บทที่ 6 ต่างคนต่างมีแผน

At The Loft Condominium

ปัง! ปัง! ปัง!

เยลลี่กำหมัดแน่นทุบประตูห้องคอนโดมิเนี่ยมของเสืออย่างแรงจนเกิดความสั่นสะเทือนและเสียงดังไปลั่นไปทั่ว เธอทั้งโมโหและแค้นใจคนในห้อง แม้จะมีกริ่งให้กดเธอก็ไม่สน คิดในใจว่าถ้าหากทุบจนประตูห้องของเขาพังลงได้เธอก็อยากจะทำ

พรึ่บ!

แล้วประตูก็ถูกเปิดออก หญิงสาวชะงักมือลงทันควันเมื่อร่างสูงที่เธอต้องการเอาเรื่องปรากฏอยู่ตรงหน้า และเขาอยู่ในสภาพ... สวมกางเกงยีนส์ขาสั้นตัวเดียวโดยที่ท่อนบนนั้นเปลือยเปล่า

“ก็รู้ว่ากูต้องมา ทำไมมึงไม่แต่งตัวให้มันดีๆ วะ?!” เยลลี่นิ่วหน้ามองเสือทั้งศีรษะจรดปลายเท้า

“แล้วนี่ไม่ดียังไง?” เขาเอ่ยถามก่อนจะหันหลังกลับเข้าไปในห้องโดยที่ไม่คิดจะรอฟังคำตอบใดๆ

“ไอ้เสือ! กูมาแล้วนี่ไง! ลบรูปกูออกจากมือถือมึงไปเลย! มึงนี่มันชั่วจริงๆ เลยนะ! ไม่มีคนปกติที่ไหนแม่งถ่ายรูปผู้หญิงที่เพิ่งเอากับมันเสร็จหรอก!!! นอกซะจากว่ามันโรคจิต!” เยลลี่ตะโกนต่อว่าเสือที่ด้านหน้าห้อง โดยที่ไม่คิดจะเข้าไปด้านในแม้แต่น้อย อาจเพราะรังเกียจเขาและอาจเพราะกลัวเขาด้วย

ทว่าไม่มีการตอบกลับใดๆ จากชายหนุ่ม เยลลี่ชะโงกหน้ามองเข้าไปในห้อง มองตามร่างสูงว่าเขาหายไปไหน เธอเริ่มหงุดหงิดขึ้นมามากกว่าเดิม

เธอรู้... หากเข้าไปก็เท่ากับว่าเธอเข้าถ้ำเสือ แต่ก็ยังรู้ด้วยว่าหากเธอไม่ตามเขาเข้าไปในห้องเธอก็จะไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการ... และเพราะแบบนั้นเยลลี่จำต้องเดินเข้าไปในถ้ำเสือ

“หึ!” เสือแสยะยิ้มออกมาทันทีเมื่อเยลลี่เดินมาหยุดที่หน้าโซฟาในโซนรับแขกซึ่งเขากำลังนั่งอยู่

“เอามือถือมึงมา!” หญิงสาวยื่นมาถือไปตรงหน้าเขา

“กูบอกเหรอว่าจะลบรูปมึง?” เขาเงยหน้ามองหญิงสาวด้วยสีหน้ากวนประสาท

“ไอ้เชี่ยเสือ! มึงอย่ามาลูกเล่นใส่กู! เอามือถือมึงมาให้กู!!”

หมั่บ!

“อ๊ะ!” ในจังหวะอันรวดเร็วนั้น อยู่ๆ ชายหนุ่มก็รั้งข้อมือของหญิงสาวให้เธอทิ้งตัวลงมานั่งบนตักเขา

“ทำเชี่ยไรของมึง!” เยลลี่พยายามจะดันตัวเองให้ลุกออกจากตักของเสือ ทว่าเขากลับรั้งเอวเธอไปกอดไว้แน่น

“ตัวหอมจังวะ? ประโคมน้ำหอมไปกี่ขวดอ่ะ?” เขาเลิกคิ้วถามพร้อมรอยยิ้มเสือร้าย

“เสือก!”

