Near disaster (5)

ชนาวินพบกับชายคนหนึ่งที่รู้ว่าตัวละครของเขาใน UUO ถูกส่งไปยังเซิฟเวอร์สกอตแลนด์และยังรู้ชื่อของชนาวินทั้งๆที่เขายังไม่ได้บอกทำให้ชนาวินเริ่มสงสัยในตัวชายคนนั้น

" นายเป็นใคร? ทำไมถึงรู้ชื่อของผมกับเรื่องนั้นได้? " ชนาวินจ้องขายคนนั้นตาไม่กระพริบ

" ไม่ต้องทำหน้าน่ากลัวขนาดนั้นก็ได้ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เราเจอกันซะหน่อย " ชายคนนั้นพูด

" เรา...เคยเจอกันมาก่อนงั้นเหรอ? " ชนาวินมองหน้าชายคนนั้นอีกครั้งแล้วเริ่มประมวลผล

" เดี๋ยวนะ หรือว่านายคือแกมเบิ้ลที่เจอคราวก่อน.. "

" ถูกต้อง โซระครับผมน่าแปลกใจจริงๆนะที่จำชั้นได้ "

" ก็เกือบจำไม่ได้แล้วล่ะ ถ้าไม่นึกดีๆก็นึกไม่ออกหรอก "

" งั้นเหรอ แต่ก็บังเอิญจังนะที่ได้มาเจอกันแบบนี้เนี่ยโลกมันกลมหรือประเทศของนายมันแคบเนี่ย "

" พูดซะเสียหายเลย แต่ว่านายเป็นคนญี่ปุ่นไม่ใช่เหรอทำไมมาอยู่ที่นี่ล่ะแถมยังพูดไทยซะคล่องเชียว "

" ชั้นมาที่นี่เพื่อหาข้อมูลนิดหน่อยน่ะ "

" หาข้อมูล? ข้อมูลอะไร? "

" ออกไปคุยกันข้างนอกดีกว่ามาคุยกันในนี้มันรู้สึกแปลกๆ "

แล้วทั้งคู่ก็ออกมาคุยกันนอกห้องน้ำ

" เอาล่ะบอกมาหน่อยสิว่าข้อมูลอะไร? " ชนาวินถาม

" ตอนที่อยู่เซิฟเวอร์สกอตแลนด์นายได้ไปร่วมสู้กับไคเซอร์ดราก้อนด้วยสินะ " โซระถามกลับ

" ทำไมถึงรู้? "

" เดาเอาน่ะ เพราะนายไม่น่าปล่อยให้เรื่องน่าสนใจแบบนี้ผ่านไปหรอก "

" ก็จริงน่ะนะแต่น่าเสียดายที่จัดการมันไม่ได้ "

" คิดไว้แล้วล่ะว่าต้องเป็นแบบนั้น ชั้นเลยมีงานทำยังไงล่ะ "

" อย่าบอกนะว่านายตามรอยเจ้านั่นอยู่? "

" โอ๊ะ รู้ด้วยแฮะ แสดงว่าคงรู้แล้วสินะว่ามีกลุ่มที่ตามรอย Global boss เพื่อเอาข้อมูลนั่นไปขายน่ะ "

" หรือว่านายคือ.... "

" ชั้นเป็น 1 ในกลุ่ม Seeker ที่รับผิดชอบโซนเอเชียยังไงล่ะ "

" โห รับผิดชอบโซนเอเชียเหรอ อ้อ แบบนี้เองสินะเหตุผลที่นายพูดไทยคล่องน่ะ "

" ถ้าไม่คล่องเรื่องภาษาล่ะก็ไปต่างประเทศมันลำบากน่ะนะ แต่ดูเหมือนนายจะไม่ตกใจเลยนะเนี่ย "

" ก็มีบ้างนิดนึงน่ะนะ แล้วได้อะไรมาบ้างล่ะ? "

" เฮ้ๆ จะมาหลอกถามข้อมูลรึไง ข้อมูลเรื่องนี้ไม่ฟรีหรอกนะ "

" ชิ ไม่ได้เหรอเนี่ย " ชนาวินเสียดายนิดหน่อย

" ล้อเล่นน่า ถ้าเป็นข้อมูลร่องรอยก็พอจะบอกได้ฟรีๆน่ะนะ เท่าที่ตามรอยมันก็พอจะรู้ได้ว่ามันมาแถบเอเชียนี่แล้วล่ะแต่เรื่องตำแหน่งยังไม่รู้ว่ามันไปอยู่ที่ไหน

