Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
Episode-02 ดอกไม้ที่รอฝน
“ขยันผิดที่สิบปีก็ไม่รวย เหนื่อยฉิบ!”
“บ่นอีกแล้วบ่นทุกวัน”
“โธ่พี่ ให้หนูบ่นเถอะ บ่นยังไงก็ก้มหน้าก้มตาทำงานเหมือนเดิมอยู่ดีนั่นแหละ”
“ใช่ไง แล้วจะบ่นเพื่อ?”
“ก็มันเหนื่อยนี่พี่ มีผัวรวยให้รู้แล้วรู้รอดไปซะดีมั้ง”
“รวยเองไม่ดีกว่าเหรอ”
“รวยเองก็ดีแต่มีผัวรวยมันดีกว่า คิดดูนะทำงานทั้งเดือนได้แค่หมื่นแปด นอนให้เสี่ยเลีย...ได้แปดหมื่น”
“ฮ่า ๆ คิดได้เนอะ”
“คิดได้สิพี่หนูต้องใช้เงิน”
“ทำเป็นพูดไป พอเอาเข้าจริงแกสนใจที่ไหน เสี่ยมีเยอะแยะแกหรือเปล่าที่ไม่เอาเอง”
“พอเถอะพี่ แค่คิดก็ขนลุกรอแล้ว”
“เฮ้อ... เห็นแล้วเหนื่อยแทน หาเงินอย่างกับมีหนี้ร้อยล้าน”
“แน่สิ! โลกเดี๋ยวนี้มันหมุนด้วยเงิน”
ชีวิตฉันมีแต่เงิน เงิน และเงิน ... ชีวิตที่ดีคือชีวิตที่มีเงินแม่สอนฉันแบบนั้น อะไรที่ได้เงินฉันทำหมดแหละยกเว้นขายตัว
อนาคตของเรา ชีวิตของเรา มีแค่ตัวเราเท่านั้นที่รับผิดชอบได้ ฉันคิดแบบนี้เสมอ และสอนลูกแบบนี้เช่นกัน
“น้ำขิงปิดเทอมหรือยัง”
“ปิดอาทิตย์หน้า”
“อาทิตย์หน้าพี่ไม่อยู่สิ คลับจัดทริปพักผ่อนให้พนักงาน แกก็ทำงานอีกแล้วลูกจะอยู่กับใคร”
“ไม่เป็นไรหรอกเขาอยู่ได้”
“อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลยนะน้ำแข็ง พี่บอกแต่แรกแล้วว่ายกน้ำขิงให้พ่อเขาไป ทางนั้นเขามีทุกอย่างพร้อมกว่าเราทั้งเงินทอง ที่อยู่อาศัย อีกอย่างลูกไม่ต้องมาลำบากกับเราด้วย”
“ถ้ามันเป็นพ่อที่ดีหนูก็ยกให้อยู่หรอก แต่พอดีว่ามันไม่ใช่”
ฉันไม่เคยคิดว่าชีวิตตัวเองลำบากเลยนะ คนรวยก่อนที่พวกเขาจะรวยเขาก็ดิ้นรนไม่ต่างจากฉันตอนนี้หรอก
ส่วนคนที่เกิดมาแล้วอยู่บนกองเงินกองทอง อันนี้ต้องชื่นชมพ่อแม่เขานะที่วางแผนการใช้ชีวิตมาอย่างดี มีพร้อมทุกอย่างให้ลูกได้อยู่สบาย
“เหม่ออีกแล้ว คิดอะไรอยู่”
“คิดว่า... หรือหนูควรไปทำงานกับพี่?” พี่บัว คือคนรู้จักที่บ้านอยู่ติดกัน เขาเป็นแม่เล้าในคลับหรูแห่งหนึ่ง
“ไม่ควร! ค่าตอบแทนเยอะจริงแต่ต้องยอมแลกอะไรอีกหลายอย่าง”
“เช่น?”
