บทที่002 ธีรพัชร เดชเดชวรางค์กูรณ์

[ธี: พาร์ท]

สวัสดีครับผม นายธีรภัชร เดชเดชวรางค์กูรณ์ อ่านว่า ที-ระ-พัด-ชะ-ระ เด-ชะ-เดด-วะ-ราง-กูน มันจะอ่านยากตรงไหน ทำไมทุกคนอ่านผิด เฮ้อ ชื่อเล่นธี อยู่ปี2 คณะนิเทศ มีเพื่อนสนิท3คน คือ บอล วิว และฟิว แก๊งเราถูกขนานนามว่า เทพบุตรหนุ่มหล่อ ไม่อยากจะอวย

เข้าเรื่องเหอะวันนี้เป็นวันสุดพิเศษเอิ่ม...รับน้อง ไม่ค่อยน่าสนใจสักเท่าไหร่เอาเวลานี้ไปงีบดีกว่านะ แต่ก็นะต้องมีหน้าที่ที่ต้องทำและที่สำคัญ รุ่นน้องปีนี้ได้ยินว่าน่ารัก มันทำให้ใจชื่นนิดหน่อย

“ไอ้ธีคิดอะไรอยู่ไปนับน้องเค้า ครบยัง” วิวตะโกนใส่โทรโข่ง

แสบแก้วหูชะมัดพูดธรรมดาก็ได้ยินไหม ผมได้แต่คิดในใจ ขืนพูดออกไปมันคงตะโกนใส่หูดับแน่ ผมเริ่มนับน้องที่นั่งเรียงแถวกันอยู่ เออวะ ปีนี้น่ารักดี ปีเราไม่เห็นมีใครน่ารักอย่างนี้เลย กะว่าจะจีบซะหน่อยแต่ไม่ตรงสเปกสักคน อ้าว นับไปนับมาหายไปหนึ่งคน ไม่ครบนะสิ

“หายไปหนึ่งคน” ผมบอก

“น้องเขาไม่ใช่ผีนะเว้ยที่จะหายได้” ไอ้วิวแย้งอย่างวนๆ

“พูดเองนะ”

“-__-”

ผมขี้เกียจเถียงกับมัน เถียงกันทีไรประสาทกินทุกที คนอะไรกวนไม่เลิก กวนตั้งแต่มัธยมยันมหาลัย ผมจึงเดินออกมานั่งที่โต๊ะใต้ต้นไม้ที่อยู่ไม่ไกล ดันมาเจอไอ้บอลแอบอู้มานั่งก่อนอยู่แล้ว

“สนใจใครอยู่ละไอ้บอล” ผมถามออกไป ผมเป็นเพื่อนมันมากี่ปีทำไมจะไม่รู้ว่ามันเป็นคนยังไง ถึงจะแอบมาอู้ แต่สายตากับสอดส่องผู้หญิงไม่วาย

"พอสมควร” ตอบหน้าตาย

“กะจะเอาให้หมดเลยเหรอ”

“หึ”

ไอ้คำว่า หึ ของมันคือแน่นอนสินะ ไอ้เสือ

“นางสาววนิษรา อินธเสน หวานค่ะ”

ฮิ้วววววว

ใครมาแนะนำตัวตอนนี้นะ กิจกรรมรับมาแล้วตั้งครึ่งชั่วโมงแล้ว อ้อ! คนที่หายไปนี่น่า ดีนะปีนี้ไม่มีพี่ว๊ากไม่งั้นโดนแน่ แต่น้ำเสียงที่พูดออกมานั้นฟังดูออกหวานปนห้าวหน่อยๆ ทอมแหง่ๆ ผมจึงหันหน้าไปดูว่าใช่อย่างที่คิดหรือเปล่า

หญิงสาวผมยาวสีดำดูยุ่งๆไปหน่อย อาจจะรีบร้อนแต่ไม่ทำให้หน้าตาของเธอดูดร็อปลง สมองสั่งให้ขาเดินเข้าไปดูใกล้ๆ ใบหน้าคมหวาน ตาโต คิ้วเข้มโค้งสวย ปากเล็กสีชมพูซีดๆถ้าท่าลิบน่าจะดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาหน่อย จมูกเชิด หน้าขาวซีดๆแฝงเลือดฝาดเล็กน้อยตรงแก้มทั้งสองข้าง

ทำไมผมถึงอธิบายถูกนะเหรอ เพราะเธอเดินผ่านผมไปนะสิ ตึกตัก..ตึกตัก กลิ่นผมของเธอมันหอมมากจนผมเดิมตามเธอไปหลายก้าว

“หึ” เสียงหัวเราะในคำคอทำให้ผมตื่นขึ้นจากภวังค์

เฮ้ยเราทำอะไรไปวะ!!

