ขยี้รัก นักบิด No.1 [หวานใจนายมาดเซอร์]

17:30 น.

เด็กสาวหน้าหวานเดินบนฟุตปาธหลังฝึกงานเสร็จ เธอเรียนอยู่ระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ (ปวช.) คณะบริหารแผนกการตลาดและปีนี้เป็นอีกปีที่ฝึกประสบการณ์เพื่อการทำงานก่อนเรียนจบ

ท้องฟ้าบ่วงบนแปรเปลี่ยนเมฆเริ่มเป็นสีเทาใกล้ดวงตะวันลาลับขอบฟ้าเต็มที ทว่าเด็กสาวยังคงก้มหน้าก้มตาเล่นสมาร์ทโฟน ของตัวเองแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เมื่อเธอได้อ่านนิยายในเว็บไซต์หนึ่งจนติดงอมแงมและยังเป็นนักเขียนของเว็บนี้อีกด้วย

“ทำไมอสูรร้ายอย่างมาคัสถึงหลงรักลินลดาได้นะ”

‘เมวีญา เพียงกลาง หรือ เมย์’ บ่นกับตัวเองเมื่อนิยายที่ตนเฝ้าอ่านมาสองวันเต็มจบลง ตลอดทั้งเรื่องสาวน้อยเฝ้าลุ้นมาตลอดว่าจุดไคลแมกซ์ของเรื่องคืออะไร ทว่าสุดท้ายแล้วนวนิยายตอนจบก็เป็นดั่งเดิมคือรักนิรันดร์กาล....

ขาเรียวเล็กก้าวเดินต่อไปเรื่อยๆ ก่อนจะใช้สายตามองซ้ายแลขวามองจุดมุ่งหมายของทางข้างหน้าคือป้ายรถเมล์ ที่ตลอด 3 ปีที่เรียนอาชีวะ ซึ่งเธอคุ้นชินเป็นอย่างดีและเป็นกิจวัตรของเธอไปเสียแล้วหลังเลิกเรียนจะมารอรถกลับบ้านตรงนี้

สายตาหวานมองไปข้างหน้าที่ตนต้องเดินขึ้นสะพานลอยเพื่อข้ามไปอีกฝั่งพลันดันสะดุดตากับผู้ชายมาดแมนที่เพียงแค่เห็นหัวใจดวงน้อยก็สั่นระรัว เธอเป็นคนไม่กล้าเผชิญหน้ากับอะไรแบบนี้ เป็นเหตุให้ปลายเท้าเล็กหยุดเดินก่อนจะมองซีกหน้าขาวจมูกโด่งเป็นสันที่กำลังยกยิ้มมุมปากสีชมพูน่าจุมพิตในขณะที่เขากำลังนั่งคุยกับเพื่อนอย่างได้อรรถรส

โอ๊ย! หล่ออย่างนี้....หนูเมย์แทบลงไปแดดิ้นกับพื้นเลยให้ตาย!

ชายหนุ่มนั่งอยู่บนรถบิ๊กไบค์คันใหญ่ CC สูงที่เธอชื่นชอบเพราะเวลาขับเคลื่อนมันเหมือนกับได้ใช้ชีวิตที่เป็นอิสระไม่มีหลังคามาบังแดดและฝนถ้าได้นั่งซ้อนสักครั้งคงจะดีไม่น้อย เมวีญาจ้องมองเสียจนเขารู้ตัวหันมองเธอด้วยสายตาอ่านไม่ออก

สายตาคมเฉียบมองสาวน้อยในชุดนักเรียนที่เขารู้ว่าเจ้าหล่อนกำลังจ้องมองเขาอยู่นานจนรู้สึกได้ ชายหนุ่มมองตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างสำรวจตรวจตาร่างเล็กแต่ไม่บอบบางมีเนื้อมีหนังอุดมสมบูรณ์ผิวสีน้ำผึ้งนวลเนียนใบหน้าถูกเติมแต่งเครื่องสำอางบางเบาทำให้ดูมีเสน่ห์ไปอีกแบบเขาผ่านอะไรมานักต่อนักในเรื่องผู้หญิงมีหรือสาวน้อยสาวใหญ่สาวแก่แม่หม้ายลูกติดจะไม่หลงใหลในความเฉยชาของเขาและเด็กสาวคนนี้คงไม่ต่างกัน

