5 เสื้อคลุม

เสื้อคลุมนางจิ้งจอก

ร่างสูงใหญ่เปลี่ยนทิศทางของม้า จุดหมายคือหยวนชิงอี้

ห้วงเวลานั้น ใจเขาเกิดความรู้สึกยากเกินการควบคุม มันเต้นไหวรุนแรง ขณะเดียวกันก็พยายามสลัดความคิดเลื่อนเปื้อนที่เกิดขึ้นในหัว เป็นไปได้หรือไม่ว่า คราแรกสตรีถูกพิษกำหนัดเล่นงานเกือบเอาชีวิตไม่รอด และพอเขาช่วยขับมันออกจากร่างกายนาง กลับเป็นอ๋าวเซียวเหรินเสียเอง ที่เกิดความหมกหมุ่นต่อเรือนกายของนาง ทั้งที่พิศแล้วก็ดูเหมือนนางจิ้งจอกที่มากด้วยเล่ห์เหลี่ยม

อ๋าวเซียวเหรินกระแอมไออยู่สองสามหน แล้วเอ่ยเสียงเข้มจัดอย่างจงใจ

“พวกเจ้าไม่ล่วงรู้หรือว่า เขตนี้ห้ามราษฎรใช้เป็นทางผ่าน มีทั้งโจรป่า และทหารเลวของต่างแคว้นที่ต้องการจับเชลยศึกไปเรียกค่าไถ่ ที่ร้ายแรงกว่านั้น พวกมันนำไปเป็นอาหาร และยังตัดหัวไว้เสียบประจานที่ประตูเมืองด้วย”

เทพสังหารส่งเสียงเข้มๆ สีหน้าสีตาไม่ต่างกัน ฝ่ายหยวนชิงอี้ฟังด้วยใจระทึก ถึงอยากเอ่ยหลายสิ่ง แต่ยังเลือกฟังให้มาก ยามนี้นางมั่นใจแล้วว่า เนื้อหาในนิยายได้ถูกพลิกไป และฝ่ายนางกำลังจะได้เปรียบ ขอเพียงเรียนรู้รอจังหวะ แล้วจัดการทุกอย่างให้มาอยู่ในกำมือของตน โดยเฉพาะเทพสังหาร อ๋าวเซียวเหริน... แม้จะชังน้ำหน้าเขา แต่โลกนี้ไม่ได้สิ่งที่จะสำเร็จดังใจตนเสมอไป

“เพื่อไม่ให้คุณหนูของเจ้าสร้างปัญหาอีก ข้าจะให้ทหารส่วนหนึ่ง นำทางรถม้าไป แต่ไม่รับรองความปลอดภัยระหว่างทาง กระทั่งถึงจุดพักม้าเมืองลิ่ว พวกเจ้าควรจ้างหน่วยคุ้มกันที่ทำงานได้ดีกว่านี้ มิเช่นนั้นสตรีทุกนางคงได้ทำงานเป็นนางโลมบนเรือ และล่องอยู่แม่น้ำไปตลอดชีวิตแน่นอน”

เขากล่าวจบ ก็มองมายังหยวนชิงอี้อีกหน สายตาคมๆ แจ้งชัดว่าไม่พอใจที่นางเป็นผู้ก่อเรื่อง ทั้งยังทำให้การเดินทางของเขาเพื่อไปทำสิ่งสำคัญต้องล่าช้า

ฝ่ายหยวนซูซูที่แต่เดิมนางสั่งให้รถม้าของตน มุ่งหน้าไปยังจุดพักม้าเมืองลิ่วในทันที โดยไม่ได้แบ่งกำลังไปช่วยหยวนชิงอี้ ด้วยรักตัวกลัวตาย และคิดว่าหยวนชิงอี้ อย่างไรก็ไม่สมควรจะติดตามนางไปเรือนหลักตระกูลหยวนนับแต่แรก กลับถูกทหารจากกองทัพอ๋าวสกัดเอาไว้ เพื่อให้นางรอรับลูกพี่ลูกน้องของตน จึงทำให้นางไม่พอใจเป็นอย่างมาก ทว่านางไม่อาจต่อกรกับเทพสังหารได้

