ตอนที่ 4 โลกของเธอ[2]

พายก็เลยสั่งบ้าง “เอาข้าวผัดไข่กล่องหนึ่งค่ะป้า”

จากนั้นทั้งสองก็ไม่ได้พูดอะไรกันอีก แต่ตอนที่ป้าส่งข้าวมาให้ กลับมีผู้ชายคนหนึ่งเดินมาจ่ายเงินให้แทน “ให้พี่เลี้ยงนะ”

อินรู้ดีว่าผู้ชายคนนี้ไม่ได้พูดกับเธอ เพราะสายตาของเขามองไปที่พาย อินเลยหยิบข้าวของเธอออกจากถุง จากนั้นก็ส่งเงินให้ป้า

ป้าเจ้าของร้าน พอจะรู้นิสัยอินอยู่บ้าง จึงหยิบเงินทอนคืนให้ผู้ชายคนนั้น

ตอนแรกพายตั้งใจจะให้อินเป็นคนรับหน้า แต่พออินทำแบบนี้ พายก็เลยทำอะไรไม่ถูก เลยได้แต่หันไปบอกผู้ชายในชุดเสื้อช็อป “ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวพายจ่ายเอง ขอบคุณนะคะ” พายรีบควักเงินออกมาจ่ายค่าข้าว แล้วรีบเดินตามอินออกจากร้าน

พอไม่มีใครเห็น พายก็เบ้ปากใส่แผ่นหลังอินทันที พร้อมทั้งด่าในใจ อีโง่เอ๊ย เขาเลี้ยงก็เสือกไม่เอา โง่แล้วยังจะหยิ่งอีก

“พี่อิน รอพายด้วยค่ะ”

อินหยุดฝีเท้ารอจนกระทั่งพายเดินตามมาทัน

“พี่อินรออยู่หน้าห้องก่อนได้ไหมคะ พายขอไปเอาของก่อน ของพายไม่มีอะไรมากค่ะ มีแค่กระเป๋าเสื้อผ้า พายนอนโรงแรมมาสองคืนแล้ว แค่นั่งมอเตอร์ไซค์รับจ้างไปกลับสิบนาทีเองค่ะ”

"อืม" อินพยักหน้า

จากนั้น พายก็ยื่นกล่องข้าวมาให้อิน แล้วเรียกมอเตอร์ไซค์รับจ้าง

อินมองตามแผ่นหลังของเด็กสาวที่ชื่อพายจนลับตา ถึงเธอจะเป็นคนโง่ คิดช้า แต่เธอก็รับรู้ได้โดยสัญชาตญาณว่าน้องพายคนนี้ เป็นคนไม่ดี ด้วยความที่อินไม่ใช่คนชอบใช้ความคิด เธอจึงไม่คิดอะไร เพราะพายอยู่แค่สองสามวัน

ในตอนที่อินพาพายเข้าไปในห้อง เหมือนว่าอีกฝ่ายจะผงะไปเล็กน้อย แต่อินไม่ได้สนใจ แต่พอพายเห็นโทรศัพท์ราคาแพงที่วางอยู่บนที่นอนของอิน เธอก็ตาลุกทันที รีบทิ้งกระเป๋าเข้ามาหยิบดู โดยไม่นึกถึงมารยาท

“โห นี่พี่อินใช้โทรศัพท์แพงขนาดนี้เลยเหรอคะ”

พายพลิกโทรศัพท์ยี่ห้อดังในมือไปมาด้วยความสนใจ ทั้งยังลูบไล้ราวกับมันเป็นของล้ำค่า ผิดกับอินที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว เธอไม่รู้ราคาค่างวดอะไรอย่างที่พายพูดทั้งนั้น แต่อินก็รีบเดินไปแย่งโทรศัพท์กลับมา เพราะเดมอนของเธออยู่ในนั้น

“ห้ามยุ่งกับโทรศัพท์” อินพูดเสียงดุ จนพายหน้าสลด “ขอโทษค่ะ พายแค่ไม่เคยเห็นของแพง เลยตื่นเต้นไปหน่อย พี่อินอย่าโกรธพายเลยนะคะ”

อินพยักหน้า ก่อนจะถือโทรศัพท์ติดมือไปหาช้อนมานั่งกินข้าว พายเห็นอย่างนั้น ก็ลุกตามมานั่งกินข้าวของตัวเองบ้าง

“พี่อินซื้อโทรศัพท์มาเท่าไหร่คะ”

