Chapter 9

"พี่ก็จะปลดผ้าให้หนูไปอาบน้ำต่อไง" ธันวาพูดหน้าตาเฉย เพื่อที่จะแกล้งหญิงสาว

"งั้นหนูไม่เอาแล้ว หนูกลับไปอาบน้ำที่คอนโดของหนูดีกว่า"

"พี่ล้อเล่นครับ" ธันวายิ้มกว้างให้หญิงสาว ก่อนที่เขาจะเดินไปหยิบผ้าที่ตู้ให้หญิงสาว “อ๊ะ ไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวชุดของหนูพี่จัดการให้” หญิงสาวรับผ้าขนหนูจากชายหนุ่มก่อนที่เธอจะเข้าไปอาบน้ำ และเมื่อหญิงสาวเข้าไปอาบน้ำ ชายหนุ่มก็เข้าไปแต่งตัว โดยที่เขาเลือกสวมเสื้อเชิ้ตสีดำพับแขนและกางเกงยีนดำ จากนั้นเขาโทรสั่งชุดให้หญิงสาวเป็นชุดเดรสเปิดไหล่สีขาวคล้ายๆ กับชุดเดิมที่เธอสวมใส่อยู่ เมื่อหญิงสาวแต่งตัวเรียบร้อย ชายหนุ่มก็ขับรถไปร้านอาหารที่อยู่แถวๆ ริมแม่น้ำเจ้าพระยา

"สวยจังเลยค่ะพี่ธาม" วีญ่าเอ่ยด้วยน้ำเสียงหวานอย่างตื่นตาตื่นใจกับบรรยากาศโรแมนติกที่ร้านอาหารแห่งนี้ หญิงสาวยืนมองบรรยากาศรอบๆ ที่มีแสงไฟประดับประดาอย่างสวยงามด้วยตาลุกวาว

"ถ้าหนูชอบเดี๋ยววันหลังพี่พามาอีก" ธันวาเอ่ยขึ้น ก่อนที่เขาจะยืนซ้อนหลังคนตัวเล็ก และเอามือค้ำไปที่ระเบียงเพื่อขังร่างบางให้อยู่ในอ้อมกอดของเขา เขาแอบสูดดมกลิ่นกายหอมละมุนของหญิงสาวเข้าเต็มปอด

"พี่ธามจะพาหนูมาอีกจริงๆ เหรอคะ" หญิงสาวหันไปมองใบหน้าคมคาย เพื่อถามเขาอีกครั้ง

"ถ้าหนูอยากมาอีกเมื่อไหร่ก็บอกพี่ได้ สำหรับหนูแล้วพี่ว่างเสมอ" ธันวาเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล และเลื่อนแขนแกร่งโอบกอดเอวบางไว้หลวมๆ เขาและเธอดื่มด่ำบรรยากาศที่แสนโรแมนติกอยู่แบบนั้นอยู่นานเหมือนคู่รักข้าวใหม่ปลามันก็ไม่ปาน ทั้งที่ความเป็นจริงพึ่งจะคุยกันได้แค่เพียงหนึ่งวัน

“อยากหยุดเวลาตอนนี้ไว้จังเลย” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“เมื่อกี้หนูพูดว่าอะไรนะครับ” ธันวาเอ่ยถามย้ำหญิงสาวอีกครั้ง ว่าสิ่งที่เขาฟังนั้นไม่ผิด แต่หญิงสาวยังไม่ทันจะได้ตอบ จู่ๆ ก็มีคนเอ่ยเรียกชื่อของชายหนุ่มขึ้นมาซะก่อน

"เฮียธาม!"

