Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
นักเขียน
นิยาย
ขอให้รักกลับคืนมาได้ไหม
1.0K·ปูริดา - รัตน์วรา - จิ่วเทียนอี้อี - Bobby Pinหลังจากที่คิดว่าจะตัดสินใจจากแดนเหนือ ตื้อเขาไปก็รังแต่จะทำให้เธอเจ็บปวด ในเมื่อสำหรับเขาแล้วเธอเป็นเพียงแค่น้องสาว...หากนานวันเข้าก็รู้แล้วว่า เธอเป็นได้เพียงแค่คนที่รู้จักเท่านั้น...ถ้ายิ่งดึงดันเธอก็จะยิ่งทำให้ตัวเองเจ็บปวดและเสียใจ เพราะรักจึงต้องยอม...เพราะรักจึงต้องทนใช่ไหม มันไม่ถูกต้องใช่หรือเปล่า การที่เรารักเขาจนเอาชีวิตของเราวางไว้ในมือของคนที่ไม่มีใจให้...ไม่มีใจรักเราเลย จะเจ็บปวดแค่ไหนก็ต้องทนอยู่กับมันใช่ไหม... “พี่เหนือ...คงจะไม่ได้หมายความว่า เพื่อนพี่เหนือคอยดูแลไม่ให้มีผู้ชายคนไหนเข้ามาจีบหนูดาวเหรอคะ” “ถ้าไม่ทำอย่างนี้ พี่จะไปเรียนได้อย่างสบายใจได้ยังไงกันล่ะ สองปีเชียวนะที่พี่ต้องอยู่ห่างไกลจากหนูดาวนะ” “พี่เหนือ...ทำอย่างนี้ได้ยังไง แล้วอย่างนี้หนูดาวจะกล้าเจอหน้าเพื่อนพี่เหนือได้ยังไงกันละคะ” “ถึงพี่อยากจะบอกว่าไม่ต้องสนใจพวกนั้นหรอก แต่ความจริงพี่อยากให้หนูดาวเชิดหน้าใส่นำ ทำให้ดิน กันต์แล้วก็มินอิจฉาที่ตอนนี้หนูดาวเป็นเมียพี่แล้ว” “หนูดาวรู้มาตลอด พี่เหนือเป็นคนนิสัยไม่ดี แต่ไม่คิดว่าจะร้ายถึงขนาดนี้”
นางไพรยั่วสวาท
4.0K·ปูริดา - รัตน์วรา - จิ่วเทียนอี้อี - Bobby Pinกฎของหมู่บ้าน ทำให้สองศรีพี่น้องต้องเร่งหา...ผัว! ให้ได้ “ตัวสั่นเชียว กลัวหรือจ๊ะฟองจ๋า” “โถ...น่าสงสารจริง เมียของผัว” มือหนาลูบไล้ผิวเนื้อนวลนุ่มลื่นขณะเดียวกันก็เกี่ยวเอาชายเสื้อของหญิงสาวดึงมันออกไปจากกายสาวก่อนจะแนบฝ่ามือลงบนทรวงอกอวบใหญ่ เสียงหวานแหบพร่าดังออกมาจากกลีบปากเล็ก “ร้องได้เลยจ้ะฟองจ๋า ผัวอยากได้ยินเสียงหวาน ๆ ของฟองที่สุด” “โถ่...จะปิดทำไมละจ๊ะสร้อยจ๋า” แม่เจ้าโว้ย! ใหญ่ฉิบหายเลย ใหญ่จนเขาอยากเห็นใกล้ ๆ อยากได้ลิ้มลองรสชาติในตอนนี้เลย “เดี๋ยวเราสองคนจะไม่เพียงแค่ได้เห็นทุกซอก...ทุกมุมของสร้อยแล้ว เราสองคนจะทั้งจับ...ทั้งเลีย แล้วก็อัดกระแทกให้ร่องสวาทของสร้อยแทบพังไปเลยจ๊ะ” ตรวนสวาทนางไพร : ใครกันแน่ที่เป็นผู้ล่า ใครกันแน่ที่เป็นเหยื่อ แน่ใจหรือว่าแพรพลอยคือเหยื่อให้ห้าหนุ่มอย่างพวกเขาเสพสวาทอย่างเร่าร้อน “ไม่เอาอย่างนี้นะโรม...อย่าทำแพรเลยนะ” แพรพลอยร้องห้ามเสียงสั่นพร่าเมื่อรู้ว่าโรมรันจะทำอะไร ไหนจะหนุ่ม ๆ ทั้งสี่ที่ไร้อาภรณ์ปกปิด ทำให้เธอได้เห็นอาวุธของแต่ละคนที่มันช่าง...ใหญ่! ไหนจะคำพูดที่บอกก่อนหน้านี้ที่บอกว่า...จะอัดกระแทกเธอให้ยับ! ทำเอาเธอถึงกับกับหวาดหวั่นไม่ใช่น้อย ยิ่งตอนนี้ทุกคนได้มายืนล้อมรอบเธอแล้วด้วย “พี่ได้ยินไม่ผิดใช่ไหมจ๊ะ...ที่น้องแพรบอกว่าอย่าช้า ให้พวกเรารีบเอาน้องแพรเร็ว ๆ นะ”
ไฟรักไฟเชลย
12.0K·ปูริดา - รัตน์วรา - จิ่วเทียนอี้อี - Bobby Pinเพื่อน้องสาว เขาจึงหลอกลวงนำตัวเธอมา “คุณโกรธอะไรใครก็ไปเอาคืนกับคนนั้นสิ มายุ่งกับฉันทำไม ปล่อยฉันนะไอ้วายร้าย!” “เผอิญว่าฉันดันอยากได้เธอด้วยผิง ก็เธอมันขาวอวบยั่วยวนราคะใช่ย่อยนิ แค่จับลูบไล้หน่อยเดียวก็พร้อมจะร้อนเป็นไฟแล้ว” ชายหนุ่มลูบไล้ฝ่ามืออุ่นร้อนบนลำตัวกลมกลึง สะกิดเอากระดุมหลุดออกจากรางทีละเม็ดจนหมด จูบอุ่นร้อนทาบทับซุกไซ้ซอกคอขาวผ่อง “ฉันขอร้องนะคุณใหญ่...ถ้าฉันผิดจริง ฉันยอมให้คุณลงโทษได้ทุกอย่าง คุณจะย่ำยีลงทัณฑ์ฉันยังไงก็ได้ ฉันจะไม่ร้องขอความปราณีแม้แต่นิดเดียว จะไม่หนีอย่างที่ทำอยู่ทุกวัน จะไม่คิดไม่เคียดแค้นคุณเลย แต่ถ้าฉันไม่ผิด คุณปล่อยฉันไปนะ...ได้โปรด” “รู้อะไรไหมผิง...ไม่มีผู้ชายคนไหนโง่ยอมปล่อยให้ผู้หญิงสวย ๆ เซ็กซี่ แล้วก็ปลุกเร้าอารมณ์ได้อย่างกับน้ำมันราดลงไปกองไฟให้หลุดรอดมือไปหรอกนะ” แต่ใครจะรู้ล่ะ...ความใกล้ชิดที่เกิดขึ้น จะนำสิ่งใดมาสู่เขาบ้าง เรื่องหัวใจก็ยังต้องจัดการ เรื่องการงานก็ต้องตรวจสอบหาความจริง
มนตราจอมพยศ
4.0K·ปูริดา - รัตน์วรา - จิ่วเทียนอี้อี - Bobby Pin“หืม...ว่าไง” แก้มนุ่มแดงปลั่งจนปรมัตถ์อดใจเอาไว้ไม่ไหว เขากดปลายจมูกโด่งไปทั้งสองข้าง ขณะมือคลึงเคล้นเต้าอวบอิ่มจนแทบจะผลิบาน แนบจุมพิตบดคลึงกลีบปากอวบอิ่มอย่างเร้าใจจนบวมเป่งขึ้นมาในทันที “พี่เป๊ก!” ดาราเนตรแหวเสียงแหบพร่า เพราะการปลุกเร้าที่ทำให้เธอหลงระเริงไปจนแทบจะกู่ไม่กลับ จนต้องรีบยกเอาความโกรธขึ้นมาแทนที่ “ยังไม่เคลียร์กับฉันให้จบเลยนะคะ ยังจะมาทำบ้า ๆ อีก ขืนไม่พูดให้เข้าใจกัน ฉันโกรธจริง ๆ นะเออ” “ไม่เห็นจะบ้าตรงไหนเลย มันเป็นเรื่องของธรรมชาติ ถึงตอนนี้พี่ยังพูดได้ไม่เต็มปากว่ารักเนตร แต่พี่อยากให้รู้อย่างหนึ่ง...พี่ไม่เคยปรารถนาในตัวหญิงใดเท่าเนตร”
เกลียวรักคลื่นปรารถนา
2.0K·ปูริดา - รัตน์วรา - จิ่วเทียนอี้อี - Bobby Pinมือใหญ่ม้วนเสื้อยืดขึ้นจนพ้นศีรษะอวดผิวสีน้ำผึ้งเนียนนุ่ม ทรวงอกเต่งตึงนุ่มมือในกรวยสีหวาน มือใหญ่ลูบไล้แผ่นหลังปลดตะขอเสื้อชั้นใน ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคอดังเฮือก ไล้ปลายลิ้นตามลำคอจนเรื่อยมาจนพบทรวงนุ่มหยุ่นมือค่อยเลาะเล็มฐานทรวงก่อนจะดูดกลืนยอดทรวงสีหวานนุ่มสลับทั้งซ้ายและขวาอย่างไม่ยอมให้น้อยหน้ากัน สิมิลันปั่นป่วนในท้องน้อยขบปากกลั้นเสียงร้อง สองแขนโอบรอบรอบตัวเบียดตัวเข้าหาดึงหน้าชายหนุ่มขึ้นมาสบกับสายตาแวววาวในความมืด “ผมรักคุณหนูลัน” มือใหญ่เคล้าคลึงยอดทรวงสีสวย “หนูลันจ๋า...หนูลันคุณจะแต่งงานกับผมไหมครับ” อันโตนิโอ้ถามยิ้มใส่ตาสิมิลันที่ตะลึงอ้าปากค้างจนแมลงวันแทบจะบินเข้าไปวางไข่ได้สักร้อยตัวใบหน้าเนียนแดงก่ำ “ผมมีคำตอบให้คุณเลือกสามข้อนะหนูลัน ข้อหนึ่งตกลงแต่งงานกับผมแล้วเราก็ฮันนีมูนกันที่นี่ ข้อสองก็ฮันนีมูนกับผมที่นี่พร้อมกับคำตอบว่าตกลงค่ะคุณเอฉันจะแต่งงานกับคุณ” อันโตนิโอ้ถามเลียนเสียงสิมิลันใบหน้าและดวงตายิ้มเป็นประกาย “ส่วนข้อสามก็ตกลงแต่งงานกับผมแล้วเราก็ฮันนีมูนกันที่นี่คืนนี้เลย” ชายหนุ่มอมยิ้มไล้ปลายนิ้วบนอกอวบและแผ่นหลังเนียนนุ่ม
ลูกหนี้ตีตรา