“ร่างกายที่ถูกใช้งานทุกวัน สุขภาพจิตที่ปะทะกับคนประสาทแดก เอาจริง ๆ ถ้าไม่มีน้ำขิงพี่ว่าแกก็ทำได้นะ”
“ในคลับนอกจากงานแบบนี้ไม่มีอย่างอื่นแล้วเหรอ หนูอยากสบายไม่อยากเหนื่อยแล้ว”
“อยากสบายขนาดนั้นก็คงต้องเป็นเมียเจ้าของคลับแล้วล่ะ”
“โวะ”
“ฮ่า ๆ หล่อนะ โสดด้วยสนใจไหม”
“ไม่อะ ยังไม่อยากมีผัว”
หลายวันผ่านไป
“ใครมาเรียกหรือเคาะประตูห้ามออกไปนะ โทรศัพท์ก็ห้ามปล่อยให้แบตหมดด้วย”
“ถ้าเกิดเหตุฉุกเฉินให้ออกทางหน้าต่าง แม่โทรมาต้องรับสาย ห้ามออกไปไหนเด็ดขาด! แม่สั่งหนูทุกวัน สั่งจนจำได้ทุกคำแล้วเนี่ย”
“ดี! จำไว้ให้ขึ้นใจ”
น้ำขิง ลูกสาววัยสิบขวบของฉัน ตอนนี้เธออยู่ในช่วงกำลังเข้าวัยสาวฉันเองต้องดูแลใกล้ชิดเป็นพิเศษแต่ด้วยอะไรหลาย ๆ อย่างทำให้ไม่สามารถอยู่กับลูกได้ตลอดเวลา
เราอยู่กันสองคน ดีที่มีพี่บัวเป็นคนสนิท ถึงเขาจะทำงานแบบนั้นแต่เขาจิตใจดีนะคะไม่เคยชักชวนให้ฉันทำงานแบบนั้นเลยสักครั้งเดียว มีแต่ฉันที่ชอบพูดประชดไปเอง
พ่อฉันติดคุกค่ะ คดียาเสพติดซึ่งอีกหลายปีกว่าจะได้ออกมา ส่วนแม่ฉันเสียไปเกือบสิบปีแล้ว เพราะแม่เสียนี่แหละพ่อถึงค้ายาเสพติดหาเงินเลี้ยงฉันซึ่งมันเป็นวิธีที่ผิด
ฉันมีน้องสาวหนึ่งคนด้วยนะ แต่ตอนนี้เธอเป็นนางฟ้าอยู่บนสวรรค์แล้ว เสียดายที่เกิดมาสวยแข่งกับฉันได้เพียงแค่สิบห้าปี ...
ปัจจุบันฉันเป็นพนักงานบริษัทเอกชนค่ะ เงินเดือนหมื่นแปดแต่หักรายจ่ายแล้วแทบจะไม่พอ ไม่เหลือเก็บอีกต่างหาก
“มีงานดี ๆ ให้ทำไหม”
“งานเหรอ? ไม่แน่ใจว่าจะเรียกว่างานได้ไหม”
“ไม่ขายตัวอย่างเดียวเป็นใช้ได้”
“ย่ะ! แต่งานที่แกทำมันก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอจะเปลี่ยนงานทำไม”
“รายจ่ายเยอะกว่ารายรับหนูจะอยู่ได้ยังไงล่ะพี่”
“เออ เดี๋ยวจะถามลุกซ์ให้นะว่าหาคนได้หรือยัง”
“ลุกซ์? เด็กในสังกัดพี่เหรอ”
“ฉันต่างหากเด็กในสังกัดเขา เรื่องนั้นไม่ต้องสนใจหรอกสนใจงานของแกดีกว่า สบายใจได้งานที่ฉันหาให้แกทำได้แน่นอน ถนัดมากด้วย”
“อะไร?”
