Chapter 7

พรึ่บ!

ชายหนุ่มถอดเสื้อออกและโยนทิ้งที่ข้างเตียงอย่างไม่ไยดี จนคนใต้ร่างมองกล้ามหน้าท้องที่เป็นลอนสวยด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ

“พะ...พี่ธามจะทำอะไรคะ” วีญ่าเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสั่น แต่กลับยกมือขึ้นลูบไล้รอยสักข้างซี่โครงที่เป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษอย่างแผ่วเบา

“ก็หนูอยากรู้ไม่ใช่เหรอว่าตายคาอกเป็นยังไง พี่ก็เลยจะสาธิตให้หนูดูไงครับ” ธันวาจ้องมองใบหวานด้วยสายตาหวานฉ่ำ เขาถกกระโปรงขึ้นไว้ที่เอวคอดและเอามือลูบไล้เนินอวบอูมผ่านแพนตี้ตัวจิ๋ว

“ตะ...แต่ตอนนี้ นะ...หนูไม่อยากรู้แล้ว” วีญ่าเอ่ยด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักเพราะเธอเริ่มรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง เมื่อนิ้วเรียวยาวสอดเข้าไปใต้แพนตี้ตัวจิ๋วและเอานิ้วลูบไล้เนินอวบอูมผ่านไรขนอ่อน ๆ ซึ่งการกระทำของเขาทำให้หญิงสาวขนลุกซู่อย่างที่ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน

“หนูคิดดีแล้วเหรอที่ปฏิเสธพี่ตอนนี้...หื้ม” นิ้วเรียวเลื่อนนิ้วไปที่ร่องผ่ากลางที่ปิดสนิท เขาใช้นิ้วคลึงกลีบกุหลาบเบาๆ นิ้วร้ายบดขยี้ปุ่มกระสันเสียวของเธอแรงขึ้นเรื่อยๆ

“อ๊ะ! เอามือออกไปนะ นะ...หนูไม่อยากรู้แล้ว”

“แต่พี่อยากสอน” ธันวาเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่า และดันปลายนิ้วชี้เข้าไปในร่องแคบอย่างแรง

“โอ๊ยๆ นะ...หนูเจ็บ! เอานิ้วออกไปเลยนะ ทำไมต้องทำรุนแรงกับหนูด้วย อึก!” วีญ่าจับข้อแขนของเขาเพื่อไม่ให้เขาดันนิ้วเข้าไปลึกกว่าเดิม

“ถ้านิ้วพี่ทำให้หนูเจ็บ งั้นหนูลองลิ้นพี่ดูไหม เผื่อหนูอาจจะชอบ” เมื่อธันวาเอ่ยจบประโยคเขาดึงแพนตี้ตัวจิ๋วออกจากขาเรียวและจับขาเรียวอ้าออกกว้าง ชายหนุ่มก้มใบหน้าหล่อเหลาสูดดมเนื้อสาวที่แสนบริสุทธิ์อย่างหลงใหล

“พะ...พี่ธาม อย่าทำแบบนี้เลย นะ...หนูเริ่มกลัวแล้วนะ” วีญ่ารีบเอามือน้อยปิดที่กลีบกุหลาบที่ปิดสนิทของเธอไว้

“กลัวอะไรล่ะครับ ไม่เห็นจะมีอะไรน่ากลัวเลย เอามือออกเร็ว” ธันวาแกะมือน้อยออก เขาใช้ปลายลิ้นสากกรีดขึ้นกรีดลงที่ร่องผ่ากลาง และสะกิดเม็ดทับทิมอย่างรัวเร็วเหมือนหยอกล้อ จนคนตัวเล็กเปล่งเสียงครางออกมาอย่างไม่เป็นภาษา

“อื้ออ...ฉี่จะแตกแล้ว พะ...พี่ธามเอาหน้าออกไป หนูปวดฉี่” วีญ่าส่ายสะโพกหนีปลายลิ้นสากที่ละเลงกลีบกุหลาบของเธออย่างเมามัน มือสากจับสะโพกมนไว้แน่น จากนั้นเขาก็ใช้ปลายลิ้นสากชอนไชเข้าไปในร่องคับแคบโดยไร้ความปรานี จนร่องรักกระตุกเกร็งถี่ๆ จนกระทั่งหญิงสาวหลั่งน้ำสีใสออกมาด้วยความเสียวซ่าน

“อ่าห์ หนูฉี่แตก”

“หนูไม่ได้ฉี่แตก แต่หนูปล่อยน้ำหวานให้พี่ชิมต่างหาก หื้มม...หวานเหลือเกิน” ธันวาเงยใบหน้าหล่อเหลาขึ้นมองใบหน้าหวาน เขาเอาปลายลิ้นตวัดเลียริมฝีปากหยักที่มีน้ำสีใสเปรอะเปื้อนรอบๆ ขอบปากของเขาอย่างหื่นกระหาย

“...”

“พี่ทำให้หนูสบายตัวแล้ว ต่อไปหนูต้องทำให้พี่สบายตัวบ้างนะ” ธันวาปลดเข็มขัดหนังราคาแพงออกจากเอวสอบช้าๆ จากนั้นเขาก็โยนลงจากเตียงจนหัวเข็มขัดกระทบพื้นเสียงดัง มือสากปลดกระดุมกางเกงยีนออกช้าๆ โดยที่สายตาคมมองใบหน้าหวานไม่วางตา แต่เมื่อเขากำลังจะถอดกางเกงออกให้พ้นตัว ก็มีเสียงเรียกเข้าจากมือถือของหญิงสาวดังขึ้นมาขัดจังหวะเขาซะก่อน

หญิงสาวสะดุ้งตกใจ เธอรีบหุบขาเข้าหากัน ก่อนที่จะถกกระโปรงลงตามเดิมและหยัดตัวลุกขึ้นจากเตียงอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะหยิบมือถือในกระเป๋าขึ้นมา หญิงสาวใบหน้าซีดเผือดขึ้นมาทันที เมื่อหน้าจอมือถือปรากฏรายชื่อของคนที่โทรเข้ามา

“เฮียโย!!” วีญ่าเอ่ยเรียกบุคคลในโทรศัพท์อย่างตกใจ จนคนร่วมห้องได้ยินเข้า ทำให้ต้องถอนหายใจอย่างหงุดหงิดก่อนที่จะสบถคำหยาบคายออกมาลอดไรฟัน

“นรกจริงๆ ขัดจังหวะฉิบหายไอ้เพื่อนเหี้ย”