2 วิถีมาเฟีย[3]

สองวันแล้วที่โฆเซ่ต้องอยู่โรงพยาบาลเพื่อเฝ้าดูอาการอย่างใกล้ชิด เจสสิก้าก็เพิ่งมาถึงห้องพักฟื้นของบิดาตอนนี้ท่านยังไม่ตื่นหญิงสาวเลยนั่งเปิดยูทูปเพื่อดูวิธีการจัดแจกัน เผื่อว่าบิดาลืมตาขึ้นมาจะได้เห็นดอกไม้อันสวยงามที่วางไว้ข้างหัวเตียงจะได้สดชื่นขึ้นมาบ้าง

ในใจของเจสสิก้าเริ่มตระหนักเมื่อคิดไตร่ตรองว่าหากอสังหาริมทรัพย์ในกรุงบาร์เซโรน่าถูกเปลี่ยนชื่อหุ้นรายใหญ่เป็นของคนอื่นเธอคงจะใช้เงินฟุ่มเฟือยเช่นนี้ไม่ได้อีกแล้ว

“จะ..เจสซี่~”เสียงเรียกอันแสนแผ่วเบาของผู้เป็นพ่อทำให้ร่างเล็กลุกจากโซฟา สิ่งแรกที่เธอเห็นคือรอยยิ้มท่านที่ส่งมาให้หลังจากเห็นหน้าของเธอ

“คุณพ่อเป็นอย่างไรบ้างคะ?”ในขณะที่ถามมือก็เอื้อมไปกดออดเรียกพยาบาลให้เข้ามาตรวจอาการของบิดา

“หายงอนพ่อแล้วเหรอ?”ไม่ตอบคำถามที่เจสสิก้าถามทว่าโต้ถามกลับเมื่อได้เห็นหน้าลูกสาวอันเป็นที่รัก หนึ่งสัปดาห์ที่หญิงสาวเอาแต่อยู่คอนโดและช้อปปิ้ง เขาก็ทำได้เพียงปล่อยไปเพราะภาระที่แบกรับในตอนนี้มันมากมายราวกับยกภูเขามาไว้ในบ่า

“ขออนุญาตตรวจอาการนะคะ”ประตูห้องพักฟื้นถูกเปิดออกก่อนที่พยาบาลสาวจะขออนุญาตทำตามหน้าที่ของตน เจสสิก้าเดินกลับไปนั่งที่โซฟาตัวเดิมเพื่อรอให้บิดาตรวจอาการในเช้านี้เสียก่อน

ผ่านไปไม่กี่นาทีเท่านั้นพยาบาลสาวก็ออกจากห้องไปปล่อยให้ทุกอย่างตอนนี้อยู่ในความเงียบ แต่เจสสิก้าก็นำแจกันไปวางไว้ข้างหัวเตียงที่ตนลงฝีมือทำเอง

“เจสซี่~ บัตรเครดิตยังใช้ได้เหมือนเดิมใช่ไหมลูก?”

“ยังใช้ได้ตามปกติค่ะ…หรือพ่อไปยกเลิกบัตรเครดิตของเจสซี่ไปแล้ว”ย้อนถามเพราะสองวันมานี้เธอไม่ได้ช้อปปิ้งหรือรูดบัตรเครดิตเลยเนื่องจากต้องมาโรงพยาบาล กว่าจะกลับถึงคอนโดก็เหนื่อยล้าและผล็อยหลับไป

“ประหยัดได้ก็ประหยัดนะ พ่อกำลังยกทุกอย่างให้เขาคืนแล้ว”

“คุณพ่อหมายความว่ายังไงคะ เขาที่ว่าเป็นใครกันทำไมต้องยกทุกอย่างให้”

