2

ขณะที่ทั้งสามกำลังเดินเลี้ยวเข้าสู่บริเวณโรงอาหารที่คึกคักไปด้วยนักศึกษา เสียงทักทายที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น

"อ้าว โรส! มาทานข้าวเหรอครับ"

พิมโรสสะดุ้งเล็กน้อย ใบหน้าแดงก่ำกว่าเดิม ส่วนภัทรก็เพียงแค่ยิ้มบางๆ

ทั้งสามคนหันไปมองตามเสียงพี่แผ่นดินรุ่นพี่ที่ คณะวิศวะ ที่ยืนยิ้มหล่อเหลาอยู่ไม่ไกล พี่แผ่นดินเป็นหนุ่มฮอตที่รู้จักทั้งมหาวิทยาลัย และเป็นที่รู้กันในหมู่เพื่อนๆ ว่าเขาสนใจพิมโรสมาสักพักแล้ว

พิมโรสชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มตอบอย่างสุภาพ

"ค่ะพี่แผ่นดิน มาทานข้าวเหมือนกันค่ะ"

พี่แผ่นดินกวาดสายตามายังพิซซ่าและภัทรที่ยืนอยู่ข้างๆ พิมโรสด้วยความสงสัยเล็กน้อย

"เอ่อ... นี่เพื่อนใหม่โรสหรอครับ" เขาถามพลางส่งยิ้มทักทายไปให้ทั้งสองคน

พิซซ่ายิ้มแล้วพูดว่า

“ค่ะ คุณภัทร คนที่ช่วยยายพิมตอนตกน้ำอ่ะค่ะ”

"สวัสดีครับ"

ภัทรเองก็ยิ้มและกล่าวทักทาย

พี่แผ่นดิน พยักหน้าก่อนจะหันกลับมาสนใจพิมโรสเป็นพิเศษ

"พอดีเลย พี่ทานเสร็จแล้ว ตอนเย็นเจอกันที่บ้านน้าอรชวนพี่ไปทานข้าว” น้ำเสียงของพี่แผ่นดินอบอุ่นและเป็นกันเองเป็นพิเศษ พิมโรสรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย เธอเหลือบมองพิซซ่าก่อนตอบว่า

“เย็นนี้โรสไปบ้านคุณยายค่ะ”

พิซซ่าสังเกตเห็นท่าทางของพิมโรส จึงรีบเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม

"เดี๋ยวค่อยคุยกันนะคะ พี่แผ่นดิน ตอนนี้พิซหิวแล้ว”

พิซซ่าพูดพลางส่งสายตาให้พิมโรสอย่างมีความหมาย

@โรงอาหารมหาวิทยาลัย

แสงแดดยามเที่ยงวันส่องลอดต้นไม้ใหญ่ข้างทางเดิน มาพร้อมลมเอื่อยที่พัดมาเบา ๆ พิซซ่า พิมโรส และภัทรเดินเลี้ยวเข้าโรงอาหารของมหาวิทยาลัย ประตูบานเลื่อนเปิดกว้าง เสียงคึกคักภายในบ่งบอกว่าช่วงพักเที่ยงได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว กลิ่นอาหารหลากหลายลอยแตะจมูกทันที

ทั้งพิมโรส ภัทร พิซซ่าต่างช่วยมองหาโต๊ะที่ว่างและในที่สุดก็เห็นโต๊ะเล็กๆ ริมหน้าต่างที่เพิ่งมีคนลุกไป

"ตรงนั้นมีโต๊ะว่างคุณภัทร เดินไปนั่งรอก่อนนะคะ เดี๋ยวพวกเราตามไป" พิซซ่าชี้ไปยังโต๊ะดังกล่าว

ภัทรพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

"ครับ เดี๋ยวผมช่วยคุณทั้งสองเอาหนังสือไปวางที่โต๊ะก่อนครับ" ว่าแล้วเขาก็รับหนังสือจากพิซซ่าและพิมโรสที่หอบไว้คนล่ะสองสามเล่ม แล้วเดินตรงไปยังโต๊ะที่พิซซ่าชี้ให้ เขาหันมาส่งยิ้มให้พิมโรสที่เธอมองตามเขา ก่อนจะเดินตรงไปยังโต๊ะ

ช่วงเวลาเที่ยงเป็นเวลาที่โรงอาหารคึกคักมากเป็นพิเศษ เสียงพูดคุยจอแจ เสียงช้อนกระทบจาน และกลิ่นอาหารนานาชนิดลอยคลุ้งไปทั่วบริเวณ โต๊ะที่ว่างได้มุมหนึ่งใกล้หน้าต่างที่ทั้งสามนั่งนั้นมี แสงแดดยามบ่ายส่องลอดผ่านฟิล์มกันแสงเข้ามาบางๆ สร้างความอบอุ่นเล็กน้อย

โซนร้านอาหารต่างๆ ที่มีผู้คนยืนรอต่อแถวยาวเหยียด ทั้งสองคนตั้งใจว่าจะเลือกอาหารอร่อยๆ สมกับการเลี้ยงขอบคุณฮีโร่ผู้ช่วยชีวิตของพิมโรส ทั้งสองลืมถามเขาว่าจะทานอะไร ทั้งคู่จึงซื้อน้ำเปล่าไปวางที่โต๊ะก่อน

เมื่อถึงที่โต๊ะที่ภัทรนั่ง พิซซ่าถามภัทรด้วยน้ำเสียงสดใสว่า

“คุณภัทรอยากทานอะไรค่ะ เดี๋ยวพิซกับพิมไปซื้อให้เอง”

ภัทรทำท่าจะปฏิเสธ แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไร พิมโรสก็พูดแทรกขึ้นด้วยรอยยิ้ม

“วันนี้พวกเราจะเลี้ยงเอง ถือว่าเป็นขอบคุณเรื่องวันนั้น ไม่ทันได้เจอหน้ากันค่ะ”

พิซซ่าพยักหน้าเสริมทันที

“ใช่! นั่งรอที่โต๊ะก่อนเลย เดี๋ยวเราสองคนกลับมาพร้อมของอร่อยแน่นอน”

ภัทรมีท่าทีเกรงใจเล็กน้อย ยกมือขึ้นเล็กน้อยเป็นเชิงปฏิเสธ

"ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ครับ ผมทานอะไรก็ได้ง่ายๆ "

พิซซ่าถามภัทรว่า

“ อยากทานอะไรสั่งได้เลยนะคะ"

พิมโรสพยักหน้าเห็นด้วยอย่างจริงจัง เพราะพิซซ่าบอกกับเธอว่าดูเธอไม่ค่อยเป็นมิตรเดี๋ยวภัทรจะคิดว่าเธอรังเกียจเขาพิมโรสจึงให้ความร่วมมือเพราะไม่อยากให้เขารู้สึกแบบที่พิซซ่าบอกซึ่งเขาอาจจะไม่รู้สึกอะไรเลยก็เป็นได้พิมโรสคิด

"ใช่ค่ะอยากทานอะไรค่ะ" ในน้ำเสียงของเธอมีความรู้สึกขอบคุณอย่างแท้จริง

ภัทรเห็นแววตาที่จริงใจของพิมโรส เขาจึงยิ้มออกมาอย่างอบอุ่น

"ถ้าอย่างนั้น... รบกวนด้วยนะครับ ผมขอเป็นโรตีแกงเขียวหวานเนื้อครับ”ภัทรมีท่าทีเกรงใจเล็กน้อย

พิซซ่าเบิกตาโตกับเมนูที่ภัทรสั่งจึงถามว่า

“คุณภัทรชอบโรตีแกงเนื้อหราค่ะ”

“อืม ... ครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ”

“เปล่า...เปล่าค่ะ” พิซซ่าได้คำตอบแล้วก็หันหลังมาทางพิมโรส