“...” เสียฟอร์มชะมัด

“สนใจยัยหน้าจืดนั้นเหรอ” บอลกระซิบถาม พลางมองไปยังร่างเล็กๆที่ดูเหมือนจะเจอกับเพื่อนสนิท รอยยิ้มแสนน่ารักทำเอาใจผมแกว่งไปเลย

“หน้าจืดตรงไหน น้องเค้าไม่ได้แต่งหน้า” ผมแย้งขึ้นเมื่อมันพูดแบบนั้นกับผู้หญิง

“เหรอ” หน้าตายียวน “ฉันว่ายัยนั้นต้องเขียนคิ้ว”

“เรื่องของคุณบอลเลยครับ” ไม่อยากจะเถียงกับมันให้มากความ นึกอยากจะพูก็พูดทั้งๆที่ยังไม่รู้ความจริง

“ชอบน้องเขาเหรอ” บอลยังคงไม่เลิกเซ้าวี้ผม นี่มันกะจะให้ผมจนมุมเลยหรือไง

“ปะ...เปล่า” ปฏิเสธไปก่อนละกัน

“งั้นกูจีบ”

“ไม่ได้” ผมร้องห้ามเสียงแข็ง ไม่ได้เว้ย ผู้หญิงคนนี้ จอง!! ใช่เลย! ตรงสเปคทุกอย่าง รับรองว่าพุ่งไปจีบเต็มกำลัง!!

“มึงไม่ชอบ กูก็มีสิทธิ์”

“กูไม่ให้มึงจีบ คนนั้นของกู” ในที่สุดก็พูดออกไป เฮ้อ โล่งใจชะมัด

“ฮ่าๆๆ” ตบบ่าและเดินออกไปนั่งที่โต๊ะผมก็เดินตามไป ในเมื่อบอกความจริงไปแล้ว มันคงไม่เซ้าซี้อะไรผมแล้วล่ะ สักพักไอ้วิวเดินมาเมื่อกิจกรรมตอนเช้าจบสิ้นลง

“เฮ้ยพวกเดี๋ยวจับน้องเทคพวกมึงต้องไปดูว่าใครได้มึง”

“เออๆรู้แล้วน่า” บอลตอบ

“ไอ้วิว มีเรื่องให้ช่วย” ผมพูดขึ้น

“เรื่องไรวะ เรื่องเงิน เรื่องหญิง เรื่องการเรียนที่ไม่ใช่สามเรื่องนี้ กูช่วยได้หมด” ดูมันพูด มันน่านักไอ้วิว

“มึงช่วยกูทำให้น้องหวานได้กูเป็นพี่เทคหน่อยได้ไหม” ผมบอก

“ห้ะ!!!” บอลกับวิวตะโกนพร้อมกัน

“มึงจะช่วยไม่ช่วยไอ้วิว”ผมไม่สนใจไอ้บอลจึงหันไปถามไอ้วิวที่ยืนเอ๋อแดกอยู่

“เออๆเดี๋ยวกูช่วยเอง”ตอบส่งๆ

เมื่อถึงเวลาจับสลากเป็นไปตามคาดน้องหวานเป็นน้องเทคผมอย่างเต็มตัว ผมนี้ลุ้นตัวโก่งเลยตอนน้องเค้าอ่านนามสกุลของผม ซึ่งเพื่อนๆของผมบอกว่านามสกุลผมนั้นมันอ่านยากมาก

แต่ไปๆมาๆน้องเค้าอ่านถูกซะงั้นทำเอาพวกผมเงิบทุกคน อ่า ใจเต้นแรงชะมัดผู้หญิงคนแรกที่อ่านนามสุกลผมถูกภายในครั้งเดียว ขนาดคุณแม่ตอนเจอคุณพ่อใหม่ๆท่านยังอ่านผิดเลย ความประทับใจครั้งแรกของผมคือ น้องหวาน

