1 เจ้าพ่อมาเฟียแห่งกรุงมาดริด[4]

“เอ๊ะ...มีสิทธิ์อะไรว่ามาฉันก้าวร้าว”เจสสิก้าถึงขั้นขมวดคิ้วโก่งสวยดังคันศรเป็นปม ก่อนจะพ่นลมหายใจหนักๆ ออกมาอย่างระบายความขุ่นมัวที่จู่ๆ ผู้ชายที่ไม่เคยรู้จักก็มากล่าวหาว่าเธอก้าวร้าวทั้งที่เกิดมาไม่เคยมีใครกล้าใช้คำพูดเหล่านี้กับเธอมาก่อน

“สิทธิ์ผัวในอนาคตเธอได้ไหมสาวน้อย”ถ้อยคำหยาบโลนจากปากผู้ชายกักขฬะทำให้คุณหนูเจสสิก้าถึงกับกรีดร้องและพุ่งตัวเข้าใส่หมายจะประทับฝ่ามือบนซีกแก้มตอบ

“อย่ามาพูดจาพล่อยๆ แบบนี้กับฉันนะ!!”เกรี้ยวกราดจนคุมสติและอารมณ์ตัวเองไม่อยู่

“คุณเจสซี่อย่านะครับ”หัวหน้าบอดี้การ์ดห้ามทว่าไม่ทันเสียแล้ว คุณหนูเจสสิก้ากระโจนเข้าใส่มาเฟียใหญ่แห่งกรุงมาดริด หัวใจอัลบ้าร่วงล้นไปยังตาตุ่ม ท่านโฆเซ่ให้มาคุ้มกันความปลอดภัยให้แก่บุตรสาวแต่ดูตอนนี้สิคุณหนูกลับทำให้พวกเขาทั้งสามลำบากใจที่จะต่อกรกับผู้กุมบังเหียนอย่างราจีฟได้อย่างไรกัน

“กรี๊ด!! ปล่อยฉันนะไอ้คนฉวยโอกาส”ราจีฟจับข้อมือเล็กไว้เพื่อป้องกันการปะทุร้ายร่างกายเขาได้ จนร่างบางบนรองเท้าส้นสูงถึงกับเสียหลักเซถลาปะทะเรือนร่างหนั่นแน่นของเขาอย่างไม่ได้ตั้งใจ

“อยากกอดฉันก็บอกไม่ต้องสะดีดสะดิ้งกรี๊ดกราดโวยวายขนาดนี้ก็ได้”

“เอ่อ...คุณราจีฟครับ ผมต้องขอโทษแทนคุณหนูด้วยนะครับเธอยังเด็กและ...”

“พวกแกไม่ต้องขอโทษแทนใครทั้งนั้น ใครก้าวร้าวและกล้าทำร้ายฉันก็ให้คนๆ นั้นรับผลกรรมจากการกระทำเอาเองก็แล้วกัน”ยกมือปรามบอดี้การ์ดที่ขอโทษขอโพยแทนเด็กนิสัยเสีย

“ปล่อยฉันสิ!”ถึงจะทรงตัวให้ออกจากอกแน่นของชายตรงหน้า เป็นอันสำเร็จ ทว่าข้อมือยังคงถูกพันธนาการเอาไว้จนไปไหนไม่ได้

“อยากให้ปล่อยข้างในหรือข้างนอกดีล่ะ”

“อร๊ายย!! ฉันจะทนไม่ไหวกับผู้ชายอย่างนายแล้วนะ”

“ทนไม่ไหวแล้วยังไงยัยเด็กนิสัยไม่ดี จะลากคนอย่างฉันขึ้นเตียงหรือไงกัน?”ประโยคยียวนของราจีฟสร้างความแปลกใจแก่อาเธอร์ เพราะปกติแล้วเจ้านายหนุ่มเกลียดเป็นที่สุดคือเสียงกรีดร้องของผู้หญิง ทว่าสาวน้อยคนนี้กลับทำให้ราจีฟหัวเราะในลำคอยิ่งเธอเกรี้ยวกราดมากเท่าไรเจ้าพ่อมาเฟียก็ยิ่งทำให้โทสะเธอเพิ่มพูนมากขึ้นเท่าตัว

“นี่พวกแกจะยืนมองอีกนานไหม...ช่วยฉันหน่อยสิ!!”หันไปตวาดใส่บอดี้การ์ดทั้งสามคนที่ติดตามเธอมาด้วย ไอ้พวกบ้านั่นก็ยังนิ่งเฉยได้เพียงก้มหน้าก้มตาให้อีกฝ่ายกวนประสาทเธออยู่ได้

คนสวยชักจะหงุดหงิดแล้วนะ!!

