Chapter 8

“พี่ธามอย่าเสียงดังสิคะ เฮียโยโทรมา” วีญ่ายกนิ้วชี้แตะไปที่ริมฝีปากตัวเอง เพื่อเอ่ยบอกธันวาให้เขาอย่าเสียงดัง จากนั้นหญิงสาวก็กดรับสาย

“ฮัลโหลค่ะเฮีย”

(อยู่ไหน? ทำไมวันหยุดถึงไม่อยู่คอนโด)

“หนูมาทำรายงานที่คอนโดออกัสค่ะ”

(เฮียซื้อของกินมาให้หนูเยอะเลย ตอนนี้เฮียอยู่คอนโดของหนู คอนโดออกัสอยู่ไหน เดี๋ยวเฮียเอาขนมเข้าไปให้)

“เฮียๆ ไม่ต้องเข้ามาหาหนูหรอกค่ะ เพื่อนผู้หญิงของหนูอยู่ที่นี่หลายคนเลย เดี๋ยวพี่พลอยใสอาจจะหึงเฮียเอาได้นะคะ” วีญ่าพูดเสียงดังด้วยน้ำเสียงร้อนรน

(หนูอยู่ไหนกันแน่ ทำไมถึงไม่อยากให้เฮียเข้าไปหา เดี๋ยวเฮียกดว่างแล้วจะวิดีโอคอลไปนะ)

ตืดดดด ตืดดดด

วีญ่าเธอรีบวิ่งไปที่ระเบียงอย่างเร็ว เมื่อพี่ชายของเธอวิดีโอเข้ามาอีกครั้ง หญิงสาวรีบปิดม่านหลังห้องทันที จนธันวาต้องส่ายหัวอย่างระอาเมื่อหญิงสาวกลัวพี่ชายซะเหลือเกิน

“ฮัลโหลค่ะเฮีย” วีญ่าเธอกดรับและเอากล้องจ่อไปที่ใบหน้าของเธอจนเต็มหน้าจอ

(ไหนล่ะเพื่อนของหนูอยู่ไหน ทำไมถึงเอาโทรศัพท์เข้าใกล้หน้าตัวเองขนาดนั้น)

“หนูอยู่นอกระเบียงห้องค่ะเฮีย ตอนนี้เพื่อนๆ ของหนูกำลังเครียดกับรายงานอยู่เลย หนูไม่อยากคุยโทรศัพท์เสียงดังรบกวนเพื่อนค่ะ”

(โอเคๆ เฮียเข้าใจแล้ว งั้นเฮียเอาของกินแช่ในตู้เย็นไว้ให้ก็แล้วกัน)

“บ๊ายบายค่ะเฮีย หนูรักเฮียนะ” วีญ่าเอาโทรศัพท์ที่จ่อใบหน้าเธอออกและยกมือโบกให้พี่ชายของเธอ จนคนปลายสายเห็นทิวทัศน์มุมห้องคุ้นๆ ตา

(เดี๋ยวๆ คอนโดเพื่อนหนูอยู่ที่ไหน ทำไมวิวหลังห้องมันดูคุ้นๆ )

“คอนโดTHE9 ค่ะ”

(THE9 มันคอนโดของไอ้ธันวานี่หว่า ออกัสอยู่คอนโดของไอ้ธันวาเหรอ?”

“ธะ...ธันวาไหนคะเฮีย หนูไม่รู้จัก”

(เพื่อนของเฮียที่มันไปทะเลกับพวกเราไงเมื่อสองเดือนก่อน หนูจำมันได้ไหม)

“คนไหนคะ หนูจำไม่ได้เลยค่ะเฮีย”

(โอเคๆ ดีแล้วที่หนูจำมันไม่ได้ ไม่ต้องไปจำมันหรอก หนูทำรายงานเสร็จก็รีบกลับคอนโดเลยนะ อย่าไปอยู่ที่คอนโดนั่นนาน เฮียเป็นห่วง)

“รับทราบค่ะ งั้นหนูไปช่วยเพื่อนทำรายงานก่อนนะเฮีย เดี๋ยวเพื่อนจะบ่นเอา”

(ครับ)

วีญ่าถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อวางสายพี่ชาย แต่เธอก็รู้สึกผิดที่ต้องโกหกพี่ชายแบบนี้ จากนั้นเธอก็เดินหน้าหงอยเข้าไปในห้อง ก็เห็นธันวาเปลือยกายท่อนบนนั่งรออยู่ที่ปลายเตียง

“ทำไมทำหน้าหงอยแบบนั้น”

“หนูรู้สึกไม่สบายใจเลยที่ต้องโกหกเฮีย เพราะถ้าเฮียรู้ความจริงว่าหนูอยู่กับพี่ธาม เฮียต้องโกรธหนูแน่ๆ เลย”

“มันไม่โกรธหนูหรอก มันรักหนูจะตาย”

“งั้นหนูกลับคอนโดของหนูดีกว่า” หญิงสาวพูดเสร็จเธอก็ทำท่าจะออกจากห้องทันที จนชายหนุ่มต้องรั้งเอวบางเข้ามาสวมกอดแทบไม่ทัน

“จะกลับได้ยังไง ไหนหนูบอกกับพี่ว่าง่วงนอน แล้วนัดของเราล่ะ หนูจะผิดนัดพี่เหรอ”

