เกิดใหม่ในนิยาย

ข้ามมิติมาพาครอบครัวหนีภัยแห้ง
ลูซี่นักฆ่าสาวที่มีฝีมือระดับพระกาฬหาตัวจับยากแต่ต้องมาข้ามมิติไปในยุคโบราญที่อยู่ในช่วงภัยแล้ง ภัยแล้งก็ต้องหนีไหนจะโจรป่าที่ค่อยดักปล้นอีก เธอจะสามามรสพาครอบครัวผ่านภัยแล้งไปได้ยังไง

หยางชินลูกสาวมาเฟียทะลุมิติ
หยางชินเป็นลูกสาวมาเฟียที่มีนิสัยร้ายกาจเอาแต่ใจและหญิงสาวก็ได้ไปเกิดใหม่ใยยุคโบราญที่ชีวิตรันทดนักแถมยังต้องมาเป็นเสาหลักของบ้าน นางจะผ่านไปได้มั้ย

เกิดใหม่ในร่างหญิงร้าย
หลิงเยว่ตื่นขึ้นมาในร่างของหญิงสาวที่มีชื่อเหมือนกันกับเธอ แต่ชีวิตใหม่กลับไม่สวยงามอย่างที่คิด นางกลายเป็นหญิงร้ายในสายตาทุกคนในจวนเหอ สามีไม่รัก พ่อแม่สามีไม่ชอบหน้าแม้กระทั่งลูกชายยังหวาดกลัวนาง

ทะลุมิติมาเป็นบุตรีของขุนนางต้องโทษ
แพทย์ทหารสาวทะลุมิติมาในร่างใครก็ไม่รู้ที่ไร้ความจำ!! วิญญาณร่างเดิมยังไม่ละทิ้งร่างบอกเพียงให้เธอช่วยเหลือบิดาตนเอง แต่...ไม่บอกชื่อ ไม่รู้สกุล ไม่รู้แม้กระทั่งใบหน้าของบิดาที่ให้ช่วย อีกทั้งเธอต้องฝ่าฟันอุปสรรค เอาตัวรอดในสำนักชั่วร้าย จนได้มาเจอแม่ทัพใหญ่หนึ่งในเบาะแสเกี่ยวข้องกับบิดาร่างเดิม แต่ไฉนเขาจึงใจร้ายใจดำเช่นนี้กัน หลังจากใช้งานนางเสร็จแล้วเฉดหัวทิ้ง ทำให้เธอกลายเป็นหญิงหม้ายไร้ที่พิ่ง สุดท้ายแล้วเธอจะช่วยเหลือบิดาที่ไม่ทราบชื่อได้หรือไม่ แล้วเธอจะสามารถเป็นหมอหญิงภายใต้ธรรมเนียมโบราณแห่งนี้ได้อย่างไร ต้องติดตามเสียแล้ว...

ซือหยา...ย้อนเวลามาหาดวงใจทั้งสาม
ตื่นขึ้นมาพบลูกกับสามีที่จากไป แต่น้ำท่วมใหญ่กำลังจะมา! มีมิติ มีเสบียง มีครอบครัวดี ซือหยาไม่สนคำครหา ใช้เงินซื้อที่นา ที่อยู่อาศัย ที่ทำกิน! สร้างความมั่นคง จนคนที่เคยดูถูกต้องก้มหัวขอความช่วยเหลือ!

ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่น
เยว่อวิ๋นคือนามของนาง อดีตท่านหญิงสูงศักดิ์ที่ก้าวเข้าสู่สนามรบจนกลายเป็นแม่ทัพผู้เป็นดั่งวีรสตรี ทว่าปัจจุบันนางกลับกลายเป็นหญิงชาวบ้านในชนบทธรรมดาๆ ผู้หนึ่ง ที่ถูกครอบครัวส่งออกมาแต่งงานเพียงเพื่อเงินไม่กี่ตำลึง จากอดีตแม่ทัพใหญ่ผู้ห้าวหาญในสนามรบต้องมาเป็นภรรยาบุรุษพิการทั้งยังมีลูกติด แน่นอนว่านางย่อมไม่ยินยอม เพียงแต่เด็กน้อยลูกเลี้ยงของนางนั้นน่ารักยิ่งนัก อีกทั้งสามีผู้นั้นเองก็... โชคชะตาช่างน่าพิศวง เมื่อสวรรค์ให้โอกาส หากนางไม่ไขว่คว้าไว้ย่อมถือว่าผิดต่อมโนธรรมอย่างยิ่ง เอาเถิด ในเมื่อเป็นเช่นนี้ซาลาเปาเล็กใหญ่สามลูกนี้นางก็จะรับเอาไว้เอง ทว่าไม่รู้ทำไมผู้อื่นจึงชอบหมายตาซาลาเปาของนางกันเสียเหลือเกิน หรืออาจเป็นเพราะ... ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม ก็เป็นไปได้

