Chapter 2

“พี่ธามไม่ต้องเสียเวลาไปส่งหนูที่คอนโดหรอกค่ะ หนูกลับเองได้”

“เสียเวลาอะไรกันล่ะครับ ดีซะอีกที่เราจะได้อยู่ด้วยกัน” ธันวาเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงกรุ้มกริ่ม

“อะ...อะไรนะคะ” วีญ่าเอ่ยถามธันวาอีกครั้ง เพราะเมื่อครู่เธออาจจะฟังผิด

“พี่ยินดีครับ หนูเป็นน้องสาวเพื่อนพี่ หนูก็เหมือนน้องสาวของพี่อีกคน” ธันวาส่งสายตาเป็นประกายมองวีญ่าก่อนที่เขาจะขับรถออกจากห้างสรรพสินค้าทันที วีญ่าเธอนั่งตัวเกร็ง เพราะถึงแม้ว่าเขาจะเป็นเพื่อนพี่ชายเธอก็ตาม แต่เธอก็ทำตัวไม่ถูกอยู่ดี เพราะเธอพึ่งจะได้พูดคุยกับเขาเป็นครั้งแรก

"นั่งตัวเกร็งเชียว กลัวพี่หรือไง...หึ” ธันวาเอ่ยถามยิ้มๆ เมื่อเห็นวีญ่านั่งตัวเกร็งไม่เป็นตัวของตัวเอง

"นั่งสบายๆ เดี๋ยวปวดหลังเอานะ วันนี้รถติดด้วยกว่าจะถึงคอนโดของหนูอีกนานเลย" ธันวายกมือสากไปขยี้ผมสลวยของหญิงสาวเบาๆ อย่างเอ็นดู ก่อนที่เขาจะเลื่อนมือไปกดเปิดเพลงเบาๆ

"พี่ธามรู้จักคอนโดของหนูด้วยเหรอคะ"

"ถ้าเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับหนูพี่ก็รู้หมดแหละครับ"

"..." วีญ่าเลิกคิ้วสงสัยไม่เข้าใจว่าธันวาต้องการสื่อถึงอะไร จากนั้นเธอนั่งเงียบและฟังเพลงไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเปลือกตาสวยปิดลงช้าๆ และเผลอหลับไป

"เด็กน้อยเอ๊ย" ธันวาพูดยิ้ม ๆ และตีไฟเลี้ยวจอดรถข้างทาง จากนั้นเขาก็ปลดเข็มขัดนิรภัยให้หญิงสาวและจับร่างบางเอนตัวเอาศีรษะทุยเล็กซบลงบนตักแกร่งอย่างเบามือและเขาก็ขับรถไปช้าๆ และกว่าจะถึงคอนโดของหญิงสาวก็ประมาณสามสิบนาที

เมื่อรถจอดนิ่งสนิทเขาก็ยกศีรษะทุยเล็กขึ้นพิงกับเบาะตามเดิม ก่อนที่ชายหนุ่มจะโน้มใบหน้าจุมพิตริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพูอย่างแผ่วเบา

"อื้อ..." วีญ่าค่อยๆ ลืมตาตื่น เมื่อรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างดูดเม้มที่ริมฝีปากของเธอ และดวงตากลมโตเบิกกว้างเมื่อใบหน้าของเธอและเขาห่างจากกันแค่ไม่กี่เซ็นต์

"ตื่นแล้วเหรอ" ชายหนุ่มเอานิ้วเรียวเกลี่ยริมฝีปากอวบอิ่มอย่างหลงใหล

"ขอบคุณมากๆ นะคะ ที่อุตส่าห์เสียเวลามาส่งหนู" หญิงสาวผละใบหน้าออกด้วยใบหน้าร้อนผ่าว เมื่อชายหนุ่มเอาริมฝีปากสากทาบบนริมฝีปากอวบอิ่มอมชมพูของเธอ หญิงสาวรีบยกมือไหว้ชายหนุ่มอย่างนอบน้อม ก่อนที่เธอจะรีบหันไปเปิดประตูเพื่อที่จะลงจากรถ

"เดี๋ยวสิ...หนูจะรีบไปไหน" ธันวารีบคว้าแขนของหญิงสาวไว้ทันที เมื่อเห็นว่าเธอจะลงจากรถ เขาใช้นิ้วโป้งลูบไล้ผิวเนียนละเอียดที่หลังมือบางของหญิงสาวเบาๆ

"คะ?"

"หนูไม่คิดจะให้รางวัลพี่หน่อยเหรอที่พี่อุตส่าห์มาส่งหนูน่ะ" ธันวาเอ่ยถามหญิงสาวด้วยน้ำเสียงมีเลศนัย และส่งสายตาเป็นประกายให้หญิงสาว

"..." วีญ่ายู่ปากใส่ชายหนุ่มเล็กน้อย และบ่นชายหนุ่มในใจว่าเขานั้นขี้งกเหลือเกิน ขนาดว่าเขาเป็นคนที่อาสามาส่งเธอเองแท้ๆ ยังจะคิดค่าน้ำมันรถกับเธออีก จากนั้นหญิงสาวจึงเอามือล้วงหยิบกระเป๋าสตางค์ก่อนที่จะหยิบธนบัตรแบงก์สีม่วงออกมาหนึ่งใบและยื่นให้ชายหนุ่ม

"เอาเงินมาให้พี่ทำไมครับ" ธันวาทำหน้าฉงนและเอ่ยถามหญิงสาวอย่างงุนงง เมื่อเธอยื่นธนบัตรให้เขา

"ก็พี่ธามบอกว่าอยากได้รางวัลไงคะ หนูก็เลยจะให้ค่าน้ำมันรถกับพี่ที่อุตส่าห์ขับรถมาส่งหนูค่ะ”