“ทุกอย่างที่ไม่ใช่ของเราตั้งแต่แรก…แต่เป็นของคุณรามิเรชพ่อของคุณราจีฟ”มาถึงขนาดนี้แล้วคงไม่ต้องโกหกเจสสิก้าอีกต่อไป เพราะเขาไม่สามารถทนรับผิดชอบทุกอย่างได้หากอีกฝ่ายฟ้องร้องขึ้นมา นานหลายปีที่เขาพยายามทำตัวให้เหมือนสายน้ำที่ไหลไปเรื่อยๆ ทั้งที่อสังหาริมทรัพย์ที่เขาถือครองนั้นเป็นของรามิเรชทั้งหมด

“ไม่จริงใช่ไหมคะคุณพ่อ นะ…ไหนอัลบ้าบอกว่าแค่เพียงอสังหาริมทรัพย์ในกรุงบาร์เซโรน่าไงคะ!?”หัวใจดวงน้อยเริ่มสั่นสะท้าน ถึงแม้จะไม่มีความรู้เกี่ยวกับการบริหาร หรือเข้าไปยุ่งการทำงานของผู้เป็นพ่อเลยแต่เธอก็ไม่อยากเชื่อว่าบิดาจะยกให้ผู้ชายคนนั้นคนที่เธอจดจำและเกลียดขี้หน้าเขาได้ดี

“ใช่! อสังหาริมทรัพย์ในกรุงบาร์เซโรน่าพ่อถือหุ้นรองจากเขาแต่เขาไว้ใจให้พ่อดูแลผู้ถือหุ้นทุกคน แล้วตอนนี้คุณราจีฟเขาต้องการเรียกร้องสิทธิ์ของเขาคืนและจะฟ้องร้องเรารู้หรือเปล่า…”

“…”

“พ่อโกงเขามาถึงเวลาเขาก็มาเอาคืนไงเจสซี่เข้าใจไหม”

“พะ…พ่อกำลังโกหก! พ่อกำลังจะบอกอะไรเจสซี่กันแน่…เจสซี่ไม่เชื่อว่าพ่อจะโกงเขา!”ทั้งที่ได้ยินจากปากคนเป็นพ่อ เจสสิก้าไม่สามารถยอมรับได้หรอกว่าเธอกำลังจะล้มละลาย

“เจสซี่! ยอมรับความเป็นจริงเถอะ ว่าเรากำลังจะล้มละลาย”

“ไม่! พ่อโกหกเจสซี่!”จะให้เธอทำใจยอมรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ท่านพูดได้อย่างไรกัน

“เจสซี่ใจเย็นๆ ก่อน แฮ่กๆ”

“จะใหเจสซี่ยอมับว่าไม่มีเงินเหลือแล้ว และจะให้ยอมเจสซี่ยอมรับว่าไม่มีคฤหาสน์หลังใหญ่เหรอคะ!?”ไม่มีทางที่จะยอมให้เป็นเช่นนั้นไปได้จริงๆ ขาเรียวทั้งสองข้างถึงขั้นกับหมดเรี่ยวแรงจะยืนต่อ เจสสิก้าถอยหลังห่างจากเตียงผู้ป่วยและกระแทกสะโพกมนกับโซฟาบุหนังอีกครั้ง

“เครื่องประดับกับของแบรนด์เนมที่ลูกมีก็เอาไปขายสิ ซื้อบ้านได้หลังหนึ่งเลยนะเจสซี่”

“ไม่ได้นะคะยังไงเจสซี่ก็ไม่ยอมขายเด็ดขาด”

“เจสซี่เราต้องยอมรับความจริงนะลูก เราต้องคืนทุกอย่างให้เขา ก่อนที่คุณราจีฟจะฟ้องเราจนล้มละลาย”

“เจสซี่ไม่ยอมให้ใครเอาอะไรของเราไปได้เด็ดขาด!”ยืนกรานย้อนคำของบิดาว่าตนจะไม่ยอมให้ทุกสิ่งทุกอย่างตกเป็นของคนอื่นเด็ดขาด