" แล้วอีกนานแค่ไหนมันจะปรากฎตัวออกมา " ชนาวินถามต่อ

" หลอกถามข้อมูลเพิ่มอีกแล้วนะนายเนี่ย เรื่องนั้นยังระบุไม่ได้จนกว่าจะรู้ตำแหน่งที่แน่นอนของมัน แค่นี้ก็พอแล้วมั้งสำหรับข้อมูล "

" ช่วยบอกเพิ่มอีกนิดไม่ได้รึไง? "

" ถามอยากได้เพิ่มก็จ่ายมา " เมื่อคุยเสร็จโซระก็กำลังจะแยกตัวออกไป

" แล้วนายจะไปไหนน่ะ? "

" อิ่มท้องแล้วก็จะกลับไปที่พัก เข้าเกมส์แล้วสืบหาร่องรอยต่อนายเองก็รีบกลับไปหา 3 สาวนั่นได้แล้ว แล้วก็อย่ากินเยอะล่ะเดี๋ยวท้องแตกตาย " โซระพูดแล้วเดินจากไป

" อา ขอบคุณที่เป็นห่วง "

จากนั้นชนาวินก็กลับไปที่ร้านแล้วตรงไปยังโต๊ะที่พวกรินนั่งแต่เมื่อไปถึงก็พบว่าที่นั่งอยู่นั้นเป็นคนอื่น

" เอ๋? อ้าว? แล้วพวกนั้นไปไหน อย่าบอกนะว่าอิ่มแล้วน่ะ " ชนาวินหน้าซีดเพราะตอนนี้เขาท้องว่างสุดๆ

" คุณลูกค้าที่มากับพวกผู้หญิงที่นั่งโต๊ะนี้สินะครับ " พนักงานเดินมาถาม

" ครับ แล้วพวกนั้นไปไหนแล้วล่ะครับ? "

" เชิญทางนี้ครับ " พนักงานพาชนาวินไปที่ห้อง V.I.P.

" เอ๋? ห้อง V.I.P. ? " จากนั้นพนักงานก็เคาะประตู

" ลูกค้าอีกท่านมาแล้วครับ "

" พาเค้าเข้ามาเลยค่ะ " เสียงของชิเอริดังออกมาจากห้อง เมื่อเปิดประตูเข้าไปชนาวินก็พบว่าพวกรินและชิเอริอยู่กันพร้อมหน้า

" ช้าจังนะวินถ่ายหนักรึไง? " รินพูด

" วิน ชิเอริล่ะ ชิเอริ " เมย์พูด

" สวัสดีค่ะคุณชนาวินเจอกันอีกแล้วนะคะ " ชิเอริพูด แล้วพนักงานก็ออกจากห้องไป

" หมายความว่ายังไงที่ว่าเจอกันอีกแล้วน่ะ? " ขวัญถาม

" ก็คราวก่อนชั้นกับคุณแม่ของคุณชนาวินก็ไปทานอาหารด้วยน่ะค่ะ "

" ไปกับวินแล้วก็แม่ของวินเหรอ!? " รินและขวัญพูดพร้อมกัน

" ค่ะ " ชิเอริยิ้มและตอบกลับไป

" นึกว่ามีเราคนเดียวที่ไปไกลกว่าคนอื่น แต่นี่ไปไกลกว่าเราอีก " รินคิดในใจ

" เจอกับคุณแม่แล้ว สนิทสนมกับครอบครัวแล้ว " ขวัญคิด

" คุณวินเชิญนั่งก่อนสิคะ "

" อ..เอ้อ "

" จริงสิวันนี้ชั้นไปรายการทำอาหารมาแล้วก็ทำคุ้กกี้มาน่ะค่ะคุณชนาวินลองชิมดูสิคะ " ชิเอริยื่นห่อคุ้กกี้ให้ชนาวิน แต่ในตอนนั้นเองมือของรินก็ไปกระแทกโดนมือของชิเอริจนทำให้ห่อคุ้กกี้หลุดจากมือ

" อุ้ย ขอโทษที " รินพูด แต่ชนาวินก็รับห่อคุ้กกี้ไว้ได้ก่อนจากนั้นก็แกะแล้วหยิบมาชิมทันที

" รสชาติใช้ได้เลยนี่ "