“คุณราจีฟครับ...ปล่อยคุณหนูเถอะนะครับ”เป็นการตัดสินใจที่ยากที่สุดสำหรับอัลบ้าเลยก็ว่าได้ อีกฝ่ายดันเป็นผู้กุมบังเหียนแห่งกรุงมาดริดหากใช้กำลังก็คงจะมีแต่เอาอายุไขไปกองไว้แทบเท้าราจีฟเป็นแน่

“ดูคุณหนูของพวกแกสิ เอาแต่ใจน่าดูเลยนะ”ยิ่งเธอดิ้นเร่ามากเท่าไรเขาก็อยากจะแกล้งเจ้าหล่อนมากขึ้น เมื่อครู่ที่อกอวบเสียดสีไปมากับแผงอกกว้างช่างกระตุ้นเลือดในกายหนุ่มให้สูบฉีดแล่นพล่านไปทั่วสรรพางค์ร่าง มิหนำซ้ำกลิ่นหอมอ่อนๆ จากกายสาวก็ตลบอบอวลในอณูต่อมรับกลิ่นของเขาอย่างจัง

“ปล่อยสิ!”พยายามเกาะฝ่ามือหนาที่รวบข้อมือบอบบางของเธอให้พ้นจากการพันธนาการ เจสสิก้าเกร็งปลายเท้าก่อนจะขืนตัวไปทางด้านหลังและนั่นแหละราจีฟจงใจปล่อยเธอให้เป็นอิสระ

กรี๊ด!! ตุ้บ!!

เจสสิก้าหงายหลังล้มลงพื้นในทันทีที่เขาปล่อยข้อมือเล็กให้เป็นอิสระ ส่งผลทำให้ก้นกระแทกพื้นอย่างจัง ทว่าราจีฟไม่ได้สนใจว่าเธอจะมีอาการเจ็บปวดมากน้อยเพียงใด สายตาคมเฉียบจ้องไปยังแพนตี้ลายลูกไม้สีขาวที่โผล่พ้นจากชุดเดรสสั้นที่เจ้าหล่อนสวมใส่เนื่องจากล้มไปกองที่พื้นโดยไม่ทันตั้งตัว

ฟิ้ว~

“งื้อๆ คนบ้า!!”เจ็บที่ก้นจ้ำเบ้าลงพื้นไม่เท่าไร แต่อับอายเดรสสั้นที่รนขึ้นจนซับในลายลูกไม้โชว์หราตรงหน้าของเขานี่สิ มิหนำซ้ำสายตาคมยังจดจ้องเสียจนมือน้อยต้องตะครุบปิดกลางกายสาวเอาไว้

“กลับบ้านกันเถอะครับคุณหนู”อัลบ้าย่อตัวลงประคองคุณหนูคนสวยขึ้นจากพื้น เขาเห็นหญิงสาวตั้งแต่ยังเด็กย่อมรู้ดีว่าต่อให้เจสสิก้าจะก้าวร้าวเอาแต่ใจมากแค่ไหน เธอก็ยังมีความกระดากอายอยู่ในใจจนตอนนี้แทบอยากจะร้องไห้ต่อหน้าราจีฟเสียด้วยซ้ำ

“ฉันอยากกลับแล้วล่ะอาเธอร์”เสียงราบเรียบพูดขึ้นก่อนจะเดินผ่านเธอไปราวกับเจสสิก้าเป็นธาตุอากาศ ซึ่งนั่นทำให้หญิงสาวแทบอยากจะกรีดร้องจนสุดเสียง ทว่าทำได้เพียงกำมือแน่นระงับความเกรี้ยวกราดเอาไว้เพราะหากวู่วามทำอะไรสิ้นคิดอีกฝ่ายจะหัวเราะเยาะเอาได้

“กลับกันเถอะครับคุณหนู”

“ฉันเกลียดตามาเฟียคนนั้นนัก”นัยน์ตาเกลือกกลิ้งไปด้วยหยาดน้ำตา เกิดมาทั้งชีวิตจวบจนอายุยี่สิบเอ็ดปียังไม่เคยถูกใครกลั่นแกล้งจนอับอายขนาดนี้มาก่อนเลย ผู้ชายกักขฬะคนนั้นจ้องดอกไม้งามที่ประดับตรงกลางร่างมิหนำซ้ำซับในยังบางเสียจนแทบปิดอะไรไม่มิดเสียด้วยซ้ำ

“ขออภัยนะครับคุณหนู...ที่พวกผมปกป้องอะไรคุณหนูไม่ได้เลย”

“เขายิ่งใหญ่คับฟ้ามากหรือไงกัน! ทำไมนายถึงปกป้องฉันไม่ได้อัลบ้า”ตัดพ้อต่อว่าหัวหน้าบอดี้การ์ดที่คอยดูแลเธอมาตั้งแต่อายุหกขวบ ในขณะที่ร่างเล็กพยุงตัวยืนบนรองเท้าส้นสูงโดยมีอัลบ้าประคองร่างเล็กขึ้น

“ฮึ้บไว้นะครับคุณหนู~”ทำได้เพียงให้กำลังใจอีกฝ่าย กิริยาเมื่อครู่ที่เจสสิก้าปฏิบัติต่อหน้ามาเฟียใหญ่แห่งกรุงมาดริดก็ช่างไม่น่ารักเอาซะเลย นึกภาพไม่ออกว่าหากราจีฟไม่ปล่อยคุณหนูคนสวยของเขาคงได้สรรหาบทลงโทษกับคนที่กล้าก้าวร้าวใส่เขาอย่างแสนสาหัสเป็นแน่

“ฉันเกลียดตามาเฟียบ้านั่นเป็นที่สุด!!”คำว่าเกลียดถูกโพล่งออกจากปากบางกระจับถึงสองครั้งสองคราว ก่อนที่เจ้าหล่อนจะเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย ท่องไว้ในใจทุกอย่างที่น่าอับอายได้ผ่านพ้นไปหลายนาทีที่แล้วคนอย่างคุณหนูเจสสี่จะไม่มีวันให้เขาได้กลั่นแกล้งเช่นนี้ได้อีกเป็นอันขาด