บทที่ 8 ไม่เคยจบในรอบเดียว

Cello said :

ร็อกเก็ตอุ้มฉันออกมากจากห้องน้ำหลังจากที่เราทั้งคู่อาบน้ำเสร็จ เขาวางฉันลงบนเตียงอย่างเบามือ ก่อนจะปลดเปลื้องผ้าเช็ดตัวของฉันทิ้งลงบนพื้น ประกบปากจูบอย่างไม่มีพิธีรีตรองขณะที่มือก็บีบเคล้นหน้าอกฉันไปด้วยจนความรู้สึกหวาบหวามเข้ามาคืบคลานภายในร่างกาย

“อื้อ...”

“ชอบไหม” เขาเอ่ยถามเมื่อไล่จูบฉันไปทั่วร่างจนมาหยุดที่ยอดอก

“ถามเหมือนไม่รู้เลย” ฉันหลับตาตอบ ปล่อยให้เขาทำต่อ

เรียวปากรูปสวยของเขาเม้มดูดที่ยอดอกฉันอย่างหนักหน่วงจนมันชูชันบ่งบอกถึงความต้องการที่ฉันมีต่อเขา ขณะที่เขาเล้าโลมฉันด้วยความดุเดือด ร็อกจับมือฉันให้ไปสัมผัสตรงส่วนที่แข็งตึงนั้นของเขา ฉันนิ่วหน้าเล็กน้อยเพราะไม่ค่อยชอบจับมันเอาเสียเลย แต่ก็ยอมทำตามที่เขาต้องการ มันเป็นท่วงทีที่เราต่างก็เคยชิน ฉันคว้ามันมาลูบคลำ สาวมันขึ้นลงอย่างที่เขาต้องการ เมื่อเราทั้งคู่ดึงอารมณ์ของแต่ละฝ่ายมาถึงจุดได้ที่ เขาจับความเป็นเขามาจ่อที่ความเป็นฉัน... แต่แน่นอนว่าเขาไม่เคยลืม... ร็อกเก็ตเอี้ยวตัวไปเปิดลิ้นชักหัวเตียง คว้าเอาถุงยางมาสวม ก่อนจะนำมาส่วนหัวมาจ่อที่ส่วนนั้นของฉันอีกครั้ง

“ฮึก... อ๊ะ...” ฉันร้องครางแผ่วเบาเมื่อส่วนนั้นคลอเคลียถูขึ้นลงที่ปากทางเปียกชื้นของตัวเอง

“เสียวจัง...” เขาเอ่ย

“เสียวจังร็อก... เอาเข้ามาเลยได้ไหม?” ฉันร้องขอเขาด้วยน้ำเสียงสั่นไหว

“ครับ” เขาตอบรับน้ำเสียงอ่อนโยน ก่อนจะดันเข้ามาจนสุด...

“อ๊ะ!” ฉันนิ่วหน้า... แม้จะมีอะไรกับเขามาหลายต่อหลายครั้ง แต่ฉันก็ยังไม่เคยชินกับขนาดของมันเลยสักที

“เจ็บเหรอ”

“เสียว”

“ถ้าเจ็บต้องบอกนะ... ร็อกไม่อยากให้ที่รักเจ็บ”

ฉันพยักหน้าเป็นคำตอบ แล้วร็อกก็เริ่มกระแทกตัวตนเข้ามาหาฉัน ท่วงทีนั้นเริ่มจากช้าๆ ก่อนจะเร่งความเร็วและความหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ เราสองต่างส่งเสียงร้องเพื่อคลายความเสียวกระสัน ทว่ายิ่งร้องกับยิ่งเสียวซ่าน ยิ่งต้องการกันและกันมากขึ้นเรื่อยๆ ความเปียกชื่นที่ช่วงล่างขยันผลิตน้ำหล่อเลี้ยงมากขึ้นเมื่อเข้าใช้นิ้วกดที่จุดเสียวแล้ววนคลึงไปพร้อมกับการสอดใส่ ฉันเสียวจนไม่อาจห้ามไม่ให้แอ่นกายเข้าหาเขาได้...

ท่าเบสิกผ่านไป มือหนาจับฉันพลิกตัวให้มาอยู่ในท่าที่ฉันชันเข่าหันหลังให้เขา เขาส่งมือมาคว้าอกฉันไปบีบเคล้นขณะเดียวก็โยกกายเข้าหาฉันไม่หยุดหย่อน

“ของที่รักตอดร็อกหนักมาก... จะลั่นอยู่แล้ว”

“อ๊ะ... ก็เค้าเสียว”

“ร็อกจะไม่ไหวแล้ว” ร็อกเก็ตส่งเสียงครางไม่หยุดหย่อน

“เค้าก็จะไม่ไหวแล้ว... อ๊ะ!ร็อก... เค้ารักร็อก!อ๊ะ!”