“หนูไม่อยากโกหกเฮียโยอีกแล้ว หนูรู้สึกผิด” วีญ่าพูดน้ำเสียงเศร้า

“งั้นหนูก็บอกมันไปสิว่าหนูอยู่กับพี่” ธันวาเอ่ยบอกหญิงสาวด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ไม่ได้นะคะ จะให้เฮียโยรู้ว่าหนูอยู่กับพี่ธามไม่ได้นะคะ”

“ถ้าหนูไม่อยากให้ไอ้วาโยรู้ว่าหนูอยู่กับพี่ หนูก็ขึ้นไปนอนได้แล้ว ดูสิ ขอบตาดำหมดแล้ว และก็ไม่ต้องหาเรื่องมาเบี้ยวนัดพี่เลย พี่ไม่ยอมหรอก”

“หนูไม่ได้จะเบี้ยวนัดพี่ซะหน่อย”

“ถ้ามาไม่ได้เบี้ยวนัดก็ขึ้นไปนอนซะสิ”

“ขอไปใส่กางเกงในก่อนได้ไหมคะ ตอนนี้หนูรู้สึกโล่งมากๆ เลย” วีญ่าพูดด้วยความเขินอาย

“พี่เป็นคนถอด เดี๋ยวพี่ใส่ให้เหมือนเดิมเอาไหม”

“งื้อ ไม่พูดกับพี่แล้ว” วีญ่าพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา จากนั้นเธอก็วิ่งไปเข้าห้องน้ำ ไม่นานนักเธอก็เดินออกมาและขึ้นเตียงนอนตามเดิม เมื่อหญิงสาววางหัวลงหมอนได้ไม่นานเธอก็ผล็อยหลับไป โดยที่มีธันวานั่งมองใบหน้าหวานอยู่ข้างๆ เขามองใบหน้าหวานอยู่นานเกือบชั่วโมงอย่างหลงใหล ก่อนที่เขาจะหยิบแท็บแล็ตขึ้นมาเพื่อเช็กอีเมลดูงานของโพรเจกต์ใหม่ที่เขากำลังจะก่อสร้างห้างสรรพสินค้าแห่งใหม่กับหุ้นส่วนชาวต่างชาติ

สามชั่วโมงผ่านไป…

ธันวาหยัดตัวลุกขึ้นเข้าไปอาบน้ำ ชายหนุ่มอาบน้ำได้ไม่นานเขาก็พันผ้าสีขาวที่เอวสอบเดินออกมา และเมื่อมองไปที่เตียงก็เห็นหญิงสาวมองเขาตาแป๋วไม่วางตา

"เด็กนิสัยไม่ดี แอบอ่านกินพี่เหรอ" ธันวาเอ่ยเย้าแหย่ และเดินเข้าไปหาหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียง

"พี่ต่างหากล่ะที่นิสัยไม่ดี ชอบถอดเสื้ออ่อยหนูอยู่เรื่อยเลย" วีญ่าเถียงชายหนุ่มข้างๆ คูๆ จากนั้นเธอก็ดึงผ้าห่มมาคลุมโปงปิดบังใบหน้าของเธอเอาไว้

"คลุมผ้าแบบนี้ เดี๋ยวก็หายใจไม่ออกหรอก" ธันวาดึงผ้าออก ก่อนที่จะโน้มใบหน้าคมคายเข้าไปหอมแก้มนวลอย่างแรง " ฟอด! น่ารักจังเลยว่ะ จะทำให้พี่หลงไปถึงไหนเนี่ย"

"ผู้ชายนิสัยไม่ดี ชอบหอมแก้มหนูอยู่เรื่อยเลย" วีญ่าต่อว่าเขาด้วยน้ำเสียงเง้างอนอย่างน่ารัก

"มากกว่าหอมแก้มพี่ก็ทำมาแล้ว หึๆ ลุกขึ้นได้แล้วเร็ว เดี๋ยวพี่จะพาไปกินข้าว หิวข้าวหรือเปล่านอนทั้งวันเลย ต่อไปไม่ต้องดูแล้วนะซีรีส์น่ะ ถ้าหนูจะอดหลับอดนอนแบบนี้" ธันวาบีบแก้มของหญิงสาวเบาๆ อย่างมันเขี้ยว

"ก็คนมันชอบนี่นา" ธันวาเอ่ยพูด ก่อนที่เธอจะหยัดตัวลุกขึ้นนั่ง

“แล้วไม่ชอบพี่เหรอ พี่หล่อกว่าพระเอกในซีรีส์ที่หนูดูอีกนะ”

"มีผ้าขนหนูให้หนูยืมไหมคะ หนูอยากอาบน้ำ" วีญ่าแสร้งพูดไปเรื่องอื่น เพราะเขานั้นหล่อกว่าพระเอกในซีรีส์ของเธอจริงๆ ลุคแบดบอยอย่างเขาทำให้เธอหวั่นไหวไปกับเขาไม่น้อย

"มีครับคุณหนู" ธันวาเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ ก่อนที่เขาจะหยัดตัวลุกขึ้นยืนข้างๆ เตียง

"พะ...พี่ธามจะทำอะไรคะ" วีญ่าเบิกตากว้าง เมื่อชายหนุ่มปลดผ้าขนหนูออกจากเอวสอบ