ย้อนเวลามาเป็นคุณหนูสุดร่ำรวย
ชาติก่อนนางถูกทอดทิ้งและพบกับชะตากรรมอันเลวร้าย ชาตินี้นางจะต้องกอบกู้ตระกูลและกลายเป็นคุณหนูที่รวยที่สุดในเมืองหลวง เฉินซินหยานในวัย18ย้อนเวลากลับมาเป็นตัวเองในวัย8ขวบนางไม่ใช่เด็กที่อ่อนแออีกต่อไป ชาติก่อนถูกดูหมิ่น ถูกทำร้ายและสูญเสียทุกอย่าง แต่ในชาตินี้นางจะก้าวขึ้นไปสู่จุดสูงสุดด้วยการใช้ความรู้จากอนาคตเพื่อพลิกชะตาและก่อตั้งกิจการกลายเป็นคุณหนูที่ร่ำรวยที่สุด

เคียงพยัคฆ์บุพเพรักข้ามภพ
นางตื่นจากความตาย...ในอ้อมแขนของปีศาจ! จากหญิงสาวยุคใหม่ กลายเป็นสตรีปีนเตียงของอ๋องผู้โหดเหี้ยม... แล้วต้องฝ่าฟันทั้งความรัก ความแค้น และสงครามการเมืองเพื่อปกป้องบ้านเมืองและลูกในท้อง!

อ๋องชั่วผู้นั้นเป็นทาสรักของข้า
ไปเที่ยวบาร์โฮสแต่กลับทะลุมิติไปยัง'หอจันทร์ดับ'โฮสหนุ่มงานดีกล้ามแน่นลีลาเด็ดผู้นั้นแท้จริงแล้วคือ'เว่ยอ๋อง'ตัวร้ายจอมโฉดในนิยาย ข้าต้องหนี! แต่เหตุใดอ๋องชั่วจึงตามราวีข้าไม่เลิก ตะ...ติดใจข้าหรือ? ++++++++++++++ จู่ๆ เหยาหนิงหลงก็ยื่นจมูกมาหอมแก้มเขาฟอดใหญ่ เว่ยอ๋องเถียนหย่งหนานตกใจจนตัวแข็งทื่อ ก่อนจะได้ยินเสียงในใจของนาง ‘กรี๊ด! แก้มผู้ชายหอมมาก ชาตินี้ได้หอมแก้มหนุ่มหล่อระดับชาติขนาดนี้ แม้ตายก็ตายตาหลับแล้ว’ แม้เว่ยอ๋องจะรู้ตัวว่าตนนั้นรูปงามเพียงใด แต่การได้ยินเสียงในใจของสตรีชื่นชมตนเองว่าหล่อ แถมยังส่งเสียงกรี๊ดดั่งคลั่งไคล้ก็ทำให้ชายหนุ่มถึงกับทำอะไรไม่ถูก ได้แต่นั่งนิ่งดั่งรูปปั้นบุรุษแกะสลักเสียกระนั้น แล้วจู่ๆ นางก็ใช้จมูกเล็กเชิดรั้นซุกไซ้ไปตามแก้มและสันกรามของเขา ก่อนจะใช้ปากกระแทกปากของเขาเต็มแรง ‘จูบแล้ว! นี่จูบแรกของฉันเชียวนะ!’ จูบแรกงั้นหรือ...ข้าเชื่อ เพราะมันห่วยสิ้นดี มันจะเรียกว่าจูบได้อย่างไรเล่า มันควรเรียกว่าชกด้วยปากมิใช่หรือ! เว่ยอ๋องไม่อาจอดทนอดกลั้นได้อีกต่อไป ทั้งฤทธิ์ยากำหนัด กลิ่นหอม เนื้อตัวนุ่มนิ่มของสตรีในอ้อมแขน และเรียวปากนุ่มที่บดจูบสะเปะสะปะทำให้เขาไม่อาจครองสติได้ เขาตวัดร่างบางให้นอนลงใต้ร่างตนเองอย่างรวดเร็ว หญิงสาวหวีดร้องเสียงหลงก่อนที่เสียงในใจของนางจะดังขึ้น ‘ระ...ร้อนแรง ดะ...ดิบเถื่อน กรี๊ด! โฮสงานดีจริงๆ รู้สึกตื่นเต้นจนใจสั่นไปหมดแล้ว’ เว่ยอ๋องได้ยินเช่นนั้นก็เกือบจะเผลอปล่อยเสียงหัวเราะออกมา ตื่นเต้นงั้นหรือ... นี่นะหรือคุณหนูแห่งจวนกั๋วกง นี่นะหรือนางร้ายที่ใครๆ ต่างกล่าวขานถึงว่านางหยิ่งผยองจองหองเห็นผู้คนเป็นเศษสวะไร้ค่า ที่เขาเห็นนางเป็นเพียงสตรีไร้เดียงสาคนหนึ่งเท่านั้นเอง

