อหนังที่เขาสวมทับให้ออกจากกายก่อนสาวเท้าเรียวเล็กเข้าใกล้ร่างหนา

“ฮื้อ....พี่ตี้มากอดหน่อยเร็วๆ”คนตัวเล็กออดอ้อนพร้อมกับโผเข้ากอดคนตัวโตอย่างที่ชายหนุ่มไม่ทันตั้งตัวจนเขาและเธอล้มไปกองที่พื้นห้องนอนที่เป็นกระเบื้องมันวาว ก่อนที่ทั้งคู่จะสบเข้านัยน์ตาของกันและกัน

พิชยุทธ์มองปากบางสั่นระริกเย้ายวนใจเรียกเลือดลมในกายได้เป็นอย่างดี ก่อนจะลอบกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคออย่างยากลำบากเพราะเขาเคยตกปากรับคำว่าจะดูแลเธอในฐานะพี่ชายเท่านั้น เลยอดอยากปากแห้งอยู่อย่างนี้ไงเล่า แต่เด็กสาวก็ชอบทำให้สิงห์นักบิดหัวใจสั่นระรัวอยู่เรื่อยจนบางครั้งแทบอดใจไม่ไหวอยากจับเจ้าหล่อนกดกับที่นอนนุ่มๆ ซะ จะได้จบๆ แต่ก็ไม่ได้อีกเช่นเมื่อเธอยังเด็ก แม้ส่วนอื่นจะไม่เล็กก็ตาม

“พี่อย่าทำให้หนูเสียใจนะ!!!” คนถูกดักทางอยากจะมอบมะเหงกลูกใหญ่ๆ ให้คนตัวเล็กนัก

“จะงอแงอะไรอีกโอ๋ไม่เป็นหรอกนะ”มือหนาผลักร่างเล็กออกห่างจากกายหนาอย่างเบามือ เขาคิดผิดใช่ไหมที่พาเธอมาห้อง

“พี่ต้องสัญญานะว่าพี่จะมีหนูเมย์คนเดียว”ความใสซื่อของเธอที่ขอคำสัญญาจากชายที่ไม่คิดปรักหลักใช้ชีวิตกับใครถึงกับต้องชะงัก นิ้วเรียวยาวยกขึ้นในระดับอกแกร่งข้างซ้ายก่อนจะกดมันลงไป

“สักวันหนูจะเข้าไปอยู่ในนั้นหนูจะทำให้พี่รักหนูให้ได้”เสียงหวานหนักแน่นเด็ดเดี่ยวดูมั่นใจในตัวเองสูงจนคนมองหมั่นเขี้ยวต้องวางฝ่ามือลงบนศีรษะเล็กเขย่าไปมาเบาๆ

“อืม!! พี่เอาใจช่วยล่ะกัน”