บทที่ 2 อีกครั้งแล้วสินะ... [NC]

At The Loft Condominium

ร่างบางถูกนำพาให้เข้ามาในห้องคอนโดมิเนี่ยมหรูโดยการกระชากอย่างแรง เสือทั้งผลักทั้งดันเยลลี่จนสุดท้ายเธอได้มาอยู่ในพื้นที่ของเขาอย่างที่เขาต้องการแล้ว

พลั่ก!

"อ๊ะ! " หญิงสาวส่งเสียงร้องออกมาเมื่อชายหนุ่มดันตัวเธอให้กระแทกกับประตูห้องเมื่อมันปิดลง

"จำที่นี่ได้ป่ะ? ที่ๆ เราเคยมาเอากันตอนปีหนึ่งไง" เสือยื่นใบหน้าแสนหล่อเหลาเข้าหาเยลลี่พร้อมรอยยิ้มร้ายของเขา

"หึ! กูไม่ได้จำอ่ะ! รกสมอง! " ทว่าหญิงสาวยังคงท้าทาย

"ปากดีอีกแล้ว... มาดูสิว่าคนปากดีแม่งต้องเจออะไร"

"อื้อ!! "

เสียงร้องดังในลำคอของหญิง เมื่ออยู่ๆ ชายหนุ่มก้มลงมาประกบปากจูบเธออย่างหนักหน่วง

เขาใช้ปากบังคับขืนใจเธอ เมื่อเยลลี่ฝืนทนอดกลั้นหายใจไม่ไหว เธอเผยอปากขึ้นเล็กน้อยเขาจึงใช้จังหวะอันรวดเร็วนั้น สอดลิ้นร้อนเข้าหาเธอ

"อื้อ!! " เยลลี่นิ่วหน้า เธอพยายามจะขัดขืนเสือ ทว่า... กลับสู้แรงเขาไม่ได้เลย

ยิ่งเขาจูบเธอเร็วขึ้น ร่างเธอก็ยิ่งอ่อนยวบยาบ ยิ่งเขาจูบเธอหนักขึ้นเท่าไหร่ เลือดภายในกายมันก็ยิ่งสูบฉีด ทวีความรู้สึกปั่นป่วนขึ้นมากขึ้นไปเรื่อยๆ อย่างไม่รู้จักจบสิ้น

“ทำเป็นรังเกียจ... หึ!” เสือแสยะยิ้มออกมาหลังจากที่ถอนจูบเร้าร้อนจากเยลลี่

“ก็กูรังเกียจ”

“เหรอ? รังเกียจมากป่ะ?”

“มาก! รังเกียจจนอยากจะอ้วกใส่หน้ามึงอ่ะ!”

“เดี๋ยวได้อ้วกแน่ เพราะกูจะปล่อยในใส่มึงจนท้องไงล่ะ!” พูดจบเสือก็ช้อนตัวเยลลี่ขึ้นอุ้ม

“ปล่อยกู! ไอ้เชี่ยเสือ!” และแม้ว่าจะดิ้น ก็เสียแรงเปล่า... เพราะไม่มีวี่แววที่เธอจะสู้แรงเขาได้เลย

ตุบ!

เสือโยนเยลลี่ลงกระแทกบนเตียง เขาจัดการถอดเสื้อตัวเองแล้วลงไปคร่อมเธอ ประกบปากจูบเธออีกครั้ง

“อื้อ!” เยลลี่ดิ้นพร่าน แต่ร่างกายเธอกลับตอบสนองเขาไม่หยุด เรากับว่าเป็นแม่เหล็กที่ดูดดึงเขาให้เข้ามาแนบชิด

“ฮึก! กูไม่อยากเอากับมึง! ไอ้เชี่ยเสือ! ปล่อย!” เยลลี่แหงนคอเลี่ยงเมื่อเสือซุกใบหน้าลงที่ซอกคอ

“แต่กูจะเอา! ยิ่งมึงขัดขืนกูยิ่งจะต้องเอามึงให้ได้”

“ฮึก! ไอ้โรคจิต! มึงประสาทกลับไปแล้วหรือไง! มึงกับกูเกลียดกันขนาดนี้! มึงจะมาเอากูทำไม! อ๊ะ! ไอ้เชี่ยเสือ! ปล่อย!” เยลลี่นิ่วหน้าอย่างฝืนใจ เมื่อเขาเริ่มส่งมือมาครอบครองสองเต้าอวบอิ่มของเธอ เขาเล้าโลมเธออย่างบ้าคลั่ง

“ยิ่งเกลียดกูก็ยิ่งอยากทำ! กูจะทำให้มึงไม่กล้าแรดไปหาผู้ชายหน้าไหนอีกเลย!”