14:00นาที

ถึงเวลาที่รุ่นน้องทุกคนต้องตามหาพี่เทค ผมยืนมองน้องเทคที่กำลังช่วยเพื่อนใหม่หาพี่เทค ตอนทำหน้านิ่งๆยังน่ารัก คิดในใจ หวานลุกขึ้นยืนสายตาสอดส่องหาพี่เทค น้องเขาจะรู้ไหมว่าพี่กำลังดูน้องอยู่ พี่ยืนดูอยู่ข้างหลังครับ ฮัลโหลทางนี้ครับ แต่ไหงเธอถึงยืนนิ่งไม่ไหวติง มันทำให้ผมไม่มั่นใจในตัวเอง

สองเท้าเดินเข้าไปหาเธอคนอะไรตัวเล็กชะมัดเธอสูงเท่ากับคางของผม ผมแกล้งไปสะกิดแต่ทำไมเธอสะดุ้ง มันทำให้ผมเสียศูนย์ ผมหันไปมองเพื่อนๆที่พยายามกลั้นหัวเราะ แน่ล่ะเธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ผมจีบ เธอหันกลับมามอง เอ่อ..น่ารักดี ไอ้บอลหาว่าน้องเค้าเขียนคิ้วแต่เปล่าเลยนั้นคือคิ้วเธอจริงๆ ผมพูดกับเธอเล็กน้อยและเดินออกมาเพราะหัวใจที่เต้นแรงที่ห้ามยังไงก็ห้ามไม่อยู่นี่สิ

โอ๊ย จีบผู้หญิงมันยากขนาดนั้นเลยเหรอวะไอ้ธี ผมมานั่งที่โต๊ะโดยมีเพื่อนๆนั่งอยู่ครบแล้ว ไอ้ฟิวมันกวนประสาทผมครับ มันรู้ว่าผมชอบน้องเขา มันจะเข้าไปกอด น้องเขาห่วงตัวชะมัดหน้าแตกไหมล่ะไอ้ฟิว เธอเดินเข้ามา ผมเขินจนทำอะไรไม่ถูกยกน้ำขึ้นมาดื่ม

พรวดดด!!

น้ำที่ถูกดื่มเข้ากลับพุ่งออกมาเพราะรอยยิ้มนั้นมันช่างสดใสน่ามองมากๆ และไม่ใช่ผมคนเดียวแน่นอนที่คิด เพราะเพื่อนๆของผมเหวอไปเลย ยิ้มสวยชะมัด ผมทนรอยยิ้มนั้นไม่ไหวรับเป็นน้องเทคทันที

"เฮ้ยๆตอนรับน้องเทคที่ไหนดีวะ" ฟิวถามขึ้น

"เซกิ คลับ" บอลบอก

รับน้องทั้งทีทำไมต้องพาไปดื่มนะ ไม่เข้าใจจริงๆ หาอะไรที่มันสร้างสรรค์ไม่เป็นหรือไง-*-

"คลับดัง คลับคนรวย" หวานพูดอย่างลอยๆพร้อมกับคิ้วที่ผูกโบได้แล้ว ฮ่าๆๆ น่ารักอีกแล้ว

"น้องหวานรู้จักเหรอครับ" ผมถามออกไป

"นิดหน่อยค่ะ" หวานตอบแต่คิ้วยังผูกอยู่

"อย่าลืมสามทุ่มนะครับ" พี่วิวนัดเวลา

"ยิ้มพาเพื่อนไปด้วยได้ไหมคะ" ยิ้มถาม

"ได้ครับ ไอ้บอลเปย์555" ฟิวโบ้ยไปทางบอลทันที

"แล้วเจอกันนะครับสาวๆ"

"ค้าา"

[ธี: จบพาร์ท]

[หวาน: พาร์ท]

พวกเราทั้งหมดจึงแยกย้ายกันกลับบ้านไปพักผ่อน เซกิคลับเหรอ คลับดัง คลับคนรวย คลับมาเฟีย น้อยคนนักจะรู้จักว่ามีเบื้องหลังมีมาเฟียญี่ปุ่นคุมอยู่ เซกิ ทาคาดะ นั่นคือชื่อของเขาและเป็นพี่ชายของฉันเอง