“เฮ้ย! น่ารักว่ะ ว่าไหมวะไอ้นนท์”จู่ๆ ธีรดลเพื่อนสนิทของเขาพูดกับเพื่อนอีกคนที่มาด้วยกัน

พวกเขา 3 คนเพิ่งกลับจากต่างจังหวัดหลังออกทริปไปทางภาคเหนือสุดสัปดาห์พวกเขากับเพื่อนรุ่นน้องอีก 4 คนจะนัดรวมตัวหน้าร้านกาแฟเป็นประจำก่อนจะเดินทางไปที่ต่างๆ ตามที่ปรึกษากันไว้

“อืม! เสียอย่างเดียว...”นนท์หันมองสาวน้อยที่ยืนนิ่งอมยิ้มเล็กน้อยจนคนมองต้องลอบยิ้มตาม

“กูมีแฟนแล้วว่ะ!”

“กูสิเป็นเกียรติมาก เมียเพิ่งหนีไปมีผัวใหม่”ธีรดลพูดกลั้วตลกทั้งที่มันไม่ใช่แบบนั้นสักนิด หล่อๆ อย่างเขาแม้ไม่เข้าขั้นเทพบุตรแต่ก็สิงห์นักรักเช่นกัน

“ตี้น้องเขามองมึงอ่ะ”

“อืม! แล้วไง”เสียงเข้มเย็นเฉียบไม่รู้สึกตื่นเต้นเลยสักนิดก่อนจะหันกลับมามองหน้าธีรดลอย่างเรียบเฉยเพราะคนอย่าง ‘พิชยุทธ์ วัฒนประสิทธิ์ หรือ ปาร์ตี้' ฟัดไม่เลือกหน้าอยู่แล้ว และถือเป็นเรื่องคุ้นชินไปเสียแล้วสำหรับเพื่อนๆ ในเรื่องมากรักของเขา

“กูไม่ชอบเด็กขี้เกียจสอน”

“นี่มึงคบเพื่อหวังเรื่องอย่างว่าเหรอวะ”

“มึงก็ไม่ต่างจากกูนักหรอกไอ้ธี”คนอารมณ์ร้อนเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันพูด จะว่าเขาเลวมันก็ไม่ถูกเพราะผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาต่างฝ่ายก็ต่างยินยอมพร้อมใจกันทั้งนั้นหลังจากจบเกมร้อนทั้งสองก็แยกกันโดยไม่มีข้อผูกมัด

“เสือต้องไว้ลายเว้ย!!”ธีรดลยังคงยียวนกวนประสาทเพื่อนไม่หยุด เวลาพูดคำนั้นออกมาก็มองหน้าเสือยิ้มยากอย่างพิชยุทธ์ที่นิ่งขรึมแต่จริงๆแล้วไม่มีอะไรหรอก เพื่อนเขาคนนี้เป็นคนตรงจนบางทีวาจาที่โพล่งออกมาดูแรง “เอ๊ะๆ หรือว่าชอบน้องคนนั้น”

“ชอบเชิบอะไรล่ะมึงดูเด็กจะตายไม่ใช่เสปกปาร์ตี้สักนิด...หึ!”เขายกยิ้มมุมปากซึ่งดูเหมือนจะไม่แยแสอะไร แต่ความรู้สึกตอนนี้บอกชายหนุ่มว่าเจ้าหล่อนเด็กเกินไปที่เขาจะเอาอนาคตของสาวน้อยคนนี้มาทำเรื่องอย่างว่า แม้เขาเจ้าชู้กินไม่เลือกแต่ในใจลึกๆ เขายังพอมีจิตสำนึกต่อความเป็นมนุษย์อยู่บ้าง

“พอเลยพวกมึงนู้น! น้องเขาเดินมานั่นล่ะ”เป็นนนท์ที่ทนฟังไม่ไหวเมื่อเพื่อนทั้งสองตะโกนข้ามหัวเขาไปมาก่อนจะหยุดศึกชิงนาง นนท์เลยทำปากยื่นปากยาวไปทางเด็กสาวที่เดินก้มหน้างุดมองพื้นโดยไม่มองมาที่พวกเขาทั้งสามคนเหมือนก่อนหน้า

เมวีญาก้าวเท้าเดินไปข้างหน้าโดยหลุบตาลงต่ำมือทั้งสองประสานกันไว้แน่น ยิ่งเดินเข้าใกล้ผู้ชายที่ตนมองเมื่อสักครู่ยิ่งใจสั่น ไหนจะกลิ่นโรลออนหอมอ่อนๆ ลอยปะทะลมนั่นอีกเลยทำให้แต่ละย่างก้าวเป็นไปอย่างหวั่นไหว

อีกนิดเดียวนะเมย์จะพ้นจากตรงแล้ว!