“มึงนี่ปากเก่งจริงๆ”

“ปล่อยกูไอ้เชี่ยเสือ! กูไม่ได้มาที่นี่เพื่อให้มึงลวนลาม!”

“หวงตัวทำไม! แรดๆ อย่างมึง... บอกเลยว่าหวงไม่ทันแล้ว ยิ่งกับกูที่เคยเอามึงมาแล้วหลายน้ำ”

หมั่บ!

คำพูดของเขาและความโมโหของเยลลี่ ปลุกให้พลังสู้ตัวเธอรุกฮือ หญิงสาวคว้าหมับเข้าไปที่มวลผมมากมายของชายหนุ่มเต็มสองมือมาทึ้งไว้อย่างแรง

“อ๊ะ! เยลลี่! ปล่อยผมกู!” เสือนิ่วหน้าเจ็บ

“มึงก็ปล่อยกูก่อนสิ! อื้อ! หลายน้ำเหรอ?! อื้อ! แรดเหรอ?! อื้อ!” เยลลี่ทั้งหัวเสือตามแรงของเธอซ้ายทีขวาทีเพื่อให้เขาเจ็บและเพื่อความสะใจเล็กๆ น้อยๆ องตัวเอง

“โอ๊ะ! เยลลี่! ปล่อยดิวะ! กูเจ็บ!” เสือช้อนสายตามองร่างบางที่อยู่ด้านบน

“ไม่ปล่อย! จนกว่ามึงจะลบรูปกู! จนกว่ามึงจะเลิกยุ่งกับกูสักที!” พูดไปหญิงสาวก็ยิ่งออกแรงทึ้งหัวชายหนุ่มแรงขึ้นเรื่อยๆ

“กูบอกให้ปล่อย!”

“ไม่ปล่อย!”

“เยลลี่!”

พรึ่บ!

พลั่ก!

“กรี๊ดดด!”

เมื่อทนความเจ็บไม่ไหวเสือออกแรงผลักหญิงสาวจนตัวเธอล้มลงไปนอนที่พื้นห้อง ก่อนที่ตัวเขาจะลงไปคร่อมร่างบางนั้นไว้ ส่งมือไปขึงแขนทั้งสองข้างของเธอกดไว้กับพื้น

“ฮึก! ไอ้เชี่ย! กูเจ็บ!” เยลลี่นิ่วหน้าเจ็บ จ้องหน้าเสือที่อยู่ด้านบนอย่างจงเกลียดจงชัง

“ช่วยไม่ได้... กูบอกให้มึงปล่อยดีๆ แต่มึงไม่ฟัง มึงก็ต้องเจอแบบนี้แหละ” ชายหนุ่มมองใบหน้าสวยอย่างพึงพอใจ คิดอยู่เสมอว่ายังไงเยลลี่ก็ไม่เคยรอดมือเขาไปได้หากเขาไม่คิดจะปล่อย

“มึงจะเอาอะไร! มึงบอกให้กูมา กูก็มา แล้วทำไมมึงยังทำแบบนี้อีก!”

“กูแค่บอกว่าถ้ามึงไม่มากูจะลงรูปมึงในไอจี แต่ไม่ได้บอกนี่ว่าจะลบรูป มึงเข้าใจผิดเองมาโทษกูไม่ได้” เสือยังคงยิ้มร้ายๆ ใส่หญิงสาวอย่างผู้ชนะ

“มึงต้องการอะไรจากกูไอ้เสือ? มึงมาทำแบบนี้กับกูทำไม? มึงอยากเอาชนะกูขนาดนั้นเลยดิ? กูไปทำอะไรให้มึง! มึงถึงได้เกลียดกูนัก!” เยลลี่ถามออกไปอย่างค้างคาใจ จนถึงวันนี้เธอก็ยังไม่เข้าใจกับสิ่งที่เขาทำเลยสักครั้ง

“กูไม่เคยพูดเลยนะว่าเกลียดมึง” เสือเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

“ถ้าไม่เกลียดแล้วทำแกล้งกูทำไม? บอกมาสิวะ! กูสงสัยจนจะบ้าตายอยู่แล้วว่าถ้ามึงไม่ได้ชอบกู! ถ้ามึงไม่ได้เกลียดกู! แล้วมึงมาตามตอแยกูทำไม!!!”