ตามข้างต้นที่ฉันบอกว่า ฉันชื่อ วนิษรา อินธเสน ชื่อเล่นหวาน อะไรนั่น นั่นคือชื่อปลอมในการใช้ชีวิตที่ประเทศไทยต่างหาก

เอี๊ยดดด เสียงของรถแท็กซี่ดังขึ้นพร้อมกับตัวรถที่ชะลอความเร็วจนหยุดนิ่ง

"เท่าไหร่คะ"

"100บาท" ฉันยื่นแบงก์ร้อยให้คนขับแท็กซี่

สองเท้าเดินเข้ามาคอนโดหรูที่เซกิซื้อไว้เมื่อสามปีก่อนและยกให้ฉัน ดังนั้นมันจึงเป็นของฉันเต็มตัว ไม่มีสิทธิ์มาทวงคืนเด็ดขาดเพราะไม่ให้ คอนโดห้องเดียวขนหน้าแข้งไม่ล่วงหรอกนะ รวยปานจะตกใจตายกับจำนวนเงิน

1618

ฉันยืนมองหมายเลขห้องพร้อมกับแตะคีย์การ์ดเข้าไปข้างใน โอ๊ะ!! ตกแต่งโทนสีเทาสไตล์คนแก่เซกิ วินเทจหน่อยๆ เฟอร์นิเจอร์ครบถ้วน มีห้องครัว ห้องนั่งเล่น มีห้องน้ำ โทรทัศน์ โน้ตบุ๊ก แต่พอมองๆแล้ว ทำไมห้องมันใหญ่ผิดปกตินะ สองห้องรวมกันเหรอ นี่หนูมาอยู่คนเดียวนะท่าน!! จะใหญ่ไปไหนคะ

ครืดๆๆ

โทรศัพท์สั่นขึ้นในกระเป๋า 'เซกิ' ชื่อแสดงตรงหน้าจอบ่งบอกว่าเจ้าของห้องโทรมา ลองไม่รับดูสิ พรุ่งนี้บินจากญี่ปุ่นมาถึงไทยแน่นอน ฉันเคยลืมรับโทรศัพท์เพราะมันเป็นช่วงสอบยุ่งจนลืมเปิดเสียงไว้ พอตื่นเช้ามาเจอเซกินั่งอยู่หน้าประตูห้องนอนในท่าขรึม จังหวะนั้นเข่าทรุดไปกองอยู่ที่พื้นเลยค่ะ เซกิน่ากลัวเกินไปแต่หล่อมากขอบอก อันนี้ให้อภัยในตัวพี่ชาย

"ฮัลโหลค่ะท่าน" ฉันกรอกเสียงลงไปด้วยความสดใส เพราะไม่อยากให้เขารู้สึกเป็นห่วง ถึงฉันจะอยู่ไทยได้หลายปีแล้วก็ตาม แต่เซกิก็คงอยากให้ฉันกลับไปอยู่ญี่ปุ่นเหมือนเคย

-อยากให้พี่ไปหาอีกเหรอ- เสียงขรึม

"ฮ่าๆ จำได้ด้วยเหรอคะ แหม หนูรับสายข้านิดหน่อยเองนะคะ" ภาพนั่นยังคงวนเวียนอยู่ในหัวอยู่เลยล่ะ

-ของใช้ พี่ให้คนจัดการให้เรียบร้อยแล้ว อยากได้อะไรโทรหาโรโบโตเอานะ-

"ค่ะท่าน" เซกิพูดไทยได้นะและชัดมากด้วย (แม่ฉันสอนเองแหละ)

-นอกเวลางานไม่ต้องเรียกท่านหรอก-

"พี่ก็หยุดทำเสียงเข้มนอกเวลางานสักทีสิ" ฉันแย้งขึ้น พี่ใครนะขี้เก๊กชะมัด

-ครับคุณน้องสาว-ปลายสายตอบกลับอย่างอารมณ์ดี

"ค่ะ คุณพี่"