5.0K·ปูริดา - รัตน์วรา - จิ่วเทียนอี้อี - Bobby Pin“ถ้าคืนนี้ไม่ได้นอนกัน ต้นหลิวจะหาว่าพี่หื่นมากเกินไปหรือเปล่า” ชายหนุ่มอย่างกรุ่มกริ่ม นิ้วยาวยกขึ้นลูบไล้ใบหน้านวลผ่อง พวงแก้มอิ่มเต็มด้วยเลือดฝาดสาว ริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพูอิ่มเต็ม ที่หวานเพียงใดนั้น เขาได้รับรู้มาแล้ว “พี่คมน์” พรรณธรยกมือขึ้นยันอกกว้าง พร้อมกลืนน้ำลายลงคออย่างติดๆ ขัดๆ ดวงตากลมโตเบิกกว้างและตื่นตระหนก ถึงแม้จะเคยอยู่ใกล้ชิดอย่างถึงเนื้อถึงตัวกับชายหนุ่มมาแล้ว แต่มันก็อดที่จะหวาดกลัวไม่ได้ เมื่อรู้ว่าหลังจากนี้จะมีอะไรเกิดขึ้น “ปะ...ปล่อยก่อนได้ไหมคะ ต้นหลิวร้อนขอ...ไปอาบน้ำก่อนได้ไหมคะ” พรรณธรพูดเสียงสั่นพร่า เพราะต้องการพาตัวเองออกจากเหตุการณ์ที่สร้างความระทึกทำให้ตัวสั่น หัวใจก็เต้นไปไม่เป็นจังหวะ เธอมองสบตาคมน์อย่างอ้อนวอนและขอร้อง “สายไปแล้วละต้นหลิว เพราะพี่รอเวลานี้มานานเหลือเกินและทนรอต่อไปไม่ไหวแล้ว” หลังนิ้วยาวยกขึ้นลากไล้บนพวงแก้มสีชมพูและหยุดตรงริมฝีปากอวบอิ่มฉ่ำนุ่ม “พี่รอที่จะอยู่ใกล้ชิดกับต้นหลิวแบบนี้ รอที่จะได้มอบสัมผัสหวานๆ แต่เร่าร้อนให้กับน้องน้อยของพี่ตลอดทั้งคืนและตลอดไป”
ทัณฑ์รักสวาทร้าย
5.0K·ปูริดา - รัตน์วรา - จิ่วเทียนอี้อี - Bobby Pin“มะ...ไม่นะคุณฮัมดีน ปล่อย...ปั้นหยาน่ะ” หญิงสาวรีบร้องห้าม พลางดันกายแกร่งออกห่าง ทั้งที่รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้แต่ก็ยังอยากลอง ความร้อนผ่าวเริ่มลามเลียไปทั่วกาย มันทำให้เธอหวั่นไหวและเสียวซ่าน จนต้องรีบขบเม้มริมฝีปากเอาไว้ ด้วยกลัวจะทำให้ชายหนุ่มได้ยินว่าปากร้องห้าม แต่กายกลับโอนอ่อนผ่อนตามและพร้อมจะเดินทางไปพร้อมกับชายหนุ่มทุกหนแห่ง “ไม่อะไรละปั้นหยา” ฮัมดีนจับแขนเรียวที่พยายามผลักกายเขาออกตรึงไว้เหนือศีรษะ ขบเม้มจุมพิตไปทั่วใบหน้าเนียนแล้วกระซิบเสียงแหบพร่าที่ริมใบหูนุ่ม “เสียใจด้วยนะปั้นหยา คืนนี้เธอคงจะไม่ต้องนอนแล้วละ เพราะว่าฉัน...” กายแกร่งขยับแผ่วเบาให้หญิงสาวได้รู้ว่าเขาต้องการสิ่งใด “ฉันต้องการเธอปั้นหยา...ต้องการทั้งคืน”
เกมสวาททัณฑ์ซาตาน
4.0K·ปูริดา - รัตน์วรา - จิ่วเทียนอี้อี - Bobby Pin“ตกใจอะไรละสงกรานต์ เธอยั่วฉันเองนี่น่า” โตมรลูบไล้ผิวเนื้อเนียนนุ่ม บีบนวดบันท้ายกลมกลึงนุ่มมือ บดเบียดกายที่ตอนแรกมันกลับเข้าที่เข้าทางแล้วเมื่อตอนได้รับน้ำเย็น แต่กลับเหมือนอยู่บนกองเพลิงเมื่อถูกแม่จอมโกหกยั่วยวนจนอารมณ์ลุกโชติช่วง ความปรารถนาทำเอาร่างกายแข็งขืนขึ้น ที่คราวนี้ต้องพึ่งสงกรานต์ให้ช่วยดับอีกแล้ว “กานต์ไม่ได้ยั่วพี่โตเลยนะคะ แค่อยากอาบน้ำบ้างเท่านั้นเอง แต่พี่โตนั่นแหละ ทำให้กานต์ตกใจ” หญิงสาวต่อว่า พลางทุบมือบนอกกว้างแต่ไม่แรงมากนัก เรียกได้ว่าสร้างความรำคาญให้โตมรเล็กน้อย เธอสะบัดค้อนใส่ชายหนุ่มอย่างอารมณ์ดีเป็นพิเศษ “พี่โตปล่อยกานต์เถอะค่ะ กานต์จะอาบน้ำ” สงกรานต์บอกเสียงสั่นและแหบพร่า ความเย็นของน้ำยังสู้ความร้อนของมือใหญ่ที่ครอบครองเนินเนื้ออวบอิ่มไม่ได้ ยิ่งถูกบีบเคล้นอย่างหนักหน่วงและรุนแรง ทำให้ไฟในกายลุกโชน เผลอจิกเล็บบนมือใหญ่และขบเม้มริมฝีปากสะกดกลั้นเสียงครางเอาไว้ “ไม่หรอกสงกรานต์ เธอไม่ได้ต้องการให้ฉันปล่อยสักนิด ไม่งั้นเธอจะร้อนสู้มือฉันขนาดนี้เลยหรือไง” โตมรกล่าวเสียงแหบพร่า ดวงตาคมดุและแข็งกร้าวหลุบลงมองสองเนินเนื้ออวบอิ่มซึ่งไหวกระเพื่อมอยู่พอดีกับระดับน้ำ ลิ้นสากร้อนไล้เลียริมฝีปากด้วยความหิวกระหาย “พี่โตนี่...ลามกที่สุดเลย”
ปล้นหัวใจจอมเถื่อน
7.0K·ปูริดา - รัตน์วรา - จิ่วเทียนอี้อี - Bobby Pin“อือ...” บุษกรเบี่ยงส่ายหน้าหนี พลางทุบอกกว้างรัวเร็ว เธอไม่น่าคิดผิดเดินติดกับดักที่อีตานี่วางไว้เลย ให้ตายสิ! มาคิดได้ตอนนี้มันก็สายไปเสียแล้ว คอยดูนะ...ถ้าหนีได้เมื่อไหร่ ไม่ว่าจะถูกขู่ยังไงก็ตามสบายแล้วกัน แม้จะไม่เจ็บ แต่เมื่อถูกบ่อย ๆ พีรายุก็รู้สึกรำคาญเหมือนกัน เขาเลยจับรั้งแขนเรียวขึ้นไปตรึงไว้เหนือศีรษะ พลางกดจุมพิตเว้าวอนขอให้บุษกรผ่อนคลายและลดอาการขัดขืนลง มือที่ว่างอยู่ก็เริ่มขยับเคลื่อนเข้าหาสองปทุมถันอวบอิ่มอย่างเชื่องช้า “ไม่ทำอย่างนี้นะคุณ” บุษกรยังฝืนต้านความรู้สึกวาบหวามที่เกิดขึ้น “เราเพิ่งจะเจอกัน ยังไม่ได้เรียนรู้นิสัยใจคอกันเลยนะ คุณให้เวลาฉันปรับตัวปรับใจหน่อยได้ไหม นะคะคุณกลาง” “จะช้าหรือเร็ว ผลลัพธ์มันก็เหมือนกัน สู้ทำใจยอมรับเสียแต่ตอนนี้ดีกว่าบัว ไม่มีอะไรน่ากลัวเลยสักนิด” เขาปลอบประโลมบุษกรที่กลัวจนตัวสั่น ขณะเดียวกันก็ปั่นป่วนเพราะพิษเพลิงสาวที่เขาปลุกเร้าขึ้น “ถ้าเธอไม่หักหลังกัน ฉันสัญญา จะดูแลเธอและแม่ไม่ให้เดือดร้อนทั้งกายและใจ” ส่วนหัวใจ...เขาไม่คิดที่จะมอบให้ใครในตอนนี้ “ฉันไม่...” ‘ต้องการ’ เลือนหายไปในปาก เมื่อพีรายุแนบจูบลงมา พร้อมสอดแทรกเรียวลิ้นล่วงล้ำแต่งแต้มไปในโพรงปากอุ่น แม้จะอ่อนแรง หากบุษกรก็ยังคงต้านทานไฟสวาทที่ไหลบ่าเข้ามาหา พีรายุดึงเอาปมผ้าขนหนูออกช้า ๆ เพราะไม่ต้องการให้บุษกรได้สติและขัดขืนขึ้นมาอีก ชายหนุ่มฟอนเฟ้นปทุมถันอวบอิ่มอย่างช้า ๆ แต่เน้นความหนักแน่นหน่วง พร้อมเว้าวอนให้หญิงสาวตอบสนอง ริมฝีปากหนาแนบจุมพิตไปทั่วใบหน้าขาวนวลหอมกรุ่น “ระหว่างเรามาไกลเกินจะหยุดได้แล้วล่ะบัว” ดวงตาคมมองกายอรชรพร้อมกับมือใหญ่ที่ลากไล้ไปทั่วอย่างหลงใหล “ฉันต้องการเธอตั้งแต่เห็นหน้าอย่างชัดเจน ถึงตอนนี้ยิ่งปรารถนาจนหักห้ามใจไว้ไม่ได้”
ทัณฑ์เถื่อน
6.0K·ปูริดา - รัตน์วรา - จิ่วเทียนอี้อี - Bobby Pin“โอ๊ย!” มณีมณฑ์ร้องเสียงหลงและรีหันมองดูคนที่ทำร้ายเธอ ก่อนใบหน้าที่ยิ้มอย่างสะใจจะถอดสี “ปล่อยฉันนะไอ้บ้า ฉันเจ็บนะโว้ย” เธอโวยวายพร้อมกับพยายามกระทุ้งศอกใส่ร่างใหญ่ที่จับรั้งแขนเรียวยาวลงแรงมา บีบจนแทบจะหักขาดเป็นสองท่อน ใบหน้างามบูดเบี้ยวเหยเก ในดวงตารื้อไปด้วยน้ำตาที่มันเอ่อล้นแต่ผู้เป็นเจ้าของไม่ยอมให้มันไหลออกมา “ปล่อยฉันนะไอ้บ้า ไอ้โจรห้าร้อย” มณีมณฑ์ฝืนตัวไว้ไม่ยอมไปตามแรงลากจูง เธอทิ้งตัวลงบนพื้นพรมที่ตอนนี้เต็มไปด้วยข้าวของระเกะระกะจากฝีมือของตนเองที่กวาดทุกอย่างจากชั้นลงมาวางทับถมจนเลยไปครึ่งน่อง มือก็ยื่นไปคว้าขอบประตูซึ่งเธอไม่รู้เลยว่ามันมีอยู่ เพราะถูกซ่อนเอาไว้อย่างแนบเนียน ด้วยความรำคาญเพราะอีกฝ่ายฤทธิ์มากเหลือเกิน เขาเลยช้อนร่างเล็กขึ้นไปวางบนไหล่และฟาดฝ่ามือลงไปบนสะโพกกลมมนแรงๆ จนอีกฝ่ายแผดเสียงร้องเสียงดังลั่นห้องอีกครั้ง คนตีก้าวเดินไปจนถึงเตียงนอนซึ่งตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่กลางห้อง เขาโยนร่างบางลงไปพร้อมทาบตัวเองตามไปติดๆ “ฤทธิ์มากจริงนะผึ้ง เผลอเป็นไม่ได้เลย” เขาจับมือเล็กที่พยายามตะกุยตะกายฟ้อนเล็บใส่กายแกร่งอย่างสุดฤทธิ์สุดเดช พลางตรึงขาเรียวไว้ด้วยขาแกร่ง “ร้องออกมาเลยนะผึ้ง ร้องไห้เยอะๆ ฉันจะทำให้เธอร้องเรียกชื่อไม่หยุดเลย” “ฉันจะทำให้เธอร้องอ้อนวอน...เอาอีกๆ จนเสียงแหบเสียงแห้งเลยผึ้ง”