อ๋องร้ายกับชายาต่างยุค
อยู่ดีดีก็เข้ามาอยู่ในร่างของตัวละครในนิยายที่อ่าน ซึ่งเธอคนนี้ไม่มีตัวตนในหน้าหนังสือเลย แถมยังเป็นที่เกลียดชังของสามีอีกต่างหาก การจากไปของเจ้าของร่างก็ยังมีเงื่อนงำ ระบบโปรแกรมก็ไม่มีจะรอดไหมเนี่ยะ

ทะลุมิติไปเปลี่ยนชะตาตัวเองในชาติก่อน
เมื่อเธอข้ามมิติมาเป็นตัวเองในชาติก่อน พร้อมกับพรที่ได้เพียงหนึ่งข้อจากท่านเทพชะตา หากชีวิตในชาติก่อนของเธอกับแม่มันรันทดอดสูขนาดนี้ และท่านแม่คิดได้จึงตัดสินใจจะหย่าขาดกับบิดาผู้ไม่เคยแยแสนางแล้ว นับจากนี้เป็นต้นไปข้าผู้กลับมายังชาติก่อน จะขอดูแลท่านแม่และอนุญาตให้ท่านแม่มีสามีใหม่ที่ทั้งหล่อเหลา มีอำนาจมากกว่าบิดาผู้นั้นต่อไปย่อมไม่มีใครกล้ามารังแกพวกเราสองแม่ลูกได้อีก

ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี
เมื่อยมทูตหน้าใหม่ดึงวิญญาณมาผิดดวง เพื่อรักษาไว้ซึ่งสมดุลของโลกวิญญาณ หลินลู่ฉีผู้มีปราณมงคลในยุคปัจจุบัน จึงถูกส่งไปยังต่างโลก สวมร่างเด็กน้อยวัยสามขวบ ที่เพิ่งถูกงูกัดตายด้านหลังอารามเต๋า เจ้าอาวาสไม่อาจยอมรับวิญญาณสวมร่างได้ แต่เมื่อขับไล่วิญญาณร้าย ออกจากร่างกายไม่ได้ จึงจำเป็นต้องขับไล่คน ออกจากอารามแทน (3เล่มจบ 252ตอน)

ชาตินี้ ข้าไม่ขอรัก
ชาติที่แล้วนางรักเขาสุดหัวใจแต่กลับต้องเจ็บปวดจนชีวิตพังทลาย ครานี้เหยียนซือเหยียนย้อนเวลากลับมา จึงตั้งใจแน่วแน่ว่าจะไม่ขอรักเขาอีกแล้ว! แต่ผู้ใดจะคิดเล่า ว่าสุดท้ายแล้ว กลับกลายเป็นเขาที่ตามนางไม่ปล่อย ต่อให้หนีก็ไม่พ้น ต่อให้หลบก็ไม่รอด บอกไว้เลยว่า... ชาตินี้นางไม่ขอรักเขาอีกแล้วจริงๆ!