ขณะที่ฉันร้องคราง ในจังหวะอันรวดเร็ว ร็อกเก็ตจับฉันพริกตัวอีกครั้ง ให้มาอยู่ในท่าที่ฉันอยู่ด้านบนตัวเขา... ทุกครั้งที่อยู่ในท่านี้ ฉันเขินทุกทีเลย

“แก้มแดงจังที่รัก” เขายิ้มชอบใจ ยังคงส่งมือมาบีบเคล้นหน้าอก

“เค้าไม่ชอบท่านี้เลย”

“แต่ร็อกชอบ... มองที่รักจากมุมนี้แม่งโคตรดี” ว่าแล้วร็อกเก็ตว่ายื่นมาบีบก้นฉัน จับตัวฉันโยกในจังหวะที่เร่งขึ้นไปอีก จนความเสียวซ่านเล่นงานฉันหนักขึ้น

“อ๊ะ!ร็อก อ๊ะ!”

“อืม... ดีจัง... ที่รักโยกแรงๆ ครับ อืม...”

“อ๊ะ... แรงแล้ว... อ๊ะ เค้าไม่ไหวแล้ว อ๊ะ!”

“เอาเลย...” ฉันโยกเอวถี่จนหมดแรง ความเสร็จสมเข้ามาครอบครองจนฉันสั่นกระตุกไปทั้งร่าง เช่นเดียวกับร็อกเก็ตที่นอนหอบมองฉันนิ่ง เขาถอนตัวตัวออกจากฉัน ก่อนจะดึงถุงยางออกทิ้งลงถังขยะแล้วเอาอีกอันเข้ามาสวม เพียงเท่านั้นฉันก็รู้เลยว่าเขายังไม่พอ

“ไม่เคยจบในรอบเดียว” ฉันหอบแห่ก

“ครับ” เขาตอบรับจากนั้นก็เข้ามาคร่อมฉันแล้วประกบปากจูบ ก่อนที่กิจกรรมรักรอบสองของเราจะเริ่มขึ้นในเวลาต่อมา...

At Wedding Planer Studio

งานแต่งงานของฉันกับร็อกใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ยิ่งคิดฉันก็ยิ่งตื่นเต้น ช่วงนี้ฉันเริ่มเข้าคอร์สเจ้าสาวแล้ว ต้องขัดผิวและเสริมสวยเพื่อเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการเป็นเจ้าสาวของร็อก หลังจากที่ชุดแต่งงานของฉันตัดเย็บเสร็จ ฉันก็นัดกับร็อกให้มาเจอกันที่ร้าน เพื่อที่เขาจะได้เห็นว่าชุดเจ้าสาวของฉันมันสวยแค่ไหน

ม่านห้องลองชุดถูกเปิดออก ฉันค่อยหมุนตัวหันมาสบตากับร็อกเก็ตที่ยืนรออยู่ด้านนอก เวลานี้ฉันอยู่ในในชุดเจ้าสาวสีขาว ซึ่งเป็นเกาะอกเย็บด้วยลูกไม้และคริสตัลตลอดทั้งตัว ร็อกเก็ตกวาดสายตามองฉันตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ไร้คำพูดใดๆ มีเพียงรอยยิ้มบางๆ ที่เกิดขึ้นที่มุมปากช้าๆ

“เจ้าสวยไหมคะ?” พนักงานที่ช่วยฉันแต่งตัวเอ่ยถามร็อกเก็ต

แต่เขาตอบกลับเพียงการพยักหน้าช้าๆ ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ฉัน ยื่นมือมาจับเอวฉันไว้แล้วดันให้ฉันกลับเข้าไปในห้องลองจากนั้นก็ปิดผ้าม่าน

“ร็อก?!” ฉันดันอกของเขา มองหน้าเขาอย่างไม่เข้าใจในการกระทำ

“ที่รักสวยมากเลยรู้ตัวหรือเปล่า?” ร็อกเก็ตเอ่ยขณะที่จ้องลึกเข้ามาในดวงตาของฉัน

“ฮะๆ ก็นึกว่าเรื่องอะไร” ฉันแก้เขินด้วยการหัวเราะ

“ร็อกพูดจริงๆ นะ สวยมาก... ถ้ารู้ว่าที่รักใส่ชุดเจ้าสาวแล้วจะสวยมากขนาดนี้ ร็อกจัดงานแต่งงานไปตั้งแต่ปีแรกที่คบกันแล้ว” เขาเชยคางฉันยกขึ้นสูง จนจมูกของเราเกือบจะสัมผัสกัน