ทาสรักมนตราเสน่หา
3.0K·ปูริดา - รัตน์วรา - จิ่วเทียนอี้อี - Bobby Pin“นอกจากแม่แล้ว ตอนนี้ก็มีพระจันทร์เป็นคนสำคัญที่ฉันอยากจะให้เชื่อในความรักที่เรามีต่อกัน” ใช่ ถ้ารักจะอยู่ด้วยกันตลอดไป พื้นฐานหนึ่งคือความไว้วางใจ “ค่ะ...พระจันทร์จะเชื่อใจคุณอิฐ” “ขอบใจนะพระจันทร์” ชายหนุ่มแนบจุมพิตบนทรวงสล้าง ซุกไซ้และดูดกลืนปลายยอดถันสีเข้ม ซึ่งแม้จะมีเนื้อผ้าบางเบาถึงสองชั้นขวางอยู่ แต่ก็ไม่เป็นปัญหาให้ติณภพได้ชมเชยความงดงาม อวบอิ่มและหวานหอม “คะ...คุณอิฐขา...” หญิงสาวสะกดกลั้นความปั่นป่วนและเสียวซ่านเพราะสัมผัสอันเร่าร้อน “ไม่นะคะ ทะ...ที่นี่มัน...อืม...” คนที่กำลังร้องห้ามถึงกับเขาอ่อนยวบ ลำตัวแอ่นโค้งเหมือนกับคันศร เมื่อปากหนากลืนกินทรวงสล้างจนหายไปทั้งทรวง อีกปลายนิ้วยาวใหญ่ก็ลากไล้วนเวียนรอบป้านบัวที่นูนเด่นดันผ้าเนื้อบางออกมาและกดคลึงอย่างหนักหน่วงและรุนแรง “ฉันรู้ แต่...พระจันทร์จ๋า”
วาสนารักคุณชายจอมวุ่นวาย
1.0K·ปูริดา - รัตน์วรา - จิ่วเทียนอี้อี - Bobby Pinความเปลี่ยนแปลงย่อมมีเหตุผล เขามิรู้ว่าทำไมถึงต้องกลายไปเป็น “เกาหยุนเหลียง” หากเมื่อเหตุเกิดขึ้นแล้วย่อมจะต้องมีเหตุและผลของมัน หากยังคงทำตัวฝืนต้านไป ก็รังแต่จะทำให้เกิดผลเสียตามมา ด้วยความที่เขาเองแม้จะต้องพบเจอกับเรื่องราวเลวร้ายอยู่ ก็ยังเป็นคนที่มีความคิดในทางดีที่ ก็เลยปรับตัวเปลี่ยนแปลงเพื่อทำให้ “เกาหยุนเหลียง” ในส่วนที่เขามาอยู่กลับกลายเป็นคนที่ดี ใครจะไปรู้เล่าว่า เหตุนี้ถึงได้ทำให้ “ซ่งหยวนเจ๋อ” สนใจจนคอยตามติด พาให้หัวใจเขาหวั่นไหว กลายเป็นบุรุษสองคนที่ต้องคอยช่วยเหลือเพื่อทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างดีขึ้น
จับนายไว้ในอ้อมกอดฉัน
795·ปูริดา - รัตน์วรา - จิ่วเทียนอี้อี - Bobby Pinผมยอมรับอย่างหน้าไม่อายเลยครับว่าเป็นคนโง่ ไม่ใช่แค่โง่ธรรมดานะครับ แต่โง่มาก ถึงได้ถูกพี่คายหลอกให้มาอยู่ด้วย แต่แล้วเป็นไงล่ะ ในที่สุดพี่มันก็ตกหลุมผมจนได้ คงต้องมาลุ้นกันแหละว่าพี่มันตกหลุมผมอิท่าไหนเข้า ถึงได้ไปไหนไม่รอด... น้องชอบคิดว่าตัวเองไม่มีอะไรดี ไม่ได้เป็นคนน่าสนใจ แต่เพราะน้องเป็นแบบนี้ เขาถึงได้คิดว่าตัวเองโชคดีที่สามารถดึงน้องมาอยู่ในชีวิต “รู้ไหมว่า...เรานะผอมไป อ้วนกว่านี้สักหน่อย พี่จะได้กอดแบบเต็มไม้เต็มมือ” ผมทอดสายตาเว้าวอนเรียกร้องมองริมฝีปากยอดรักก่อนจะไล่ขึ้นไปถึงดวงตา ได้เห็นแก้มนิ่มๆ ของน้องแดงระเรื่อแล้วอยากจับฟัดรัดกอดให้หนำใจ อา...เขาถึงได้บอกว่า เหนือฟ้ายังมีฟ้า แต่เหนือยอดรักก็คือพี่คาย “กิน...กินเข้าไปเลย” ยอดรักกลบความเขินอายด้วยการยื่นข้าวโพดปิ้งกะทิไปที่ปากคาย “ปากจะได้ไม่ว่าง” ฮึ! ดีใจมากเลยใช่ไหมที่ทำให้เขาอายได้นะ ชิ...ยอดรักยื่นปากจู๋และย่นจมูกเล็กน้อย “พี่ว่า...พี่กินหลังยอดรักดีกว่านะ จะได้แบบว่า...จูบกับยอดรักทางอ้อมไง”
ร้อยหัวใจอุ่นไอรัก
1.0K·ปูริดา - รัตน์วรา - จิ่วเทียนอี้อี - Bobby Pin“ไม่เอาน่าปิ่นอย่างอนซิ” “เปล่าค่ะคุณเมฆา ดิฉันไม่ได้งอน แค่ดิฉันรู้สภาพของตัวเองดีว่าอยู่ในฐานะใด”หญิงสาวแกะมือใหญ่ออกจากแขนและหันหลังเดินไปที่รถ ตอนแรกก็ว่าจะให้ธวัชชัยพาเธอกลับไปเก็บของแต่ตอนนี้ธวัชชัยก็มีคนที่เขาต้องดูแล ขณะเธอเองก็เป็นเหมือนกับที่แก้วเพชรว่าไว้ เป็นผู้หญิงไร้ค่าที่ไม่มีใครต้องการเท่านั้นเอง “ว้าย! ปล่อยปิ่นนะคุณเมฆ” ปิ่นปักบอกกับคนที่ฉวยโอกาสคว้าแขนกระชากตัวกลับมาปะทะอกกว้างร่างโปร่งบางจมหายไปในอ้อมแขนใหญ่ที่ไม่ว่าจะพยายามแกะเท่าไหร่ก็ยอมออก
กลลวงบ่วงบุพเพ
1.0K·ปูริดา - รัตน์วรา - จิ่วเทียนอี้อี - Bobby Pin“คิดจะอ่อยให้ฉันสงสารและอุ้มเธอกลับบ้านอย่างสบายๆ หรือไง แต่เสียใจด้วยนะ ที่มารยาของเธอคราวนี้ใช้กับฉันไม่ได้อีกแล้ว” เขาจับแขนเรียวยาวและดึงร่างโปร่งบางเข้ามาจนเธอสัมผัสถึงลมหายใจร้อนๆ ที่มันเป่ารดพวงแก้มนุ่ม ก่อนที่เขาจะผลักเธอให้ถอยห่าง เหมือนกับว่าเขาเจอของสกปรกจนกลัวมันจะมาเปรอะเปื้อนร่างกาย “โอ๊ย!” มือที่ยันพื้นหญ้าที่ไม่ราบเรียบ โดนเศษไม้แหลมคมทิ่มต่ำจนเจ็บเพิ่มอีกขึ้น “นายมันคนบ้า คนใจร้าย” เรณุกาต่อว่าปากสั่น น้ำตาเอ่อล้นคลอเบ้า เธอกัดฟันใช้มือที่เจ็บยันกายลุกขึ้นยืน โดยไม่ร้องขอความช่วยเหลือจากคนใจร้ายอีกแล้ว พยายามข่มใจให้ลืมความเจ็บจากข้อเท้า เดินตามพฤกษ์อย่างเร็วที่สุดเท่าที่ทำได้แล้ว “เดินเร็วๆ เข้าหน่อยซิ ทำสำออยคิดว่าจะทำให้ฉันใจอ่อนหรือไง” เมื่อเห็นว่าเขาเดินไปไกลแล้ว แต่เรณุกายังตามไปได้เพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น จนเขาหงุดหงิดและรำคาญใจ ทำไมอยู่กับเขามันน่าเบื่อมากหรือไง ถึงได้คิดแต่จะหนีท่าเดียวนะ
ร้อยเล่ห์กลหัวใจ
5.0K·ปูริดา - รัตน์วรา - จิ่วเทียนอี้อี - Bobby Pinเธอไม่รู้เรื่องรู้ราว แต่ถูกไล่ล่าจับตัว!! “แล้วที่ทับอยู่นี่...จะให้ท้องก่อนหรือไง ถึงจะยอมถอยออกไปนะ รู้บ้างไหมฉันอึดอัด หายใจไม่ออก” อดไม่ได้ที่จะปล่อยเสียงหัวเราะใบหน้าระรื่น “ไม่เป็นไร เธอเป็นลมเมื่อไหร่ ฉันจะช่วยผายปอดแบบ mouth to mouth ให้ละกัน” “ปกติคงเลี้ยงสุนัขไว้ในปากเยอะ กัดเขาไปทั่ว เลยไม่ค่อยมีใครอยากเสวนาด้วยละสิ” เมื่อเขาเปิดโอกาสให้ ธีรนัยน์ก็ไม่ยอมละโอกาสด่าว่าประชดประชัน “เปล่า เผอิญฉันมันคนหน้าตาดี มีฐานะ เลยมีแต่สาวๆ ชวนกัดปากตลอดเวลา” “กัดดีๆ ละ ระวังเชื่อโรคมันเข้าปากจนเน่า รักษายังไงก็ไม่หาย” “เธอนี่เถียงคำไม่ตกฟากเลยนะ” “ก็ดีแล้วไง คุณปวดหัวรำคาญจะได้ปล่อยฉันกลับบ้านเร็วๆ ” “ไม่หรอก ฉันมีวิธีการคลายความรำคาญอีกแบบหนึ่ง อยากลองไหมล่ะ เผื่อจะติดใจ ขอลองบ่อยๆ ”