“...”

ชายหนุ่มนิ่งไปถนัดตาเมื่อคำถามของเยลลี่ก็คือคำถามเดียวกับที่เขาถามตัวเองามตลอดสามปี... นั่นสิ? เขาตามแกล้งเธอทำไม?

“เพราะแกล้งมึงแล้วกูสนุกไง” นั่นคือสิ่งที่เขาเลือกจะตอบออกไป

“เหอะ! สนุกเหรอ? มึงสนุกเหรอที่เห็นกูแทบเป็นบ้าแบบนี้!” เยลลี่แทบไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่เธอได้ยิน

“อืม... กูสนุกที่ได้บังคับขืนใจมึง แต่... อย่าคิดว่ากูข่มขืนมึงนะ เพราะมึงสมยอมกูทุกครั้ง” เสือแสยะยิ้ม

“มึงแม่งเลวล่ะไอ้สัด!”

“แล้วมึงคาดหวังอะไรเยลลี่? มึงคาดหวังให้กูชอบผู้หญิงแรดๆ อย่างมึงเหรอ? มึงอยากคบกับกูเหรอ?”

ถุ้ย!

เยลลี่ถ่มน้ำลายใส่หน้าเสือ ก่อนจะจ้องเขาด้วยสายตาเกลียดชัง

“กูไม่มีวันเอาผู้ชายเชี่ยๆ อย่างมึงมาทำผัวหรอก!”

“หึ...” เสือยกมือขึ้นปาดน้ำลายของหญิงสาวที่เปื้อนใบหน้า

“แต่กูก็เป็นผัวมึงไปแล้ว และกูก็เป็นผัวมึงเรื่อยๆ ด้วย!” พูดจบเขาก็ซุกหน้าลงไซร้ซอกคอหญิงสาว

“อื้อ! ไอ้เชี่ยเสือ! ปล่อยกู!”

“กูจะบอกให้นะเยลลี่... กูไม่เคยถ่ายรูปมึงไว้ด้วยซ้ำ! มึงโง่เองที่มาให้กูเอาถึงนี่!” หญิงสาวอึ้งไปในทันใดเมื่อได้ยินสิ่งที่ชายหนุ่มเฉลยออกมา

“ฮึก!” เยลลี่จ้องหน้าเสือนิ่ง ก่อนที่หน่วยน้ำตาจะเริ่มก่อตัวขึ้นในแววตาคู่สวย

“จะร้องไห้เหรอ?” เขาไม่เชื่อ... ว่าผู้หญิงแข็งกระด้างอย่างเยลลี่จะร้องไห้ออกมาได้ง่ายๆ

“ฮึก! มึง... หลอกกูทำไมเสือ? มึงเห็นกูเป็นตัวอะไร? ทำไมถึงได้จ้องทำร้ายหัวใจกูนัก?” น้ำตาแห่งความเสียใจค่อยๆ ไหลออกจากหางตาของเยลลี่ที่นอนอยู่ใต้ร่างของเสือ

“หยุด... อย่าร้องไห้” และเสือผู้ไม่เคยชินกับน้ำตาผู้หญิงก็เริ่มทำอะไรไม่ถูกเมื่อเยลลี่ร้องไห้ออกมา

“มึงอยากเอากูมากเลยใช่ไหม? อยากเอาชนะกูมากใช่ไหม? มึงเอาไปเลย... กูให้มึง...”

สองสายตาของหญิงสาวและชายหนุ่มสบกับเนิ่นนานก่อนที่ชายหนุ่มจะปล่อยให้หญิงสาวเป็นอิสระ... เขาผละตัวออกจากเธอออกมานั่งชันเข่าแล้วยกสองมือขึ้นลูบใบหน้าอย่างรู้สึกผิด

“มึงกลับไปซะ! กูไม่มีรูปมึง!” เขาเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเครียด เครียดที่ทำให้เธอถึงกับร้องไห้

พรึ่บ!

เยลลี่ยันตัวเองให้ลุกขึ้นมา เธอปาดน้ำตาลวกๆ มองเขาด้วยสายตานิ่งเรียบก่อนที่...