“เจสซี่! แฮ่กๆ”โฆเซ่พยายามจะดึงสติเจสสิก้าไม่ให้ฟุ้งซ่านเกี่ยวกับการที่เขาต้องยกทุกอย่างคืนราจีฟ เขารู้ดีว่าลูกสาวตนไม่มีทางยอมเด็ดขาด เพราะสุดท้ายแล้วพวกเขาแทบจะไม่เหลืออะไรเลยนอกเสียจากคฤหาสน์หลังเดียวและหุ้นในตลาดหลักทรัพย์เท่านั้นซึ่งนั่นทำให้ต้องลดการใช้จ่ายลง

“พ่อจะให้เจสซี่ทำยังไง อึกๆ ให้เจสซี่ไปทำงานงั้นเหรอคะ?”

“พ่อกำลังบอกให้เจสซี่ขายทุกอย่างซะ กระเป๋าเสื้อผ้ารองเท้าใส่ธรรมดาบ้างก็ได้...”

“ไม่มีทาง! เจสซี่ไม่ยอมเด็ดขาด”

“ถ้าจะอาละวาดก็กลับไปก่อนเถอะเจสซี่ พ่อขอพักผ่อนก่อนแล้วค่อยคุยกัน”

“ไปแน่ค่ะไม่ต้องไล่!”คนเอาแต่ใจถึงกับฉุนเฉียวคว้ากระเป๋าสะพายแบรนด์เนมเดินออกจากห้องพักฟื้น ก่อนที่ผู้เป็นพ่อถึงกับลอบถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างเบื่อหน่าย

หลังจากกลับจากโรงพยาบาลเจสสิก้าก็พุ่งตรงกลับไปยังคฤหาสน์ทันที เธอกำลังหาซองเอกสารสำคัญที่บิดาเซ็นโอนอสังหาริมทรัพย์ทั้งหมดให้กับราจีฟ ทั้งรื้อทั้งค้นเพราะเอกสารของท่านเยอะมากแต่ก็ไม่เกินความพยายามของเธอที่หามันจนเจอ

“เอ๊ะแต่เอกสารสำคัญแบบนี้มันไม่ได้มีแค่ฉบับเดียวนี่น่า”ถึงกับพ่นลมหายใจหนักๆ อย่างคิดหาวิธีว่าจะไปพบตามาเฟียหน้าหนวดได้ที่ไหน และจะให้บิดาและอัลบ้ารู้เรื่องนี้ไม่ได้เด็ดขาดเพราะเธอจะถูกคัดค้านเป็นอย่างแน่นอน

ผับAAA โซนวีไอพี

เจสสิก้าภาวนาขอให้พบเขาที่นี่เพราะเธอเจอตามาเฟียหน้าหนวดครั้งแรกที่นี่ และหลังจากวันนั้นหญิงสาวก็ไม่อยากย่างกายเข้ามาที่นี่สักเท่าไร พอถึงที่หมายก็บึ่งตรงไปยังโซนวีไอพีในทันที เสียงเพลงสากลภายในดังกระหึ่มแต่ทว่าไม่เท่ากับหัวใจดวงน้อยที่กำลังเต้นระส่ำด้วยความหวาดหวั่น

“ฉะ...ฉันอยากพบคุณราจีฟ”

“คุณเจสซี่มีธุระอะไรหรือเปล่าครับ?”ครูซลูกน้องมือซ้ายเอ่ยถามทั้งที่รู้ดีว่าสาวสวยตรงหน้ามาพบเจ้านายของเขาด้วยจุดประสงค์อะไร ทว่าเขากับทำแสร้งทำเป็นสงสัย

“เรื่องอสังหาริมทรัพย์ของพ่อ นายคิดว่ามันสำคัญพอไหม”ไม่ว่าเปล่ายังชูซองเอกสารสีน้ำตาลขึ้นให้บอดี้การ์ดตรงหน้าได้เห็น

“คุณราจีฟกำลังมีแขกน่ะครับ คุณเจสซี่สะดวกรอไหมครับ”

“หลีกทางให้ฉัน! ฉันจะต้องพบเขาตอนนี้”