เสน่ห์รักริมขอบใจ
2.0K·ปูริดา - รัตน์วรา - จิ่วเทียนอี้อี - Bobby Pinไม่ได้ตั้งใจจะรัก แต่เมื่อมีสาวน้อยหน้าใสวัยละอ่อนมาคลอเคลียข้างหัวใจอยู่บ่อยๆ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า เผลอ...รักเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่...อุปสรรคใหญ่ก็ขวางกั้น บิดาของสาวเจ้า ไอ้ตัวแสบที่ไม่ชอบหน้าเขาคงเส้นคงวา เจอหน้าก็ทำท่าทางคล้ายจะกระโจนขย้ำเขาให้แหลกเหลวไม่เหลือชิ้นดีที่ทั้งห่วงและหวงลูกราวกับจงอางหวงไข่ ชอบเอาปืนลูกซองสองลำกล้องมาเช็ดถูให้เห็นเสมอ บางครั้งก็... “ช่วงนี้รู้สึกฝีมือจะไม่แม่นยำเหมือนเก่า มันฝืดๆ ยังไงชอบกล สงสัยสนิมจะเกาะ คงต้องหาเวลาไปเคาะกับได้คนชอบทำตัวเป็นมดแดงแฝงพวงมะม่วงบ้าง คงจะดี...ใช่ไหมจ้ะเมียจ๋า” เขาอยากจะถอยนะ แต่...ยายตัวกระเปี๊ยกจอมแสบช่างยั่วเสียเหลือเกิน ชอบใส่เสื้อผ้ากระชับรัดแน่นให้เห็นเรือนร่างทุกสัดส่วน ขาเรียวนวลเนียนน่าสัมผัสลูบไล้ เอวคอดกิ่วที่แทบจะกำรอบด้วยสองมือ กลีบปากสีชมพูระเรื่อยู่ยื่นมาคล้ายต้องการให้เขากดจูบจนขาดใจ อกอวบอิ่ม...น่าจับต้องและ...เขาคงจะบ้าหนักเพราะดันเกิดความรู้สึกอยากจับต้องกลืนกิน
เล่ห์ร้ายอุบายปรารถนา
5.0K·ปูริดา - รัตน์วรา - จิ่วเทียนอี้อี - Bobby Pinเมื่อความรักกลายเป็นความแค้น วันนี้เธอกลับมาพร้อมกับผู้ช่วยมือดีและแผนการร้อยเล่ห์ที่จะทั้งมัดใจและเอาคืนเขาให้สาสม! “อะไรนะคะ” นราวดีหันมองปฐพีทันที “คุณพูดใหม่สิ ลูกอยู่กับใคร” นราวดีเดินกระทืบเท้าเบาๆ มือก็จับศีรษะสลับกับชี้ไปที่ปฐพี “คุณ...คุณทำอย่างนี้กับฉันได้ไงคุณปฐพี ทำได้ไง ให้ลูกอยู่กับยายแก่ใจร้ายได้ยังไงกัน คุณ...คุณนี่มัน...” ฟันขาวขบกัดบนกลีบปาก มองปฐพีตาเขียวเข้ม ดุร้าย แต่ซ่อนความหวาดกลัวไว้ไม่มิด ชายหนุ่มลุกขึ้นจากเตียงเดินตรงมาหานราวดีหวังจะใช้อ้อมแขนโอบประคองให้เธอคลายความร้อนรุ่มร้อนรนในใจ กายน้อยๆ สั่นจนแทบจะทรงตัวยืนไม่อยู่ แต่หญิงสาวกลับสะบัดออก สองมือทุบตีจิกทึ้งด้วยแรงทั้งหมดที่มีสลับกับแกะแขนใหญ่ออกจากเอว “คนใจร้าย คนใจดำ ทำอย่างนี้กับนาราได้ไง ทำได้ไง” “ไม่เอานาราไม่ทำอย่างนี้ ใจเย็นๆ นะ ผมขอโทษ” เพี๊ยะ!! นราวดีตบหน้าปฐพีอย่างรุนแรงจนหน้าหันไปอีกด้าน “ขอโทษ เวลาคุณทำอะไรผิด คุณก็พูดแต่คำว่าขอโทษๆ มันเทียบกันไม่ได้กับความรู้สึกที่ฉันเสียไป คราวนี้คุณทำแรงเกินไปคุณปฐพี ฉันให้อภัยคุณไม่ได้ ฉันหวัง..หวังว่าวันหนึ่งคุณจะคิดได้ เปลี่ยนแปลงนิสัยจากผู้ชายรักสนุกเห็นผู้หญิงเป็นเพียงแค่ของเล่นกลับเป็นคนปกติ แต่มาตอนนี้ ฉันเชื่อแล้วว่าคุณเปลี่ยนแปลงตัวเองไม่ได้ ถือว่าฉันของร้อง.....” นราวดีทรุดตัวลงจนเข่าวางอยู่บนพื้น ร่างทั้งร่างสั่นจนเหมือนคนเป็นไข้ หัวใจเจ็บปวดทรมานเหมือนถูกใครกำลังเอามีดแหลมคมมากรีดจนเหวอะหวะ แล้วกระชากมันออกไปจากร่างกาย น้ำตาที่เอ่อล้นไหลออกมาด้วยความเจ็บปวดและชอกช้ำ ใบหน้าสวยและดวงตากลมโตแดงก่ำ มองชายหนุ่มด้วยสายตาอ้อนวอนขอร้อง
เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา
10.0K·ปูริดา - รัตน์วรา - จิ่วเทียนอี้อี - Bobby Pinทะเลทราย....เพราะอยากได้น้องสาวกัญญาพัชร เขาจึงต้องทำให้เธอไปไกล ๆ ตา อย่างเช่น...ส่งเธอไปให้กับพี่ชายช่วยดูแล!! “ทีนี้เจ้าก็อาบน้ำให้เราได้แล้วใช่ไหมฮะดียะห์ แต่ถ้าเจ้ายังขัดขืนไม่ทำตามที่เราต้องการ เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่จะเกิดขึ้นใหม่ ที่คราวนี้เราไม่รับประกันนะว่าจะหยุดยั้งอารมณ์ปรารถนาในกายได้หรือเปล่า” น้ำเสียงนุ่มทุ้มและแหบพร่าดังข้างใบหูนุ่ม ถึงจะมีผ้าเนื้อหนาขวางกั้นอยู่ แต่ก็ยังกางกั้นความร้อนผ่าวจากปากหนาที่ขบเม้มติ่งหูไม่ได้ “ค่ะ...ค่ะ...” กัญญาพัชรรีบทำตามอย่างเผลอไผล ใบหน้าขาวสวยแต่งแต้มด้วยรอยยิ้มสดชื่นและแจ่มใส ดวงตาเป็นประกายพราวระยับ ก่อนที่ดวงตากลมโตจะเบิกกว้าง เมื่อรู้ตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่ มือเล็กเรียวที่ลากไล้ไปทั่วลำตัวแกร่งหยุดชะงัก ปลายเล็บแหลมคมจิกลงไปบนอกกว้างจนคนที่นอนเอนตัวอิงถังไม้อยู่ถึงกับสะดุ้ง “ทำอะไรน่ะฮะดียะห์” “โอ๊ะ! ขอประทานอภัยเพคะองค์นาสเซอร์ หม่อมฉันเผลอคิดอะไรเพลินไปหน่อย” กัญญาพัชรรีบเอ่ยปากขอโทษ แต่ใบหน้านั้นแต่งแต้มด้วยรอยยิ้มจนดวงตาเป็นประกายอย่างถูกอกถูกใจ อีกทั้งมือเล็กที่ลากไปทั่วกายใหญ่จากที่เคยแผ่วเบาและนุ่มนวลก็เป็นแรงขึ้นอย่าง “โอ๊ย! เราเจ็บนะฮะดียะห์” “ตายแล้ว หม่อมฉันขอประทานอภัยเพคะองค์นาสเซอร์ หม่อมฉันไม่ได้ตั้งใจ” ‘นิดหน่อย แต่ตั้งใจมากถึงมากที่สุด’
สาปรักมนตราเชลย
4.0K·ปูริดา - รัตน์วรา - จิ่วเทียนอี้อี - Bobby Pinเหตุจากฝันร้าย! ขอขวัญ ไพรีรักษ์ จึงตัดสินใจเดินทางเหินฟ้าสู่ดินแดนแห่งทราย การยื่นเท้าไปสอดกับบางเรื่อง เป็นเหตุนำเธอไปพบเจอกับผู้ชายที่แรกพบเจอก็มองเห็นเป็นศัตรู ความต้องการของมารดาทำให้นำพาให้ อันเดซาอี ซีกัลป์ กัลป์วามุเอ! เจอกับหญิงที่มีใบหน้าเหมือนคนรักเก่าอย่างกับพิมพ์เดียวกัน แม้ปรารถนาไขว่คว้ามาแนบกาย แต่เหตุผลบางอย่างทำให้เขามิอาจทำได้อย่างตั้งใจ การก้าวมาของเธอจึงเป็นเสมือนลิ่มเหล็กตอกย้ำลงบนหัวใจให้ย้อนคิดถึงอดีตอันเจ็บปวด เธอจะสามารถละลายน้ำแข็งที่เคลือบหัวใจเขาได้หรือเปล่า เขาจะปล่อยให้ความเจ็บปวดผลักไสให้เธอไปห่างไกลสุดไขว่คว้าหรือไม่ หรือสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเพียงแค่... “ฉันไม่ได้ขอ...แต่สั่ง” “คุณเป็นใคร มีสิทธิ์อะไรมาสั่งให้ฉันทำโน่นนี่ตามใจน่ะ” “อยากได้สิทธิ์แบบไหนล่ะขอขวัญ ฉันให้ได้ทุกอย่างเลยเชียวละ” โอ๊ย!! ขอขวัญอยากยกมือทาบหน้าผากพร้อมตบลงไปแรงๆ เธอมาเจอเข้ากับคนบ้าอะไรนี่ ถึงได้เอาแต่ใจพูดจาไม่รู้เรื่องอย่างนี้ ปวดหัวชะมัด! “และเธอต้องอยู่ข้างกายฉัน ห้ามห่างเกินสามก้าวด้วย” แทบต้องหงายหลังลงนอนยาวบนเตียง อย่างที่ว่าเป็นลมยังไม่ตื่น “ถ้าไม่...” “ฉันมีอำนาจมากพอ ที่จะทำให้เธอกลายเป็นของเล่นได้นานเท่าที่ต้องการ!”
