


นิยาย


Stop baby หมอขาอย่าร้าย
Stop baby #หมอขาอย่าดุ [อาคิน x น้ำหวาน] ••××××ו• สาวน้อยผู้น่ารักน่าทะนุถนอมอย่างน้ำหวาน เมื่อแอลกอฮอล์เข้าปากกลับกลายร่างเป็นอีกคน เมาแล้วเหมือนพี่สาวฝาแฝดอย่างน้ำปั่นเข้าสิง แถมยังลากคุณหมอสุดหล่อกลับไปกินอีกต่างหาก "ลูกช้างขอสาบานต่อหน้าต้นไทรศักดิ์สิทธิ์ จะไม่เอาเครื่องดื่มมึนเมาเข้าปากอีกแล้วเจ้าค่ะ" “วันนี้ไม่อยากกินหมอแล้วเหรอครับ" "มะ...หมอพูดเรื่องอะไรคะ" "อยากให้ผมทวนมันตรงนี้จริงๆเหรอ" "คือ หมอช่วยลืมๆมันไปได้มั้ยคะ" "แต่ผมจำได้ดีเลยนะ ว่าคุณน่ะ..ร้อนแรงขนาดไหน"


Stop baby เธอขาอย่าดุ
Stop baby #เธอขาอย่าดุ [นำทัพ x ไอโกะ] ••××××ו• เท้าเหยียบเมืองไทยได้แค่หนึ่งชั่วโมงไอโกะก็เกือบจะ กลายเป็นคนไร้บ้าน เพราะดันซุ่มซ่ามทำกระเป๋าสตางค์หล่นตรงไหนก็ไม่รู้ มันไม่ใช่ โชคร้าย! แต่มันคือ พรหมลิขิต สวรรค์คงอยากให้เธอได้เจอกับเทพบุตรสุดหล่อ แถมยังลิขิตให้เธอได้อยู่บ้านเดียวกับเขาอีกด้วย กรี๊ดดดด!! “ตกลงว่าไอโกะจีบเธอขาได้มั้ย” “ก็ลองดู” “จริงเหรอคะ” “ถ้าจีบไม่ติด อย่าร้องไห้กลับประเทศก็แล้วกัน”


I'm Nasty เรื่องนี้ฉันขอเป็นนางเอก
"ฉันแค่เล่นกับนาย เหมือนเล่นกับหมาทุกตัวที่ฉันเคยเจอนั่นแหละ" เพราะเรื่องราวในอดีตมันฝังใจ เขาจึงยอมทำทุกทาง เพื่อได้กลับมาเอาคืนเธอ "ถ้ามัวแต่ให้อภัย แล้วเมื่อไหร่จะได้เอาคืนผู้หญิงอย่างเธอ"


Say hi baby เมื่อรักมาทักทาย
อิพี่ตามเต๊าะดาวคณะฯคนนี้มานานมาก ถึงเวลาได้หม่ำก็เลยพาไปในรถเพราะว่ารีบ ยัยน้องเลิกกิจกรรมรับน้องตอนค่ำเดินมาเห็นรถโยกไม่หยุด ผีก็กลัว! อยากรู้ก็อยาก! ก็เลยตัดสินใจยื่นหน้าเข้าไปส่องตรงกระจกรถ ในรถกำลังจะสุด! นอกรถกำลังจะส่อง! เงยหน้าขึ้นมาป๊ะกันพอดี!!! เกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้..........ไปลุ้นกันค่าบบ


OMG เมื่อโค้ชลงสนามรัก
"นายกับฉันเราลองมาเป็น FWB กันดูมั้ย" "มีเทสเตอร์มั้ยครับ? ถ้าของไม่ดีทำไงอ่ะ" "กลัวเทสแล้วจะติดใจน่ะสิ" "อย่าท้าทายระบบ" "ระบบนี้แรงมั้ยคะ? พอดีเป็นคนขี้สงสัย"