“พี่เลี้ยงเด็ก”
“หนูลาออกจากงานประจำเพื่อมาเป็นพี่เลี้ยงเด็กเนี่ยนะ พี่จะบ้าเหรอ มีงานอื่นที่มั่นคงกว่านี้ไหม เด็กเลี้ยงไม่เกินสองสามปีเขาก็เลิกจ้างแล้วนะพี่”
“ห้าหมื่น”
“อะไร?”
“ค่าจ้างเลี้ยงเดือนละห้าหมื่น”
“ตกลง!”
“ทีอย่างนี้ไวเชียวนะ”
“โธ่พี่ เดือนละตั้งห้าหมื่น มากกว่างานที่หนูทำอยู่ตั้งเยอะ”
“ใจคอจะสนใจแต่เม็ดเงินหรือไง ไม่อยากรู้บ้างเหรอว่าทำไมเขาถึงให้ค่าจ้างแพง”
“...”
“ไม่ต้องทำหน้ากังวลแบบนั้น เด็กผู้ชายน่ารักมาก อายุสักสองสามขวบได้ ไม่ดื้อไม่ซน และไม่พูดด้วย”
“อะไรคือไม่พูด เป็นใบ้เหรอ?”
“เปล่า... ถ้าสนใจจริง ๆ บอกนะพี่จะถามให้ว่าเขาได้คนหรือยัง แกพูดภาษาอังกฤษได้ อีกอย่างแกเลี้ยงน้ำขิงมาตั้งแต่แบเบาะ มีประสบการณ์การเลี้ยงเด็ก พี่ถึงบอกไงว่างานนี้แกถนัด”
“ตกลง หนูสนใจ”
พี่บัวโทรคุยกับใครคนหนึ่ง แค่เพียงไม่นานก็วางสายไป
“อีกสามวันนะ เข้าไปที่คลับแล้วแจ้งพนักงานว่านัดกับคุณลุกซ์ไว้ ถ้าเขาถามว่าต้องการพบใคร บอกไปว่ามาพบคุณธัญ”
“คุณธัญ...”
“ใช่! คุณธัญ ธัญกร ชื่อนี้คุ้นหูบ้างไหม”
“เจ้าพ่อมาเฟียที่เขาเรื่องลือกันน่ะเหรอ”
“ใช่!”
“อย่าบอกนะว่าคลับหรูที่พี่ทำงานก็คือของเขา”
“ใช่!”
“แล้วเด็กที่จ้างเลี้ยงนี่...”
“ลูกของคุณธัญ”
“ตายห่า! น้ำแข็งจะเหลือแต่ชื่อก็คราวนี้แหละ เกิดมาจะสามสิบแล้วต้องมาเลี้ยงลูกมาเฟียเหรอวะ”
“พูดซะเว่อร์ คุณธัญเขาไม่ได้เป็นแบบนั้นทั้งหมดหรอก เรื่องเล่าจากปากคนอื่นแกอย่าไปฟังมาก มีหูสองข้างอย่าฟังความข้างเดียวสิ”
“ไม่ได้เป็นแบบนั้นทั้งหมด แสดงว่ามีบางส่วนที่เป็นแบบนั้นจริง ๆ ใช่ไหม”
“ก็ใช่!”
“...”
ได้แต่คิดแล้วก็สงสัย เพื่อเงินแล้วฉันจำเป็นต้องพาตัวเองไปเสี่ยงอันตรายขนาดนั้นไหม? แต่คิดดูอีกทีเขาจ้างให้เป็นพี่เลี้ยงของลูกเขาเชียวนะ ถ้าทำตรงนี้ได้ชีวิตฉันจะดีขึ้นแบบก้าวกระโดด เดือนละห้าหมื่นสองปีฉันมีเงินล้านได้เลยนะ ลูกก็จะสบาย ตัวฉันก็จะสบาย การอยู่อาศัยของเราสองคนก็จะดีขึ้นตามลำดับ แค่คิดก็มีความสุขรอแล้ว ...
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