กับดักรักไฟเสน่หา
8.0K·ปูริดา - รัตน์วรา - จิ่วเทียนอี้อี - Bobby Pinเพราะความคิดแผลง ๆ ของปลาดาวทำให้เธอติดกับดักของโยชิ... “คุณนี่มัน...นางแมวป่าดีๆ นี่เองปลาดาว เผลอแป๊บเดียวก็แผลงฤทธิ์เข้าซะแล้ว” โยชิยังอารมณ์ดีหัวเราะกลั้วคอ เขาวางศีรษะบนลำคอเรียวระหง หลับตานิ่งให้คลายจากการปวดแสบปวดร้อนเพราะสเปรย์พริกไทยฝีมือนางแมวป่าปลาดาว อีกมือก็จับแขนหญิงสาวตรึงไว้เหนือศีรษะ ตรึงขาเรียวให้อยู่กับที่ “ปล่อยฉันนะไอ้บ้า! ปล่อย” ปลาดาวแผดเสียงดังลั่น ขณะดิ้นหนีกายแกร่งที่ทาบทับอยู่ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลย การกายแต่ละครั้งทำให้เกิดการเสียดสีทำให้เธอร้อนวูบวาบ แม้กระทั่งหายใจก็ต้องให้แผ่วเบาที่สุดเท่าที่จะทำได้ “ว่าไงนางแมวป่าตัวน้อย หมดฤทธิ์หรือยัง” โยชิกระซิบถาม เขาไล้ปลายลิ้นอุ่นร้อนบนใบหู “ไม่โว้ย! ถ้าแกไม่ยอมปล่อย” ปลาดาวบิดตัวและส่ายหน้าหนีใบหน้าแกร่งและพยายามประทุษร้ายโยชิทุกวิถีทาง แต่ก็ชายหนุ่มก็เตรียมพร้อมรับมือไว้แล้ว เธอก็เหมือนกับเสียแรงเปล่า “ยังฤทธิ์เยอะไม่เลวนี่ อย่างนี้ค่อยน่าสนุกหน่อย งั้นก็ลองดูกันนะ ระหว่างเราเกมนี้ใครจะชนะ” เมื่อคลายอาการปวดแสบปวดร้อนไปได้บ้างแล้ว โยชิก็ลุกขึ้นยืนพร้อมกับดึงร่างปลาดาวพาดบ่า พาเดินตรงเข้าไปอีกห้องที่มีประตูเชื่อมต่อกัน เพราะช่วยเหลือผู้มีพระคุณ ลินินจึงต้องหมั้นกับจักรธร! “คราวนี้เธอจะบอกฉันได้หรือยังลินิน พวกของเธอเอาอรไปไว้ที่ไหน ฉันให้โอกาสเธออีกครั้งนะ จะบอก...หรือไม่บอก” หากลินินได้แต่ส่ายศีรษะ “เธอเลือกเองนะลินิน แล้วอย่ามาโทษฉันละกัน!” “อย่า!” ลินินสะดุ้งตาเบิกกว้าง ใจหล่นไปกองอยู่ปลายเท้า หายใจหอบเป็นห่วงๆ เมื่อจักรธรแหวกว่ายในกายเธออย่างสนุกสนาน “ไม่นะ...พี่จักร!” ลินินจับแขนจักรธรให้หยุด แต่เขากลับจับมือเธอมาลากไล้แผ่นอกกว้างและยังแหวกว่ายในเส้นอันแสนจะคับแคบเรื่อยๆ “นิลไม่รู้เรื่องจริงๆ นะคะ พี่จักรอย่าทำอะไรนิลเลย นิลกลัวแล้ว ฮือๆ “ลินินส่ายศีรษะไปมา พลางจิกเกร็งกายอรชรที่เย็นสลับร้อน “นิลไม่รู้...ไม่รู้จริงๆ นิลเจ็บ พี่จักรปล่อยนิลไปนะคะ” “เจ็บหรือ เธอยังเจ็บไม่เท่าฉันหรอกลินิน!”
เพลิงรักไฟมธุรส (nc18 )
4.0K·ปูริดา - รัตน์วรา - จิ่วเทียนอี้อี - Bobby Pinเพราะคิดว่าเขาโกงบิดา เธอจึงวิ่งเข้าสู่กับดับของเขาอย่างไม่ทันจะรู้ตัว อะ...แล้วคิดว่ามีเพียงแค่เธอเหรอที่วางกับดับเอาไว้นะ เพราะเขาเองก็เสียรู้เธอเหมือนกัน! เมื่อถึงชายหาด ภีมะก็วางโรสรินทร์ลงและมองหน้าหญิงสาวอย่างออดอ้อน ก็เขาอายที่จะต้องมาทำอะไรเหมือนเด็กๆ อย่างที่เธอต้องการ “หนูโรสจะลงโทษพี่อย่างนี้จริงๆ หรือคะ” “ว่าแต่...หนูโรสไม่โกรธหรือที่ถูก...ในวันนั้นนะ” “พี่ภีมถามผิดนะคะ ต้องถามว่าหนูโรสนึกอย่างไงที่...พี่ภีมต่างหากล่ะ”
เล่ห์เสน่หาพญามาร (Nc20 )
10.0K·ปูริดา - รัตน์วรา - จิ่วเทียนอี้อี - Bobby Pinเพราะคิดเพียงแค่ทำงานหาเงิน เธอจึงไม่สนใจเขา กลับกลายเป็นเขาคิดว่าเธอกำลังอ่อน ยั่วยวน เรียกความสนใจ จึงต้องหาทางสั่งสอนให้รู้! “ไม่น่าเชื่อนะคะว่าคนอย่างคุณโมกข์ จะลดตัวลงมายุ่งกับแม่สาวตัวประกอบอย่างฉัน หรือว่าตอนนี้ผู้หญิงในสต็อคที่คุณสะสมไว้ เขารู้เช่นเห็นชาติความร้ายกาจในตัวคุณแล้วคะ พวกเขาถึงได้ปล่อยให้คุณวิ่งพล่านเป็นหมาบ้าตามผู้หญิงที่เขาไม่สนใจน่ะ” “ถะ...ถอยออกไปนะคุณโมกข์ ถ้าคุณต้องการปลดปล่อยอารมณ์มากนัก คุณก็ไปหาผู้หญิงที่เขาพอใจจะนอนกับคุณสิ อย่ามายุ่งกับฉัน” “เหรอ เธอไม่อยาก...กับฉันจริงๆ เหรอแม่ตัวประกอบ แต่เอ๊ะ...ทำไมร่างกายของเธอถึงบอกกับฉันต่างจากที่ปากบอกล่ะ เธอพูดผิดไปหรือเปล่าสาวน้อย”
สี่หนิงเหออนุภรรยาท้ายเรือน
7.0K·ปูริดา - รัตน์วรา - จิ่วเทียนอี้อี - Bobby Pin“ไหนเจ้าบอกว่าจะอาบน้ำร่วมกับข้า แล้วทำไมถึงยังไม่ยอมถอดชุดเหม็น ๆ นั่นออกอีกเล่า หรือเจ้าจะให้ข้าจัดการให้” “ไม่! ไม่ใช่ขอรับ” ข้ารีบร้องบอกหากก็มิทัน เมื่อท่านอ๋องเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วจนตอนนี้เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าข้าแล้วและรีบจับดึงเอาอาภรณ์ออกจากกายข้าไปอย่างรวดเร็วเกินที่ข้าจะเอ่ยปากห้ามได้ทัน “หยุด...หยุดก่อนขอรับท่านอ๋อง ข้า...ข้ายังมิได้ตอบตกลงจะอาบน้ำร่วมกับท่านในครั้งนี้นะขอรับ เรา...เราต้องแลกเปลี่ยนกันอย่างยุติธรรมสิ ท่านจะต้องสอนวรยุทธ์ให้แก่ข้าก่อน ข้าถึงจะยอมทำอย่างที่ท่านต้องการ...อาบน้ำและนวดให้กับท่าน” กล่าวออกไปแล้วข้านี้แสนจะอับอายยิ่งนัก หวังแต่ว่าจะมิมีวันนั้นนะ “นี่เจ้า! ถึงเจ้าจะทนเหม็นกลิ่นของตัวเองไปถึงจวนได้ แต่ข้ามิยอมทนหรอกนะ ข้ามิยอมขี่ม้ากับเจ้าโดยที่เจ้ายังมิอาบน้ำเปลี่ยนอาภรณ์ตัวใหม่หรอกนะ” “เปล่า...เปล่านะขอรับ ข้าแค่...” “ถึงอย่างไร เจ้าก็จะต้องเป็นอนุของข้า เพียงแค่เวลาจะช้าหรือเร็วเท่านั้น ถ้าครั้งนี้จะอาบน้ำร่วมกันก็มิแปลก แต่เจ้ายังมิต้องกังวลใจหรอกนะ ข้ายังมิคิดทำอันใดเจ้าหรอกนะหนิงเหอ...มันยังไม่ถึงเวลานั้น” สุดท้ายแล้วท่านอ๋องก็เป็นผู้มีชัย...ข้ากับท่านอ๋องอาบน้ำด้วยกัน เขาสำเริงสำราญกับการกินเต้าหู้ข้าไม่ยอมหยุด ส่วนตัวข้านั้น...หุ่นไม้! เพราะไม่รู้ว่าจะป้องกันตัวเองจากมือไม้ที่มันยุ่มย่ามไปทั่วร่างกับปากหนาที่คลอเคลียขบกัดสร้างรอยไว้ที่ลำคอและหน้าอกไม่ได้ ตอนนี้มันคงเป็นรอยแดงไปหมดแล้ว...ที่ไม่รู้ด้วยว่าอาภรณ์ชุดใหม่จะปกปิดร่องรอยเหล่านี้ได้หมดหรือเปล่า เตรียมตัวอับอายกับสายตาของลูกน้องท่านอ๋องที่คงจะ...เอ่ยวาจาล้อข้ามิหยุด