“จับของขวัญปีใหม่ได้” อินตอบโดยไม่มองหน้า

“ว้าว น่าอิจฉาจัง” พายล้วงโทรศัพท์มือถือของตัวเองขึ้นมาดู มันเป็นของเก่าตกรุ่น ราคาสองสามพันบาท “ดูของพายสิคะ เลื่อนหน้าจอไม่ไปแล้ว”

อินได้แต่มองดู แต่ไม่ได้พูดอะไร พอกินข้าวเสร็จ อินก็เตรียมเก็บผ้าไปซัก เธอรูดราวแขวนผ้า แบ่งให้พายครึ่งหนึ่ง “พายแขวนผ้าไว้ตรงนี้นะ จะได้ไม่ปนกัน”

“ค่ะ พี่อินจะเอาผ้าไปซักเหรอคะ”

“อืม”

“พายไปด้วยค่ะ”

พายยกทั้งกระเป๋าตามอินออกจากห้อง เพื่อเอาผ้าไปปั่นที่ร้าน

พรุ่งนี้ อินกับพายจะต้องเข้ากะเดียวกัน คือกะเช้า

สำหรับอิน เธอมักทำอะไรเหมือนเครื่องจักร ที่ทำงานไปตามเวลา เหมือนถูกตั้งเอาไว้แล้ว แต่สำหรับพาย เธอไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้เลยสักนิด พอใส่ผ้าในเครื่องเสร็จ พายก็ออกไปนั่งม้าหินหน้าร้าน คุยแชทกับหนุ่มๆ

ส่วนอินได้แต่ยืนจ้องจอโทรศัพท์ รอให้ถึงตอนกลางคืนอย่างใจจดใจจ่อ เวลานี้ในใจของอินคิดถึงแต่เดมอน เธอถึงกับรู้สึกจริงๆ ว่า เธอเป็นผู้หญิงที่มีสามีแล้ว

อยู่ๆ พายก็เดินมาที่อิน เอาโทรศัพท์ มาส่องตรงหน้า “นี่พี่สาวพายค่ะ”

อินนิ่วหน้าเล็กน้อยทันทีที่ได้ยิน หันไปมองหน้าคนพูด ไม่ได้สนใจคนในวีดีโอคอล แต่พายหันมายิ้มหวานให้เธอ “พี่อินทักทายหน่อยสิคะ พี่จินฮยอนเขาอยู่เกาหลี แต่พูดไทยชัดมาก เขาฟังภาษาไทยรู้ค่ะ”

อินหันกลับไปมองผู้ชายในจอโทรศัพท์ บังเอิญว่าสายตาเธอดีเกินไป เพราะเธอดันไปเห็นภาพสะท้อนในกระจก ลางๆ อยู่ข้างหลังชายหนุ่ม

‘นวดแผนโบราณ นวดสมุนไพร’

มันเป็นภาพป้ายโฆษณาที่เป็นภาษาไทย ถึงแม้จะไม่ได้ชัดอะไรมาก แต่อินยังพออ่านได้ เธอจึงหันกลับไปมองหน้าพายอีกครั้ง แต่เธอไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร อินเลยตัดสินใจเดินหนี

“อ้าวพี่อิน” พายเห็นอย่างนั้นก็หัวเราะน้อยๆ หันไปบอกชายหนุ่ม “ขอโทษนะคะพี่ฮยอน พี่สาวพายขี้อายน่ะค่ะ”

“ครับ ไม่เป็นอะไร ว่าแต่ตอนนี้ พายพักอยู่แถวไหนในประเทศไทยเหรอครับ”

“กระทุ่มแบน ค่ะ” พายบอกที่อยู่ให้จินฮยอนฟังอย่างละเอียด แม้แต่เลขห้องเช่า เพราะเธอคิดว่าเขาอยู่เกาหลี แต่หลังจากที่วิดีโอคอลปิดลง

“เหมือนผู้หญิงคนนั้นจะจับได้แล้วว่ะ”

“น้องพายอะไรนั่นน่ะเหรอจะจับได้ โง่จะตาย กูเห็นหลงมึงจะตายห่า”

“ไม่ อีกคนหนึ่ง แต่กูสนใจคนใหม่นี่มากกว่า หน้าตาอย่างกะเทพธิดาในยุคกรีกโบราณ แปลกตาดี ว่าแล้วไปแอบดูกัน กูได้ที่อยู่มาแล้ว”

