Near disaster (6)

วันต่อมาชนาวินก็มาเรียนในช่วงเช้าเช่นเคย เขาคิดเรื่องเมื่อคืนไปพรางเดินไปพราง

" ทำไมหมอนั่นถึงรู้ว่าเราอยู่ที่ไหนแล้วรู้ได้ยังไงว่าเป็นเรา ถ้าเกิดหมอนั่นเล็งเป้าหมายไปที่คนอื่นด้วยล่ะก็... "

" วิน อรุณสวัสดิ์จ้า " เมย์วิ่งเข้ามาทักชนาวิน

" โอ้ อรุณสวัสดิ์ "

" เมื่อวานกลับถึงบ้านกี่โมง? "

" ก็ราวๆ 4 ทุ่มล่ะมั้ง พอดีง่วงเลยไม่ได้เข้าเกมส์น่ะคิดว่าจะพาเธอไปเวลซะหน่อย "

" ไม่ต้องห่วงหรอกน่าชั้นมีคนพาไปอยู่แล้ว "

" ใครล่ะขวัญเหรอ? "

" ไม่บอกหรอก จริงสิวันนี้ต้องไปซื้อของกับชั้นนะ "

" อา ก็ได้ถ้าไม่เย็นเกินไปน่ะนะ "

" จริงสิวันนี้เลิกเย็นเลยนี่นา อ้า ลืมนึกไปเลย... "

และในช่วงบ่ายเป็นวิชาของอาจารย์ที่วางยาเมย์ซึ่งมีคนมาบอกว่าอาจารย์คนนั้นลาป่วยจึงทำให้พวกเขาเลิกตั้งแต่ช่วงบ่าย

" อาจารย์เค้าเป็นอะไรรึเปล่าน้าถึงได้ลา " เมย์พูด

" สงสัยจะพิมพ์งานจนดึกเลยไม่สบายล่ะมั้ง "

" เอ๋!? ถ้างั้นก็เป็นความผิดของชั้นน่ะสิที่ไม่ได้ช่วยอาจารย์เค้าน่ะ "

" คงงั้นล่ะมั้ง เอ้า ไปซื้อของกันดีกว่า "

" วินไม่เป็นห่วงอาจารย์เค้าหน่อยเหรอ? "

" ห่วงทำไมเล่าดีซะอีกได้เลิกเร็ว "

จากนั้นเมย์และชนาวินก็ไปซื้อของที่มาบุญครอง ซึ่งของที่แม่ของเมย์ฝากซื้อก็คือน้ำหอม

" ซื้อเยอะจังนะ " ชนาวินพูด

" แน่นอนก็แม่ชั้นขายมันอยูู่นี่ " เมย์กำลังเช็คกลิ่นน้ำหอมซึ่งมันก็ทำให้ชนาวินได้กลิ่นไปด้วย

" น้ำหอมนี่กลิ่มเหมือนเธอเลยนะ "

" จมูกดีจังนะ วินเป็นน้องหมาเหรอ? "

" กลิ่นมันฟุ้งซะขนาดนี้ใครมันจะไม่รู้ล่ะ "

" แล้ววินเคยดมกลิ่นน้ำหอมจากชั้นตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ? "

" ก็เมื่อวานตอนที่แบกเธอน่ะสิ "

" เออ จริงแฮะ " หลังจากที่ซื้อเสร็จพวกเขาก็เดินเล่นภายในห้างอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะออกมา จากนั้นทั้งคู่ก็มาที่ร้านของชัย

" ยังจะแวะอีกเหรอ? " ชนาวินถาม

" ยังไม่ 4 โมงเลยเดี๋ยวค่อยกลับก็ได้ " เมย์เดินเข้าไปในร้านทันที

" สวัสดีค่าเชิญค่า "

" สวัสดีค่า อ้าว คุณชัยวันนี้อยู่หน้าร้านเหรอคะเนี่ย " เมย์พูดเมื่อเห็นชัยอยู่ที่เคาเตอร์

" แหม ติดกันเป็นปาท่องโก๋เชียวนะคู่นี้ "

" พอดีวินเค้าอาสาไปซื้อของเป็นเพื่อนน่ะค่ะ วันนี้มีอะไรบ้างคะเนี่ย? "

" หลายอย่างเลยลองเลือกดูก่อนแล้วกัน อ่อวิน มาช่วยยกของหลังร้านหน่อยสิ "

" ได้สิครับ "

จากนั้นชัยและชนาวินก็เข้าไปที่หลังร้านและให้เมย์เลือกเค้กอยู่ในร้าน

" ดูท่าทางจะไม่ได้บอกเรื่องเมื่อวานให้เมย์รู้สินะ "