พยศรักพญามาร
5.0K·ปูริดา - รัตน์วรา - จิ่วเทียนอี้อี - Bobby Pinหนีเสือปะจระเข้ก็เธอนี่แหละ หนีจากแม่เลี้ยงใจร้ายก็ไปเจอกับเควินที่หลอกล่อจนเธอรับมือไม่ทัน เควินยันกายลุกขึ้นนั่ง “ไม่เป็นไร แต่อย่าลืมบ่อยแล้วกัน มันไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ฉันไม่ค่อยชอบเจ็บตัว” ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าโดนไอ้ตัวเล็กเอาคืนน่ะ แต่หยวนๆ ให้ก่อน เดี๋ยวถึงเวลาเอาคืน เขาจะเก็บทั้งต้นทั้งดอกเลยทีเดียว “ก็คุณนั่นแหละผิด รู้อยู่แล้วว่าผมบ้าจี้ ยังหาเรื่องกอดอยู่บ่อยๆ ผมผู้ชายทั้งแท่ง แมนด้วยนะ ไม่ชอบไม้ป่าเดียวกันอย่างที่คุณคิดหรอก” ทำจมูกยู่ย่น ดวงหน้าขาวซับสีเลือดงอง้ำบึ้งตึง “คุณก็อย่ามาแต๊ะอั๋งผมบ่อยๆ ซิ พอผมเผลอศอกใส่ คุณก็จะโกรธอีก”
กรุ่นไอดินกลิ่นไอรัก
3.0K·ปูริดา - รัตน์วรา - จิ่วเทียนอี้อี - Bobby Pinเพราะน้องนอกไส้สุดที่รัก เขาเลยจับตัวเธอมาอยู่บ้านนอก!! จริง ๆ นะ บ้านนอกที่มี น้องวัว น้องหมู น้องไก่ แล้วสาวชาวเมืองอย่างเธอจะเป็นอย่างไรละทีนี้... “แม่รู้จักไว้ซิจ๊ะ เมียฉันเองแหละ ชื่อไพลิน...เราสองคนรักกัน แต่พ่อไพลินไม่ยอมรับ เราสองคนเลยหนีตามกันมา แต่ตอนเดินทางรถมันเกิดอุบัติเหตุ หัวไพลินไปกระแทกพื้นเลยทำให้ความจำมีปัญหานะแม่” “ไม่จริงนะป้า ไอ้บ้านี่โกหก ฉันชื่อเกร็ดแก้ว กันติวัจน์” “โธ่...คุณเมียสุดที่รักจ๋า บอกกี่ครั้งแล้วว่าคุณภรรเมียชื่อไพลิน ปันภูนา” “โอ๊ย...คุณเมียที่รักของผัวใจร้ายจัง จะทำผัวได้ลงเชียวหรือจ๊ะ ถ้าทำแบบนั้นก็ไม่มีใครกอดให้อุ่นนะซิ” ธราเทพลากไล้มือไปตามลำแขนเรียวยาว ใบหน้าเปื้อนยิ้ม ก่อนจะหันไปเลิกคิ้วให้กับลูกปัดที่ตอนนี้นั่งอ้าปากค้างตามคนเป็นย่าไปอีกคนแล้ว
บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย
7.0K·ปูริดา - รัตน์วรา - จิ่วเทียนอี้อี - Bobby Pinอุบัติเหตุทำให้เธอได้เจอเขา ยังหยิบเอาของบางอย่างของเขามาอีกด้วย แล้วอย่างนี้จะไม่ให้เขาเข้าใจผิดว่าเธอเป็นคนร้ายได้ยังไงกันล่ะ การเจอกันแต่ละครั้งมันเหมือนมีแรงดึงดูด “ห้ามร้อง ขืนหลุดปากมาแม้คำเดียว เธอโดนดีแน่” “อือ...” “รู้ไหมถ้าเธอผิดคำพูด ฉันจะทำอะไร” ไม่สนใจว่าจะถูกสองมือเล็กทำร้ายปานใด ทำได้ทำไป เดี๋ยวถึงเวลาเอาคืนแล้วจะรู้สึก! “ลอกคราบทีละชิ้น...จากเสื้อ ไปกางเกง...แล้วค่อยเอาเสื้อชั้นในกับไอ้ตัวจิ๋วออกโยนทิ้งลงทะเล...
เพลิงหัวใจไฟเสน่หา
4.0K·ปูริดา - รัตน์วรา - จิ่วเทียนอี้อี - Bobby Pinความแค้นที่ต้องชำระ! แม้ต้องจับเอาตัวคนที่ไม่รู้เรื่องมารับเคราะห์ด้วย เขาก็ทำ ใครให้เธอมาอาละวาดถึงที่ล่ะ เขาก็จัดการเสียสิ ท่ามกลางเรื่องราวเลวร้าย พี่กับน้องจะยังห่ำหั่นทำร้ายกันเอง หรือร่วมมือกันเพื่อช่วยเหลือ...เมียล่ะ! “อยู่เฉยๆ ให้คุณพาฉันไปต้มยำทำแกงนะหรือ ไม่มีทาง” “อย่างเธอเอาไปต้มยำทำแกงนะเสียดายแย่ ฉันว่าเอาไปทำอย่างอื่นจะดีกว่ามั้ง” “ต่อไปนี้พี่เสือห้ามมองผู้หญิงคนอื่นนอกจากเพชรนะคะ ไม่งั้นเพชรจะลงโทษพี่เสือ” “งั้นหรือน้ำเพชร แล้วเธอจะลงโทษฉันยังไงละ ถ้าฉันเกิดไปมองสาวคนอื่นนะ” ชายหนุ่มถามอย่างอยากรู้ “อืม...จะลงโทษพี่เสือยังไงดีกันนะ”
Secret Love of Vampire
1.0K·ปูริดา - รัตน์วรา - จิ่วเทียนอี้อี - Bobby PinVampire ล่ารัก กับผู้หญิงอื่นต้องบอกว่า...เรามีข้อตกลงแลกเปลี่ยนกัน ฉันให้ความสุขและเงินทองมากมายมหาศาลที่กินใช้จนตายก็ไม่มีวันหมด แลกกับเลือด! ทว่ากับชมบุหลันเขากลับเลือกไม่พูด “จูบ! เธอไปทั่วทั้งตัว” “แหม...ฉันเห็นคุณคีธพูดแต่อย่างนี้แหละ ไม่เห็นทำจริงสักที” สองแขนกลมกลึงยกขึ้นสอดไขว้ไปด้านหลังศีรษะ จนเต้ากลมกลึงผลิบานราวดอกไม้รับแสงตะวัน จะงอยถันชูชันแทบทิ่มตำหน้ายั่วยุให้คีธรีบทำอย่างที่พูดไว้เร็วๆ มนตร์เสน่หา Lycan “ไม่ต้องกลัวหรอก...ฉันจะไม่ทำให้เธอเจ็บ อีกทั้งรู้สึกดีด้วย” ถูกขอดื่มเลือดสดๆ บอกให้เธอไม่กลัว...ไม่เจ็บนี่นะ บ้าแล้วละ “นิดเดียวเอง...” “อุ๊ย...เบาๆ หน่อยสิไอ้หมาบ้า ฉัน...อื้อ” เสียงหวานพร่าหลุดจากปากอิ่มยามถูกครอบครองโดยไม่ทันตั้งตัว “ของอย่างนี้เบาๆ กันได้ไงล่ะเมียจ๋า” Vampire เจ้าเสน่ห์ “กรี๊ด! ไอ้แวมไพร์บ้า ทำอะไรนี่ ปล่อยฉันนะ!” สุพรรณิการ์เผลอหวีดร้อง ทั้งๆ ที่เธอเตรียมพร้อมรับมือโรมอยู่แล้ว แต่ไม่ทันได้หายใจด้วยซ้ำ ร่างหนาแกร่งก็เคลื่อนมาประชิดตัว แผ่นหลังแนบไปกับบานประตู สองมือถูกจับตรึงไว้เหนือศีรษะ ขณะใบหน้าคร้ามแกร่งโน้มลงไปทีละน้อย “ฉันนึกว่าเธอมาดักรอคอยให้ฉันทำอย่างนี้เสียอีกดาหลา” แนบปากกับซอกคอระหง เม้มกัดตวัดลิ้นปาดเลีย บ้างแยกเขี้ยวขบย้ำลงไปเหมือนกำลังจะดื่มเลือดหวานๆ ให้ชุ่มฉ่ำใจ Lycan แสนเสน่หา : ใบหน้าคร้ามแกร่งแหงนหงายไปด้านหลังพร้อมเสียงคำรามลั่น “ขอนะหนูพุด...ให้ฉัน” สองแขนแกร่งเต็มไปด้วยเส้นขนรกรุงรังสอดรัดร่างนุ่มนิ่มและก้มหน้าลงมาหาผิวกายหอมละมุน “ฉันต้องการ... เจ้าสาว Vampire : “แม้ผมอยากสัมผัสไปทั่วทุกหนแห่งบนกายนี้ เพื่อให้เราสองคนได้ทำความรู้จักกันอย่างแนบชิดและทำให้เอมมี่สัมผัสถึงความสุขยามเราสองคนหลอมรวมเป็นหนึ่งด้วยรัก” ฝ่ามือหนานวดคลึงทรวงอกตั้งชันแผ่วเบาดุจดั่งขนนก ปลายนิ้วยาวตวัดไล้บนปลายยอดหดเกร็ง “แต่เพราะมีเวลาจำกัด ไม่ว่าจะทำอะไรต้องเร่งรีบ” “อือ...ฉันก็รู้อยู่แล้ว คุณจะตอกย้ำทำไม ต้องทำอะไรก็ลงมือสิ”
เล่ห์รักไฟพิศวาส
