Near disaster (1)

เมย์แล้วชนาวินมานั่งที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลจากมหาลัยมากนักเพราะเมย์จะฉลองให้กับชนาวินที่ตัวละครกลับมาเซิฟเวอร์ไทย ซึ่งในขณะที่รอเมย์ไปถอนเงินอยู่นั้นชนาวินก็เข้ามาในร้านและได้พบกับชายเจ้าของร้าน แต่เมื่อเขาเห็นชนาวินก็เกิดอาการกลัวเพราะว่าเขาคือชัยที่เป็น 1 ใน PKer ที่ก่อเรื่องครั้งก่อนซึ่งเขาจำหน้าชนาวินได้แต่เมื่อคิดไปคิดมาแล้วเขาคิดว่าชนาวินจำเขาไม่ได้เขาจึงออกมาเจอกับชนาวินอีกครั้งแต่เขากลับพบเมย์ที่มากับชนาวิน

" คุณชัย? "

" ม....เมย์!? "

" รู้จักกันด้วยเหรอ? "

" อื้อ ก็เค้าน่ะเป็น... " ทันใดนั้นชัยก็รีบวางของลงแล้วจับข้อมือเมย์แล้วพามาที่หลังเคาเตอร์

" ย...อย่าพูดเชียวนะเรื่องนั้นน่ะ " ชัยกระซิบบอกเมย์

" เรื่องที่คุณเป็น PKer น่ะเหรอคะ? "

" ใช่ หมอนั่นเป็น PKK นะขืนรู้เข้ามีหวังโมโหชั้นใหญ่แน่ "

" ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกมั้งคะ ยิ่งเป็นวินด้วย "

" จะยังไงก็เถอะ อย่าบอกเด็ดขาดนะขอร้องล่ะ "

" เข้าใจแล้วค่ะ " จากนั้นชัยและเมย์ก็กลับมาหาชนาวิน

" มีอะไรกันเหรอครับ? " ชนาวินถาม

" อ้อ ไม่มีอะไรๆ พอดีว่าเมย์เป็นญาติกับชั้นน่ะก็เลยพาไปคุยด้วยนิดหน่อยพอดีไม่ได้เจอกันนาน "

" ใช่ๆ คุณชัยเป็นญาติของชั้นเอง ๐

" ถ้างั้นก็ทานให้เต็มที่นะชั้นเลี้ยงเอง "

" เอ๋? จะดีเหรอคะ? "

" เอาน่าอุตส่าห์ได้เจอกันทั้งที ทานให้เต็มที่นะ "

จากนั้นชนาวินและเมย์ก็เลือกทานเค้กทั้งหมดที่มีในร้าน ซึ่งส่วนใหญ่เมย์จะเป็นคนทาน

" อร่อย อร่อยสุดๆเลย "

" เค้กพวกนี้น่ะหัวหน้าอบเองเลยนะคะ ไม่คิดเลยนะคะว่าคนที่เป็นทหารเก่ามาก่อนจะทำขนมได้อร่อยขนาดนี้ "

" คุณชัยเคยเป็นทหารมาก่อนเหรอคะ? "

" ใช่แล้วล่ะค่ะ รูปที่ติดอยู่ที่ผนังทั้งหมดเป็นรูปตอนที่หัวหน้ายังประจำการอยู่ค่ะ "

" ว่างนักรึไง " ชัยมายืนข้างหลังพนักงาน

" ข...ขอโทษค่ะ "

" ไม่ไหวเลยน้า เป็นไงถูกปากมั้ย? "

" อร่อยมากเลยค่ะ "

" พอดีครอบครัวชั้นเป็นร้านขายขนมปังน่ะก็เลยได้ฝึกทำตั้งแต่เด็กๆ แต่พอตอนเกณฑ์ทหารดันจับได้ใบแดงซะนี่ก็เลยต้องไปประจำการ แถมพออยู่ไปเกิดติดใจก็เลยอยู่ต่อจนอายุปาไป 28 ถึงจะปลดออกมานี่แหล่ะ "

" เห อย่างงั้นเองเหรอคะ "

" อ๊ะ จริงสิอันนี้ชั้นทำให้เอาไปฝากที่บ้านด้วยนะ เอ้า ของนายด้วย "

" ม..ไม่ต้องก็ได้ค่ะ "

" รับไปเถอะน่า เอาล่ะชั้นขอกลับไปจัดการในครัวต่อก่อนนะ " 

จากนั้นไม่นานเมย์และชนาวินก็อิ่มแล้วออกมาจากร้าน

" ไปก่อนนะค้า ขอบคุณค่าอร่อยสุดยอดเลยเนอะไว้มานั่งกันอีกนะ "

" ก็แล้วแต่เธอสิแต่กินเยอะแบบนั้นระวังจะอ้วนเอานะ "

" ไม่หรอก.... " เมย์เอามือลูบท้องเพราะกลัวมันป่องออกมา

" แต่ไม่คิดเลยนะว่าพวก PKer ก็มีคนที่นิสัยดีอยู่ด้วย "

" เอ๋? รู้ด้วยเหรอ? "

" แน่นอนคิดว่าในระหว่างที่ต่อสู้ชั้นจะไม่สังเกตเห็นหน้าของเค้ารึไง? "

" ตาดีจริงๆนะ แล้วนายไม่โกรธเค้าเหรอ? "

" โกรธเรื่องอะไร? "