“ฮ่าๆๆๆๆๆ ไอ้ควาย! ไอ้เสือ! มึงแม่งโง่ฉิบหาย! กูแค่กูแกล้งบีบน้ำตาแค่นี้! มึงก็ใจอ่อนแล้ว!!! ฮ่ะๆๆๆ มึงแม่งโคตรโง่เลยว่ะ! มึงคิดจริงๆ เหรอว่าคนอย่างกูจะเสียน้ำตาให้ผู้ชายอย่างมึง!!! ฮ่าๆๆๆๆๆ แค่ถ่ายรูปกูโป๊มึงยังไม่กล้าเลย! แล้วยังจะมีหน้ามาขู่กู! ไอ้กากเอ้ย!!!” เยลลี่กุมท้องตัวเองหัวเราะจนตัวโยนด้วยความสะใจที่ได้เห็นท่าทีรู้สึกผิดของเสือ

“เยลลี่!” ชายหนุ่มยันตัวเองให้ลุกขึ้น ก้าวเท้าไปตรงหน้าหญิงสาว สายตาของเขาในตอนนี้ทั้งสับสนและโกรธเคืองที่เสียรู้ให้หญิงสาว คำสบประมาทมากมายยังไม่ทำให้เขาเจ็บใจเท่ากับการที่เธอทำเขาอ่อนไหวกับน้ำตาหลอกลวงของเธอ

“ทำไม! มึงโง่อ่ะ! ฮ่ะๆๆๆ มึงน่าจะไปเปลี่ยนชื่อจากไอ้เสือเป็นไอ้ควายได้แล้วนะ เพราะกูว่ามันเหมาะกับมึงฉิบหาย! ฮ่าๆๆๆ”

“หยุด!!!” ในตอนนั้นเสือตะโกนขึ้นมาอย่างเดือดดาล

หมั่บ!

“อ๊ะ! ไอ้เสือ! ปล่อยกู! กรี๊ดดด!”

พลั่ก!

“อ๊ะ!”

ร่างบางถูกกระชากเข้าไปโยนลงบนเตียงนอนในห้องนอนของชายหนุ่มอย่างรวดเร็วและรุนแรง และไม่ว่าเยลลี่จะขัดขันยังไง ชายหนุ่มก็สามารถเข้าไปกระชากเสือของเธอจนฉีกขาด

แคว่ก!!!

“กรี๊ดดด!!!” หญิงสาวตกใจกับแววตาเสือร้ายและท่าทางเกรี้ยวกราดอย่างไร้คำพูดจาของเขามาก เธอรู้... รู้มาตลอดว่าเสือโมโหร้ายแค่ไหน แต่ไหนแต่ไรเขาไม่ใช่คนที่จะโกรธหรือโมโหง่ายๆ แต่เมื่ออารมณ์เขาพุ่งขึ้นสูงแล้ว ใช่ว่ามันลงมาข้างล่างง่ายๆ

“ไอ้เสือ... อย่านะ!” เยลลี่ยกมือขึ้นมาปกปิดเนินอกที่เปลือยเปล่าของตัวเองจากการกระทำของชายหนุ่ม

“...” ทว่าเขากลับนิ่งเงียบ ไม่ยอมเอื้อนเอ่ยคำใดๆ ออกมา

“ไหน... ไหนมึงบอกว่าจะไม่ข่มขืนกูไง!”

“กูมีวิธีมากมายที่จะทำให้มึงออกปากขอกูเอง!” สิ้นน้ำเสียงลอดไรฟันของชายหนุ่ม มือหนานั้นล้วงหยิบมือถือของเขาออกมาจากกระเป๋ากางเกง

“อย่านะ... ไอ้เสือ!” เยลลี่รับรู้ชะตากรรมของตัวเองในทันใด เมื่อเห็นว่าเขาเริ่มเข้าโหมดกล้องถ่ายรูปแล้วจ่อมือถือมาตรงหน้าเธอ

แช๊ะ!

แช๊ะ!

แช๊ะ!