4.0K·ปูริดา - รัตน์วรา - จิ่วเทียนอี้อี - Bobby Pinเพราะคำมั่นสัญญาที่ให้กันไว้ ทำให้เธอปักใจรักเพียงแค่เขา แม้จะถูกเขาทำร้ายจิตใจเพียงใดก็ยังรัก หากเขาไม่เคยรับรู้ ยังคิดว่าเธอคือคนที่ทำร้ายคนรักของเขา จนต้องจับตัวเธอไปกักขังและลงทัณฑ์อย่างเลือดเย็น!!! “จะกลัวไปทำไมเมษา ในเมื่อเธอเองก็อยากได้ฉันเป็นผัวจนตัวสั่นอยู่แล้วนี่นา นี่ไงฉันกำลังจะสนองให้เธอได้รู้ นอนกับฉันมันมีความสุขอย่างที่เธอต้องการหรือเปล่า แต่อย่าคิดนะว่าที่ฉันทำลงไปเพราะมีใจพิศวาสเธอ เผอิญอยากจะสงเคราะห์ให้เธอได้สมใจก่อนจะถูกไล่ให้” ชายหนุ่มพูดเสียงแข็งกร้าวดวงตาลุกโชน “ฉันไม่เคยคิดถึงเรื่องขอให้เธออภัยเลยเมษา ความรักของเธอไม่มีค่า...ฉันไม่ต้องการมันเลยสักนิดเดียว จะต้องให้ฉันย้ำชัดๆ อีกครั้งใช่ไหม ฉันเกลียดและขยะแขยงเธอที่สุด...เมษา!” แต่เขากลับหยุดสัมผัสผิวเนื้อนวลเนียนนุ่มไม่ได้เสียที เขาเป็นบ้าอะไรแล้วนี่! “ฉันไม่ต้องการ...ไม่อยากให้เธอมารัก อยากให้เธอรีบไปให้พ้นๆ หน้าฉันเร็วๆ ฉันรำคาญ...เกลียดจนอยากจะหักคอเธอทิ้งทุกครั้งที่ได้เจอหน้า กลับไปจากเกาะนี้เมื่อไหร่...ฉันจะให้คุณมงคลส่งเธอไปให้พ้นหูพ้นตา”
เพลิงรักร้อนซ่อนรักร้าย
3.0K·ปูริดา - รัตน์วรา - จิ่วเทียนอี้อี - Bobby Pinความแค้น บดบังหัวใจเขามิให้หลงใหลไปกับสิ่งยั่วยวนเบื้องหน้า ที่มิใช่ปรารถนาเพียงกาย แต่นานวันอยากจะได้หัวใจเธอมาครอบครองเช่นกัน แต่จะทำอย่างไรดี เมื่อสองสิ่งนี้สวนทางกัน อีกทั้งเขาเองก็ได้กระทำสิ่งที่เลวร้ายกับเธออีกด้วย จะต้องทำอย่างไรถึงจะได้หัวใจและร่างกายมาครอบครอง! “คุณ...คุณมันบ้า คุณมันไอ้คนบ้า ไอ้...” “ถ้าหลุดคำด่ามาเพียงแค่คำเดียว มือฉันอาจเกิดสั่นจนเผลอกดโทรศัพท์หาลูกน้องให้เขาส่งภาพเธอกำลังเริงรักไปให้พ่อเธอก็ได้นะ...แล้วถ้าเผลอทำร้ายฉันละก็...” เวฬุกากลืนน้ำลายลงคอ รอฟังคำสั่งประหารตัวเองจากปากหนา “ทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตเธอและพ่อจะจบลงในทันที” ยิ้มหวานราวกับไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น “แต่ฉันก็ยังใจดีนะ ให้เวลาเธอตัดสินใจ อืม...” ยกมือขึ้นดูนาฬิกาข้อมือ แต่เหลือบสายตามองเวฬุกา ก็อยากกินกระต่ายใจจะขาดอยู่แล้ว แต่ว่านะให้มีอะไรตกถึงท้องหน่อยดีกว่า คืนนี้จะได้หม่ำกระต่ายเป็นอาหารคาวหวาน...ทั้งคืน “ให้เวลาเตรียมตัวเตรียมใจหนึ่งชั่วโมงนะกระต่าย”
หักเหลี่ยมสวาทคาสโนวา (Nc 20 )
14.0K·ปูริดา - รัตน์วรา - จิ่วเทียนอี้อี - Bobby Pinเธอจากไปพร้อมกับความเจ็บช้ำจากกระทำของเขา เมื่อมีความแค้นก็ต้องเอาคืนสิ! จะสังหารแพ็คคู่...ที่ทั้งตบและต่อยให้หน้าหงาย มันก็ยังดูจะน้อยไป...นะ! จะหลอกลวงให้ต้องการแล้วรีบจากไป...“ไม่! ไม่นะ...กลัวแล้ว...อย่า...ฮือๆ อย่าทำนะ...กลัวแล้ว” เหมือนสวรรค์ถล่มลงมาตรงหน้า โลกสวยสดแตกสลายพร้อมความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านเข้ามาครอบคลุมทั่วทั้งกายา ชายหนุ่มส่งเสียงร้องครางอย่างกับสัตว์ที่ติดบ่วงแร้วนายพรานหาทางออกไม่ได้ หรือจะให้กลายเป็น...สุดที่รักฮะดีล่ะ...“แหม...เจ้านายนี่นะ ทำไมถึงได้ใจร้ายกับผมอย่างนี้ละฮะ เห็นเมื่อคืนนะ...” “แกพูดให้ดีนะไอ้ริน ใครเป็นเมียใคร ถ้าขืนแกพูดเรื่องนี้มาอีกครั้งเดียว รับรองได้ว่าฉันถีบแกลงไปทางหน้าต่างนั่นแน่” ‘คิดว่าจะมาเล่นงานฉันแล้วจะลอยนวลไปได้ง่ายๆ หรือรมย์นลิน รู้จักฉันน้อยไปแล้วแม่ตัวแสบ เธอจะต้องรับโทษอย่างสาสม!!’ คนหนึ่งก็ร้าย อีกคนก็แรง ไม่มีใครยอมแพ้ใคร แล้วงานนี้ใครจะชนะกันล่ะ?
มนตร์เสน่หาอสูร
7.0K·ปูริดา - รัตน์วรา - จิ่วเทียนอี้อี - Bobby Pinเธอจะยอมเป็นน้ำผึ้งหวานให้เขาทานได้ง่ายๆ หรือจะเป็นน้ำผึ้งเปรี้ยว เผ็ด แสบซ่า ที่กว่าจะได้ทานก็ต้องผสมคลุกเคล้าให้กลมกล่อมดีล่ะ “ไปเที่ยวไหนดีล่ะ” เหมือนถามมธุรส ทว่าเขามีที่ในใจไว้แล้ว...พาขึ้นเรือแล้วปล้ำซะ ท่าจะดีกว่าเป็นไหนๆ “คุณเป็นเจ้าของบ้านไม่ใช่หรือไง เลือกสิจะพาไปไหน แต่ไม่ต้องมาชวนหรือชักแม่น้ำทั้งห้าพาเข้าห้องเลยนะ จะตีหัวทิ้งด้วยไม้หน้าสามด้วย” “แหม...honey ดุจังเลย ว่าแต่จะทำร้ายสุดที่รักได้ลงคือหรือครับ” “แหวะ...ใครสุดที่รักของฉันยะ” “นี่ไง” ชี้มือใส่ตัวเอง “ขี้ตู่” “ถ้าไม่ตู่ก็ไม่ได้รับรักจาก honey น่ะสิ แล้วไม่เปลี่ยนใจเรื่องนั้นจริงๆ หรือ ไม่สงสารผู้ชายตัวโตแต่มีใจเดียวคนนี้จริงๆ หรือ”
เพลิงร้ายใต้ปีกรัก
4.0K·ปูริดา - รัตน์วรา - จิ่วเทียนอี้อี - Bobby Pinพบกับภารกิจสุดโหดของแม่ครัวหัวป่า...แต่สยิวเสียวซ่านรัญจวนใจสุดๆ จนคุณจะต้องเรียกหาผ้าเช็ดหน้ามาซับเลือด และหาน้ำดับกระหายคลายร้อนตามอุณหภูมิที่เพิ่มขึ้น เมื่อน้องหนูว่าว กันติชา ต้องรับมือกับจอมหื่นกระหายอย่างคุณใหญ่ ราชันย์ ที่ทุกสถานการณ์คือความเร่าร้อนและหนูว่าวจะต้องทำให้คุณใหญ่หลงใหลใคร่...รัก! จนยากจะตัดใจปล่อยเธอไป “ไอ้บ้า ไอ้คนเฮงซวย ไอ้ผู้ชายหน้าไม่อาย รังแกผู้หญิง ไอ้ผู้ใหญ่รังแกเด็ก” กันติชาพ่นคำด่าเป็นประวิงอย่างไม่กลัวว่าชายหนุ่มจะโกรธ “ถ้าคุณไม่รับผิดชอบฉัน...ฉันจะแจ้งความ คุณกระทำชำเราเด็กอายุไม่ถึงยี่สิบปี” “ฮ่า ฮ่า แจ้งความหรือหนูน้อย พูดผิดพูดใหม่ได้นะหนูว่าว” ราชันย์หัวเราะร่า ดวงตาเต็มไปด้วยประกายเริงรื่น “ตอนนี้เธออยู่ที่ไหนล่ะสาวน้อย บ้านฉันใช่ไหม ห้องนี้ก็ห้องของฉัน ใช่ไหม…ถ้าตำรวจเขาถามว่า ทำไมเธอถึงได้ถูกฉันทำอย่างว่าในห้องนอนของฉันเอง เธอจะตอบเขาว่าไง หืม...ฉันข่มขืนเธอ...หรือว่าเธอทำร้ายร่างกายและข่มขืนฉันล่ะยาหยี....”