“อย่านะร็อก... นี่มันห้องลองเสื้อนะ ไม่ใช่ที่บ้าน” เชลโล่เบือนหน้าหนีสัมผัสนั้นด้วยความเขินอาย

“ไม่เห็นต้องอายใครเลยที่รัก เรากำลังจะแต่งงานกันแล้วนะ อีกอย่าง... มีใครบ้างที่ไม่รู้ว่าเราเป็นผัวเป็นเมียกันตั้งแต่ที่คบกันได้สามเดือนแรก”

“ร็อก!พูดแบบนี้เค้าเสียหายนะ!”

“ฮะๆ เสียหายอะไร? ถึงยังไงร็อกก็ต้องรับผิดชอบอยู่แล้ว” เขาดึงเอวบางเข้ามาแนบชิดมากกว่าเดิม ส่งเรียวปากไปขบใบหูแดงก่ำด้วยความโหยหา

“อื้อ!จั๊กจี้นะ...”

“อยากจะมีเวลาอยู่ด้วยกันให้นานกว่านี้จัง” เขาเอ่ยบอกเหมือนรู้สึกเสียดาย แล้วฉันก็ได้แต่นิ่วหน้าอย่างที่รู้ว่าเขากำลังจะต้องไปแล้ว

“ไหนบอกว่าอยู่ได้ถึงเย็นๆ ไง เรายังไม่ได้ไปร้านเค้กด้วยกันเลยนะ” ฉันนัดกับเขาไว้ว่าหลังจากที่ลองชุดแต่งงานเสร็จก็จะไปชิมเค้กต่อ

“มีประชุมน่ะ เพิ่งรู้เมื่อเช้านี้เอง” ร็อกเก็ตเสยปอยผมไปทัดไว้หลังใบหูให้ฉันด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรัก

“แต่เค้านัดไว้ก่อน...” ความน้อยใจกลับมาทำงานอีกครั้ง เมื่อฉันกำลังจะพ่ายแพ้ให้กับงานแสนหนักของเขา

“ขอแก้ตัวพรุ่งนี้ได้ไหม? จะไปรับแต่เช้าเลย... นะที่รัก”

“เค้านัดกับที่ร้านไว้วันนี้ ถ้าร็อกไปไม่ได้ เค้าก็ต้องไปคนเดียว” พูดจบฉันก็เดินออกมาด้านนอก บอกกับพนักงานว่าต้องการเปลี่ยนชุด

ร็อกเก็ตยืนรอฉันอยู่ที่หน้าห้องลอง พอฉันกลับออกมาหลังจากที่เปลี่ยนชุดเสร็จ เขาก็คว้าแขนฉันเอาไว้ก่อนจะพาออกมาคุยที่หน้าร้าน

“งั้นเดี๋ยวประชุมเสร็จ ร็อกจะตามไปแล้วกัน โอเคไหม?” เขาพยายามหาวิธีที่ลงตัวกันทั้งสองฝ่าย เรื่องนั้นฉันรู้ดี แต่มันอดน้อยใจไม่ได้ มันเป็นแบบนี้เสมอ ฉัน... มักจะมาทีหลังเรื่องอื่นที่เขามองว่าสำคัญกว่า

“เราจะแต่งงานกันแล้วนะร็อก แต่ทำไมเค้าถึงรู้สึกว่าเรายิ่งห่างกันออกไปทุกวันๆ บอกตรงๆ ว่าเค้าเองก็เบื่อเต็มทนที่ต้องมาน้อยใจทุกครั้งที่ร็อกไม่เคยมีเวลาให้ เพราะน้อยใจไปก็เท่านั้น... สุดท้ายร็อกก็เลือกงานอยู่ดี” ฉันสะบัดแขนออกจากมือของเขา ก่อนจะเดินไปขึ้นรถ แล้วขับออกมาทันที ส่วนเขาก็ทำได้เพียงมองตามฉันมา ไม่คิดจะรั้งหรือง้อให้ฉันหายงอน ฉันว่าเขาเองก็คงเบื่อเหมือนกันที่เราต้องทะเลาะกันแบบนี้ทุกครั้งไป

Cello End.