เสือกดถ่ายรูปเปลือยท่อนบนของเยลลี่ ก่อนจะหันจอให้หญิงสาวดูแล้วเก็บมือถือลงใส่กระเป๋ากางเกงของตัวเองตามเดิม

“ทันทีที่มึงก้าวเท้าออกจากห้องกูแม้แต่ก้าวเดียว กูจะปล่อยรูปของมึงจริงๆ ครั้งนี้กูไม่ทำแค่ขู่แน่เยลลี่!” ในเมื่อเธออยากลองดีกับเขา เขาก็จะทำให้เธอได้เห็นว่าเขาทำได้จริงๆ และทั้งหมดก็เพราะเขาอยากจะแกล้งเธอเท่านั้น! ไม่มีความรู้สึกอื่นเข้ามาเกี่ยวข้อง!

“ไอ้เชี่ย!!! ไอ้เสือ!!! ไอ้เชี่ย!!!” เยลลี่ตะโกนไล่หลังชายหนุ่มเมื่อเขาผละตัวจากเธอแล้วเดินออกไปจากห้องนอน

หญิงสาวยกมือขึ้นมากุมหัวตัวเองอย่างที่นึกไม่ออกว่าจะแก้ปัญหานี้ยังไง... เธอดันไปยั่วให้เขาโมโห... แต่เขามาแกล้งเธอก่อนทำไมกัน?

เยลลี่ก้มดูเสื้อที่ฉีกขาดของตัวเองก่อนจะถอนหายใจออกมา เธอจำใจถอดเสื้อของตัวเองออกแล้วตรงไปที่ตู้เสื้อผ้าของเธอ คว้าเอาเสื้อเชิ๊ตตัวโคร่งของเขาออกมาใส่

ในตอนที่หญิงสาวต้องการความช่วยเหลือ เธอหยิบเอามือถือออกจากกระเป๋ากางเกงยีนส์ แต่เมื่อเห็นว่ามือถือของเธอแบตหมดไปแล้ว ความหวังของเธอก็เท่ากับศูนย์ในทันที

“เชี่ยเอ้ย!”

เยลลี่เดินออกมาที่ห้องนั่งเล่น เธอเห็นเสือกำลังนั่งสูบบุหรี่อยู่ที่ริมระเบียงและในมือของเขาก็มีกระป๋องเบียร์อยู่ในมือ เมื่อเห็นว่าเขาไม่ได้สนใจเธอ หญิงสาวก็รีบมองหาสายชาร์ตแบตของเขาทันที

“อยู่ไหนวะ?”

ทว่าหาเท่าไหร่เธอก็หาไม่เจอ จนในที่สุดร่างสูงที่เปลือยท่อนบนเดินกลับเข้ามาในห้อง เขาสอดสายตามองเสื้อของตัวเองที่อยู่บนตัวหญิงสาวด้วยสายตาเรียบนิ่ง

“ใครอนุญาตให้มึงใส่เสื้อกู!”

“ก็มึงฉีกเสื้อกูอ่ะ!”

“ไปไกลๆ หน้ากูดิ! เห็นหน้ามึงแล้วอารมณ์ไม่ดีว่ะเยลลี่!” เขาเดินกระแทกไหล่เล็กของหญิงสาวจนเธอซวนเซ

“อ๊ะ! ไอ้เชี่ยนี่! ก็มึงไม่ให้กูออกไปจากห้อง! แล้วมาบอกว่าให้กูไปไกลๆ ถามจริง... เป็นไบโพล่าเหรอไอ้สัด!” เยลลี่ถลึงตาใส่ร่างสูง

“กูบอกตอนไหนว่าไม่ให้มึงออกไปจากห้อง มึงจะออกไปก็ได้กูไม่ได้ห้าม แต่เมื่อไหร่ที่มึงออกเมื่อนั้นกูจะโพสต์รูปมึงทันที แค่นั้นแหละ! แต่มึงจะกลัวอะไร? มึงเก่งนี่ ฉลาดไม่ใช่เหรอ? เอาดิ... ออกไปดิ!” เขาท้าทายเธอ

“ไอ้เชี่ยเสือ!”

“อย่าเก่งแต่ปากดิเยลลี่ มึงกลัวเชี่ยไรแค่รูปโชว์นมเอง ปกติก็เห็นแต่งตัวโป๊จะตายห่า!”