ความจริงผู้ชายที่พายคุยด้วย ก็เป็นแค่พวกนายหน้าที่หลอกพาคนไปทำงานเกาหลีแบบเข้าเมืองผิดกฎหมาย อาศัยว่าตัวเองรูปร่างหน้าตาหล่อเหมือนผู้ชายเกาหลี กับพูดภาษาเกาหลีได้ เลยเอามาหลอกผู้หญิงไทยไปขายซ่อง

อินกลับเข้ามาในห้อง ก็เอาผ้ามานั่งรีด เสร็จแล้วก็เก็บกวาดห้อง ส่วนพายนอนเล่นโทรศัพท์อย่างสบายใจบนที่นอนของอิน แต่เธอไม่ได้ว่าอะไร

อินเดินไปหยิบหมอนมาลูกหนึ่ง กับเอาผ้าขนหนูมาปู จากนั้นเธอก็เอาหูฟังมาเตรียมไว้ เพื่อรอเดมอน

“พี่อินว่า แฟนพายหล่อไหมคะ”

“อืม” อินได้แต่พยักหน้า

“พี่ฮยอนบอกว่าอีกสามเดือนจะมาเมืองไทย มารับพายไปอยู่ด้วย เขาดีมากเลยนะคะ เคยโอนเงินมาให้พายยืมด้วย ทั้งที่พวกเราพึ่งคุยกันแค่เดือนเดียวเอง”

อินได้แต่นั่งฟังเฉยๆ ไม่ได้ออกความคิดเห็น

“พี่อินอยากไปเกาหลีไหมคะ ถ้าพี่ฮยอนมา พายจะขอให้พาพี่อินไปเป็นเพื่อนเจ้าสาวด้วย”

จนกระทั่งอินทนฟังไม่ไหว เลยถามออกไป

“คนเมื่อกี้เหรอ?”

“ค่ะ คนนั้นแหละ” พายตอบด้วยรอยยิ้มภาคภูมิใจ

“แต่คนนั้นเขาอยู่เมืองไทยนะ ตอนคุยกันเขาก็อยู่เมืองไทย อยู่ซอยฝั่งตรงข้ามนี่เอง น่าจะเป็นห้องเช่าแถวๆ ร้านนวดแผนโบราณ พายลองไปดูสิ พี่ว่าคงไม่ต้องไปแต่งถึงเกาหลีหรอกมั้ง มันเปลืองตังค์”

อินไม่รู้หรอกว่าตัวเองพูดอะไรออกไป เพราะเธอเป็นคนคิดช้า ถ้าพูดออกมาเลย มันจะไม่ได้กลั่นกลอง เหมือนอย่างที่เห็น และมันก็ทำให้คนฟังเกลียดขี้หน้าได้ง่ายๆ

แทนที่พายจะเชื่อที่อินพูด กลับเหยียดปากใส่ คิดว่าอินอิจฉาตัวเอง “เป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ พายไม่ใช่คนโง่นะคะพี่อิน”

อินได้แต่พยักหน้ารับรู้ แต่ตาของเธอมองแต่โทรศัพท์ในมือ เพราะเธอล็อกอินเข้าไปรอนานแล้ว และการกระทำของอิน ยิ่งทำให้พายนึกหมั่นไส้

“แล้วพี่อินมีแฟนหรือยังคะ”

อินเดี๋ยวส่ายหน้าเดี๋ยวพยักหน้า แต่เธอไม่อยากคุยกับพาย เธออยากอยู่ในโลกส่วนตัวของเธอ เธอเลยไม่คิดจะตอบ

พายเห็นอย่างนั้นก็แอบเบ้ปากใส่ ลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว ลงไปเดินเล่นข้างล่าง

ห้องเช่าที่อินอยู่เป็นตึกสี่ชั้น มีชั้นล่ะสิบห้าห้อง ห้องของอินอยู่บนชั้นสอง ขึ้นลงก็เลยไม่เหนื่อยเท่าไหร่

ส่วนอินได้แต่นั่งนับนาทีรอ จนกระทั่งพายกลับมา แล้วนอนหลับไป เดมอนก็ยังไม่ออน

เวลาล่วงเลยมาถึงเที่ยงคืน ในที่สุด อินก็จำต้องปิดเกมด้วยใบหน้าเศร้าสร้อย แล้วเข้านอน เพราะพรุ่งนี้เธอเข้ากะเช้า