1 เจ้าพ่อมาเฟียแห่งกรุงมาดริด[3]

เจสสิก้าควงไวน์ราคาแพงในแก้วเล่นไปมา ก่อนจะค่อยๆ กระดกของเหลวลงคออย่างช้าๆ สายตาเธอก็ปะทะเห็นเรือนร่างสูงของนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงอย่าง ‘มาร์เกซ โลโปซ กายาส’ สายตาร้อนแรงทอดมองมายังเธออย่างสื่อความหมาย

“สวัสดีสาวน้อย ไม่คิดว่าจะได้พบคุณคนเดียวที่นี่”เสียงทุ้มอันทรงเสน่ห์เปรยขึ้น

“เจสซี่ก็ไม่ได้มาที่นี่คนเดียวนี่คะ...มีลูกน้องมาด้วยอีกตั้งสามคน”สายตาที่เธอใช้มองและตอบเขาช่างโฉบเฉี่ยว มุมปากบางกระตุกขึ้นเล็กน้อย

“รังเกียจไหมครับถ้าผมจะขอนั่งดื่มด้วย~”

“จะกล้ารังเกียจพี่มาร์เกซได้ยังไงล่ะคะ”เปรยยิ้มหวานไปให้ผู้มาเยือนใหม่ เธอไม่จำเป็นต้องเสียมารยาทกับผู้ชายที่แสนเพอร์เฟคอย่างมาร์เกซแต่ก็เพียงนั่งดื่มเท่านั้น หากอยากจะสานต่อก็ขอบายเธอยังอยากใช้ชีวิตกับบิดาอย่างคุ้มค่า

“วันนี้เจสซี่แต่งตัวสวยดีนะครับ~”เอ่ยชมจากใจจริง เธอน่ารักและน่าทะนุถนอมจนเป็นที่หมายตาของแวดวงนักธุรกิจ แต่เจ้าหล่อนไม่เคยให้ใครทอดสะพานไปให้ใครหรือแม้กระทั่งจะคบหาดูใจกับผู้ชายคนไหน

“ขอบคุณนะคะ...วันนี้พี่มาร์เกซก็ดูเพอร์เฟคนะคะ”

“ดื่มต่อไหมเดี๋ยวพี่สั่งเครื่องดื่มให้?”พยักหน้าแทนคำตอบหากบอกไม่ดื่มต่อ เธอก็คงไม่กลับบ้านในตอนนี้แน่ไวน์แดงทำให้เธอจิบเบาๆ ได้เรื่อยๆ

“ดื่มไวน์อีกสักแก้วก็ได้ค่ะ”ใจจริงเจสสิก้าก็อยากจะดื่มต่อสักแก้วสองแก้วเช่นกัน ดีเหมือนกันที่มาร์เกซนั่งดื่มเป็นเพื่อนถึงแม้จะเป็นผู้หญิงที่เพศตรงข้ามเข้าถึงยาก แต่เธอก็ไม่ได้ปิดกั้นที่จะให้ใครเข้ามาทำความรู้จักเช่นกัน

ชื่อของเจสสิก้ายังวนเวียนในหัวสมองราจีฟ ในมือยังคงถือแก้วแอลกอฮอล์ สายตาอยากจะมองไกลไปยังโต๊ะที่อยู่ถัดออกไปหลายเมตร เนื่องจากเป็นโซนวีไอพีชั้นนี้จึงมีไม่กี่โต๊ะเท่านั้น

“ให้ตายห่าสิวะ!!”อาเธอร์และครูซต่างขมวดคิ้วด้วยความงุนงงก่อนจะหันซ้ายแลขวาว่ามีอะไรผิดปกติหรือเปล่า เพราะจู่ๆ เจ้านายของพวกเขาก็สบถออกมา

“ครูซแกรีบไปสืบประวัติผู้หญิงคนนั้นมาให้เร็วที่สุด ไปสิออกไปตอนนี้เลย”หงุดหงิดใจเป็นบ้านั่งมาสักพักภาพที่เจ้าหล่อนเดินผ่านหน้าและโปรยยิ้มหวานมาให้ยังคงตราตรึงจนสลัดออกจากหัวไม่ได้