“อ๊ะ! ฮึก! อื้อ! ปะ... อื้อ!” เยลลี่ไม่มีสิทธิ์จะพูดอะไรเมื่อเสือสอดลิ้นเข้าโพรงปากของเธออย่างหนักหน่วงอีกครั้ง

พรึ่บ!

และในช่วงจังหวะอันรวดเร็วนั้น เสือผู้เชี่ยวชาญเรื่องการเปลื้องผ้าหญิงสาวได้จัดการถอดชุดเกาะอกแสนรัดติ้วของเยลลี่ออกอย่างง่ายดาย

“กรี๊ด!!!”

เพี๊ยะ!!!

ด้วยความตกใจ เยลลี่ฟาดมือลงบนหน้าเสืออย่างแรง

“ตบทำไม? ชอบความรุนแรงเหรอวะ?” เขาเลิกคิ้วถาม

“กรี๊ด!!! ไม่เอา!!! กูไม่เอา!!!” เยลลี่กรีดร้องแหกปากส่งเสียงบอกเขา

“แต่กูจะเอา!!!” เสือคำรามกลับใส่เธอ

“อื้อ! ไอ้เสือ! อื้อ! อ๊ะ! ฮึก! กู... ไม่ อื้อ!”

ไม่ว่าเยลลี่จะร้องครางหรือร้องไห้ เสือก็ไม่สนใจแล้วในตอนนี้ เพราะสิ่งที่เขาสนใจนั้นคือทรวงอกแสนอวบและสวยงามของเธอ

“ดิ้นไปกูไม่มีประโยชน์หรอกเยลลี่ ยังคืนนี้มึงก็ต้องเป็นเมียกูอีกรอบ”

จ๊วบ! จ๊วบ!

ลิ้นร้อนตวัดปาดที่ยอดอกสีอ่อน ก่อนที่จะห่อปากดูดมันอย่างเอาแต่ใจ ในเวลานี้เสียงร้องขัดขืนของเยลลี่บางเบาลงเรื่อยๆ

“อื้อ! ไอ้เสือ...” เพราะมันเปลี่ยนเป็นเสียงครวญครางเข้ามาแทน

“หึ!” ชายหนุ่มแสยะยิ้มออกมา เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นจากสองเต้าและได้เห็นว่าคนใต้ร่างนั้นกำลังหลับตาพริ้ม

มือหนาเริ่มโยกย้ายจากสองเต้ามาที่เรียวขาของเยลลี่ เขาโน้มใบหน้าไปจูบเธอ ขณะเดียวกันนั้นมือของเขาก็ลูบคลำผิวเนื้อแสนเนียนไปจนถึงตรงกลางกาลสาวที่อวบอูม

“เปียก...” เขามองหน้าหญิงสาวอย่างพอใจ ที่เธอกำลังมีอารมณ์ต่อสัมผัสของเขา

“อื้อ!”

เยลลี่กัดปากร้องคราง เมื่อเสือกดนิ้วลงปาดที่รอยเปียกตรงกลางชั้นในสีขาวตัวบาง

“เสียว?” เขายังคงแสยะยิ้มถาม

“กูเกลียดมึง!” เธอเอ่ยบอกเขาด้วยเสียงแผ่วเบา

“แต่ร่างกายมึงดูรักกูนะ”

“ร่างกาย... ไม่ใช่ของกู...” เธอบอกเขา

“งั้นกูขอนะร่างเด็ดๆ นี้อ่ะ!”

“อ๊า!!!”

เยลลี่สะดุ้งโหยงแล้วส่งเสียงคราวดังเมื่อเสือก้มลงไปส่งลิ้นปาดที่ตรงกลางกายสาวของเธออย่างหนักหน่วง เขาจับเรียวขาของเธอแยกออกจนกว้าง ดึงชั้นในตัวบางไปไว้ข้างๆ พ้นทาง แล้วซุกหน้าลงความเปียกชื้นสีแดงสดของเธออย่างเร็วรัว

“อ๊ะ! อื้อ! ไอ้เชี่ยเสือ! อ๊าห์!!!” เยลลี่นิ่วหน้าครวญคราง สบถด่าเขาอย่างเสียงซ่านในเวลาเดียวกัน

.

.

.

สองร่างเปลือยเปล่าทาบทับกันอยู่บนเตียงนอน เสือสาวแก่งกายของเขามาจ่อที่ปากทางเข้าของเยลลี่ ที่มองเขาอย่างรอคอย... ไร้ซึ่งการขัดขืนใดๆ ไร้การพูดจา มีเพียงคำด่าทอเขาที่ดังอยู่ในใจ

“ไหนว่าเกลียดกู?” เขาเอ่ยถามขณะที่นำส่วนหัวไปปาดถูที่ร่องสวาทสีสวย

“อื้อ! ก็เกลียดไง...” เธอกัดปากตอบ

“ดี... งั้นกูจะปล่อยใน!”