" ยังครับ "

" ดีแล้วล่ะเรื่องนั้นให้เรารู้กันแค่สองคนก็พอถ้าเกิดเมย์รู้เข้าจะเกิดเป็นแผลในใจซะเปล่าๆ "

" นั่นสินะครับ ว่าแต่คุณชัยจัดการยังไงกับหมอนั่นเหรอครับ ดูเหมือนว่าจะไม่โดนจับสินะครับ "

" ก็....เก็บหลักฐานอะไรเอาไว้นิดหน่อยน่ะนะ "

ภายในร้านเมย์ก็กำลังเลือกเค้กอยู่

" นี่ ขอถามหน่อยสิคะทั้งสองคนเป็นแฟนกันเหรอ? เห็นมาด้วยกันตลอดเลย "

" ม...ไม่ใช่ค่ะ พวกเราเป็นแค่เพื่อนร่วมห้องกันเฉยๆ "

" นอนห้องเดียวกันเหรอ!? "

" เรียนด้วยกันค่ะ!! "

" เหรอ....แต่ดูท่าคุณน้องจะไม่ได้คิดแค่เพื่อนสินะคะ " คำพูดของพนักงานทำให้เมย์หน้าแดง

" นั่นแน่ แทงใจดำสินะคะเนี่ย "

" ล...เลิกแหย่ชั้นสักทีเถอะค่ะ " ทันใดนั้นกระดิ่งที่ประตูร้านก็ดังขึ้น

" สวัสดีค่า เชิญ...!? "

ด้านชัยและชนาวินก็กำลังคุยกันอยู่หลังร้านทันใดนั้นพนักงานของร้านก็มาตามชัย

" หัวหน้าแย่แล้วค่ะ!! "

" มีอะไรเหรอ? "

" รีบเข้ามาในร้านเถอะค่ะ "

จากนั้นชัยและชนาวินก็เข้าไปในร้าน เมื่อเข้ามาเขาก็เจอกับตำรวจ 4 นาย

" สวัสดีครับคุณตำรวจ มีอะไรเหรอครับหรือว่าจะมาสั่งกาแฟ? "

" ไม่ใช่หรอกครับเราจะมาจับกุมคุณ "

" จับผมเรื่องอะไรเหรอครับ? "

" ข้อหาทำร้ายร่างกายน่ะสิ แล้วก็ขู่กรรโชกด้วย " เสียงชายคนหนึ่งดังขึ้นมาจากด้านหลังพวกตำรวจทั้ง 4 นายซึ่งเมื่อเขาเดินออกมาก็ได้รู้ว่าเขาคืออาจารย์ที่วางยาเมย์

" อ...อาจารย์ หน้าไปโดนอะไรมาคะน่ะ? " เมย์ถาม

" ก็หมอนั่นน่ะสิมันคิดจะทำมิดีมิร้ายกับเธอพออาจารย์เห็นเลยจะเข้าไปช่วยแต่ก็โดนเจ้านั่นมันทำร้ายเข้าน่ะสิ แถมมันยังบอกอีกว่าถ้าอาจารย์เอาเรื่องนี้ไปบอกใครจะฆ่าอาจารย์ด้วย "

" คุณชัย...เป็นความขริงเหรอคะ? "

" จริงสินี่ไงอาจารย์มีหลักฐานด้วยนะ!! " อาจารย์คนนั้นเปิดคลิปที่ตัดต่อจากเหตุการณ์จริงให้เมย์ดู

" เห็นมั้ย หมอนี่กำลังลวนลามเธออยู่ อาจารย์มาเห็นพอดีเลยเข้าไปช่วยแต่ไม่นึกเลยว่าจะโดนอัดซะเละแบบนี้ "

" คุณชัย...ทำไมถึง.... "

" ไม่ใช่นะเมย์นั่นมัน... " ชนาวินพยายามจะพูดแก้ต่างให้แต่ชัยก็ห้ามเอาไว้

" ไม่ต้องพูดหรอกวิน " ชัยพูด

" ถ้างั้นขอเชิญคุณไปโรงพักกับเราด้วยนะครับ " ตำรวจนายหนึ่งเดินเข้ามาใส่กุญแจมือชัย

" หัวหน้า... "

" ไม่ต้องห่วง ชั้นไปแค่แปบเดียว " จากนั้นชัยก็ถูกพาตัวออกไปนอกร้าน ซึ่งก่อนออกจากร้านอาจารย์คนนั้นก็หันมาแสยะยิ้มให้ชนาวิน

" แก..... " ชนาวินกำมือแน่นด้วยความโกรธแต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากมองดูชัยขึ้นรถตำรวจไป

To be continued