บทที่ 3 เหตุผลไร้สาระ

3

เหตุผลไร้สาระ

At The Loft Condominium

“อ๊ะ!”

เยลลี่นิ่วหน้าตื่นขึ้นมาในเช้าวันถัดมา ความเจ็บปวดตรงส่วนนั้นทำให้เธอร้องออกมา แต่เพราะกลัวว่าเสือจะได้ยิน เธอจึงเม้มปากกลั้นความเจ็บปวด คว้ามือถือและเสื้อผ้าย่องเข้าห้องน้ำให้เงียบที่สุดเท่าที่จะทำได้

“เชี่ย...”

หญิงสาวถึงกับสบถออกมาเมื่อเธอพบว่ากายสาวของเธอนั้นทั้งบวมและแดงซึ่งเกิดจากการกระทำที่ไม่ยั้งมือของเสือ เธอนึกโกรธเขาขึ้นมา แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ จึงจำใจเขาไปอาบน้ำ ก่อนจะออกมาไปจากคอนโดมิเนี่ยมของเขาอย่างเงียบๆ

เสียงแจ้งเตือนไลน์ดังขึ้นรัวระหว่างที่เยลลี่นั่งอยู่บนแท็กซี่

LINE : สวยสุดในโลกหล้า (4)

Sin : ตื่นกันยัง เมื่อคืนมึงเป็นยังไงกันบ้าง อัปเดตกูหน่อย

Cello : ตื่นนานแล้ว กูออกมากินข้าวกันร็อก

Sin : ดีกันแล้วสินะ

Cello : ดีแล้วจ้าแม่ จะงอนกันนานทำไม เสียเวลาชีวิต

Susan : ตื่นแล้ว เมื่อคืนวุ่นวายสัด! พวกมึงปกติกันดีใช่ไหม

Sin : กูปกติ แล้วนี่อีเยลหายไปไหน ทำไมไม่อ่านไลน์เพื่อน

Susan : @Jelly

Cello : กูมีความสุขดีจ้าแม่

Jelly : กูไม่ปกติ แย่มากๆ กูนอนกับไอ้เชี่ยเสืออีกแล้ว TT

Sin : เชี่ย!

Susan : ฟัค!!!

Cello : เกิดอะไรขึ้น เล่าด่วน!

Jelly : จะให้กูเล่ายังไง จนถึงตอนนี้กูยังไม่รู้เรื่องเลยว่ามันทำแบบนี้กับกูทำไม

Susan : มึงสมยอม หรือมันขืนใจมัน ขอความจริง

Jelly : ตอนแรกกูก็ไม่ยอม แต่ไม่รู้ทำไม อยู่ๆ ก็เกิดอยากเอากับมัน หรือกูชอบมันวะ บอกตรงๆ ว่ากูก็ไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเอง

Cello : กูว่ามึงชอบมันนะ ไม่งั้นมึงคงไม่ยอมให้มันเอา

Susan : กูภาวนาขอให้มึงไม่ชอบมันนะไอ้เยล ไม่งั้นมึงแย่แน่ๆ ไอ้เสือมันไม่ใช่ลูกแมวนะ มันคือเสือที่พร้อมจะทำลายล้างทุกอย่าง มึงก็รู้ว่ามันร่านขนาดไหน

Jelly : ถึงกับใช้คำว่าร่าน

Sin : เดี๋ยวกูตามอ่านนะ คุยกันไปก่อนเลย สายเข้าว่ะ

Susan : นี่มึงอยู่ไหนอีเยล

Jelly : กูอยู่บนแท็กซี่ กำลังจะไปเอารถที่ร้านเมื่อคืน

Susan : แล้วมึงจะเอาไงกับไอ้เชี่ยเสือ

Jelly : กูไม่รู้ ไม่รู้จริงๆ ว่าจะเอายังไง แม่งบอกให้กูเลิกแรด แถมยังบังคับให้กูเรียกมันว่าผัว

Cello : หรือมันอยากเป็นผัวมึงวะ

Jelly : แต่กูไม่อยากเป็นเมียมันไง!

Susan : พวกหมาหวงก้างก็แบบนี้แหละ แม่งไม่คิดจะจีบมึง ไม่ได้คิดจะจริงจังด้วยซ้ำ แต่ก็มาเอามึง นี่แหละที่เขาเรียกว่าผู้ชายเชี่ยๆ

Jelly : เชี่ย! เสียงเชิงฉิบหาย! นี่กูโดนเอาฟรีใช่ไหม! แล้วไอ้เชี่ยเสือมันโผล่ไปได้ไงวะ! กูงง

Cello : กูรู้แล้ว มันวางแผนกัน ร็อกเล่าให้กูฟังเมื่อคืน

Jello : แผนไรวะ

Cello : เจอกันที่ห้องอีซานตอนบ่ายสอง เดี๋ยวกันข้าวเสร็จจะรีบไป

Susan : จะมาห้องกูนี่ไม่ต้องถามเจ้าของเลยช่ะ?

Jelly : เจอกัน

Susan : อีพวกชั่ว

At The Rich Condominium

เยลลี่เดินมาทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟาในห้องของซูซาน และเพราะเธอลืมตัวว่าบาดเจ็บอยู่ตรงส่วนนั้น พอนั่งลงแรงๆ ก็เกิดเจ็บขึ้นมา

“เชี่ย... เจ็บ!”

