10 เป็นทุกอย่าง

ฉันเดินนำจุนเข้ามาในบ้านก่อนจะมาหยุดที่หน้าห้องนอนของตัวเอง การถูกเช็ดน้ำตาด้วยปากมันทำให้ใจของฉันเต้นแรงมาก ไม่รู้ทำไมฉันถึงอยากจะร้องไห้แล้วให้เขาเช็ดน้ำตาให้อีกครั้ง อยากให้เขาจูบฉันอีกสักครั้ง... ผิดไหมนะถ้าฉันจะบอกว่าไม่อยากเป็นน้องสาวเขาอีกแล้ว...

"เข้าห้องไปได้แล้ว" จุนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

"จุน..." ฉันหันไปมองหน้าที่เรียบนิ่งของเขา

"หืม"

"ทำไมจุนถึงไม่อยากให้เค้าเป็นน้องเหรอ" คำถามนี้ฉันเคยถามเขามาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน แต่ก็ไม่เคยได้คำตอบที่ทำให้เข้าใจเลยสักครั้ง

"เพราะฉันมีน้องสาวอยู่แล้ว" จินนี่... น้องสาวที่จากไปของเขา

"แล้วทำไมมีเพิ่มอีกคนไม่ได้"

"เธออยากเป็นน้องสาวฉันขนาดนั้นเลยหรือไง"

"หืม?" ฉันเลิกคิ้วมองเขา

"เป็นแค่ลูกสาวของพ่อกับแม่ก็พอแล้ว นั่นเพียงพอแล้วสำหรับเธอ" จุนตอบก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดประตูห้องนอนของตัวเอง ฉันรีบใช้จังหวะนั้นเข้าไปขวางประตูเขาไว้แล้วจ้องหน้าเขานิ่ง

"แล้วสำหรับจุนล่ะ... สำหรับจุนเค้าเป็นอะไร" ฉันถามออกไปก่อนจะกัดปากแน่นเพื่อรอคำตอบ

"แล้วเธออยากเป็นอะไร" ทำไมเขาต้องถามกลับด้วย! นี่ฉันกำลังถามเขาอยู่นะ

ฉันน่ะ... อยากเป็นทุกอย่างนั่นแหละ อยากเป็นคนที่เขาใส่ใจ อยากให้เป็นคนที่เขายิ้มให้ อยากให้เขาแคร์และห่วงฉัน... แค่คนเดียว

"ว่าไง" เขาถามย้ำ

"อยากเป็นทุกอย่าง..." ฉันตอบออกไปอย่างไม่มั่นใจ

"หมายความว่าไง"

"ก็หมายความอย่างที่พูด เค้าอยากเป็นทุกอย่างของจุน... คราวนี้จุนตอบเค้ามาได้หรือยังว่าสำหรับจุนแล้วเค้าเป็นอะไร"

"ก็เป็นทุกอย่างนั่นแหละ"

...ว่าไงนะ? คำตอบของเขาคือฉันเป็นทุกอย่างจริงๆน่ะเหรอ... แล้วทุกอย่างของเขามันมีความหมายเดียวกับฉันหรือเปล่า

"ยกเว้นน้องสาว" จุนจ้องหน้าฉันนิ่งพูดย้ำว่าฉันไม่ใช่น้องสาวของเขา

"เค้ารู้แล้ว" ก้มก้มหน้าตอบเขา

"เพราะถ้าเธอเป็นน้องสาว... ฉันก็จะทำแบบนี้ไม่ได้"

มือหนาของจุนยกขึ้นกุมสองแก้มของฉันอย่างแผ่วเบาให้เงยขึ้น ตอนนี้สายตาของเราประสานกัน ฉันหลับตาลงเมื่อริมฝีปากของเขาประทับลงมาที่ปากของฉัน... เราจูบกันเป็นครั้งที่สองแล้ว...

"อืม..."