(แอลลี่คิดถึงงง) เสียงของผู้หญิงดังแทรกเข้ามาในโทรศัพท์

-พี่คุยอยู่นะ อย่ามาแทรกสิมิโกะ- เซกิพูดเสียงดุ เมื่ออีกคนในปลายสายยังพูดไม่หยุด

(ก็คนมันคิดถึง) มิโกะพูดเสียงงอนๆ

-คิดถึงก็โทรหาเองสิ-

ฉันได้ยินเสียงสองคนนั้นเถียงกันดังเข้ามา ให้ตายสิพี่น้องคู่นั้น ทะเลาะกันตลอด ไม่มีใครยอมใครเลยจริงๆ

(แอลลี่มาหาบ้างนะ)

"มาหาเองสิเปรี้ยว ขี้เกียจนั่งเครื่อง เมื่อยตูด" ให้ฉันไปหาตลอดเลยยัยพี่สาวคนนี้ ทำไมไม่มาหาฉันบ้างล่ะ ฉันเพิ่งจะไปญี่ปุ่นเมื่ออาทิตย์ก่อนเองนะ

-แค่นี้นะ ตู๊ดๆๆ- เซกิตัดสายไปซะดื้อๆ

19:30 น.

ฉันลุกขึ้นจากเตียงมองนาฬิกาแขวนผนังบ่งบอกถึงเวลาค่ำ ต้องอาบน้ำแต่งตัวไปเซกิคลับ เฮ้อ ไม่อยากไปเลย อยากนอนมากกว่า ใช้เวลาอาบน้ำแต่งตัวประมาณหนึ่งชั่วโมง พอดีอาบน้ำนานไปหน่อย เอาจริงๆก็คือจัดคอนเสิร์ตในห้องน้ำมากกว่า

ฉันใส่เสื้อคอเต่าแขนกุดสีดำกับกางเกงยีนส์รองเท้าผ้าใบ หน้าไม่ได้แต่งเพราะแต่งไม่เป็น แป้งไม่ทาเพราะไม่ชอบ ก่อนจะมองนาฬิกาแขวนผนังอีกครั้งสองทุ่มครึ่ง จะถึงเวลาที่ต้องออกจากห้องแล้ว นั่งรถประมาณชั่วโมงคงถึง ฉันเดินไปหยิบกระเป๋า โทรศัพท์และคีย์การ์ดที่โต๊ะและเดินออกจากห้อง จังหวะที่กำลังปิดห้องอยู่นั้นเอง เสียงห้องตรงข้ามก็กำลังปิดห้องเหมือนกัน

"พี่บอล" ฉันเอ่ยชื่อชายฝั่งตรงข้ามประตูอย่างอื้ออึง

"อ้าวหวาน อยู่ห้องนี้เหรอบังเอิญจัง" พี่บอลพูดอย่างตกใจเล็กน้อย

จะไม่ให้ตกใจได้ยังไงกันล่ะ คอนโดฯมีเป็นร้อยทำไม ต้องอยู่ใกล้กันด้วย ถ้าวันหนึ่งท่านเข้ามาหา พี่บอลเขาไม่กลัวฉันเหรอ

"ค่ะ"

"แล้วเราไปยังไงเหรอ" พี่บอลถาม

"แท็กซี่มั้งคะ" ฉันตอบ

รถฉันก็มีนะแต่เอาไปซ่อมไว้ที่ร้านเป็นเดือนแล้วยังไม่เสร็จเลยเซ็งชะมัดที่ต้องมานั่งแท็กซี่ เพราะโรโบโตคนเดียว ยืมรถฉันไปชนกับเสาไฟฟ้า สงสารรถ มันแพง ฮึกๆ

"อืม ดีแล้ว นั้นก็ไปกับแท็กซี่นะ" พี่บอลบอกอย่างยียวน

"ค่ะ!!" กระแทรกเสียงแล้วเดินออกมาทันที คนอะไรไม่มีน้ำใจ จะให้ผู้หญิงนั่งรถแท็กซี่คนเดียวได้ไงค่ะ ยิ่งฉันไม่ชอบออกไปไหนตอนกลางคืนด้วย เพราะมันอันตรายกับฉันมากๆ

"นี่! รอด้วย"

รอบ้ารอบออะไรกวนประสาทชะมัด ยิ่งฉันเร่งฝีเท้าไปยังลิฟต์เร็วเท่าไหร่ เหมือนไม่มีผลประโยชน์อะไรกับฉันเลย ภายในไม่วินาทีพี่บอลก็เดินอยู่ข้างๆฉันแล้ว