" ก็ที่เค้าเคยก่อเรื่องคราวก่อนไว้น่ะสิ "

" อ้อ เรื่องนั้นน่ะเหรอ ก็รู้อยู่แล้วนี่ว่ามีคนอยู่เบื้องหลัง ถ้าจะให้ชั้นโกรธก็คงจะเป็นเรื่องที่เค้าเป็น PKer ต่างหากแต่นั่นก็เป็นเรื่องในเกมส์ล่ะนะแต่กับโลกจริงน่ะมันต่างกัน ตัวตนในเกมส์เราจะสามารถเป็นอะไรก็ได้แต่ในความเป็นจริงขอให้เราเป็นตัวของตัวเองน่ะดีที่สุดแล้ว " คำพูดของชนาวินทำให้เมย์ยิ้มและหัวเราะออกมา

" มีอะไรงั้นเหรอ? "

" ไม่มีอะไรหรอก ก็เหมือนชนาวินสินะที่ในเกมส์ออกจะเป็นคนสนุกสนานแต่ตัวจริงกลับรักสันโดษ "

" ใช่ที่ไหนกันเล่า "

หลังจากนั้นเมย์และชนาวินก็แยกกันกลับบ้าน เมื่อชนาวินกลับมาถึงที่บ้านก็ทำตามกิจวัตรประจำก็คือทำอาหารทานเองและอาบน้ำก่อนจะขึ้นไปที่ห้องของตนเอง เมื่อเข้ามาในห้องเขาก็เห็นไฟสัญญาณเตือนจากโทรศัพท์มือถือของเขาซึ่งแจ้งเตือนว่ามีคนโทรเข้ามา

" ใครโทรมากันนะ? รินเหรอ? สงสัยจะดีใจที่ได้กลับมาที่เซิฟเวอร์ไทยสินะ " ชนาวินโทรกลับไปหาริน

" ว่าไงมี... "

" เข้าเกมส์มาด่วน!! " รินตะโกนสวนกลับมาแล้ววางสายไปทันทีทำให้ชนาวินหูชาไปเลยทีเดียว

" อะไรอีกล่ะเนี่ย "

จากนั้นชนาวินก็เข้าไปในเกมส์เขาไปที่ลานกลางเมืองซึ่งที่นั่นเขาได้เจอรินและขวัญ

" เก่งนะเนี่ยที่รู้ว่าเป็นที่นี่ " รินพูด

" ก็ที่นี่มันจุดรวมพลยอดนิยมนี่นา แล้วมีอะไรเหรอ? "

" ได้กลับมาที่ไทยแล้วไม่ดีใจรึไง? "

" ชั้นกลับมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว เธอมาช้าเอง "

" กลับมาก่อนแล้วงั้นเหรอ!? เชอะ กะจะทำให้เซอร์ไพรซ์ซะหน่อย " รินหน้าบูดทันทีที่แผนพลาด

" กลับมาแล้วก็ติดต่อกันมั่งสิ " ขวัญพูด

" โทษที เมื่อวานเหนื่อยนิดหน่อยนะเลยไม่ได้ติดต่อกับใครเลย "

" เอาล่ะ เรื่องหลักจบไปแล้วมาถึงเรื่องรองกันบ้างพรุ่งนี้ว่างมั้ยวินช่วงเย็น? " รินถาม

" ก็ไม่มีธุระอะไรนะ มีอะไรงั้นเหรอจะนัดไปลงดันรึไง? " ชนาวินถามกลับ

" 6 โมงเย็น โออิชิแกรนสยามพารากอน "

" เดี๋ยวนะ อย่าบอกนะว่า.... "

" ฉลองไงล่ะอุตส่าห์กลับมาได้ทั้งที "

" ว่าแล้ว แล้วจะไปกันกี่คนล่ะ? "

" นาย ชั้น แล้วก็ขวัญห้ามปฏิเสธนะ "

" กะแล้วว่าต้องพูดแบบนั้นถึงจะปฏิเสธไปก็ไร้ผลสินะ ก็ได้ 6 โมงเย็นนะ "

" ต้องแบบนั้นสิ เอาล่ะแยกย้าย " รินและขวัญออกจากเกมส์ทันทีทิ้งชนาวินเอาไว้คนเดียว

" แค่นี้เนี่ยนะ!? "

วันต่อมาที่มหหา'ลัย ชนาวินมาเจอกับเมย์ในระหว่างทางที่จะไปยังห้องเรียน

" วินอรุณสวัสดิ์ "

" โอ้ มาเช้าจังนะ "

" ก็จะได้มาเจอนายไง...อ๊ะ ล้อเล่น มีเรียนเช้าก็ต้องมาเช้าสิ "

" งั้นเหรอ " ในระหว่างนั้นชนาวินก็นึกถึงนัดกับรินในช่วงเย็น

" จริงสิเย็นนี้ว่างมั้ย? " ชนาวินถาม

" กี่โมงเหรอ? "

" 6 โมงเย็น พอดีว่ารินชวนไอกินโออิชิน่ะฉลองที่กลับมาเซิฟเวอร์ไทย "

" เอ๋ น่าสนุกดีนี่ไปสิไปแต่ชั้นต้องไปแวะซื้อของให้แม่ก่อนนะถึงจะตามไปได้ "

" โอเค 6 โมงเย็นที่โออิชิแกรนพารากอนนะ "

" รับทราบ " การสนทนาของเมย์และชนาวินมีคนแอบฟังอยู่

To be continued