หยวนซูซูมองร่างสูงใหญ่ แม้เขาจะไม่ได้สวมเครื่องแบบ หากด้วยไหวพริบที่มี ก็พอคาดเดาได้ว่า คงเป็นขุนนางระดับสูงผู้หนึ่ง

“ขอบคุณใต้เท้าที่ช่วยเหลือข้ากับน้องสาวที่ไม่ได้ความ นางสร้างปัญหาเสมอ นับแต่ออกจากเรือน” หยวนซูซูลูกพี่ลูกน้องของหยวนชิงอี้เอ่ย พร้อมทำคำนับบุรุษผู้องอาจ

ส่วนเทพสังหารมองไปยังรถม้าของนาง เห็นว่าเป็นรถที่โอ่อ่าผิดกับรถที่หยวนชิงอี้นั่งมา ซึ่งไม่ต่างจากรถลากของ

หยวนซูซูเห็นว่าชายหนุ่มนิ่งขรึมไม่กล่าวคำใด นางจึงถือวิสาสะพูดเสียเอง

“ข้าอบรมน้องสาวไม่ดีเอง ถึงอย่างนั้นก็ขอได้ตอบแทนใต้เท้าสักเล็กน้อย” นางว่าจบ ก็ให้แม่บ้านนำถุงเงิน และโสมที่มีราคาจากร้านของตนส่งให้กับผู้ติดตามอ๋าวเซียวเหริน

“เงินทองข้าไม่รับ แต่สิ่งอื่นไม่ปฏิเสธ อีกอย่างจุดหมายของคุณหนูทั้งสอง เป็นเมืองหลวงใช่หรือไม่”

หยวนซูซูยิ้มเล็กน้อย และตอบเขา “ถึงขั้นนี้ ข้าไม่อาจปิดบังใต้เท้า ข้ากำลังจะเดินทางไปยังจวนใต้เท้าหยวนผู้เป็นท่านลุง”

“ที่แท้ก็คุณหนูหยวนจากเรือนรอง” อ๋าวเซียวเหรินเอ่ย และเขาได้ข่าวมาว่า มีเรื่องร้ายเกิดขึ้นกับเถ้าแก่หยวน มีคนเสียชีวิตมิน้อย ทั้งเรือนดังกล่าวก็เผาไหม้จนไม่เหลือซาก

“ล้วนเป็นสิ่งที่ข้าไม่อยากเอ่ยถึง ทั้งหมดน่าละอายเกินไป” หยวนซูซูกล่าวจบ ถึงนางไม่ใช่คนอ่อนแอ หากอดสะเทือนใจต่อเหตุการณ์ในเรือนของตนที่เห็นด้วยตาไม่ได้

“เอาละ ขอให้คุณหนูและน้องสาวเดินทางโดยปลอดภัย ข้าส่งเพียงเท่านี้”

หยวนซูซูอยากจะถามหลายสิ่งจากเขา ด้วยหยวนชิงอี้หายไปกับอีกฝ่ายหลายวัน และเหตุนี้ย่อมทำลายชื่อเสียงนางไปแล้ว ทว่าเหตุใดเขาถึงไม่แสดงความรับผิดชอบอย่างที่ควรจะเป็น

ชายหนุ่มสูดลมหายใจลึก และดูเหมือนว่าหมดสิ่งที่เขาจะกล่าว และสตรีสองนางนี้กลายเป็นอากาศธาตุ อึดใจเดียวกันร่างสูงใหญ่ก็ขี่ม้าจากไปโดยไม่หันมามองสตรีแซ่หยวนทั้งสองคนอีก