"หน้างอคอหักเป็นปลาทูอยู่ในเข่ง แค่หยอกเล่นเอง"

"..." ฉันเลือกที่จะเงียบ

"ไปกัน"

เมื่อเห็นว่าฉันเงียบพี่บอลจึงคว้ามือไปจับอย่างรวดเร็ว ฉันดึงมือออกทันทีเพราะตกใจ ไม่ใช่เล่นตัวหรอกนะเจอแค่วันเดียวจะจับมือกันได้ไงล่ะ ทำให้พี่บอลถึงกับงงเล็กน้อยกับการกระทำ

"ทำเป็นไม่เคย"

"ไม่ใช่ว่าไม่เคย แต่คนที่จะจับมือหนูได้คือแฟนหนูเท่านั้นค่ะ"

"อ้อเหรอ" ยกมุมปากเล็กน้อย "งั้นให้เป็นแฟนหนึ่งวัน"

ยังไม่ทันจะตอบตกลงอะไรก็คว้ามือฉันอีกครั้งแล้วออกแรงลาก อืม...ถูกแล้ว ลากลงบันได!! กว่าจะถึงชั้นล่างได้ขาฉันแทบทรุด 15ชั้น ย้ำ!!15ชั้น ทำไมไม่ใช่ลิฟต์วะ!! ฉันทำได้แต่คิดในใจ ยืนผ่อนลมหายใจอย่างช้าๆอย่าให้เค้ารู้ว่าเหนื่อย แฮ่กๆๆ ลิ้นจะห้อยไม่ได้

"เธอนี่ถึกเหมือนกันนะ15ชั้นไม่เหนื่อยเลย พี่เหนื่อยนะ"

"ถะ...ถึก T0T" ฉันได้แต่อ้าปากค้างที่บอกว่าถึก ฉันก็เหนื่อยนะแต่ไม่แสดงออกหรอก

"ขึ้นรถเร็ว" ฉันได้แต่จำใจขึ้นรถ BMWสีขาวสะอาดตาตรงหน้าอย่างห้ามไม่ได้ ขืนเดินออกไปไม่กี่ก้าว มีหวังเป็นลมล้มกองอยู่กับพื้นแน่ๆ

"รถสวยดีนะคะ" ฉันชมรถพี่บอลพอเป็นพิธีเมื่อเจ้าตัวได้แต่ยักคิ้วเชิงคนรวย หลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย เพราะอยากให้พี่บอลมีสมาธิในการขับรถมากกว่า

Zeki Club

"นี่ อย่าให้ใครรู้นะว่ามาด้วยกัน" พี่บอลบอกเมื่อมาถึงคลับ

ฉันได้แต่ทำหน้างงๆกับปฏิกิริยาของเขา แต่ก็เข้าใจอะนะ หนุ่มฮอต! เราทั้งสองคนจึงเดินแยกเข้าไปในร้านคนละทางฉันยืนมองหาโต๊ะที่จองเอาไว้

"หวานทางนี้" ยิ้มโบกมือเรียก ฉันจึงเดินไปที่โต๊ะ

"อ้าวพลอย มาไงล่ะ" ฉันถามเมื่อเห็นพลอยนั่งอยู่ด้วย ในเมื่อพลอยไม่ได้อยู่ในกลุ่มเทคนี้ ทำไมถึงมานั่งอยู่ด้วย

"ไม่เห็นพวกฉันหรือไงคะพวก" ออยเอ่ยถามพร้อมกับโบกมือตรงหน้าฉัน

ฉันจึงหันไปมองผ่านมือนั้นก่อนจะเจอกับ มิ้น มาย แซมและเจอยู่ด้วย แสดงว่าฉันมาคนสุดท้ายนะสิ -__-