ไฟร้อนซ่อนสวาท
6.0K·ปูริดา - รัตน์วรา - จิ่วเทียนอี้อี - Bobby Pinนิลลดาไปหาน้องสาวแต่กลับทำให้เธอต้องแต่งงานกับพายุ! ถึงจะไม่ได้ตั้งใจแต่ก็หลอกลวงเขาไปแล้ว ถ้าเขารู้... “คุณลม! มา...ตั้งแต่เมื่อระ...ไหร่คะ” “ไม่ได้ไปไหน อยู่นี่ตลอด” คนบนเตียงตอบหน้าตายและเฉยเมย เรียกความร้อนผ่าวไหลแล่นมาจากไหนไม่รู้รวมตัวกันบนวงหน้านวลเนียนนุ่มอีกหน “งั้นคุณก็จะต้องเห็น...ฉัน...” “อือ” ตอบราวกับเสือกำลังคำราม พยักหน้ารับสำทับอีกครั้ง ทำใจแล้วว่าจะต้องแต่งงานกับพายุ แต่สุดท้ายแล้วมุกลดาก็เลือกที่จะหนี! ส่วนเขาก็ดันเข้าใจผิดว่าเธอคือยายดำตัวแสบจนเผลอ... “ไม่มีคนป้อน” “มือก็มีนี่คะ ไม่เห็นจะต้องให้ใครป้อนเลย” ตอกกลับหน้าง้ำเล็กน้อย เขาคงออดอ้อนผู้หญิงคนอื่นแบบนี้เสมอซิ “เธอไม่คิดจะป้อนฉันจริง ๆ หรือ...” ทำหน้ามุ่ย คอตก ส่งสายตาออดอ้อนหลอมละลายหัวใจสาวน้อยไม่ประสาให้หลงเพริดบินไปติดกับดัก “ฉันอยากให้เธอป้อนแบบ...”
บ่วงสวาททาสรักอสูร
16.0K·ปูริดา - รัตน์วรา - จิ่วเทียนอี้อี - Bobby Pinเพราะรักเขามากจนลืมรักตัวเอง กว่าจะรู้ตัวก็เมื่อ... “ถ้าเธอยังไม่หยุดด่าและทำร้ายฉันอีกนะไทนี่ ก็ปล้ำมันตรงนี้เลยดีไหม” ภามถามเสียงแข็ง เพราะถึงรถพอดี เขาเปิดประตูและโยนนันทิยาลงไปบนเบาะอย่างไม่ปรานี สองมือใหญ่จับทึ้งมือเล็กเรียวที่ยังระดมทุบและจิกลากไปตามร่างกายเขาอย่างไม่สนใจว่ามันจะถูกตรงไหนบ้าง กว่าที่เขาจะจับสองแขนเล็กเรียวบิดไพล่ไปด้านหลัง ตรึงสองขาเรียวที่พยายามดุนดันผลักไสให้อยู่นิ่งกับที “เธอนี่มันฤทธิ์มากจริง ๆ นะไทนี่” มือใหญ่จับรั้งปลายคางมนและบีบแรง ๆ “รู้ไหมยิ่งเธอขัดขืนต่อต้านมากเท่าไหร่ มันยิ่งทำให้ฉันอยากจะพาเธอไปถึงโรงแรมเร็ว ๆ จะได้รู้ว่าไอ้ที่ขัดขืนอยู่นี่เพียงเพราะว่าอยากให้สนใจ อยากให้จัดการลากขึ้นเตียงเร็ว ๆ ” “ไทนี่ไม่ใช่พี่นะ ที่เอะอะก็ชวนกันขึ้นเตียง” นันทิยาเจ็บจนน้ำตาคลอเบ้า พยายามเบี่ยงหน้าและขยับตัวหนีแต่ติดทุกทาง “ปล่อยไทนี่นะพี่ภาม ไปให้พ้นนะคนใจร้าย” สองมือเล็กยกขึ้นยันลำตัวใหญ่ให้ถอยห่าง น้ำตาอุ่นร้อนเอ่อล้นคลอเบ้า แต่เธอก็พยายามบังคับไม่ให้ไหลลงมา “รู้ไว้นะไทนี่ ยิ่งเธอสะบัดสะบิ้งขัดขืนฉันมากเท่าไหร่ ฉันกลับยิ่งชอบ เพราะเวลาอยู่บนเตียงแล้วมันเร้าใจ เร้าอารมณ์ แรงได้ไม่มียั้ง” ใบหน้าคมคร้ามโน้มลงไปประทับบนกลีบปากอวบอิ่มแรง ๆ อย่างตักเตือนว่าอย่าทำให้เขาหงุดหงิดและอารมณ์เสียมากไปกว่านี้ แต่ในนาทีนี้นันทิยาไม่คิดจะสนใจคำขู่เลยสักนิดเดียว เพียงแค่ปลายลิ้นสากระคายเปิดแยกกลีบปากสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากนุ่ม ก็ถือโอกาสกดฟันลงมาขบลิ้นภาม แต่อีกฝ่ายก็ไวทายาด ดึงหนีได้ทันแถมยังจะบีบเสียจนเธอเจ็บร้าวไปทั้งแก้มถึงฟันกราม อึดอัดและคับแค้นใจที่ไม่ว่าจะทำอะไรก็แพ้ภามไปเสียทั้งสิ้น “อยู่เฉย ๆ ดีกว่าไทนี่ ถ้าไม่อยากถูกมัดเหมือนหมู”
โซ่หัวใจไฟพิศวาส
13.0K·ปูริดา - รัตน์วรา - จิ่วเทียนอี้อี - Bobby Pinเพียงพบเจอ เขาก็ถูกใจเธอจนต้องหาทางพามาใกล้ชิด “มะ...มีอะไรหรือคะพี่มาร์ค” “แน่ใจแล้วมะลิที่ถามแบบนี้น่ะ ฉันว่าเราคงจะต้องคุยกันยาวนะ แต่ไม่ต้องกลัว ตอนนี้เธอยังหายใจได้คล่องคอ แต่เมื่อถึงบ้านเมื่อไหร่ ถ้าไม่ยอมบอกความจริงมาให้หมดละก็...” มาคัสละคำพูดไว้ให้หญิงสาวในอ้อมแขนได้คิดเองว่าเธอจะโดนอะไรบ้าง มะลิวัลย์หน้าซีดใจสั่นขบเม้มริมฝีปากไว้แน่น กลัวว่ามาคัสจะพาลูกหนีไปจากเธอเพราะตอนนี้เขาก็รู้ความจริงแล้ว “พี่มาร์คคงจะไม่ได้หมายความว่า...เอ่อ...” “เอ่อะไรล่ะมะลิ”
ปรารถนาเถื่อนอสูรร้าย (Nc 20 )
11.0K·ปูริดา - รัตน์วรา - จิ่วเทียนอี้อี - Bobby Pinภูตะวันแค่ไปเที่ยวแต่กลับถูกเข้าใจผิด ส่วนตรีประดับเพราะต้องการช่วยเหลือเพิ่อนก็เลยต้องทำตามความต้องการของเฟดเดอริโก้ เธอพยายามบอกว่าไม่ใช่ผู้หญิงอย่างที่เขาคิด แต่... “ผู้หญิงสองหน้าอย่างเธอเจ็บเป็นด้วยหรือไง” “ตะวันไม่เข้าใจ ทำไมคุณเกลถึงชอบพูดแบบนี้ แล้วตะวันไปทำอะไรให้ ทำไมถึงต้องมาโกรธมากขนาดนี้ด้วย ตะวันแค่จะไปเอาเขา และไปหาญาติเท่านั้นเอง” “อย่างเธอหรือจะไม่เข้าใจ อย่ามาตีสองหน้าดีกว่าภูตะวัน ฉันรู้เรื่องของเธอหมดแล้ว ต่อไปนี้ก็จะเป็นโทษที่เธอกล้าหนีฉันไงแม่ตัวแสบ แม่ผู้หญิงร้อยเล่ห์” เกเบรียลเหวี่ยงร่างหญิงสาวขึ้นไปบนเตียง ก่อนเขาจะแนบร่างทาบทับลงไป พลางจับมือเรียวตรึงไว้เหนือศีรษะ เธอต้องการช่วยเพื่อน แต่ถ้าสิ่งที่จะทำมันต้องแลก... “ว่าไงล่ะตรีประดับ ไม่อยากรู้เรื่องเพื่อนแล้วหรือไง นี่ฉันลดข้อต่อรองลงให้แล้วนะ” เฟดเดอริโกถาม ขณะวาดไปตามความยาวของโซฟา “ว่าไงละ ถ้าเธอไม่อยากรู้ ฉันก็จะได้...” ชายหนุ่มแกล้งยันตัวลุกขึ้นยืน “ไม่!” ตรีประดับรีบร้องห้ามเสียงหลง “หยุดตรงนั้นเลยนะพี่เฟด อย่าเข้ามานะ”
กังหันเสน่หา
3.0K·ปูริดา - รัตน์วรา - จิ่วเทียนอี้อี - Bobby Pinเพราะคำพูดของคนกล่าวหาว่าเธอไม่ดี อ่อยผู้ชายไปทั่ว “ที่ผ่านมาคุณย่ำยีตีราคาฉันเป็นผู้หญิงหน้าด้าน ไร้ยางอาย แย่งสามีผู้หญิงคนอื่นไปกอด ข่มเหงให้ฉันเจ็บปวดทุรนทุราย กลายเป็นผู้หญิงมีราคีคาว มันยังไม่สาสมใจคุณหรือไง หรืออยากเห็นฉันดิ้นพล่าน คุณถึงจะพอใจ...ฉันยังเจ็บจากการกระทำของคุณไม่พอใช่ไหม” "พูดไม่ออกก็ไม่ต้องพูด ถ้าให้ดี คุณก็ไปจากชีวิตของฉันได้ยิ่งดี ไอ้ผู้ชายเฮงซวย ไป๊...ฉันไม่อยากอยู่ใกล้กับผู้ชายใจร้ายใจดำอย่างคุณ!” “ฉันปล่อยเธอไปไม่ได้หรอกผึ้ง” “ทำไม คุณยังต้องการอะไรจากฉันอีก!”