ฉันไม่สามารถบังคับตัวเองได้เลยเมื่อจุนสอดลิ้นเข้ามา... โอไม่นะ! ฉันไม่รู้จะทำยังไงกับลิ้นของเขา ตอนนี้รู้แค่ว่าร่างกายของฉันมันไร้เรี่ยวแรงไปหมด กลิ่นบุหรี่อ่อนๆทำให้ฉันชอบอย่างบอกไม่ถูกเลย

"ฉันไม่ได้คบกับอินดี้ เราเป็นแค่เพื่อนกัน" จุนพูดขึ้นหลังจากที่เขาถอนจูบจากฉัน

"อะ... อืม" ฉันก้มหน้างุด รู้สึกได้ถึงความร้อนผ่าวที่ใบหน้า

"เธอก็ห้ามคบกับใครเด็ดขาด... ถ้าฉันไม่อนุญาต"

ฉันส่ายหน้าทันควัน เมื่อเขาพูดออกมาแบบนั้น ฉันน่ะเหรอจะไปคบใคร ไม่มีทางหรอก

"เค้าไม่คบใคร"

"ดี" จุนยิ้มบางๆ

ฉันยืนเม้มปากมองจุนอยู่อย่างนั้น ไม่อยากให้รอยยิ้มนี้ของเขาหายไปเลย รู้ไหมว่ากว่าจะได้เห็นมันยากแค่ไหน

"ไปอาบน้ำนอนได้แล้ว"

"เราจะดีกันแบบนี้ตลอดไปใช่ไหม" ฉันถาม

"ขึ้นอยู่กับว่าเธอทำตัวยังไง ถ้าไม่ดื้อ เชื่อฟังฉัน ก็คงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง"

"เค้าจะไม่ดื้อ เค้าจะเชื่อฟังจุนทุกอย่าง" ฉันยิ้ม ส่งสายตาเชื่อฟังไปให้เขา

"งั้นก็ไปอาบน้ำนอนได้แล้ว"

"อื้ม"

ฉันทิ้งตัวนอนลงบนเตียงด้วยรอยยิ้มหลังจากที่อาบน้ำเสร็จ คำพูดและรสจูบของจุนยังคงสะกดฉันอยู่ ไม่รู้จะอธิบายยังไงให้เข้าใจว่าฉันรู้สึกดีมากแค่ไหนที่ได้เป็นทุกอย่างของเขา... เพราะงั้นฉันจะลืมเรื่องที่จะย้ายออกจาไปบ้านไป ในเมื่อจุนไม่ได้ผลักไสฉันก็จะไม่ไปไหนทั้งนั้น!

เช้าวันใหม่... ฉันตื่นมาด้วยความสดใส พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ลงมาที่ชั้นล่างเพื่อจะกินข้าวเข้าพร้อมๆกับทุกคน แต่เมื่อเดินลงมาทุกอย่างกับว่างเปล่า... ไม่มีพ่อ ไม่มีแม่ และไม่มีจุน โต๊ะอาหารก็ว่าเปล่า ฉันหันมองไปรอบๆสิ่งที่เห็นก็มีแต่ความว่างเปล่า

สองเท้ารีบก้าววิ่งออกไปหน้าบ้านด้วยความกลัว ด้านหน้าคือรถคันใหญ่ของที่บ้าน ฉันเห็นจุน พ่อกับแม่ และเด็กน้อยคนหนึ่งกำลังยืนมองฉัน

"จุน!" ฉันตะโกนเรียกชื่อเขา

"พ่อ! แม่!"

ไม่มีใครตอบรับเสียงเรียกของฉันแม้สักคน เด็กน้อยคนนั้นยิ้มให้ฉัน ก่อนที่พ่อจะอุ้มเธอแล้วเดินขึ้นรถ แม่ไม่ได้หันมามองฉันเลย ส่วนจุน... เขากำลังมองฉันอยู่ ทว่าไม่มีรอยยิ้ม ที่ฉันเห็นมีเพียงแววตาเย็นของของเขา

"จุน!!" ฉันตะโกนเรียกชื่อเขาอีกครั้ง

"ไม่นะ! จุน! อย่าไปนะ!!! พ่อคะ! แม่คะ!" ฉันออกวิ่งจนสุดแรง แต่ก็ไม่ทัน พวกเขาพากันขึ้นรถแล้วขับออกไป...