“มึงแม่งโรคจิตไอ้เสือ!” พูดจบเยลลี่ก็กระทืบเท้าเดินไปยังห้องน้ำในห้องรับแขก ปิดประตูกระแทกเสียงดังอย่างไม่เกรงใจเจ้าของห้อง

เมื่อร่างบางทิ้งตัวลงนั่งที่โถส้วม เธอก็เริ่มยกนิ้วมือขึ้นมากัดเล็บอย่างครุ่นคิด... หากใช้ไม้แข็งไม่ได้ เธอก็ต้องใช่อ่อน ทำให้เสือตายใจ รอให้เขาหลับจากนั้นก็ขโมยมือถือเขาไปทิ้ง

“เชี่ย! ไม่ได้!” หญิงสาวคัดค้านความคิดตัวเอง เพราะถึงจะขโมยมือถือเขาไปแล้ว แต่เขาก็ยังมีไอดีของการแบ็คอัพข้อมูลในเครื่องได้อยู่ดี และเขาจะยิ่งโกรธ...

...การเจรจาสงบศึก? ...

“อันนี้น่าสนใจ!” เธออาจจะต้องแค่ขอโทษเขา แกล้งทำดีให้เขาตายใจ ทำตามที่เขาสั่ง อาจจะสักสองสามชั่วโมง แล้วขอให้เขาลบรูปของเธอออกจากมือถือด้วยตัวเอง

พอวางแผนคร่าวๆ ไว้ในใจหญิงสาวก็รีบออกจากห้องน้ำ ตรงไปยังร่างสูงที่นอนเล่นมือถือจิบเบียร์อยู่ที่โซฟา เหมือนว่าเขากำลังรอการเคลื่อนไหวของเธอ

“เสือ” เยลลี่เอ่ยชื่อของชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงอ่อน

“อะไร?”

“เรามาคุยกันดีๆ ไหม? นะ... ยังไงเราก็เป็นเพื่อนกันนี่? ใช่ไหม?” เยลลี่พยายามอยากสุดความสามารถที่จะพูดดีกับเสือ

“เพื่อนเหรอ? หึ! มึงกับกูเป็นเพื่อนกันตอนไหนเยลลี่?” เสือแสยะยิ้มถาม

“ก็...” นั่นสิ! เธอกับเขาแทบไม่เคยคุยกันดีๆ เลยสักครั้ง ถึงจะทำงานมากมายด้วยกันก็เถอะ

“ไม่ต้องมาอ้างความเป็นเพื่อน ใช้ไม่ได้ผลหรอก” เสือส่ายหน้า

“งั้น... มึงจะเอาอะไรอ่ะ? เพื่อแลกกับที่มึงจะลบรูปกู... มึงจะเอาอะไรก็พูดมาเลย”

“เอามึงไง! กูบอกแล้วนี่ว่ากูสามารถเอามึงได้โดยไม่ต้องขืนใจ มึงทำได้ไหมล่ะ? นอนให้กูเอา! ทำให้กูพอใจ! แล้วกูจะลบรูปมึงให้หมดเลย” เสือจ้องตาเยลลี่ด้วยสายตาจริงจัง

และข้อเสนอของเขานั้นทำให้เยลลี่ถึงกับนิ่งไปเลยในทันที... นี่เธอต้องนอนกับเขาอีกครั้งงั้นเหรอ? และในแบบที่เต็มใจเพียงเพื่อแลกกับรูปเปลือยท่อนบนของเธอน่ะเหรอ?

“ได้! แต่กูขอเพิ่มอีกข้อได้ไหมล่ะ? กูจะนอนกับมึงแบบเต็มใจ เพื่อแลกกับที่มึงจะเลิกมายุ่งวุ่นวายกับชีวิตกูด้วย! ได้ไหมเสือ?”

“ได้... ถ้ามึงกล้า... กูก็ทำให้ได้” เขาแสยะยิ้ม เพราะคิดว่าเธอต้องทำแน่... และเขาวางแผนเอาคืนที่เธอใช้น้ำตามาหลอกเขาไว้แล้ว

“โอเค... งั้นมึงกับกูมาเอากันเลย!” เช่นเดียวกับที่หญิงสาวก็คิดแผนของเธอไว้เหมือนกัน!