ย้อนเวลากลับมารักครอบครัว
ตลอดชีวิตของมาตา มีแต่เรื่องผิดพลาดเหมือนเดินถนนผิดสาย เมื่อได้ย้อนกลับมาแก้ไข ครั้งนี้เธอตั้งใจจะไม่เดินทางเก่าจะเริ่มต้นใหม่

เกิดใหม่ในฐานะคุณหนูตระกูลพาน
จะมีสิ่งใดน่าทุกข์ใจไปมากกว่าการถูกคนในครอบครัวรังเกียจ ภายหลังจากมารดาเสียชีวิต เด็กน้อยอายุห้าขวบต้องพยายามดิ้นรนเอาชีวิตรอดไปให้ได้พร้อมกับน้องสาวที่พึ่งลืมตาดูโลก อีกทั้งน้องชายฝาแฝดที่พึ่งเกิดมายังถูกจับแยกออกไป หลี่อันหนิง เด็กสาวผู้เกิดมาพร้อมกับโชคชะตาที่ไม่เหมือนผู้ใดนอกจากต้องดิ้นรนเอาชีวิตรอดจากคนในครอบครัว ตลอดชีวิตนางยังไม่เคยได้รับอุ่นไอจากผู้เป็นบิดาที่ยังเหลืออยู่ จนกระทั่งลมหายใจสุดท้ายของชีวิต นางก็ยังไม่รู้เลยว่าเหตุใดสวรรค์ถึงได้กำหนดชะตาชีวิตเช่นนี้ให้กับตน เมื่อลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง เด็กสาวพบว่าตนเองกลับมายังอดีตในช่วงเวลาที่ทุกอย่างสามารถแก้ไขได้ พร้อมกับความสามารถที่ไม่มีมนุษย์คนไหนทำได้เหมือนอย่างนาง หลี่อันหนิงได้เริ่มวางแผนแก้แค้นให้กับตนและช่วยเหลือน้องทั้งสองมิให้มีชะตากรรมดั่งชาติที่แล้ว ************************************************************ “ท่านแม่!! ท่านแม่!! ตื่นสิเจ้าคะ นอนที่นี่ไม่ได้นะเดี๋ยวจะไม่สบายเอา” ร่างเล็กแกรนแกะเอาเสื่อที่ห่อม้วนร่างของมารดาออก ก่อนจะเขย่ากายที่เย็นชืดไปนานแล้วของนาง ทว่าในระหว่างที่สายฝนกำลังเทกระหน่ำลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา เสียงร้องแผ่วเบาราวกับลูกแมวน้อยก็ดังขึ้น หลี่อันหนิงมองไปยังช่วงขาของมารดาเห็นบางสิ่งกำลังขยับไหว นางจึงเลิกชุดสีขาวที่เปรอะเปื้อนไปด้วยโลหิตของมารดาขึ้น บัดดลร่างเล็กของเด็กทารกที่กำลังดิ้นรนเอาชีวิตรอดก็ปรากฏแก่สายตา ด้วยสัญชาตญาณ เด็กน้อยในวัยห้าขวบรีบถอดเสื้อคลุมด้านนอกอันเปียกชื้นไปด้วยละอองน้ำฝนออกมาห่อร่างเล็กของน้องสาวเอาไว้ ส่วนตนเองก็เอาแต่เอ่ยพึมพำว่า ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร พี่สาวจะดูแลน้องเอง หลี่อันหนิงกอดเด็กทารกเอาไว้ในอ้อมแขน ใช้ร่างกายเล็กจ้อยของตนกำบังลมฝนให้น้องน้อยอย่างกล้าหาญ ******************************************************** ร่างเล็กนั่งตากฝนอยู่บนเขาเป็นเวลาเนิ่นนาน เพราะหาหนทางกลับเรือนเฉกเช่นผู้ใหญ่ไม่ได้ กายของเด็กน้อยเริ่มสั่นสะท้านเสียงฟันของนางกระทบกันดังกึกกัก ก่อนสติสุดท้ายของเด็กหญิงจะดับวูบไป หลี่อันหนิงคล้ายมองเห็นมารดาของตนที่นอนอยู่เบื้องหน้าลุกขึ้นมาตระกองกอดนางเอาไว้แนบอก ก่อนกระซิบน้ำเสียงอ่อนโยนว่า ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร แม่อยู่นี่แล้ว เสียงเพลงกล่อมเด็กที่มารดาเคยร้องกล่อมตนยามค่ำคืนยังคงดังก้องประทับในโสต หลี่อันหนิงหลับไปทั้งรอยยิ้มโดยไม่รู้ว่าเกิดสิ่งใดขึ้นต่อจากนั้น