"อ้าว ไอ้เธียร์ มึงมากินข้าวที่นี่ด้วยเหรอวะ ทำไมกูไม่เห็นมึงเลย" ธันวาเอ่ยถามน้องชายของเขาที่เดินมาเข้ามาหาพร้อมกับน้องสาวบุญธรรมของเขา

"ผมพึ่งมาถึง ก็น้องสาวของพี่น่ะสิ งอแงอยากมากินข้าวที่นี่ ผมก็เลยต้องพามาเนี่ย ว่าแต่เดี๋ยวนี้ซุ่มคบเด็กเหรอเฮีย" เธียรณัยพูดด้วยน้ำเสียงกรุ้มกริ่มแซวพี่ชายของเขา จากนั้นเธียรณัยก็หันไปมองหญิงสาวที่มีใบหน้าจิ้มลิ้มราวกับตุ๊กตาเดินได้ จนเขาไม่อาจละสายตาจากเธอไปได้เลย

"พูดมากนะมึง แล้วก็เลิกมองน้องวีญ่าของกูแบบนี้ได้แล้ว น้องก็น้องเถอะ กูจะยิงแม่งตาแตก" ธันวาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังอย่างไม่พอใจนัก เมื่อน้องชายของเขามองหญิงสาวที่เขาหมายปองไม่วางตา

“โธ่ เฮียโหดว่ะ มองแค่นี้ก็ไม่ได้”

“มองแค่ไหนก็ไม่ได้ทั้งนั้น”

"หนู คนนี้ชื่อเธียร์ น้องชายพี่ ส่วนคนนี้ชื่อธารน้ำ น้องสาวพี่" ธันวาเอ่ยแนะนำน้องชายและน้องสาวบุญธรรมให้วีญ่าได้รู้จัก

"สวัสดีค่ะพี่เธียร์ พี่ธารน้ำ" วีญ่ายกมือไหว้ทั้งสองด้วยความนอบน้อม โดยที่เธียรณัยนั้นรับไหว้และยิ้มกว้างอย่างเป็นมิตร ส่วนธารน้ำเธอเพียงแค่ยิ้มบางๆ ให้วีญ่าเท่านั้น

"งั้นกูไปก่อนนะไอ้เธียร์" ธันวาเอ่ยบอกเธียรณัย เพราะเขาก็มากินอาหารที่นี่นานหลายชั่วโมงแล้ว จากนั้นธันวาก็หันไปบอกธารน้ำ "ฉันกลับก่อนนะธารน้ำ"

"พี่ธามจะกลับแล้วเหรอคะ งั้นหนูขอติดรถกลับด้วยได้ไหม พอดีหนูไม่หิวข้าวแล้ว" ธารน้ำเดินเข้าไปเกาะแขนแกร่งของธันวา ทั้งที่แขนแกร่งก็ยังโอบกอดวีญ่าไม่ยอมปล่อย

"..." ธันวาไม่ได้พูดอะไร เขาเพียงใช้สายตาคมดุมองไปที่แขนของเขาและมองหน้าธารน้ำด้วยสายตานิ่งๆ จนธารน้ำต้องรีบผละมือออก

“ขะ...ขอโทษนะคะ หนูดีใจมากไปหน่อยที่เจอพี่ธามที่นี่”

“เธอจะทำอะไรก็ระวังหน่อยนะ เพราะถ้าทำอะไรเกินงามมันจะดูไม่ดี” ธันวาเอ่ยบอกธารน้ำน้ำเสียงนิ่งๆ

“เข้าใจแล้วค่ะ งั้นหนูขอกลับกับพี่ธามด้วยได้ไหมคะ พี่ธามน่าจะผ่านคอนโดหนูพอดี”

"อะไรของหนูเนี่ยธารน้ำ พึ่งมาถึงแท้ๆ จะกลับแล้วเหรอ เฮียเอาใจหนูไม่ถูกแล้วนะ แล้วจะไปรบกวนเฮียธามทำไมในเมื่อหนูมากับเฮีย" ยังไม่ทันที่ธันวาจะเอ่ยถาม เธียรณัยก็พูดแทรกขึ้นมาซะก่อน

"หนูอยากกลับแล้ว หนูไม่หิวแล้ว"

"อย่ามางอแงเหมือนเด็กๆ เฮียไม่ชอบ มานี่เลย มาถึงแล้วก็เข้าร้านไปได้แล้ว" เธียรณัยดึงธารน้ำเข้าร้านอาหาร โดยที่ธารน้ำยังหันกลับมามองธันวาด้วยสายตาละห้อย

"มองตามมันทำไม" ธันวาเอ่ยถามเสียงเข้ม เมื่อคิดว่าวีญ่ามองตามเธียรณัยน้องชายของเขา

