บทที่ 7 คำสัญญา

At The Triple X Condominium

ร็อกเก็ตลากเชลโล่เข้ามาในห้องชุดสุดหรูของเขา ก่อนจะปิดประตูลง เขายังคงไม่ยอมปล่อยมือจากเธอ สายตาจับจ้องเธอด้วยความขุ่นเคือง

“ร็อก... ปล่อย!เค้าเจ็บ!” เชลโล่นิ่วหน้าของคนรักอย่างไม่เข้าใจในการกระทำของเขา

“ไปไหนมา? บอกร็อกมาว่าที่รักหายไปไหนมาทั้งวัน!” ร็อกเก็ตยังคงโมโห แม้ว่าเวลานี้จะมีเธออยู่กับตัวแล้วก็ตาม

“จะยุ่งอะไรด้วย!เค้าก็ไปหาเงินมาโปะที่ร้านไง!ก็ร็อกไม่ช่วยนี่!แล้วจะถามวุ่นวายทำไม!” เชลโล่ตะคอกกลับอย่างไม่คิดยอมแพ้

“ไปหาเงินเหรอ? แล้วได้มาไหมล่ะ? ที่รักใช้วิธีไหนไปหาเงิน?!”

“ก็บอกว่าไม่ต้องยุ่ง ต่อไปนี้เค้าจะไม่ขอความช่วยเหลือจากร็อกอีก แล้วก็อย่าหวังเลยว่าเขาจะยอมเซ้งร้าน!” ระหว่างที่พูดไป หญิงสาวก็พยายามจะบิดข้อมือตัวเองให้หลุดออกจากเกาะกุมของเขา

“เลิกดื้อสักทีเชลโล่!ในเมื่อไม่ยอมเซ้ง... เออ!ก็ไม่ต้องเซ้ง!ร็อกจะส่งคนเข้าไปดูแลให้ ร้านจะต้องจัดการทุกอย่างใหม่ทั้งหมด!ส่วนที่รักก็ไม่ต้องทำอะไร แค่นั่งนับเงินไปก็พอแล้ว... พอใจหรือยัง?” พอเห็นว่าเขายอม หญิงสาวก็นิ่งไป

“จริงเหรอ?” เธอเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

“ร็อกยอมแล้ว... ที่รักอยากทำร้านกาแฟต่อก็ทำไปเลย แต่ขออย่างเดียว ให้ร็อกเอาคนเข้าไปช่วยบริหาร... แล้วก็... อย่าหายไปแบบนี้อีก” ร็อกเก็ตคลายมือออกจากข้อมือของเชลโล่

“โทรมาแค่สายเดียว อย่ามาพูดไปเลยว่าเค้าหาย เพราะร็อกไม่ได้คิดจะตามเค้าด้วยซ้ำ”

“ที่รักคิดแบบนั้นจริงๆ เหรอ? แค่เพราะร็อกไม่โทรหา หรือไม่ได้ไปให้เห็นหน้า แปลว่าร็อกไม่ตามอย่างนั้นใช่ไหม? ร็อกส่งคนตามที่รัก... เขาบอกว่าที่รักไปดื่มที่เลาจน์ในโรงแรม แล้วก็มีผู้ชายเข้ามาคุยด้วย ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เหมือนว่ารู้จักกันมานาน!” ร็อกเก็ตหยิบมือถือขึ้นมาโชว์รูปถ่ายของเชลโล่ที่ติดเคนโซมาด้วย ทว่าเห็นเพียงด้านหลังของเขาเท่านั้น

“มันเป็นใคร?” เขาถาม

“รุ่นพี่สมัยไฮสคูล ไม่ได้เจอกันนาน เขาเลยเข้ามาคุยด้วย” เธอตอบตามความจริง

“รุ่นพี่? แล้วต้องยิ้มให้กันขนาดนี้ด้วยเหรอ?” เขาหึงเธอ ยิ่งไม่ค่อยมีเวลาให้ก็ยิ่งกลัวว่าจะมีใครเข้ามาใกล้ชิดเธอ

“ไม่ต้องมาทำเป็นหึงหวง เพราะถ้าร็อกรู้สึกแบบนั้นจริงๆ ร็อกคงไม่ปล่อยให้เค้าต้องไปไหนมาไหนคนเดียวแบบนี้...” แม้จะชอบใจที่เขาแสดงความหึงหวง แต่เธอก็ยังคงโกรธเขาอยู่

“ที่รักอยากให้ร็อกเป็นบ้าเพราะต้องทนมองที่รักยิ้มให้ผู้ชายคนอื่นหรือไง? ไม่หึงไม่หวงเมียตัวเองแล้วจะให้ร็อกไปหึงหวงใคร? รู้บ้างหรือเปล่าว่าวันนี้ทั้งวันร็อกเป็นห่วงที่รักมากแค่ไหน?” ว่าพลางโอบเอวบางเข้ามาแนบชิด ก่อนจะก้มหน้าลงไปสูดกลิ่นกายอันหอมหวานที่ซอกคอขาวนวล