ทะลุมิติมาอยู่ในร่างนางร้ายที่ครอบครัวหมางเมิน
เพราะความอิจฉาที่คนนอกครอบครัวมาแย่งความรัก เธอจึงทำตัวร้ายกาจ จนเป็นเหตุทำให้คนในครอบครัวปล่อยให้นางร้ายอย่างเธอจมน้ำตายเมื่อเธออีกคนได้โอกาสเกิดใหม่ จะไม่ของ้อครอบครัวเดิมอีกต่อไปจะสร้างครอบครัวใหม่

เกิดใหม่อีกทีขอไม่เป็นนางมาร
เมื่อนางมารกลับใจได้มาเกิดใหม่ในร่างเด็กสาวชาวบ้านธรรมดาหน้าตาอัปลักษณ์ นางคิดว่าชาตินี้จะได้ใช้ชีวิตอย่างสงบ แต่ใครจะรู้ว่าฐานะของร่างเดิมกลับไม่ธรรมดาอย่างที่เห็น ไม่เพียงเลิ่งยี่จะไม่ได้ใช้ชีวิตอย่างสงบ ยังต้องเข้าไปผจญกับโชคชะตาของจางหวั่นอี้อย่างไม่มีทางเลี่ยง ไม่รู้ว่านางมารผู้ไม่อยากให้มือกลับไปเปื้อนเลือด จะอดทนอดกลั้นได้นานแค่ไหน จะมีใครบ้างที่บังอาจก้าวข้ามขีดความอดทนของนาง : : : หลี่มู่ฉีรับผ้ามาค่อยๆ บรรจงเช็ดไปตามแผ่นอก รอนหน้าท้อง เจตนาทำให้นางเห็น ซึ่งเลิ่งยี่ก็เห็นตามที่เขาต้องการจริงๆ เพียงแต่สายตาที่มองยังคงเรียบเฉย หลี่มู่ฉีเห็นแล้วหมดอารมณ์จะเช็ดตัวขึ้นมาทันที เขาส่งผ้าคืนให้นาง เลิ่งยี่รับมาอย่างมึนงง “เช็ดตัวให้เปิ่นหวาง!” “อ้อ” เลิ่งยี่ขยับเข้าไปใกล้ แต่ก่อนที่ผ้าในมือนนางจะสัมผัสโดนร่าง หลี่มู่ฉีพลันเอ่ยเสียงเย็นชา “นี่เป็นหน้าที่ของสาวใช้ ห้ามคิดเงินเพิ่ม” นางได้ยินก็ฉีกยิ้ม ค่อยๆ เช็ดตัวให้เขาอย่างอารมณ์ดี ชาติก่อนเลิ่งยี่อยู่เหนือผู้คนมาทั้งชีวิต ไม่เคยมีชายใดกล้าเฉียดเข้าใกล้ กระทั่งอายุสี่สิบสองนางยังครองความบริสุทธิ์จนกระทั่งตาย ไหนเลยจะเข้าใจเรื่องชายหญิง นอกจากฝึกวิชากับฆ่าคนแล้ว เรื่องอื่นไม่เคยอยู่ในหัว นางหาใช่ไม่สนใจรูปร่างของเขา เพียงแต่ ความสนใจของนางอยู่ที่... เจ้าหนุ่มนี่หน่วยก้านดีใช้ได้เลยทีเดียว หากฝึกวิชาในคัมภีร์สัจจะคงเป็นหนึ่งในใต้หล้าได้ไม่ยาก

