บทที่ 9

เขมย้ำอีกครั้ง แต่มาร์คัสกลับโบกมือห้ามเหมือนไม่ใส่ใจ ทั้งที่ในความจริงนั้นเขากำลังโกรธจัดจนอยากจะฆ่าหญิงสาวตรงหน้าให้ตายไปโดยเร็วที่สุดเลยเสียด้วยซ้ำ

“ช่างเถอะเขม จะถือสาคนใกล้ตายให้มันได้อะไรขึ้นมาล่ะ”

“คนอย่างฉันไม่เคยกลัวตายหรอก! สิ่งเดียวที่ฉันอยากรู้ก็คือฉันไปทำอะไรให้พวกคุณ ฉันเคยไปทำร้ายใครตอนไหนไม่ทราบ!” หญิงสาวแทรกขึ้นเสียงดัง

“ทำไมฉันจะต้องบอกเธอด้วย มันจำเป็นมากนักเหรอ” มาร์คัสยักไหล่พร้อมส่งยิ้มยั่ว ด้วยรู้ดีว่าการกระทำนี้จะยิ่งส่งผลให้หญิงสาวโมโหขึ้นกว่าเดิม

“อย่ามาวางท่าให้มันมากนักเลย รีบตอบคำถามฉันมาก่อน แล้วถ้าอยากจะฆ่าฉันก็รีบทำเสียทีเถอะ อย่าทรมานกันให้ตายทั้งเป็นนานนักเลย!”

นลินพูดจาส่อเสียดและท้าทายอย่างจงใจ แต่มาร์คัสกลับเกิดความคิดที่ดีกว่าการปลิดชีวิตเธอทิ้งง่ายๆ เพราะบางทีการทรมานผู้หญิงตัวเล็กที่มีความกล้าเกินตัวให้ตายทั้งเป็นมันคงเหมาะสมมากกว่า

การที่เขาสั่งให้คนพาตัวนลินมาในครั้งนี้ไม่ใช่เพียงเพื่อแก้แค้นให้กับน้องสาวเท่านั้น แต่เพื่อใช้เธอเป็นเสมือนเหยื่อชั้นดีที่จะใช้ล่อให้กบฏแห่งเมืองเอกรัฐยอมมอบตัวให้กับทางการด้วย แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือการทำให้พี่ชายของเธอเจ็บปวดเหมือนอย่างที่เขาเคยได้รับ

ตลอดเวลาที่ผ่านมามาร์คัสไม่อาจจัดการกับนรุตม์ได้โดยตรง เพราะไม่มีหลักฐานมากพอที่จะยืนยันได้ว่าเขาคือคนที่ทำร้ายเดซี่ ถึงแม้ชายหนุ่มจะเป็นถึงผู้นำแห่งเมืองเอกรัฐ แต่ก็ไม่เคยคิดจะใช้อำนาจในทางที่ผิด เพราะถ้าเขาจะทำอย่างนั้นจริงๆ นรุตม์คงไม่มีชีวิตอยู่มาได้จนถึงทุกวันนี้หรอก

“ไม้เมือง ต่อไปผู้หญิงคนนี้ถือว่าอยู่ในการควบคุมดูแลของนาย ถ้ามีอะไรผิดพลาดเกิดขึ้นอีกคงรู้นะว่าบทลงโทษของฉันมันเลวร้ายแค่ไหน” มาร์คัสสั่งด้วยน้ำเสียงสบายๆ ต่างจากทุกครั้งราวฟ้ากับเหว

“ครับท่านผู้นำ” ไม้เมืองรับคำก่อนจะหันไปสบตากับเขมอย่างหวั่นๆ ถึงแม้มือไม้จะเย็นเฉียบเพราะอารมณ์แปรปรวนของเจ้านาย แต่กระนั้นก็ยังเก็บอาการไว้ได้เหมือนทุกครั้ง

มาร์คัสเดินนำออกไปจากโรงม้าโดยมีทุกคนตามออกไปติดๆ ไม้เมืองหันกลับไปมองหญิงสาวที่เพิ่งเฉียดความตายมาหวุดหวิดอย่างโล่งอก ก่อนจะเดินตามทุกคนออกไปท่ามกลางความไม่เข้าใจของนลิน

เธอไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมผู้นำแห่งเอกรัฐถึงได้ยอมไว้ชีวิตเธอง่ายๆแบบนี้…

เทวา โยธาพิทักษ์ ผู้ช่วยคนสำคัญ หรือหัวหน้าหน่วยสืบราชการลับประจำองค์กรอิสระของเมืองเอกรัฐ ขอเข้ามารายงานความคืบหน้าของผู้ที่คิดก่อกบฏในเอกรัฐให้มาร์คัสรับรู้ตั้งแต่เช้า ถึงวันนี้เขาจะรู้สึกปวดหัวหนักๆ เพราะพักผ่อนไม่พอมาเป็นเวลาต่อเนื่อง แต่มาร์คัสก็ยังเลือกที่จะอนุญาตให้สายลับคนสนิทเข้าพบได้ถึงในห้องนอนส่วนตัว

