Chapter 5
"ก็หนูอยากทำตัวน่ารักเองทำไมล่ะ" ธันวาพูดหน้าตาเฉย ก่อนที่เขาจะขยิบตาใส่หญิงสาวหนึ่งทีและหยัดตัวลุกขึ้นเต็มความสูง จากนั้นเขาก็เอาแขนกอดคอหญิงสาวแล้วเดินไปที่รถ
"หนูเดินเองได้ไม่ต้องมากอดหนูเลย พี่ทำแบบนี้หนูจะไม่ไปเลี้ยงข้าวพี่แล้วนะ" ธันวารีบเอามือผละออกจากลำคอระหงทันที แต่ที่เขารีบเอามือผละออก เขาไม่ได้สนใจคำพูดที่หญิงสาวคิดไปเองว่าจะให้เธอเลี้ยงข้าวหรอกนะ แต่ที่เขาผละออกเป็นเพราะกลัวว่าหญิงสาวจะไม่ไปกับเขาต่างหาก
"เชิญครับเด็กดีของพี่" ธันวาเปิดประตูฝั่งข้างคนขับให้หญิงสาว
"หนูไม่ใช่เด็กดีของพี่ซะหน่อย" วีญ่าเธอยู่ปากใส่ชายหนุ่มอย่างไม่ยอมแพ้
"หึๆ..." เมื่อธันวาขึ้นมาบนรถ เขาก็เอาแต่มองใบหน้าหวานอยู่แบบนั้นโดยไม่ยอมออกรถซะที จนหญิงสาวเริ่มที่จะรู้สึกประหม่าและไม่มั่นใจในตัวเองที่ชายหนุ่มเอาแต่มองเธออยู่แบบนี้
"พี่ธามจะมองหน้าหนูอีกนานไหมคะ"
"มองนิดมองหน่อยไม่ได้เลยเหรอ" ธันวาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงกวนๆ
"แล้วเราจะไปกินข้าวที่ไหนกันดีคะ" วีญ่าเธอเปลี่ยนเรื่องคุยทันที ที่ชายหนุ่มเริ่มมองเธอด้วยสายตาที่ทำให้เธอใจเต้นแรงไม่หยุด
"แล้วหนูอยากไปไหนล่ะ พี่พาไปได้หมดเลย"
"แล้วแต่พี่ธามเลยค่ะ เพราะตอนนี้หนูง่วงนอนมากๆ เลย" วีญ่าเอามือปิดปากหาวหวอดๆ และเอาศีรษะทุยเล็กพิงไปที่เบาะรถอย่างแรง เธอหลับตาพริ้มด้วยอาการง่วงนอนอย่างหนัก โดยที่เธอไม่ได้สนใจเลยว่ากระโปรงของเธอจะร่นขึ้นจนเห็นแพนตี้ตัวจิ๋ว
"หนูไปทำไรมา ทำไมถึงง่วงนอนขนาดนี้ เมื่อคืนไม่ได้นอนหรือไงกัน" ธันวากลืนน้ำลายลงคออึกหนึ่ง เมื่อเขามองเห็นแพนตี้ตัวจิ๋วที่โผล่ออกมาพ้นกระโปรงสั้น
"เมื่อคืนหนูดูซีรีส์ทั้งคืนเลยกว่าจะรู้ตัวก็เช้าแล้ว หนูพึ่งได้นอนไปนิดเดียวเอง และตอนนี้อารมณ์หนูก็ค้างมากๆ ด้วย เพราะหนูยังดูซีรีส์ไม่จบเลย" วีญ่าเอ่ยบอกเขาทั้งที่เปลือกตาสวยยังปิดสนิท
"อารมณ์ค้างแบบไหนให้พี่ช่วยไหม" ธันวากระซิบถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่า
"พี่ธามช่วยหนูไม่ได้หรอกค่ะ”
“หนูรู้ได้ยังไงว่าพี่ช่วยหนูไม่ได้ ถ้าหนูให้พี่ช่วย หนูอาจจะสบายตัวเลยก็ได้นะ”
“งื้อ รีบไปกินข้าวเถอะค่ะ หนูอยากกลับไปนอนแล้ว มื้อนี้หนูขอเป็นเจ้ามือเลี้ยงข้าวพี่เองนะคะ ถือว่าเป็นรางวัลที่พี่อุตส่าห์มาส่งหนูที่คอนโดเมื่อวานนี้”
"ช่างพูดนะเรา พี่ไม่ได้จะให้หนูเลี้ยงข้าวหรอกนะ"
"..." วีญ่านิ่งไม่ได้ตอบอะไร เพราะเธอง่วงนอนเต็มทนแล้ว
"หึ..." ธันวาบีบจมูกรั้นเบาๆ อย่างมันเขี้ยว เมื่อเห็นว่าหญิงสาวหลับอย่างไม่รู้สึกรู้สา ธันวาเลือกเปลี่ยนเส้นทางขับรถไปคอนโดของเขาแทนที่จะไปร้านอาหารตามที่คิดไว้ตั้งแต่แรก