สาวน้อยบอกกับตัวเองในใจใบหน้างามแหงนเงยขึ้นเรียกสติกลับมาแต่เพียงแวบเดียวเท่านั้นที่นัยน์ตาสีนิลสบเข้าในดวงตาดำที่ดูมีเสน่ห์เผลอจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาราวกับเทพบุตร แก้มตอบเข้าหากันเล็กน้อย หนวดเคราที่เพิ่งถูกโกนออกไปขึ้นไรเขียวคล้ำเหนือริมฝีปากของผู้ชายตรงหน้า นั่นเหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่างจนทำให้เมวีญาจ้องมองเขานานเกินไปโดยที่ปลายเท้าเล็กยังเดินต่อไปเรื่อยๆ

“อุ้ย!”เท้าเจ้ากรรมดันไปสะดุดกระเบื้องซีเมนต์ซึ่งเป็นทางเดินและที่จอดรถสำหรับลูกค้าที่มาใช้บริการร้านกาแฟและการใช้งานอันเนิ่นนานเกินไปทำให้กระเบื้องโผล่ขึ้นมาดีที่เธอตั้งตัวได้ทัน ไม่อย่างนั้นละอับอายต่อสายตาผู้ชายทั้งสามคนเป็นแน่

“หึ!”เสียงหัวเราะในลำคอของพิชยุทธ์ดังขึ้น เขาเห็นกิริยาเมื่อสักครู่ของเธอแล้วยิ่งอยากจะระเบิดหัวเราะออกมาให้สะใจที่เจ้าหล่อนเอาแต่จ้องหน้าเขาจนไม่มองทาง ไหนจะรอยยิ้มบางๆ และสายตาหวานเชื่อมที่คอยส่งมาให้เขาอีก

ยิ้มหวานตาอ่อยชะมัด!

“น้องครับ”ในขณะที่เธอกำลังตั้งหลักและกำลังจะจากไปจู่ๆ เสียงหนึ่งในสามเรียกไว้เสียก่อน หญิงสาวเลยหันมองตามต้นเสียงก่อนจะพบชายคนหนึ่งในกลุ่มเรียกไว้ซึ่งมองไปรอบๆ ก็ไม่มีใครนอกจากเธอ

“เรียกหนูเหรอคะ?”นิ้วเรียวยาวชี้เข้าหาตัวเองก่อนจะยกคิ้วเรียวขึ้นสูงด้วยความสงสัย

“ครับน้องนั่นแหละ”ธีรดลตอบเสียงนุ่มสายตาที่ส่งให้หญิงสาวดูพราวเสน่ห์ยิ่งได้มองเด็กคนนี้เขายิ่งรู้สึกแปลกๆ ในอกข้างซ้าย การเต้นของหัวใจก็ไม่เป็นจังหวะทุกอากัปกิริยาไม่ว่าจะเดินหรือสะดุดเมื่อครู่ ความน่ารักของเธอก็เตะเข้าตาเขาเต็มๆ

“มีอะไรเหรอคะ”

“มีแฟนยังน่ะเรา”เสียงทุ้มของใครบางคนพูดแทรกขึ้นจนเมวีญาเสสายตามองหาต้นเสียงห้วน ใบหน้านิ่งขรึมทว่าทรงมีเสน่ห์บางอย่างดึงดูดเธอให้หวั่นไหวได้อย่างแปลกใจ

พิชยุทธ์มองหญิงสาวด้วยแววตาที่ไม่สื่อหรืออาการใดๆ เมื่อเห็นเธอค่อยๆ ส่ายหัวไปมาแทนคำตอบทำให้เขาแทบอยากจะยิ้มออกมาโดยไม่รู้สาเหตุด้วยซ้ำ ไหนจะสายตาของธีรดลที่ดูสนอกสนใจอย่างออกนอกหน้า จนเขาก็หงุดหงิดขึ้นมาเสียดื้อๆ

“ไม่มีอะไรหรอก”

“เอ่อ! เดี๋ยวสิไหนเมื่อกี้มึงบอกชอบน้องเขาไงวะไอ้ตี้ ขอเบอร์ไว้เลยสิ”เมื่อพิชยุทธ์ได้ยินเพื่อนของตนพูดแบบนั้น ธีรดลจึงเอ่ยขัดจังหวะเมื่อไอ้เพื่อนโง่มันถามแล้วบอกว่าไม่มีอะไรเนี่ยนะ เชื่อมันเลย!

