Chapter 6

@คอนโดธันวา

แกร๊ก~

ชายหนุ่มอุ้มหญิงสาวขึ้นมาบนคอนโด โดยที่เธอยังหลับสนิท เขาอุ้มร่างบางมาวางไว้บนที่นอนนุ่มอย่างเบามือ จากนั้นเขาก็เดินเข้าห้องครัวเพื่อเทนมอุ่นๆ ใส่แก้วให้หญิงสาว เพราะเขาคิดว่าเธอคงยังไม่ได้กินอะไรแน่ๆ ตั้งแต่ตื่นนอน

"วีญ่า หนูตื่นมากินนมรองท้องก่อนเร็วจะได้ไม่ปวดท้อง" ธันวาใช้มือสากตบแก้มนวลอย่างเบามือเพื่อปลุกให้หญิงสาวตื่น

"อื้อ..." วีญ่าเธอครางอื้อในลำคอเบาๆ ก่อนที่เปลือกตาสวยจะลืมตาขึ้นช้าๆ เธอกวาดตามองรอบๆ ห้อง จากนั้นเธอก็รีบดีดตัวลุกขึ้นทันที

"พะ...พี่ธามพาหนูมาที่คอนโดของพี่เหรอคะ"

"พี่เห็นว่าหนูง่วงนอน พี่ก็เลยพาหนูมานอนที่คอนโดพี่ก่อน ตอนเย็นเราค่อยไปกินข้าวกันก็ได้ หนูกินนมก่อนเร็วจะได้นอนต่อ ดูสิ..ดูซีรีส์จนขอบตาดำเหมือนหมีแพนด้าตัวน้อยๆ หมดแล้ว" ธันวาจูบจุมพิตที่เปลือกตาสวยเบาๆ ซ้ำๆ

"งื้อ พอแล้ว ตั้งแต่หนูเจอพี่ พี่จูบกับหอมแก้มหนูไม่หยุดเลยนะ ถ้าจูบหนูอีกครั้งหนูจะคิดเงินกับพี่แล้วนะ" วีญ่าเธอยู่ปากอย่างเง้างอน โดยคำพูดกับใจดวงน้อยของเธอช่างสวนทางกันเหลือเกิน เพราะถึงแม้ว่าเธอจะพึ่งพูดคุยกับเขาแค่เพียงวันเดียว แต่พอเธอได้อยู่ใกล้ๆ เขา เธอกลับรู้สึกอุ่นซ่านที่หัวใจอย่างบอกไม่ถูกกับการกระทำที่ชายหนุ่มแสดงต่อเธอ

"พี่ยอมให้หนูคิดเงินกับพี่ตลอดชีวิตเลย แต่หนูต้องคิดเงินกับพี่แค่เพียงคนเดียวนะ ห้ามให้ใครมาทับรอยพี่เด็ดขาด"

"ทับรอยอะไรคะ" วีญ่าเธอเอียงหน้ามองเขาอย่างน่ารัก

"อยากรู้ไหมว่าฝากรอยเป็นแบบไหน" ธันวายกมือเกลี่ยริมฝีปากอวบอิ่มที่เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่

"..."

"ไม่ต้องทำตาแป๋วมองพี่แบบนี้ กินนมได้แล้วเด็กดีของพี่ จะได้นอนเต็มอิ่ม หรืออยากให้พี่ฝากรอยก่อนนอนไหม" ธันวาพูดด้วยน้ำเสียงกรุ้มกริ่ม

"ชอบพูดว่าหนูเป็นเด็กดีของพี่เรื่อยเลย หนูไม่ใช่เด็กดีของพี่ซะหน่อย "

"แล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วยล่ะ หึ" ชายหนุ่มเอ่ยเย้าแหย่ให้หญิงสาวเขินอายเข้าไปอีก

"งื้ออ เอานมมานี่เลย หนูจะดื่มนม" วีญ่าคว้าแก้วนมจากมือของชายหนุ่ม ก่อนที่เธอจะดื่มนมอุ่นจนหมดแก้ว

"กินยังไงให้นมเลอะปาก" ธันวาเอ่ยยิ้มๆ และยกมือขึ้นเช็ดปากให้หญิงสาว

"แล้วพี่ธันอยากเลอะปากไปกับหนูด้วยไหมล่ะคะ" วีญ่าเอ่ยขึ้นอย่างนึกสนุก ก่อนที่เธอจะเอามือบางจับไปที่ใบหน้าคมคาย หญิงสาวดึงใบหน้าคมคายเข้ามาใกล้ๆ ก่อนที่เธอจะจูบจุมพิตรอบๆ ริมฝีปากหยักได้รูปซ้ำๆ อยู่แบบนั้น โดยที่เธอไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังจุดไฟความหื่นกระหายของเสือร้ายให้ลุกโชนขึ้น

"จูบแค่นี้จะไปเลอะอะไร ต้องจูบแบบนี้นมถึงจะเลอะปากพี่" ธันวาประคองใบหน้าสวยหวานของหญิงสาวไว้หลวมๆ จากนั้นเขาก็เอาริมฝีปากหนาทาบลงบนริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพู เขาใช้ริมฝีปากหยักบดขยี้ริมฝีปากอวบอิ่มอย่างหนักหน่วง ลิ้นร้อนเกี่ยวตวัดลิ้นเล็กอย่างดูดดื่มเพื่อควานหาความหวานในโพรงปากเล็กอยู่นาน จนกระทั่งหญิงสาวใช้มือเล็กทุบอกแกร่งเบาๆ เมื่อเธอเริ่มจะหายใจไม่ทัน เขาผละปากออกอย่างนึกเสียดาย ก่อนที่เขาจะเอาหน้าผากแกร่งแนบกับหน้าผากมนและจูบซับริมฝีปากอวบอิ่มอยู่แบบนั้น จนกระทั่งหญิงสาวต้องใช้มือบางผลักอกแกร่งออกเบาๆ

"อื้อ เมื่อกี้พี่เกือบทำหนูตายแล้วนะ หนูหายใจไม่ทันเลย"

"ใครจะจูบจนหนูตายเล่า ฮ่าๆ ถ้าหนูอยู่กับพี่บ่อยๆ พี่นี่แหละจะตาย แต่ตายคาอกหนูนะ"

"ตายคาอกหนูเหรอคะ ตายแบบไหนคะ" วีญ่าถามด้วยน้ำเสียงใสซื่อ

"ถ้าอยากรู้ว่าพี่ตายคาอกหนูแบบไหน เดี๋ยวพี่จะทำให้หนูดู" ธันวาจับร่างบางเอนตัวลงนอน จากนั้นเขาก็ขึ้นคร่อมร่างบางเหมือนเสือร้ายกำลังตะครุบเหยื่ออันโอชะ