“เจ็บไร?” ซูซานเอ่ยถาม

“เจ็บจิ๋มอ่ะสิ! ไอ้เชี่ยแม่งเอาแรงฉิบหาย!” เยลลี่นิ่วหน้าบ่น

“กูนึกว่ามึงติดใจมันซะอีก ถึงได้ให้มันเอาซ้ำสอง ฮ่ะๆ” เชลโล่หัวเราะ ขณะที่เดินถือเบียร์มานั่งที่โซฟา

“สัด! แล้วนี่อีซินไปไหน?” เยลลี่ถลึงตาใส่เชลลี่

“มันเงียบไปเลย ตั้งแต่ที่บอกว่าสายเข้าอ่ะ” ซูซานตอบ

“แล้วมึงจะเล่าอะไร เชลโล่... ซานไปเอาเบียร์มาให้กูหน่อยดิ” เยลลี่หันถามเชลโล่ก่อนจะออกปากใช้ซูซานให้ไปหยิบเบียร์

“ใช้เหมือนกูเป็นบ่าวในเรือนมึงเลยนะอีห่าจิก!” ถึงจะบ่นแบบนั้นแต่ซูซานก็ยอมลุกไปหยิบเบียร์มาให้เยลลี่อยู่ดี

“ไอ้เสืออ่ะ... มันอยากรู้ว่ามึงอ่ะแรดอย่างที่ใครๆ เขาว่าจริงๆ หรือเปล่า” เชลโล่เริ่มเล่า

“ใครๆ ก็รู้ว่าอีเยลลี่แรด มึงจะหาความจริงทำเชี่ยไรวะ!” ซูซานไม่เข้าใจ

“ฟังก่อนสิ! ไอ้เสือมันจ้างเพื่อนมันให้มาจีบมึงอ่ะเยลลี่ แต่ไอ้ห่านั่นเสือกเข้าผิดตัว ดันไปลากไอ้ซินออกจากร้านอย่างที่เห็น คราวนี้พอผิดแผนไอ้เชี่ยเสือก็เลยไปลากมึงไง”

“เชี่ย! ทำไมมันเล่นแรงจังวะ ทำกะจะให้อีเยลนอนกับผู้ชายที่มันจ้างมาเหรอวะ!” ซูซานเริ่มไม่พอใจ

“กูไม่รู้ว่ามันจะให้นอนไหม แต่ที่แน่ๆ ไอ้เสือเองนั่นแหละที่ได้นอนกับอีเยล” เชลโล่ยกยิ้ม

“มันจะทำแบบนี้ปเพื่ออะไรวะ! ทำไมมันต้องสงสัยว่ากูแรดจริงหรือแรดปลอม!” เยลลี่เอ่ยออกมาอย่างผิดหวัง

“มันคิดว่ามึงนอนกับผู้ชายไปทั่ว มันบอกว่ามันอยากจะเช็กให้ชัวร์ว่าไม่ต้องรู้สึกผิดที่เปิดซิงมึงอ่ะ นี่ร็อกบอกกูมานะ กูไม่ได้พูดเอง” เชลโล่รีบออกตัวที่ประโยคท้าย

“เลวฉิบหาย! อีเยล! ต่อไปนี้มึงห้ามหลวมตัวไปนอนกับมันอีกเด็ดขาด!” ซูซานออกคำสั่ง

“ไม่มีทางอ่ะ! ยิ่งได้รู้แบบนี้กูก็ยิ่งเกลียดมัน! หึ! รู้สึกผิดงั้นเหรอ ตอแหลทั้งนั้น! เรื่องผ่านมาตั้งสามปีแล้วมันยังจ้องจะเอากูไม่เลิก! อย่ามาอ้างคำสวยหรูให้เสียเวลาเลย! เพราะสุดท้ายมันก็แค่อยากจะเอากูแล้วก็ทิ้งขว้าง!” เยลลี่โมโหอย่างหนัก

“จริง... กูไม่เคยเห็นมันมีแฟนเลย ที่เห็นก็มีแต่ฟันแล้วทิ้ง” ซูซานเสริม

“ดีนะที่มึงไม่ได้ชอบมันอ่ะเยลลี่ กูว่ามึงรีบหาแฟนไว้เป็นไม้กันหมาหวงก้างสักตัวเถอะ!”

“อืม... กูไม่มีทางชอบมันหรอก!” ถึงจะตอบออกไปแบบนั้น แต่น้ำเสียงของเยลลี่ช่างไม่มั่นคงเอาเสียเลย

“แต่กูก็อยากรู้นะ... ถ้าไอ้เสือมันรู้ว่าอีเยลลี่มันก็แค่แรด แต่ไม่เคยเอากับใครเลยนอกจากมัน มันจะเป็นยังไง...” อยู่ๆ ซูซานก๋นึกสนุกขึ้นมา

“หึ... ปล่อยให้มันโง่แบบนั้นแหละ ยิ่งมันเข้าใจผิดมากเท่าไหร่ยิ่งดี... ให้มันเข้าใจไปเลยว่ากูร่านผู้ชาย มันจะได้ไม่ต้องเสียเวลามารู้สึกผิดกับกูอย่างที่มันว่า!” เยลลี่กัดปากเอ่ยอย่างคับแค้นใจ...