“กู!?”ไหงโยนขี้มาให้เขาได้วะ ยอมรับว่าเธอน่ารัก แต่ผู้ชายอย่างเขาพัวพันกับเรื่องอย่างว่าตลอดเวลา ถ้ามีเธอไว้ข้างกายก็กลัวว่าจะพาตัวเองก้าวขาเข้าตาราง พิชยุทธ์มองใบหน้าเปื้อนยิ้มของเธอที่จ้องมองมาเช่นกัน ร่างเล็กบิดซ้ายบิดขวาด้วยความเขินอาย นานมากแล้วสินะที่เขาไม่ได้เจอผู้หญิงที่ยังมียางอายอยู่บ้างแบบนี้ปกติแค่กะพริบตาก็รู้งานไปเสียหมด

“เออ! มึงชอบน้องเขา”ไอ้เพื่อนยากมันย้ำ จริงๆ แล้วเขาชอบความใสซื่อของเธอต่างหาก แต่ดูท่าทีแล้วคงจะชอบเพื่อนของเขาแน่นอนจึงเบิกทางเด็กสาวให้เพื่อนซึ่งรู้ดีว่าคนอย่างปาร์ตี้ผู้หญิงแบบนี้ไม่ตรงสเปกมันเลยสักนิด

นนท์ถึงกับส่ายหน้าให้กับเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวของธีรดล ทำไมเขาจะไม่รู้ว่ามันคิดอะไร ก็พวกเขาคบกันตั้งแต่มัธยมปลายจนเรียนจบปริญญาตรีก็ยังมีกันแค่สามคนซึ่งกว่าจะจบมาได้ทุลักทุเลกันเลยทีเดียวไส้พุงก็รู้กันหมดเปลือก

“พี่ชอบหนูหรอคะ”เมวีญาแทบไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ตนได้ยินแม้จะแปลกใจไม่น้อยว่าผู้ชายหล่อขั้นเทพคนนี้น่ะเหรอจะชอบเธอ รอยยิ้มมุมปากบางของชายหนุ่มกระตุกขึ้นนั่นทำให้เขามีเสน่ห์เหลือล้น

หนูเมย์ละลายแล้วค่ะพ่อคุณ!

“เอ่อ…อืม เอาเบอร์พี่ไปแล้วกัน”เธอถึงกับงุนงงคำพูดของชายตรงหน้า ปกติคนที่ชอบเขาจะขอเบอร์อีกฝ่ายไม่ใช่หรือมีอย่างที่ไหนให้เบอร์แล้วบอกให้โทรไปหาฝันไปเถอะ!

“มึงจะบ้าเหรอน้องเขาเป็นผู้หญิงมึงต้องขอเบอร์น้องเขาดิวะ”เป็นนนท์เสียเองที่ดูสีหน้าของคนตัวเล็กออก เพราะคิ้วเรียวงามขมวดเป็นปมอย่างสงสัยใคร่รู้ใบหน้าหวานแสดงออกมาราวกับไม่พอใจก็ยิ่งดูออกอย่างง่ายดาย

“ก็กู…”ไม่ได้ชอบป่ะวะ~ คำหลังเขาไม่ได้เอือนเอ่ยออกมา เพราะเห็นรอยยิ้มเปลี่ยนไปของเจ้าหล่อนเป็นบูดบึ้ง พิชยุทธ์รู้สึกหงุดหงิดใจขึ้นมาทันทีเมื่อสีหน้าของเด็กสาวผิดแผกไป

“เอาเบอร์เรามาแล้วกัน”มือหนาล้วงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อหนังก่อนจะหยิบสมาร์ทโฟนสีดำยี่ห้อดังออกมาแล้วยื่นให้เจ้าหล่อน แต่เธอยังยืนแน่นิ่งไม่ไหวติ่งเขาจึงตัดสินใจตวัดขาลงจากรถบิ๊กไบค์คันใหญ่ที่ตนนั่งคร่อมอยู่ยืนเต็มความสูงก่อนจะย่างกายเข้าใกล้เธอ