Sayhibaby อยากรักต้องทักค่ะ
"พี่แทนจอดตรงนี้ก็ได้ค่ะ" ยังไม่ทันที่แทนจะตอบน้ำหอมก็พูดแทรกขึ้นมาเสียก่อนเพราะเห็นว่ารถขับมาเกือบถึงหน้าร้านแล้ว แทนเลี้ยวเข้าไปจอดตรงจุดที่นิ้วเรียวชี้บอก สายตาคมกวาดมองไปรอบๆ บริเวณถึงจะรู้จักร้านนี้แต่เขาก็ยังไม่เคยเข้าไปนั่งในร้านมาก่อน "คืนค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่มาส่ง" น้ำหอมพูดพลางยื่นเสื้อช็อปคืนให้เจ้าของก่อนจะหยิบเสื้อแขนยาวตัวใหญ่ของตัวเองขึ้นมาใส่แทน "กลับยังไง" มือเรียวที่กำลังจะยกกระเป๋าเป้ขึ้นจากที่วางเท้าชะงัก ใบหน้าสวยหันไปมองเจ้าของคำถามก่อนจะระบายยิ้มหวานออกมา "กลับกับพี่ในร้านได้ค่ะ พี่เขาอยู่หอเดียวกับหอม" ตอนนี้น้ำหอมขอคิดเข้าข้างตัวเองว่าเขาต้องชอบเธอหนึ่งพันเปอร์เซ็นต์เพียงแต่เป็นคนที่พูดไม่เก่งอย่างที่พี่เฟิร์นเคยบอก ถึงจะพูดไม่เก่งแต่การแสดงออกของเขากลับทำให้เธอรู้สึกได้อย่างชัดเจน "อืม..." แทนตอบรับในลำคอเบาๆ ท่าทางของเขาเหมือนมีอะไรจะพูดต่อแต่ก็เงียบไป น้ำหอมจึงลังเลว่าเธอควรจะเปิดประตูลงจากรถไปเลยดีไหมก่อนจะสังเกตเห็นเม็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นตรงขมับของแทน น้ำหอมเข้าใจทันทีว่าทำไมเขาถึงเปิดแอร์ในรถอุณหภูมิตั้งยี่สิบองศาเพราะปกติเขาต้องเป็นคนขี้ร้อนแน่ๆ แต่ก็ยังยอมปรับแอร์เพราะกลัวว่าเธอจะหนาว ทำไมน่ารักจัง แทนเป็นคนนิ่งๆ ขรึมๆ พูดไม่เก่งเท่าไหร่อ่ะถ้าแกชอบก็อ่อยๆ มันหน่อยแล้วกัน ประโยคของเฟิร์นที่ดังแทรกขึ้นมาในหัวทำให้น้ำหอมสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะหันไปมองหน้าแทนอีกครั้ง "ไลน์หอมพี่ก็มีแล้วนี่คะ อยากรู้ว่าหอมถึงบ้านหรือยังก็แค่ทักมาถามเอง" พูดจบก็ได้แต่รอลุ้นว่าแทนจะตอบกลับมาอย่างไรถ้าเขาบอกว่าไม่อยากรู้เธอจะได้รีบโกยเศษหน้าของตัวเองลงจากรถ "เธออ่อยฉัน?" แทนถามพลางเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ดวงตาคมกริบจ้องมองมาทางเธอ แขนข้างขวาพาดอยู่บนพวงมาลัยด้วยท่าทางสบายๆ แต่กลับส่งเสริมให้เขาดูหล่อขยี้ใจสุดๆ ในสายตาของน้ำหอม เอาวะไอ้หอม! ลองดูก็ไม่เสียหายอะไรนี่หว่า "ไม่ทักรักไม่เกิดนะคะ" น้ำหอมตอบพร้อมกับขยิบตาอย่างที่เธอชอบทำเวลาอยู่กับเพื่อนๆ ก่อนมือเรียวจะรีบเปิดประตูลงจากรถพร้อมกระเป๋าเป้ใบใหญ่ของตัวเอง ร่างบางกอดกระเป๋าเป้เดินเร็วๆ จนแทบจะวิ่งเข้าร้านด้วยความเขินอายในประโยคของตัวเอง งานพีอาร์ทำให้เธอพูดจาหยอกล้อกับลูกค้าในร้านบ่อยๆ แต่ก็ไม่เคยรู้สึกหัวใจเต้นแรงแบบนี้มาก่อน ส่วนคนที่นั่งอยู่หลังพวงมาลัยก็เผลอหลุดยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว ดวงตากลมโตที่มองมาทางเขาตาแป๋ว รอยยิ้มที่ประดับอยู่บนใบหน้าสวย ไหนจะเสียงหวานที่คอยถามเจื้อยแจ้วตลอดเวลาแต่เขากลับไม่รู้สึกรำคาญ รวมๆ แล้วมันทำให้เธอดูน่ารักน่าเอ็นดูจนเขาไม่อยากละสายตาไปไหนเลย บ้าเอ้ย! กูมานั่งยิ้มคนเดียวอะไรตรงนี้วะ