" ชั้นขอลองบ้างๆ " เมย์ก็ขอลองชิมด้วย

" อร่อย!! " เมย์พูด

" ดีจังเลยค่ะที่ชอบ ชั้นมีเยอะเลยค่ะทุกคนเชิญรับไว้ด้วยนะคะ " ชิเอริแจกคุ้กกี้ให้กับทุกคน

จากนั้นพวกเขาก็ทานอาหารกันจนอิ่มและได้เวลาเช็คบิล

" ชั้นจัดการเองค่ะ " ชิเอริหยิบบัตรเครดิตออกมายื่นให้พนักงานแล้วพวกเขาก็ออกมาจากร้าน

" อิ่มจัง อิ่มสุดๆ " เมย์พูด

" ท้องป่องแล้วนะเธอน่ะ " ชนาวินพูด

" ปากเสีย "

ในตอนนั้นใกล้จะ 2 ทุ่มแล้วพวกเขาจึงตัดสินใจที่จะกลับเพราะกลัวว่าจะไม่มีรถ รินและขวัญแยกตัวออกไปก่อนส่วนเมย์ ชิเอริ และชนาวินออกมาด้านหน้าพารากอน

" ชิเอริจะกลับยังไงเหรอ? " ชนาวินถาม

" ชั้นให้คนขับรถมารับแล้วค่ะ อ๊ะ นั่นไงมาแล้ว งั้นชั้นไปก่อนนะคะแล้วเจอกันในเกมส์ " ชิเอริกล่าวลาแล้วขึ้นรถไป เมย์และชนาวินขึ้นไปยังสถานณีรถไฟฟ้าเพื่อจะขึ้นรถเที่ยวสุดท้าย

" งั้นชั้นไปก่อนนะวินพรุ่งนี้เจอกัน " เมย์พูดแล้วขบวนรถที่เธอขึ้นก็ออกไป จากนั้นชนาวินก็ไปยังชานชาลาที่ขบวนรถที่เขาจะขึ้น

" แหม เนื้อหอมจังเลยน้านายเนี่ย " ชายคนหนึ่งพูด

" เห็นนายจ้องชั้นมาตั้งแต่ตอนอยู่ในร้านแล้ว แถมยังตามมาอีกมีธุระอะไร? " ชนาวินถาม

" สกอตแลนด์สนุกมั้ย ได้สู้กับเนสซี่ด้วยสินะ "

" นายรู้ได้ยังไง.... "

" ก็ต้องรู้สิชั้นเป็นคนส่งนายไปเองนี่ " ชายคนนั้นพูด

" หรือว่านายคือ..... "

" ชั้นชื่อใหม่....เป็นแฮคเกอร์ที่อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดยังไงล่ะ " ชายคนนั้นคือชายปริศนาผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมด

" แก!! " ชนาวินวิ่งเข้าไปหาใหม่แล้วชกหมัดขวาใส่แต่ใหม่ก็หลบได้

" ใจเย็นสิ วันนี้ชั้นแค่มาแสดงความยินดีเฉยๆที่นายกลับมาเซิฟเวอร์ไทยได้ "

" ที่มันเป็นแบบนั้นมันก็เพราะแกไม่ใช่เหรอไง!? " ชนาวินจับคอเสื้อของใหม่แล้วเหวี่ยงเขาไปที่รางรถไฟซึ่งเป็นจังหวะที่รถไฟฟ้ากำลังมาพอดี ชนาวินยืนมองเพราะคิดว่าใหม่โดนรถไฟชนไปแล้ว แต่ทว่าเมื่อรถไฟฟ้าออกไปแล้วเขาก็เห็นว่าใหม่ยืนอยู่ที่ชานชาลาฝั่งตรงข้าม

" แหม อันตรายนะแบบนี้น่ะ โชคดีที่ไม่มีใครเห็นไม่งั้นนายคงโดนจับไปแล้ว " ชนาวินตกตะลึงที่เห็นว่าใหม่ยืนอยู่ที่ฝั่งตรงข้าม

" วันนี้ทักทายกันแค่นี้ก่อนก็แล้วกัน เอาไว้เจอกันคราวหน้านะคุณชนาวิน " แล้วใหม่ก็เดินลงจากชานชาลาไป

" บ้าเอ้ย.....ตกรถซะแล้วสิเรา " ชนาวินพูด

To be continued