สวบ!!!

เสืออัดความเป็นเขาเข้าหาเยลลี่อย่างแรงจนมิด เขาจับเอวคอดกดลงแนบกับเตียงอย่างไร้คสามปราณี

“อ๊ะ!!! ไอ้เชี่ยเสือ!!! กูเจ็บ!!!”

“แน่นฉิบหาย... แรดอย่างมึงกูนึกว่าบานไปแล้ว” เขาแสยะยิ้ม

“บานพ่อง! มึงแม่งอุบาทว์ว่ะเสือ!!!”

สวบ!!!

เขาถอนตัวออกจากหญิงสาว แล้วกระแทกจนสุดอีกครั้ง มื่อเธอด่าเขา

“อ๊ะ!!! เจ็บ!!!” เยลลี่นิ่วหน้าเจ็บ

“กูให้มึงเลือก... อยากให้กูเอานิ่มๆ แบบดี... ปล่อยนอก หรือจะเอาแบบทารุณแล้วปล่อยใน” เขายื่นข้อเสนอให้เธอขณะที่ตัวตนยังคาอยู่

“เอาดีๆ ปล่อยนอก” เธอเลือก

“หึ... งั้นก็เรียกกูเพราะๆ ทำให้กูพอใจ...”

“อ๊ะ!”

พั่บ! พั่บ! พั่บ!

“อื้อ! ซี๊ดส์! อ๊ะ! อ๊ะ!”

“อืม... ตอดดีฉิบหาย... อือ... ดีว่ะเยลลี่... อาห์!”

พั่บ! พั่บ! พั่บ!

เสือโยกกายเข้าหาเยลลี่ในท่วงท่าที่เบาลงกว่าครั้งแรก แต่ยังคงหนักแน่นตามแบบฉบับของเขา คำด่าหายไปตามข้อตกลง หญิงสาวเพียงครวญครางและตอบสนองต่อเขาเท่านั้น

พั่บ! พั่บ! พั่บ!

“อ๊ะ! อื้อ! เสือ... อย่า... หยุด! เสือ... อ๊าห์!” เยลลี่ครางออกมาอย่างเสียวกระสัน เมื่อเสือส่งมือมากดคลึงที่จุดกระสันที่หว่างกลาง

“เรียกกูว่าผัว” เขาออกคำสั่ง

“อื้อ! ไม่! อ๊ะ!!!” หญิงสาวส่ายหน้า

“งั้นก็เตรียมตัวท้อง”

“อื้อ! ผัว...” แล้วเธอก็ต้องยอม

“สัญญากับกูว่าจะเลิกแรด!” เขาออกคำสั่งอีกครั้ง

“อ๊ะ! อื้อ! นั่นมันเรื่องของกูป่ะ? เราไม่ได้เป็นอะไรกัน ทำไมกูต้องทำตามที่มึงต้องการ!”

พั่บ! พั่บ! พั่บ!

เสือเร่งเร้าจังหวะใส่เยลลี่ จนพวกเขามาถึงประตูทางเข้าสรวงสวรรค์...

“อื้อ! อ๊ะ! เสือ... อย่าปล่อยในนะ... อื้อ! กูขอร้อง...” เธออว่าเขากำลังจะเสร็จสม เพราะเธอก็ใกล้แล้วเช่นกัน

“กูจะปล่อย... ถ้ามึงยังไม่เลิกแรด! อื้อ! จะเสร็จแล้ว... เยลลี่... อื้อ!”

“อ๊าห์! เสือ... กูจะเลิกแรดก็ได้... อ๊าห์! อ๊าห์! อ๊าห์!”

“อื้อ! อึก!”

พั่บ! พั่บ! พั่บ!

เสือกระแทกกายเข้าหาเยลลี่สามครั้งอย่างเน้นๆ ก่อนที่เขาจะชักลำกายของตัวเองออกมารีดน้ำรักที่ด้านนอก เยลลี่หอบถี่ กระตุกสั่นและเกร็งไปทั้งร่าง

“กูขอถอนคำพูด!” เธอเอ่ยบอกเขาด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหอบ

“มึงไม่มีวันเป็นผัวกูได้... แล้วอย่าหวังเลยว่ากูจะเลิกแรด!” เธอจ้องเขาอย่างท้าทาย

“มึงคิดว่าน้ำกูหมดแค่นี้เหรอเยลลี่... อยากลองดี... ใช่ไหม?”

พรึ่บ!

เสือพลิกตัวกลับไปคร่อมเยลลี่ไว้อีกครั้ง... แล้วสงครามอารมณ์ก็ก่อตัวขึ้น... อย่างไม่รู้จักจบสิ้นในค่ำคืนนี้...