Risk Heart ดั่งใจผูกรัก
"ปะ ปล่อยฉันไปเถอะนะคะ ฉันขอโทษจริงๆ ค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะเข้าไปหลอกคุณเลย ฉันมีความจำเป็นจริงๆ ค่ะ" ฉันละล่ำละลักออกไปด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน อยากให้เขาใจเย็นแล้วช่วยฟังสิ่งที่ฉันอยากอธิบาย ฉันไม่ได้ตั้งใจเข้ามาหลอกเขาเลยเพียงแค่ยังหาเวลาบอกเรื่องนั้นกับเขาไม่ได้เท่านั้นเอง ความจริงแล้วเขาต่างหากล่ะที่หลอกฉัน คนที่ต้องรู้สึกเสียใจมันเป็นฉันต่างหาก แกร๊ก! ปืนสีดำทมิฬถูกยกขึ้นจ่อที่ศีรษะของฉันในขณะที่เจ้าของปืนกลับระบายยิ้มหวานส่งมาให้แทน "หนูอยากเป็นเมียพี่ไม่ใช่เหรอคะ" เขายังคงระบายยิ้มหวานทั้งๆ ที่ปืนจ่อศีรษะคนอื่นแบบนี้ได้ยังไง "ฉะ...ฉันขอโทษค่ะ ปล่อยฉันไปเถอะนะคะ ฉันจะไม่เข้าไปยุ่งวุ่นวายในชีวิตของคุณอีกเลย" "บังเอิญพี่ไม่ได้ต้องการแบบนั้นซะด้วยสิ" "ละ แล้วคุณต้องการอะไรคะ" "ปัง!" "เฮือก!" จู่ๆ คุณธีโอก็พูดเสียงดังพร้อมกับแกล้งกดปืนลงเหมือนจะยิงฉันจริงๆ น้ำสีใสที่คลอหน่วงอยู่ตรงขอบตาร่วงลงมาเป็นสาย "ร้องไห้ทำไมคะ พี่ทำหนูตกใจเหรอ" เอ่ยถามพลางยกยิ้มมุมปาก มือหนาค่อยๆ เลื่อนเข้าหาใบหน้าของฉันกลับโดนปัดมือทิ้งเสียก่อน "คุณมันคนบ้า!" ฉันตวาดออกไปอย่างสุดจะทน เขาเหมือนคนโรคจิตที่คำพูดกับการกระทำสวนทางกันสุดๆ ทั้งที่รู้ว่าฉันกลัวแต่ก็ยังคิดจะแกล้งกันอยู่ได้ แถมยังไม่คิดจะฟังเหตุผลอะไรของฉันเลยสักนิด.... "หึ! หมดเวลาเล่นสนุกแล้วค่ะ" คุณธีโอลุกขึ้นยืนเต็มความสูงพลางยกข้อมือขึ้นมาดูนาฬิกาก่อนจะถอนหายใจออกมาราวกับเหนื่อยหน่ายเสียเต็มประดา "เฮ้อ~ หนูออกมาเล่นวิ่งไล่จับตอนตีหนึ่งแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะคะ รู้มั้ยว่าพรุ่งนี้พี่มีงานเช้า" เขาปรายตามองมาทางฉันก่อนจะหันไปสั่งบอดี้การ์ดที่ยืนรออยู่ข้างหลังแล้วเดินนำไปที่รถตู้เบนซ์ของตัวเอง "พาไปขึ้นรถ" "ปล่อยนะ ฉันไม่ไป! ปล่อยเดี๋ยวนี้" ฉันพยายามดิ้นเพื่อเอาตัวรอดเมื่อบอดี้การ์ดชุดดำเดินเข้าไปหิ้วปีกทั้งสองข้าง รู้หรอกว่าไม่มีทางรอดแต่ฉันก็ไม่อยากยินยอมพร้อมใจเดินตามเขาไปเฉยๆ "อย่าขัดขืนเลยนะครับคุณเจนิส จะเจ็บตัวเปล่าๆ" พี่ฟาริคหันมาพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ สุดท้ายฉันก็ถูกพาขึ้นไปนั่งบนรถข้างๆ กับคุณธีโอที่กำลังทอดมองออกนอกต่างรถ นิ้วชี้เคาะลงบนตักแกร่งราวกับกำลังใช้ความคิด "ต้องทำยังไงคุณถึงจะยอมปล่อยฉันไป" ในเมื่อหนียังไงก็คงหนีไม่พ้น ทางเดียวคือทำให้เขาพอใจแล้วยอมปล่อยฉันไปเองสินะ "ครางชื่อพี่เสียงหวานๆ ค่ะ"


Danger ร้ายหวงรัก
เธอแต่งงานกับเขาเพราะหมดศรัทธาในความรัก ส่วนเขาอยากเอาชนะคนที่รักเดียวใจเดียวอย่างเธอ “ถ้ามีโอกาสเมื่อไหร่ฉันจะฆ่าคุณทันที!” “ก็ดี ฉันจะได้ไม่รู้สึกผิดถ้าพลั้งมือทำเธอตายบนเตียง”


Warning ใต้อาณัติรัก
เพราะกำลังจะเสียเขาไปเธอจึงได้รู้หัวใจตัวเอง... “คาร่าไม่อยากให้คุณโรมไปเป็นของคนอื่น” “งั้นก็ทำให้พี่ตกเป็นของคาร่าสิครับ”


Lover วอนเธอ[กลับ]มารัก
คุณคิดว่าคนเราจะสามารถรอคำตอบจากใครคนหนึ่งได้นานสักแค่ไหนกันนะ... 1 ชั่วโมง 3วัน 5สัปดาห์ 7เดือน หรือ...10ปี “ฉันชอบคุณ^^ ก็เลยอยากจีบคุณค่ะ” “คิดจะเล่นตลกอะไรอีก!” “โมโหอะไรของคุณเนี้ย” “โมโหที่คุณคิดอยากจะไปก็ไป อยากจะมาก็มา! ผมไม่ใช่ไอหน้าโง่ในวันนั้นที่ให้คุณปั่นหัวเล่นอีกแล้วนะ!”