เมวีญามองชายที่ตัวสูงกว่าเธอเป็นเท่าตัวจากที่คิดว่าจะเดินหนีให้ไกลจากตรงนี้กับทำไม่ได้อย่างใจคิด เพราะถูกความหล่อเหลือล้นของเขาสะกดเอาไว้ให้นิ่งงันจนเขาเดินเข้ามาประชิด เมื่อชายหนุ่มเห็นเธอยังคงนิ่งเฉยจึงสบโอกาสดึงมือถือที่เจ้าหล่อนถือมาไว้กับตน

“อุ้ย! เอาโทรศัพท์หนูมานะ”เมื่อมือถือที่เธอกดอ่านนิยายค้างไว้ถูกแย่งไป เด็กสาวเลยต้องโวยวายเพื่อที่จะขอมันคืนมิหนำซ้ำยังยื้อยุดฉุดแย่งมาอีก

“อยู่นิ่งๆ สิเด็กน้อย”พิชยุทธ์บอกคนตัวเล็กที่กระโดดตัวโย่งๆ จะคว้ามือถือของตนเองเขาจึงชูขึ้นสูงเหนือหัวเพื่อไม่ให้เจ้าหล่อนคว้ามันได้

“อ่ะ! เอาเบอร์น้องมาถ้างั้นก็ไม่ต้องเอาไอ้นี่คืน”ธีรดลมองภาพตรงหน้าอย่างงุนงงเมื่อสาวน้อยที่ตนหมายปองแลกเบอร์กับเพื่อนสนิทก่อนจะเบือนหน้าหนีพยายามข่มความไม่พอใจเอาไว้ก่อนจะลุกขึ้นยืนใส่หมวกกันน็อก

“เอ้า! จะกลับแล้วเหรอมึง”นนท์ถามธีรดลเมื่อได้ยินเสียงรถ CC สูงสตาร์ทเครื่องเสียงดังกระหึ่มของท่อสูบราคาแพงที่แรงไม่ต่างจากรถยนต์ที่ถูกแต่งมา

คนที่กำลังจะพารถออกตัวพยักหน้าแทนคำตอบก่อนจะปล่อย ครัชมือให้รถไหลไปแล้วบิดเร่งความเร็ว และตามด้วยนนท์ที่ขี่ออกไป เหลือไว้เพียงเขาและเธอสองคนเท่านั้น หญิงสาวมองหน้าคนตรงหน้าตาใสแป๋วซึ่งมันดูน่ารักสำหรับคนมองอย่างเขานัก ฮึ่ม~ อยากกระชากมาจูบให้ชื่นใจนัก

อยากเจ็บเหรอหนูถึงมองพี่แบบนี้!

“ขอโทรศัพท์หนูคืนด้วย หนูจะกลับบ้านมันค่ำแล้ว”ใบหน้าหวานงอง้ำก่อนที่ชายหนุ่มจะตัดสินใจยื่นมือถือเครื่องบางเคสลายการ์ตูนโจรสลัดให้เธอคืน เมวีญารีบคว้าอย่างเร็วแต่ไม่ทันจะได้ไปไหนมือหนาก็คว้าไว้ก่อน

หมับ!

“ทีหลังอย่าเล่นมือถือตอนจะข้ามถนนรู้ไหมมันอันตราย”เสียงเข้มบอกแต่ถูกเธอสะบัดข้อมือเล็กให้พ้นจากพันธนาการของเขา นี่เห็นตอนเธอเล่นสามร์ทโฟนด้วยเหรอทำไมไม่ยักรู้

“ค่ะ!”เมวีญาถึงกับอมยิ้มออกมาถ้าเขาเห็นแสดงว่าคนตรงหน้าก็มองเธอเช่นกัน ใบหน้าหวานเห่อแดงขึ้นมาจนต้องใช้มือทั้งสองข้างมากุมเอาไว้

“เอ้า! เขินอีกไปกลับบ้านดีๆ”ความคิดถึงกับพังสลายเมื่อได้ยินประโยคที่เขาพูดออกมา ถ้าเป็นแบบพระเอกในนิยายคงบังคับให้นางเอกขึ้นรถแล้วพาไปส่งหรือไม่ก็พาไปกินข้าวแล้ว

หืม! หัวโบราณชะมัด!