“คุณมาร์คัสต้องการให้ผมเรียกหมอให้ไหมครับ วันนี้สีหน้าดูแย่ผิดปกติ” เทวาเสนอขึ้นอย่างห่วงใย แต่มาร์คัสกลับโบกมือห้ามยิ้มๆ

“ไม่จำเป็นหรอกเทวา ผมแค่พักผ่อนน้อยเท่านั้นเอง คุณมีอะไรเพิ่มเติมก็รีบว่ามาเถอะ” มาร์คัสพูดพลางขยับกายขึ้นนั่งพิงหัวเตียง ใบหน้าหล่อเหลาขาวซีด แต่กระนั้นก็ยังฝืนยิ้มให้เทวาอย่างเป็นกันเอง

“ผมเพิ่งรู้มาว่าตอนนี้นายพลสิงขรกำลังให้คนออกตามหาตัวลูกสาวคนเล็กอยู่ครับ เห็นว่าข้อมูลสำคัญและแผนการโค่นล้มอำนาจของคุณถูกเก็บไว้ที่ตัวเธอ”

เทวารายงานความคืบหน้าที่เพิ่งได้รับรู้มาให้มาร์คัสฟัง และแน่นอนว่าหน่วยข่าวกรองที่คอยส่งรายงานเหตุการณ์ต่างๆ มาให้อยู่เป็นระยะนั้นเชื่อถือได้มาก เพราะคนที่เทวาส่งให้ไปคอยสืบข่าวเหล่ากบฏนั้นเป็นสายลับที่มีฝีมือดีมากคนหนึ่ง ซึ่งตอนนี้ก็ยังคงแฝงตัวอยู่ใกล้ๆกับคนของนายพลสิงขร

“ถ้าอย่างนั้นก็แสดงว่าพวกมันกำลังคิดจะรุกฆาตผมแล้วสินะ ถึงได้รีบตามหาข้อมูลอะไรนั่น” ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆในลำคอ สีหน้าดูมีชีวิตชีวาจนเทวาอดสงสัยไม่ได้

“ทำไมคุณยังหัวเราะได้อีกล่ะครับ ผมว่ามันคงไม่เป็นผลดีกับเราแน่ๆถ้านายพลได้สิ่งที่ต้องการไป”

“แล้วตอนนี้นายพลสิงขรตามหาลูกสาวพบแล้วหรือยังล่ะเทวา ถ้ายังไม่พบ... ผมก็ไม่จำเป็นต้องเดือดร้อนนี่” มาร์คัสว่าพลางขยับลุกขึ้นจากเตียงนอน ร่างสูงใหญ่กำยำที่มีกางเกงผ้าฝ้ายสีขาวติดตัวเพียงชิ้นเดียวเดินตรงไปคว้าเสื้อคลุมมาสวมทับ ก่อนจะเดินไปรินกาแฟร้อนให้ตัวเองและผู้มาเยือน

“ขอบคุณครับ” เทวายื่นมือไปรับถ้วยกาแฟจากมาร์คัส แต่สายตาก็ยังจับจ้องใบหน้าคมคายมีเสน่ห์ของอีกฝ่าย เพราะหวังว่าเขาจะมีคำพูดอื่นๆหลุดออกมาอีกบ้าง

“ความจริงผมแค่จะบอกว่าเผอิญผมได้ตัวลูกสาวนายพลสิงขรมาเรียบร้อยแล้วน่ะ ดูเหมือนว่าจะอยู่ในที่ๆไม่มีใครหาพบด้วยนะ” มาร์คัสเอ่ยขึ้นพลางจิบกาแฟร้อนอย่างสบายอารมณ์ ตอนนี้อาการปวดศีรษะหนักๆเริ่มทุเลาเบาบางลงไปมากเลยทีเดียว

“ดีเลยครับคุณมาร์คัส เพราะถ้าเราเอาข้อมูลนั่นมาจากเธอได้เร็วเท่าไหร่ นายพลสิงขรก็ยิ่งพ่ายแพ้เร็วขึ้นเท่านั้น” เทวาให้ความเห็นด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น สีหน้าที่ดูติดกังวลในตอนแรกก็ดูเหมือนเริ่มสบายใจมากขึ้นตามไปด้วย

มาร์คัสส่งยิ้มให้เทวาแทนคำพูด ดวงตาสีเขียวมรกตฉายแววเรืองรอง เพราะพึงพอใจที่ตัวเองได้เป็นฝ่ายถือไพ่เหนือนายพลสิงขรมากขึ้นเรื่อยๆ สาวน้อยฝีปากกล้าเนื้อตัวมอมแมมที่ถูกขังไว้ในโรงม้าเป็นประโยชน์สำหรับเขามากในเวลานี้ และมาร์คัสก็นึกดีใจนักที่เมื่อวานเขายอมปล่อยให้เธอรอดพ้นจากความตาย