“การกระทำสำคัญกว่าคำพูด สิ่งที่ร็อกพูดออกมามันยังไม่น่าเชื่อ เพราะร็อกไม่เคยทำให้เค้ารู้สึกเลยว่าร็อกเป็นห่วง เค้ามาทีหลังงานของร็อกเสมอ... ในสายตาของร็อก... เค้าเหมือนเป็นของตายที่ร็อกจะกลับมาหาเมื่อไหร่ก็ได้...” เชลโล่ยกสองมือขึ้นดันแผงอกของชายหนุ่ม ไม่ยอมให้เขากระทำตามใจต้องการ

“เมื่อไหร่ที่รักจะเลิกคิดว่าตัวเองไม่สำคัญสักที... ร็อกงานเยอะก็จริง ไม่มีเวลาให้ที่รักก็จริง แต่ที่รักสำคัญที่สุด เราจะแต่งงานกันอยู่แล้วนะ อย่ามัวแต่โกรธกันได้ไหม?”

“แล้วร็อกมีอะไรมายืนยันคำพูดของตัวเองได้บ้าง? ว่าถ้าแต่งงานกันไปแล้วเราจะไม่ทะเลาะกันเรื่องร็อกไม่มีเวลาให้เค้าอีก เค้าขอมากไปหรือไง? แค่มีเวลา... ให้เค้าบ้าง”

“โอเค ร็อกสัญญา ถ้าแต่งงานกันร็อกทำงานให้น้อยลง จะหาเวลาพาที่รักไปเที่ยวทุกอาทิตย์ จะไม่กลับบ้านหลังหกโมงเย็น เราจะกินมื้อเช้าและมื้อเย็นด้วยกันทุกวัน”

“แน่ใจเหรอว่าจะทำอย่างที่พูดได้?” เชลโล่ช้อนสายตามองร่างสูง

“แน่ใจครับ... สัญญาด้วยหัวใจเลย”

“แล้วเรื่องร้านกาแฟล่ะ? เค้ายังเปิดต่อไปได้ใช่ไหม? ต่อไปจะไม่สั่งให้เค้าเซ้งร้านอีกใช่ไหม?” ได้ทีเธอก็รีบมัดมือชกเอาผลประโยชน์จากเขา

“ยอมครับยอม เปิดต่อไปเลย ภายใต้ข้อแม้ว่าที่รักต้องยอมให้คนของร็อกเข้าไปบริหารให้” เขาเชยคามรูปสวยของหญิงสาวขึ้นมาเล็กน้อย เพื่อให้ทั้งเขาและเธอได้สบตากันอย่างชัดเจน

“อืม” เธอยิ้มตอบ

“หายโกรธกันหรือยัง?” เขาถามต่อ ขณะที่ยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้เธอมากขึ้นเรื่อยๆ

“ยัง จนกว่าร็อกจะจูบเค้า” เชลโล่ส่งสายตายั่วยวนให้ชายหนุ่ม

“งั้นก็...” เขาไม่ยอมเอ่ยให้จบประโยค กดปากลงจูบหญิงสาวอย่างแนบแน่น สองมือโอบเอวบางแล้วพาเธอเคลื่อนที่ไปยังห้องนอนโดยที่ไม่ผละจูบออกแม้เพียงเสี้ยววินาที

“อื้อ!” เชลโล่นิ่วหน้าคราง เมื่อร็อกเก็ตดันตัวเธอให้นอนลงบนเตียง

เสียงของการสัมผัสจูบดังไปทั่งห้อง ชายหนุ่มทั้งจูบปากและดูดดึงลิ้นเล็กสีแดงระเรื่อพลางขบเม้มผิวเนื้อเนียนสวยจนหญิงสาวสั่นสะท้านไปทั้งร่าง

“อื้อ... ร็อก...” เธอเอ่ยชื่อของเขาเสียงสั่นเครือไปหมด

“อยากจังที่รัก อยากสุดๆ เลยที่รัก” ร็อกเก็ตกระซิบบอกก่อนจะจัดการถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก

“ขออาบน้ำก่อน... ร็อกก็ต้องอาบน้ำด้วยเหมือน” เชลโล่เอ่ยบอก

“แต่ร็อกอยากไม่ไหวแล้วอะ เราทำกันเลยไม่ได้เหรอ?” อารมณ์ของร็อกเก็ตพลุ่งพล่านไปหมด

“อดทนหน่อย... ทำกันแบบไม่อาบน้ำแล้วมันเหนียวตัวอะ เค้าไม่ชอบ”

