Chapter 3

"ก็พี่ธามบอกว่าอยากได้รางวัลไงคะ หนูก็เลยจะให้ค่าน้ำมันรถกับพี่ที่อุตส่าห์ขับรถมาส่งหนูค่ะ” วีญ่าเอ่ยตอบธันวาอย่างที่ใจเธอคิด

"หึๆ...ช่างคิดนะเรา พี่ไม่ใช่แท็กซี่นะที่หนูจะให้ค่ารถกับพี่น่ะ" ธันวาหัวเราะในลำคอเบาๆ เขาใช้มือสากบีบแก้มหญิงสาวอย่างมันเขี้ยว

"อื้อ...หนูเจ็บนะพี่ธันวา" วีญ่าเธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจังและเรียกเขาด้วยสรรพนามที่เปลี่ยนไป หญิงสาวปัดมือของเขาออกและเอามือบางลูบแก้มตัวเองป้อยๆ

"หืม โกรธพี่เหรอเรียกว่าซะเต็มยศเชียว เรียกพี่ว่าพี่ธามเหมือนเดิมสิครับ พี่ชอบเวลาหนูเรียกพี่ว่าพี่ธามมากกว่าเรียกธันวาซะอีก เพราะจะได้เหมือนคนในครอบครัวพี่" ธันวาเอ่ยบอกวีญ่าด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ เขามักจะชอบให้คนอื่นๆ เรียกเขาว่าธันวา เพราะมันดูเหมือนเข้าถึงเขายาก แต่เมื่อเป็นวีญ่าที่เอ่ยเรียกเขาด้วยชื่อจริง เขากลับไม่ชอบเอาซะเลย เพราะมันดูห่างเหิน เขาอยากให้เธอเรียกเขาว่า “ธาม” ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอเหมือนกับที่คนในครอบครัวของเขาเรียกเพราะมันดูเป็นกันเอง

“แต่หนูไม่ใช่คนในครอบครัวพี่ซะหน่อย”

“หนูรู้ได้ยังไงว่าในอนาคตหนูจะไม่เป็นคนในครอบครัวของพี่” ธันวาเอ่ยพูดยิ้มๆ และมองหญิงสาวด้วยแววตามีเลศนัยแอบแฝงอะไรบางอย่าง

“...”

“พี่มีตัวเลือกให้หนูสองทางว่าจะเรียกพี่ว่าพี่ธาม หรือป๋าธามก็ได้” ธันวาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์และกระตุกยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจให้กับความคิดตัวเอง

“จะให้หนูเรียกป๋า พี่อยากเป็นพ่อหนูอีกคนเหรอคะ”

“ใช่ พี่อยากเป็นพ่อของหนู แต่พ่อทูนหัวนะที่พี่อยากเป็น”

“พี่ธาม พูดอะไรซับซ้อนจังเลยหนูงงไปหมดแล้ว” วีญ่าถอนหายใจพรืดใหญ่อย่างไม่เข้าใจคำพูดของเขานัก

“หึ” ธันวายกยิ้มมุมปากเมื่อหญิงสาวยอมเรียกชื่อเขาตามที่เขาเอ่ยบอกเธอ

"พรุ่งนี้เดี๋ยวพี่มารับหนูไปกินข้าว ถือว่าเป็นรางวัลที่พี่มาส่งหนูเย็นนี้ ห้ามปฏิเสธพี่เด็ดขาด" ธันวาพูดเองเออเองโดยไม่ยอมให้หญิงสาวนั้นปฏิเสธเขาได้

"พี่ธามจะให้หนูเลี้ยงข้าวเหรอคะ?" วีญ่าเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงใสซื่อ เพราะเขานั้นชอบถามหารางวัลที่เขามาส่งเธออยู่เรื่อยเลย

"อะ กดเบอร์โทรแล้วแอดไลน์ของหนูให้พี่ด้วย" ธันวายื่นมือถือให้หญิงสาว และส่ายหน้ายิ้มๆ โดยที่เขาไม่ถือสากับคำพูดแสนซื่อของหญิงสาวตรงหน้า

"พี่ธามกลัวหนูเบี้ยวนัดถึงขนาดขอเบอร์หนูไว้เลยเหรอ" วีญ่าเธอเอียงคอถามและใช้สายตาเหล่มองเขาอย่างพิจารณา จนคนถูกมองอดไม่ได้ที่จะเข้าไปฉกจูบริมฝีปากอวบอิ่มอย่างดูดดื่มที่ช่างคิดไปเองราวกับเด็กน้อยสามขวบ