"คนไม่สวยไม่เห็นหรอกนะ" ฉันตอบอย่างกวนๆ

"สวยไม่มากท่ายากหนูเยอะ รับไปลองมั้ยล่ะรับลองว่าซี๊ดด" มาเป็นสโลแกนเลยนะคุณออย

"ไม่อะ ไม่ชอบผู้หญิง" ฉันตอบหน้าตาย

"เลว" ออยพูดพร้อมทำเสียงสั่นเล็กน้อย

"น้องหวาน มาแล้วเหรอ" พี่ธีทัก

"ค่ะ พี่ธี :)" ยิ้มหวานให้

"มานั่งข้างๆพี่ก็ได้นะครับ" พี่ธีเอ่ยปากชวน

"ค่ะ" ฉันนั่งลงข้างๆพี่ธี และข้างๆฉันยังว่างอีกหนึ่งที่ ซึ่งคงจะเป็นของใครไม่ได้ถ้าไม่ใช่พี่บอล

"อยากสั่งอะไรสั่งเลย ไอ้บอลเลี้ยง" ฟิวผู้ที่โบ้ยให้เพื่อนตลอดกาลพูดขึ้น

"เอาแบบนั้นก็ได้" พี่บอลเดินเข้ามานั่งพร้อมกับพูดขึ้น "มีคนรู้หรือเปล่า" พี่บอลกระซิบถาม

"อะไรนะ" ฉันถามย้ำอีกครั้งเมื่อเสียงเพลงมันกลบเสียงเขาซะไม่ได้ยินอะไรเลย เราสองคนจึงขยับใกล้เข้าไปอีก

พรึบ!! มือหนาข้างหนึ่งเอามากันระหว่างฉันกับพี่บอล ซึ้งมันโดนแก้มฉันเต็มๆ ไม่เป็นไรให้อภัยในความนิ่ม

"อย่าอ่อยน้องผมครับ" พี่ธีพูดพร้อมกับนั่งลงข้างฉัน เอาเป็นว่าฉันกลายเป็นสาวฮอตในเวลานี้ โอ๊ย จะเป็นลม มีหนุ่มหล่อนั่งข้างฉันทั้งสองคนแนะเป็นใครจะไม่หวั่นไหว

"ไม่ต้องเกร็งนะ" พี่ธีกระซิบ

"คิคิ" ฉันดันหลุดหัวเราะออกมา เมื่อมันจั๊กจี้ที่หู

"หัวเราะอะไร" พี่ธีพูดเขินๆ

แต่ฉันนึกขึ้นได้ตอนที่พี่บอลกระซิบทำไมมันไม่จั๊กจี้แต่พอมาที่พี่ธีทำไมมันจั๊กจี้นะ งั้นก็แสดงว่ามันต้องใกล้มากแน่ๆ อ่าา เขินชะมัด

"เปล่าค่ะ" ฉันตอบ

เมื่อมากันครบแล้วพวกเราจึงสั่งอาหารกับแกล้ม และเหล้ามา ระหว่างรออาหารนั้นพี่ธีก็ชวนคุยเพื่อไม่ให้ฉันเกิดอาการเกร็งขึ้นมาอะนะ พี่ธีคุยเก่งมาก ผลัดกันถามผลัดกันตอบนั่งหัวเราะกันสองคน

"อะแฮ่มๆๆ น้อยๆหน่อยสองคนนั้น" เสียงหนึ่งแทรกเข้ามาทำให้เราสองคนหยุดการสนทนาลง

"จะจีบก็จีบกันอย่างเบาๆครับ หัวเราะเสียงดังมันน่าหมั่นไส้มากเลยครับผม" พี่ฟิวพูดแต่ตัวเองดันมีผู้หญิงสวยนั่งตัก

"ไม่ใช่จีบกันสักหน่อย" ฉันปฏิเสธออกไป

"ก็...." พี่ฟิวพูดไม่ทันจบจึงโดนตัดบทโดยพี่วิว

"เหล้ามาแล้วๆ" พี่วิวพูดพร้อมตักน้ำแข็งใส่แก้วและชงเหล้าให้แล้วส่งต่อๆกันมา ซึ่งฉันไม่ใช่สายนี้เลยไม่ได้ดื่ม ไม่ดื่มแล้วมาทำไมนี่คงเป็นคำถามของใครหลายคน ที่ฉันมาที่นี่เพราะท่านเป็ฯคนสั่งให้ฉันดูแลแทน

"เอ้าชนแก้ว" พี่ฟิวพูดพร้อมยกแก้วขึ้นมา เราทุกคนจึงทำตาม