“ที่รักครับ น้องชายร็อกมันไม่ไหวแล้วนะ ไม่เชื่อก็ลองจับดู” ว่าแล้วชายหนุ่มก็ดึงมือเล็กมากุมที่ส่วนล่างอันแข็งตัวของเขา

“อี๋!ไอ้บ้าร็อก!” เชลโล่ส่งเสียงร้อง ก่อนจะดึงมือออกอย่างรวดเร็ว

“ทำมาเป็นไม่เคยจับ สิบปีแล้วนะยังไม่เลิกกลัวน้องชายร็อกอีกเหรอ?” เชลโล่ไม่เคยมองมังกรน้อยหรือจับมันอย่างเต็มมือเลยสักครั้งตลอดสิบปีที่คบกันมา เธอบอกว่าเธอกลัวและไม่ชอบที่มันทั้งใหญ่และยาว

“ก็เค้าไม่ชอบมันนี่!”

“แต่ชอบเวลาที่มันทำให้ที่รักเสียวจนเสร็จได้ทุกครั้งใช่ไหมล่ะ?” ร็อกเก็ตยกยิ้มยั่วประสาทหญิงสาว

“ใครบอกว่าเค้าเสร็จทุกครั้ง? ร็อกเอาอะไรมามั่นใจ?” เชลโล่กวนประสาทเขากลับ

“เอาความใหญ่ยาวลีลาดีมามั่นใจ คิดว่าร็อกดูไม่ออกเหรอว่าที่รักเสร็จตอนไหนบ้าง? เวลาที่มันตอดตุบๆ แล้วที่รักก็เกร็งไปทั่งตัว หรืออย่างตอนที่ส่ายหน้าไปมา บอกรักร็อกไม่หยุด... แล้วก็ตอนที่จูบร็อกอย่างบ้าคลั่ง โยกเอวไม่ยั้ง...”

“งื้อ!พอแล้วๆ ไม่อยากฟังแล้ว!” เชลโล่เขินจนแก้มแดงเมื่อร็อกเก็ตบรรยายกิริยาของเธอได้เป็นอย่างดี

“เขินทำไม? จนถึงขนาดนี้แล้วยังต้องเขินกันอีกเหรอ?”

“ก็ดูแต่ละอย่างที่ร็อกพูดสิ!ไม่เขินก็บ้าแล้ว!เค้าจะไปอาบน้ำแล้ว...” เชลโล่ผลักชายหนุ่มออกจากตัวก่อนจะคว้าผ้าเช็ดตัวแล้วรีบเดินเข้าห้องน้ำ

ร่างเปลือยเปล่าย่างเท้าเข้าไปในโซนเปียก ก่อนที่เธอจะเอื้อมมือไปเปิดฝักบัว สายน้ำร่วงหล่นลงมาชำระล้าง แล้วร่างสูงก็เดินเข้ามาโอบกอดเธอไว้ที่ด้านหลัง สองร่างเปลือยเปล่าแนบชิดสนิทกันกลม

“เราไม่ได้อยู่ด้วยกันแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ?” เขาเอ่ยถามขณะที่กดจูบลงบนไหล่อันเปียกชื้นของหญิงสาว

“นานมาก...”

“ร็อกขอโทษนะ ที่ทำให้ที่รักรู้สึกว่าขาดความใส่ใจจากร็อก” ทุกถ่อยคำที่เอ่ย เขาแทรกรอยจูบไปตามผิวกายของเธอ

“อื้อ!ร็อก... อื้อ!” เชลโล่ครวญครางกับทุกสัมผัสที่เขามองให้

“รักร็อกไหม?” ถามไปทั้งๆ ที่รู้ว่าเธอรัก

“รักมาก” หญิงสาวเอ่ยตอบก่อนจะหันมาเผชิญหน้ากับชายหนุ่ม

“รักมากเหมือนกัน ไม่รอให้ถามหรอก เพราะอยากบอกอยู่ทุกวันว่าร็อกรักที่รักคนเดียว รักที่สุดเลยรู้ไหม? ต่อไปในอนาคตต่อให้เรามีเรื่องที่ไม่เข้าใจกัน ขอเพียงอย่างเดียว... อย่าทิ้งกันไป อย่าปล่อยมือนี้ไปจากร็อก” เขารั้งสองมือของหญิงสาวให้ชูขึ้นสูง ดันร่างบางไปแนบกับผนังห้องน้ำใต้ฝักบัว ยื่นใบหน้าลงไปคลอเคลียที่ซอกคอ

“จะปล่อยไปได้ยังไงในเมื่อร็อกยังจับมันไว้แบบนี้” สิ้นคำตอบของหญิงสาวเรียวปากแดงของเธอก็ถูกชายหนุ่มเข้ามาครอบครองไว้ทั่วทุกพื้นที่...