"อย่าไปนะ!!! อย่าทิ้งเค้าไป!!! จุน!!!"

ฉันตะโกนจนสุดเสียง วิ่งจนสุดแรงทว่ากลับยังอยู่อยู่ที่เดิม... พวกเขาจากไปแล้ว... พวกเขาทิ้งฉันไปแล้ว

"น้ำหอม" เสียงหนึ่งที่คุ้นเคยดังขึ้น.

"ฮึก!"

ฉันลืมตาที่เปียกชื้นไปด้วยน้ำตาแล้วมองไปรอบๆ นี่มันห้องนอนของฉัน และที่อยู่ข้างๆคือจุน

"จุน!" ฉันโผเข้ากอดเขาทันที ทั้งหมดเป็นแค่ความฝัน... จุนไม่ได้ทิ้งฉันไปไหน เขายังอยู่ตรงนี้

"ฝันร้ายอีกแล้วเหรอ" เขาโอบกอดฉันแล้วลูบหัวเบา

"อย่าทิ้งเค้าไปนะ... จุน! เค้าอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีจุน ฮือๆ"

"ฉันจะทิ้งเธอไปไหนล่ะ" จุนดันไหล่ฉันออกมาแล้วเช็ดน้ำตาที่แก้มของฉัน

"จุน... เค้าไม่ชอบเลย เค้าไม่ชอบความฝันเลย" ฉันมองจุนทั้งน้ำตา โชคดีแค่ไหนที่เขายังอยู่ตรงนี้

"อย่าร้องเลยนะ มันก็แค่ฝัน ฉันยังอยู่ตรงนี้"

ฉันพยักหน้า กลั้นน้ำตาเอาไว้ปล่อยให้เขาเช็ดคราบน้ำตาที่แก้มอย่าแผ่วเบา

"จุน"

"หืม"

"ใช้ปากเช็ดน้ำตาได้ไหม" ฉันมองหน้าเขานิ่ง ขอร้องให้เขาจูบอย่างหน้าไม่อาย

จุนไม่ตอบอะไร เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ จุมพิตลงปลายจมูกของฉันเบาๆ จากนั้นก็เคลื่อนริมฝีปากมาสัมผัสที่แก้มของฉัน ไล่ขบเบาๆลงมาจนถึงปาก

ฉันไม่รอช้า โอบคอแกร่งของเขาไว้อย่างรวดเร็วแล้วเผยอปากเข้าหาเขา จนเราจูบกันแล้วอีกครั้ง...

"น้ำหอม" จุนผละฉันออก

"ทำไม" ฉันเบะปากมองเขา

"พอก่อน" เขาบอกด้วยน้ำเสียงแหบพร่า

"จุนไม่อยากจูบเค้าเหรอ"

"เปล่า... แต่เดี๋ยวมันจะไม่จบที่จูบน่ะสิ" เขาตอบ

"หมายความว่าไง" ฉันเลิกคิ้วถามเขา

"ไม่มีอะไร... เธอนอนได้แล้ว" จุนลุกขึ้นยืน

"อย่าไปนะ... อยู่กับเค้าจนถึงเช้าได้ไหม" ฉันดึงปลายเสื้อของจุนไว้ รั้งไม่ให้เขาไปไหน

จุนหันมามองฉัน ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนบนเตียงอย่างเงียบๆ ฉันมองเขาด้วยรอยยิ้มพอใจ

"มองอะไร" เขาถาม

"มองจุน" ฉันตอบ

"นอนสักที" จุนดึงแขนฉันให้ล้มตัวลงนอนบนอกเขา แล้วเราก็นอนกอดกันแบบนั้นทั้งคืน...