"อื้อ..." ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกใจ เมื่อโดนเพื่อนพี่ชายฉกจูบแบบจู่โจมเช่นนี้ หญิงสาวใช้มือบางจับไปที่ริมฝีปากตัวเองเบาๆ เมื่อเขาผละริมฝีปากออก หญิงสาวแสร้งมองไปทางอื่นด้วยใบหน้าที่แดงซ่าน เพื่อหลบสายตาของเขาที่จ้องมองเธอด้วยสายตาหวานเยิ้ม

"หึๆ..." ธันวาเค้นหัวเราะในลำคอเบาๆ และยกมือสากลูบผมสลวยอย่างหลงใหล ยิ่งเขาได้อยู่ใกล้เธอมากเท่าไร เขายิ่งหลงมนตร์เสน่ห์ของหญิงสาวมากขึ้นเท่านั้น แค่เธอใช้สายตามองเขาด้วยแววตาสงสัยอยู่ตลอดเวลา หัวใจแกร่งที่ไม่เคยมีหญิงคนไหนได้ครอบครองก็เต้นระรัวอย่างบ้าคลั่งราวกับเจอรักแรกพบ

"ขึ้นห้องได้แล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่มารับ" ธันวาเอ่ยบอกหญิงสาวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

"..." วีญ่าเธอไม่พูดอะไร เธอยกมือไหว้ชายหนุ่มอีกครั้ง ก่อนที่เธอจะเปิดประตูลงจากรถไปด้วยอาการเหม่อลอย เพราะเธอไม่เคยโดนผู้ชายคนไหนจูบแบบนี้มาก่อน แต่ในขณะที่หญิงสาวนั้นคิดว่านี่คือจูบแรกของเธอ แต่เธอหารู้ไม่ว่าริมฝีปากอวบอิ่มถูกเขาแอบจูบมาแล้วโดยที่เธอไม่รู้ตัว

@ห้องนอนวีญ่า

หญิงสาวหย่อนตัวลงนั่งบนเตียง เพียงแค่เธอคิดถึงใบหน้าหล่อเหลาที่ฉกจูบเธอเมื่อครู่นี้ ใบหน้าหวานก็ร้อนผ่าวขึ้นมาทันที

"คนบ้า ทำไมต้องทำให้หัวใจของหนูเต้นแรงเหมือนจะทะลุออกมาด้วยนะ" วีญ่าบ่นพึมพำคนเดียว เธอรีบสลัดเรื่องเมื่อครู่ออกจากหัว

"เชอะ!! เขาคงอยากให้เราเลี้ยงข้าวแน่ๆ เลย ถึงทำให้เราใจเต้นแรงแบบนี้" วีญ่าเธอยังคงคิดว่าที่ธันวาทำแบบนี้เป็นเพราะเขาอยากให้เธอเลี้ยงข้าว

หญิงสาวคิดไปเองอย่างเรื่อยเปื่อยทั้งที่หัวใจดวงน้อยก็เต้นระรัวอย่างบ้าคลั่ง เมื่อคิดถึงภาพที่เขาฉกจูบเธออย่างดูดดื่ม หัวใจดวงน้อยที่ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน เพราะเธอไม่เคยสนิทกับผู้ชายคนไหนเลย นอกจากคุณพ่อและพี่ชายของเธอ ถึงแม้ว่าเธอจะเคยเรียนที่ต่างประเทศ แต่เธอก็ไม่เคยใจเต้นแรงแบบนี้ให้กับผู้ชายคนไหน เพราะตอนที่เธออยู่อังกฤษเธอก็จะมีแม่บ้านคอยสอดส่องดูแลความเคลื่อนไหวของเธออยู่ตลอด

หญิงสาวนอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนที่นอนนุ่มด้วยความว้าวุ่นใจอยู่นาน จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำ และเปิดซีรีส์เรื่อง Goblin ที่มีรีวิวว่าสนุกมากๆ เพราะมีคนหลายคนที่ติดซีรีส์เรื่องนี้กันงอมแงม เธอต่อมือถือดูผ่านทีวี จากนั้นหญิงสาวก็เอนกายลงนอนบนที่นอนนุ่มและเอาผ้าห่มคลุมถึงลำคอระหง ก่อนที่เธอจะจดจ่อดูซีรีส์อย่างเพลิดเพลิน และกว่าหญิงสาวจะรู้ตัวอีกทีก็เกือบจะเช้าแล้ว แต่ซีรีส์ก็ยังไม่จบ เธอจึงหยุดพักสายตาสักพักเพราะรู้สึกแสบตาไปหมด แต่ใจเธอก็ไม่อยากหลับเท่าไรหรอก เพราะอารมณ์ยังค้างอยู่กับซีรีส์ แต่เธอทนความแสบของดวงตาไม่ไหว หญิงสาวจึงหลับตาเพื่อพักสายตา ก่อนจะผล็อยหลับไปในที่สุด