Destiny พรหมลิขิตติดรัก
เมื่อมาเฟียตกหลุมรักอินฟลูสาวสวยฯ -------------------------------------- ทำไมเขาทำอะไรดูดีไปหมดทุกอย่างเลยนะ หน้าก็หล่อ แขนที่ยื่นไปจับพวงมาลัยเห็นเส้นเลือดปูดขึ้นเล็กน้อยนั่นดูเซ็กซี่สุดๆ ทำเอาหัวใจดวงน้อยของฉันเต้นแรงไม่หยุด "แต่งงานกัน" "แต่งค่ะ" ฉันตอบกลับไปอัตโนมัติแล้วมองหน้าเขาด้วยสายตาเคลิบเคลิ้มก่อนจะรู้สึกตัว "ห๊ะ! O_O" ฉันหันมองรอบๆตัวความตกใจ ตอนนี้เขามาจอดรถอยู่หน้าคอนโดฉัน แล้วเมื่อกี้เขาพูดว่าอะไรนะ "คะ คุณพูดว่าอะไรนะคะ" "ฉันไม่ชอบพูดซ้ำ" เขาตอบกลับพลางมองฉันด้วยสายตาที่เรียบนิ่งเหมือนเดิม มือข้างขวายังคงพาดอยู่บนพวงมาลัยด้วยท่าทางสบายๆ "มะ...เมื่อกี้คุณบอกให้เราแต่งงานกันเหรอคะ" "เธอตกลง"


Revenge เกมแค้นแสนรัก
เธอเข้ามาเพื่อแก้แค้นครอบครัวของเขา แต่เขากลับเป็นความใจดีเดียวบนโลกใบนี้ของเธอ


ลิขิตรัก ยัยเพื่อนสนิท [ซีรีย์ชุดลิขิตรักลำดับที่4]
ใครบอกว่าเขาข้ามเส้นเพื่อนสนิท ในเมื่อเขาไม่เคยเห็นเธอเป็นเพื่อนเลยด้วยซ้ำ


ลิขิตรัก ยัยคุณหนู [ซีรีย์ชุดลิขิตรักลำดับที่3]
เขาจำเป็นจะต้องไปเรียนต่อที่เมืองนอกก็เลยตัดสินใจสารภาพรักเธอออกไป แต่กลับโดนเธอปฏิเสธแถมยังบอกให้เขา 'กลับไปดูสารรูปตัวเองซะบ้าง'และการกลับมาเมืองไทยของเขาอีกครั้ง เธอกลับจำเขาไม่ได้!!


ลิขิตรัก ยัยแฟนเก่า [ซีรีย์ชุดลิขิตรักลำดับที่2]
เพราะปาร์ตี้เลี้ยงฉลองที่ฉันได้เป็นหมอแท้ๆ พวกเพื่อนตัวดีถึงได้มอมเหล้าฉันจนนอนแฮงค์ปวดหัวอยู่ตอนนี้ แล้วนี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี้ย! ทำไมฉันถึงตื่นขึ้นมาบนเตียงนอน 'แฟนเก่า' อย่างเขาได้!


ลิขิตรัก ยัยเลขา [ซีรีย์ชุดลิขิตรักลำดับที่1]
เธอเป็นเลขาเฉิ่มๆ แต่งตัวเชยๆอยู่ข้างกายเขามาตั้งสามปี ทำไมเขาไม่เคยรู้เลยนะว่าตอนกลางคืนเธอจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคนขนาดนี้ ไหนๆอาม่าก็สั่งให้เขารีบแต่งงานอยู่แล้ว แผนรวบรัดยัยเลขานี่แหละเวิร์คที่สุดแล้ว


ไฟซ่อนรัก
เมื่อเธอหลุดเข้าไปในนิยายเรื่องที่ตัวเองเป็นคนเขียนและต้องปะทะคารมกับพระรองนิสัยสุดเถื่อนที่เธอแต่งขึ้นมาเองกับมือ 'ถ้าพระเจ้าจะส่งฉันมาเจอนายไฟนรกโลกัณฑ์นี่ ส่งฉันไปหายมบาลเถอะค่ะ'