ทะลุมิติมาเป็นตัวประกอบผู้แสนเกียจคร้าน
คติประจำตัวของหลิวฟางเฟย คือ "ไม่แสวงหาความก้าวหน้า แค่ใช้ชีวิตสุขสบายไปวัน ๆ โดยไร้เรื่องกวนใจ" สำหรับเธอแล้ว ความฝันในชีวิตนี้ คือการใช้ชีวิตไปวัน ๆ ไม่เหน็ดเหนื่อย ไม่ลำบาก ได้กินอาหารอร่อย และนอนกลางวัน ก็เพียงพอแล้ว แต่ใครจะไปคิดล่ะ… อยู่ดี ๆ เธอดันทะลุมิติเข้ามาในเกมที่กำลังเล่น แล้วมากลายเป็นตัวประกอบไร้ค่า และยังถูกลากมาเป็นบ่าวรับใช้ของตี้จวินทรราชผู้โหดเหี้ยม! นาม ตงฟางเซียวเซียน ลาสบอสที่ทุกคนในเกมอยากฆ่าเพื่อหมายจะได้รับรางวัลสิบล้านหยวน แต่เขาคนนี้ไม่ใช่เซียนผู้มีจิตใจเมตตา ไม่ใช่ชายผู้ที่งานอดิเรกคือการอ่านตำรา หรือจิบชา… งานอดิเรกของเขาคือ ฆ่าคน! ทั้ง ๆ ที่ตลอดชีวิต เธอล้วนแสวงหาแต่ความสุขกายสบายใจ แต่กลับถูกดึงเข้าสู่วังวนอันตรายเต็มตัวอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง เอาล่ะสิ… ชีวิตเอื่อยเฉื่อยก็ต้องการ งานปรนนิบัติจอมมารก็ต้องทำ! แล้วแบบนี้ เธอจะใช้ชีวิตเอื่อยเฉื่อยแบบที่ต้องการได้ยังไง? ตงฟางเซียวเซียน หลิวฟางเฟย…สตรีที่เอาแต่บ่นด่าเขาในใจทุกวัน โดยไม่รู้เลยว่าเขา “ได้ยิน” ทุกคำอย่างชัดเจน ครั้งแล้วครั้งเล่า เขาอยากฆ่านางให้หายรำคาญ แต่ทุกครั้งที่ลงมือ อาคมกลับสะท้อนย้อนมาทำร้ายตัวเขาเองเสียอย่างนั้น สุดท้ายจึงจำเป็นต้องเก็บนางไว้ข้างกาย เพื่อหาคำตอบให้ได้ว่านางเป็นใครกันแน่! แต่สิ่งที่คาดไม่ถึงคือ นับวันเขากลับอยากเห็นนางมีความสุขมากกว่าจะลงมือฆ่า อยากปกป้อง อยากให้นางสบาย ไม่ว่าสิ่งใดก็พร้อมจะทำให้ทั้งหมดโดยไม่รั้งรอ ให้ตายเถอะ…เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ ตี้จวินผู้สูงส่งเช่นเขา กลับกลายเป็นคนที่ “แพ้ใจ” ให้แก่สตรีจอมขี้เกียจ ที่เอาแต่ก่นด่าเขาทุกวันคนนี้!

ทะลุมิติมาอยู่ในร่างหญิงสาวสติไม่สมประกอบ
ตายแล้วเกิดใหม่ทั้งที ดันมาอยู่ในร่างของคนสติไม่ดี แต่ไม่เป็นไร ชิงเหยียนโฉมใหม่จะดูแลผู้มีพระคุณเป็นอย่างดี จะขายน้ำแข็งไสเลี้ยงดูทุกคนเอง

ทะลุมิติไปเป็นยุวชนที่มีลูกติด
มิริน หญิงสาวที่ต้องตายด้วยฝีมือพ่อเลี้ยง ไม่นึกไม่ฝันว่าจะได้ย้อนอดีตไปอยู่ในจีนยุค 60 หนำซ้ำยังต้องมาพานพบกับพ่อเลี้ยงชั่วเหมือนกันอีก จนต้องหนีไปอยู่ในชนบทอันห่างไกล แต่ใครจะไปนึกว่า ในท้องของเธอ..
