Chapter 1

@ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง

รถสปอร์ตหรูสีดำขับเคลื่อนเข้าลานจอดรถชั้นใต้ดินของห้างสรรพสินค้าย่านใจกลางเมืองกรุงเทพที่มีความสูงประมาณสิบชั้น และในขณะที่ชายหนุ่มเจ้าของรถสปอร์ตหรูกำลังขับเคลื่อนรถเพื่อเข้าช่องจอดวีไอพี ปากหยักกระตุกยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจ เมื่อสายตาคมเหลือบไปเห็นหญิงสาวที่มีใบหน้าน่ารักราวกับตุ๊กตากำลังยืนอยู่ข้างๆ รถมินิคูเปอร์สีขาว

ชายหนุ่มเปิดประตูลงจากรถและก้าวขาเรียวยาวราวกับนายแบบ เดินเข้าไปหาหญิงสาวที่กำลังเอามือล้วงหยิบมือถือในกระเป๋าเหมือนกำลังจะโทรหาใครสักคน

"รถยางแบนเหรอ?" ธันวาเอ่ยถามหญิงสาวใบหน้าหวานจิ้มลิ้มตรงหน้า ก่อนที่เขาจะมองยางรถยนต์ที่แบนราบติดพื้น และแอบมองสำรวจหญิงสาวที่แต่งกายด้วยเสื้อนักศึกษาพอดีตัวกับกระโปรงพลีตสั้นเหนือเข่าเล็กน้อยด้วยสายตาเป็นประกายอย่างปิดไม่มิด

"..." ดวงตากลมโตมองชายหนุ่มที่สูงราวๆ หนึ่งร้อยแปดสิบเซนติเมตรที่มีใบหน้าหล่อเหลาราวกับเทพบุตร เธอมองเขาอยู่นานโดยไม่พูดอะไรด้วยใบหน้าฉงน เธอรู้สึกคุ้นๆ หน้าผู้ชายตรงหน้า แต่เธอคิดไม่ออกว่าเคยเจอเขาที่ไหน

"มองพี่แบบนี้ จำพี่ไม่ได้เหรอ" ธันวาใช้สรรพนามแทนตัวเองอย่างสนิทสนมกับหญิงสาว เมื่อเห็นเธอทำหน้าฉงนราวกับจำเขาไม่ได้ ทั้งๆ ที่เธอและเขาก็พึ่งเจอกันเมื่อสองเดือนที่แล้ว

"เรารู้จักกันด้วยเหรอคะ" วีญ่าเธอส่ายหน้าปฏิเสธก่อนจะทำแก้มป่องเอียงคอมองธันวาอย่างน่ารัก จนคนถูกมองอยากจะกระแทกปากจูบริมฝีอวบอิ่มให้รู้แล้วรู้รอด แต่เขาเพียงแค่คิดอยู่ภายในใจ เพราะขืนทำตามที่ใจคิด หญิงสาวตรงหน้าอาจจะตื่นกลัวและไม่อยากให้เขาเข้าใกล้

"มันน่าน้อยใจชะมัดที่หนูจำพี่ไม่ได้ พี่ชื่อธันวาเป็นเพื่อนวาโยพี่ชายของหนูไง เราเคยเจอกันที่ทะเลเมื่อสองเดือนก่อนไงครับ" ธันวาเอ่ยบอกวีญ่าเพื่อทบทวนความจำให้เธอ และถ้าพูดขนาดนี้แล้วเธอยังจำเขาไม่ได้ ก็หมายความว่าตอนที่ไปเที่ยวทะเลครั้งนั้นเขาไม่ได้อยู่ในสายตาของหญิงสาวเลยแม้แต่น้อย

"อ๋อ...หนูจำคุณได้แล้วค่ะ" วีญ่าทำท่าครุ่นคิดสักพัก ก่อนที่เธอระบายยิ้มหวานให้เพื่อนพี่ชายอย่างเป็นมิตร เมื่อเธอจำผู้ชายที่เวลาเธอหันไปมองกลุ่มพี่ชายที่นั่งสังสรรค์อยู่ที่หน้าชายหาดเมื่อสองเดือนก่อน เธอมักจะได้สบตากับเขาทุกครั้ง

"เดี๋ยวพี่โทรตามช่างให้นะ"

"ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวหนูโทรหาเฮียโยให้เฮียจัดการให้ดีกว่าค่ะ" วีญ่ารีบเอ่ยปฏิเสธทันที

"จะต้องไปรบกวนไอ้วาโยไปทำไมล่ะ เรื่องแค่นี้เองเดี๋ยวพี่จัดการให้ และก็ไม่ต้องเรียกพี่ว่าคุณหรอกนะ เพราะมันดูห่างเหินไป เรียกพี่ว่าพี่ธามดีกว่า เราจะได้สนิทกันเร็วๆ"

“...” วีญ่าได้แต่งุนงงกับคำพูดของเขาที่อยากให้เธอสนิทกับเขาเร็วๆ

“ดูทำหน้าเข้า” ธันวาเอามือบีบแก้มนุ่มของหญิงสาวเบาๆ อย่างเอ็นดู เมื่อเห็นหญิงสาวเอาแต่จ้องหน้าเขา ราวกับสงสัยคำพูดของเขานักหนา

ธันวากดเบอร์มือถือโทรเรียกช่างทันที และเมื่อเขาคุยเสร็จสรรพแล้ว ธันวาก็ยื่นมือขอกุญแจรถจากหญิงสาว จากนั้นไม่นานก็มีชายคนหนึ่งเดินเข้ามาหาธันวา จากนั้นธันวาก็ส่งกุญแจรถของวีญ่าให้ชายคนนั้นไป และเมื่อชายคนนั้นรับกุญแจไปเรียบร้อย ธันวาก็ถือวิสาสะจับมือเล็กและดึงไปที่รถของเขา แต่วีญ่าเธอขืนตัวไว้

“พี่ธามจะพาหนูไปไหน”

“พี่ก็จะไปส่งหนูที่คอนโดไง” ธันวายิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนที่เขาจะเปิดประตูรถและดันหญิงสาวเข้าไปในรถสปอร์ตหรูของเขาทันที