“หนูมองตามใครคะ”

“ก็ไอ้เธียรไง หนูจะมองมันทำไมนักหนาเนี่ย พี่ยืนอยู่ตรงนี้แท้ๆ ยังจะมองคนอื่นอีก”

“บ่นอะไรของพี่คะเนี่ย หนูไม่ได้มองพี่เธียร์ แต่หนูมองพี่ธารน้ำต่างหาก เพราะดูเหมือนพี่ธารน้ำอยากอยู่กับพี่ธามมากกว่าพี่เธียร์ซะอีก”

“พูดเลอะเทอะนะเราน่ะ พี่ไม่อยากให้ใครอยู่ด้วยทั้งนั้นแหละนอกจากหนูคนเดียว”

“พี่ธามไม่สนิทกับน้องสาวของตัวเองเหรอคะ”

“ไปๆ ไปได้แล้ว อย่าไปพูดถึงคนอื่นเลย”

“คนอื่นอะไรของพี่เนี่ย และอีกอย่างหนูก็รู้สึกคุ้นหน้าพี่ธารน้ำด้วย”

“หนูจะไม่คุ้นได้ยังไงในเมื่อธารน้ำเรียนคณะเดียวกันกับหนู ธารน้ำเรียนอยู่ปีสี่แล้ว ตอนนี้เธอกำลังฝึกงานอยู่ที่บริษัทพี่ จุ๊บ! จะเลิกพูดได้หรือยัง” ธันวาโน้มจูบปากหญิงสาวอย่างเร็ว ก่อนที่เขาจะมองหญิงสาวด้วยสายตาหวานฉ่ำ

“งื้อ ไม่พูดไม่ถามแล้วก็ได้”

“อยากไปไหนต่อไหม หรืออยากจะไปนอนเล่นที่คอนโดของพี่ก่อนหรือเปล่า”

“หนูกลับคอนโดของหนูดีกว่า ถ้าไปนอนเล่นที่คอนโดพี่ธาม เดี๋ยวพี่ก็ถอดเสื้อโชว์หนูอีก”

“กลัวอดใจไม่ไหวเหรอ” ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ ก่อนที่จะกอดคอหญิงสาวและเดินออกจากร้านอาหาร จากนั้นเขาก็ขับรถไปส่งหญิงสาวที่คอนโด

“หื้มม จะลงจากรถไปเฉยๆ เลยเหรอ” ธันวาเอ่ยถามเมื่อขับรถมาถึงที่คอนโดหญิงสาว

“แล้วจะให้หนูทำอะไรล่ะคะ” วีญ่าเอ่ยถามอย่างที่เธอคิด

“หอมแก้มพี่ก่อนดิ๊” ธันวาเอียงใบหน้าคมคายให้หญิงสาว

“ฟอด! ฟอด! พอใจหรือยัง” วีญ่าเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงประชดประชัน

“ให้พี่ขึ้นไปนอนเล่นที่คอนโดหนูด้วยได้ไหม พี่เหมือนจะขับรถกลับคอนโดไม่ไหว” ธันวาเอ่ยด้วยน้ำเสียงออดอ้อน ก่อนจะเอาหัวซบไปที่ไหล่มน

“ไม่ได้นะคะ เดี๋ยวเฮียโยรู้”

“ใจร้ายจังเลย ทีพี่ยังให้หนูไปนอนที่คอนโดของพี่ทั้งวันได้เลย”

“งื้ออ...”

“ล้อเล่นครับ ขึ้นห้องเถอะ เดี๋ยวพี่จะกลับแล้ว” ธันวาเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นวีญ่ามีสีหน้าเริ่มคิดหนัก

“ฝันดีนะคะ” วีญ่าเธอฉกจูบริมฝีปากหยักโดยที่เขายังไม่ทันตั้งตัว ก่อนที่เธอจะรีบลงจากรถและวิ่งเข้าคอนโดไป

“โอ๊ยย อยากจะจับเด็กทำเมียตอนนี้เลยโว้ย” ธันวายิ้มกว้างอยู่บนรถให้กับความน่ารักของหญิงสาว เขาจอดรถมองคอนโดของเธออยู่นาน ก่อนที่เขาจะขับรถออกไป