บ้าน่า~ ผู้หญิงที่เขาเคยขึ้นเตียงก็สวยเซี๊ยะกว่ายัยเด็กนั่นตั้งหลายเท่า แต่ไม่สิ...เมื่อครู่ที่เห็นเธอช่างแตกต่างจากคนที่ราจีฟเอาเงินฟาดหัวและลากขึ้นเตียงอย่างสิ้นเชิง

เย้ายวน ชวนสิเน่หา นัยน์ตาโฉบเฉี่ยวดูหยิ่งผยองไม่ยอมใครทว่ารอยยิ้มช่างหวานหยดย้อยในคราเดียวกัน หัวใจมาเฟียหนุ่มไม่เคยเต้นตึกตักราวกับโคแก่นึกคึกอยากกระโจนเข้าใส่หญ้าอ่อนเช่นนี้มาก่อน

ไม่สิเขาอยากจะจู่โจมเจ้าหล่อนเสียมากกว่า เจสสิก้า...ชื่อนี้ยังคงจำได้เพียงแค่ครูซเอ่ยขึ้นเพียงครั้งเดียวเท่านั้น

“ได้ครับนาย”โค้งศีรษะน้อมรับคำสั่ง เอาแล้วสิเสือกำลังจะล่าเหยื่อแต่ครูซนึกไม่ออกกจริงๆ ว่าเจสสิก้าจะใช่กว้างน้อยที่เจ้านายเขาต้องการจะล่าหรือเปล่า

ดีไม่ดีเธอออาจจะเป็นนายพรานที่เจ้าพ่อมาเฟียแห่งกรุงมาดริดจะต้องตกหลุมพรางเสียด้วยซ้ำ...

ตึก! ตึก!!

เสียงรองเท้าส้นสูงกระทบลงพื้นทำให้ไหวพริบของมาเฟียหนุ่มทำงานอีกครั้ง มาแล้วเหรอผู้หญิงทำให้เขาจำทั้งชื่อและรอยยิ้มได้เป็นอย่างดีเพียงได้พบเจ้าหล่อนเป็นครั้งแรกเท่านั้น

กึก!

“พวกนายหยุดเดินกันทำไมไม่ทราบ”การเคลื่อนไหวของบอดี้การ์ดทั้งสามคนทำให้เจสสิก้าต้องหันกลับไปมอง ก่อนจะเห็นคนที่หยุดเดินโค้งศีรษะเล็กน้อยให้กับโต๊ะแขกวีไอพี

“ขออนุญาตครับคุณหนู”หัวหน้าบอดี้การ์ดบอกกับเจสสิก้าเพราะเขารู้ดีว่าต้องให้ความเคารพมาเฟียใหญ่แห่งกรุงมาดริดเช่นกัน

“ฉันไม่อนุญาตเพราะคนที่พวกนายต้องเคารพคือพ่อและฉันเท่านั้น”คนเอาแต่ใจบอกก่อนจะมองไปยังคนที่นั่งกระดิกเท้าและจิบแอลกอฮอล์ด้วยท่าทีเย่อหยิ่งยโสโอหัง ใบหน้าเรียบนิ่งกับสายตาน่าเกรงขามทอดมองมายังเธอคาดเดาได้ยากว่าคิดอะไรอยู่

“เธอกำลังเสียงดังต่อหน้าฉันนะสาวน้อย”เสียงทุ้มกล่าวบอกอย่างราบเรียบก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง มือหนาขยับสูทราคาแพงให้เข้าที่ด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึก

“ฉันจะกลับพวกนายก็ต้องกลับ!!”ไม่อยากจะเสวนาหรือพูดคุยกับผู้ชายตรงหน้า ร่างเล็กหมุนตัวจะก้าวเดินต่อไปซึ่งราจีฟรู้ดีว่าหากใครรู้จักชื่อเสียงเรียงนามของเขาจะไม่มีแสดงกิริยาเช่นนี้เป็นอันขาด

“หึๆ เธอเป็นเด็กที่ก้าวร้าวมากเลยรู้ไหมสาวน้อย”