Near sisaster (2)

ช่วงบ่ายของวันที่ชนาวินนัดกับรินนั้นชนาวินและเมย์ก็เลิกเรียนตั้งแต่บ่าย 3 โมงเพราะอาจารย์ปล่อยก่อนเวลา นักศึกษาแต่ละคนก็รีบพากันออกจากห้องหลังจากอาจารย์ปล่อย

" วิน ไหนๆก็เลิอกเร็วแล้วไปเดินซื้อของเป็นเพื่อนชั้นหน่อยได้มั้ย? " เมย์ชวนชนาวินในขณะที่กำลังเก็บของใส่กระเป๋า

" ที่ว่าจะไปซื้อของให้แม่น่ะเหรอ? ก็ได้ไหนๆก็ยังเหลือเวลาอีกตั้งนาน "

" โอเค งั้นไปกันเลย " เมย์ยิ้มอย่างมีความสุข

" เดี๋ยวก่อนอริสรา " อาจารย์ชายที่สอนเรียกเมย์ก่อนที่ทั้งคู่จะออกจากห้อง

" มีอะไรเหรอคะอาจารย์? "

" พอดีอาจารย์มีเรื่องอยากให้ช่วยหน่อยน่ะ เรื่องงานวิจัยของอาจารย์ "

" จะให้หนูช่วยอะไรเหรอคะ? "

" ได้ข่าวว่าเธอพิมพ์เก่งนี่นา ช่วยไปพิพ์สรุปงานวิจัยให้หน่อยได้มั้ย? "

" มีเยอะมั้ยคะ ถ้ามีเยอะหนูเอากลับไปพิมพ์ที่บ้านให้ก็ได้ "

" ไม่เยอะหรอก ไปใช้คอมพิวเตอร์ที่ห้องพักอาจารย์ก็ได้ "

" งั้นก็ได้ค่ะ " เมย์ตอบรับในที่สุด

" ให้ชั้นรอมั้ย? " ชนาวินถาม

" ไม่ต้องหรอก วินไปเดินเล่นฆ่าเวลาก่อนก็ได้เดี๋ยวพิมพ์งานเสร็จแล้วชั้นจะไปซื้อของแล้วจะรีบตามไป "

" เอางั้นก็ได้ งั้นชั้นไปก่อนนะ "

แล้วชนาวินก็ออกจากห้องไปส่วนเมย์ก็ตามอาจารย์ไปที่ห้องพักอาจารย์เพื่อไปช่วยพิมพ์งาน เมื่อมาถึงที่นั่นก็มีอาจารย์อยู่อีก 2-3 คนซึ่งกำลังเตรียมแผนการสอนอยู่ส่วนอาจารย์ของเมย์ก็ให้เมย์นั่งที่โต๊ะของตนแล้วเปิดคอมพิวเตอร์โน๊ตบุคให้ จากนั้นก็ไปเอาเอกสารงานมาวางให้เมย์

" พิมพ์สรุปเนื้อหาตามที่ขีดไว้นะ ตรงไหนที่เรียบเรียงไม่ค่อยดีก็ช่วยเรียงให้อาจารย์หน่อยนะ "

" ได้ค่ะ เชื่อใจได้เลย "

" อือ ถ้างั้นฝากด้วยนะ " แล้วอาจารย์คนนั้นก็เดินออกจากห้องไป

" เอาล่ะ รีบทำให้เสร็จดีกว่า " เมย์พูด

ด้านชนาวินที่ออกมานอกมหา'ลัยแล้วก็ไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนดีเพื่อเป็นการฆ่าเวลา เขาเดินมาเรื่อยๆจนในที่สุดก็มาอยู่ที่หน้าร้านของชัย

" ช่วยไม่ได้แฮะ นั่งเล่นหน่อยก็แล้วกัน "

" กรี๊ง " เสียงกระดิ่งของประตูร้านดังขึ้น

" ยินดีต้อนระ....รับครับ " ชัยสะดุ้งทันทีที่เห็นชนาวิน

" สวัสดีครับ ขอลาเต้แก้วนึงครับ "

" ร...รอสักครู่นะครับ "

จากนั้นชัยก็ทำกาแฟให้ชนาวินและเดินเอาไปเสิร์ฟ

" ได้แล้วลาเต้ วันนี้เมย์ไม่ได้มาด้วยเหรอ? "

" เมย์ติดงานน่ะครับ อื้ม รสชาติไม่เลวเลยนะครับ "

" ขอบคุณที่ชม "

" แล้ววันนี้พนักงานไม่อยู่เหรอครับ? "

" อ้อ พวกนั้นไปส่งของน่ะอีกสักพักถึงจะมา "

" แล้ว....หลังจากเริ่มใหม่ยังกลับไปเป็น PKer อยู่อีกมั้ยครับ? " ชนาวินถาม ชัยสะดุ้งทันทีที่ได้ยินคำถาม

" ม...หมายถึงอะไรงั้นเหรอ? "

" UUO คุณคือ PKer ที่ครอบครอง 1 ใน Legendary weapon ที่ผมสู้ด้วยเมื่อคราวที่แล้วสินะครับ "

" รู้ได้ยังไง... "

" ไม่ต้องห่วงเมย์ไม่ได้บอกผมหรอกครับ แต่ผมจำหน้าคุณได้ถึงแม้จะไม่ได้เห็นแบบเต็มตาก็เถอะ "

" งั้นเหรอจำชั้นได้สินะถ้างั้น....ชั้นขอโทษนะเรื่องที่ก่อปัญหาในตอนนั้น "

" ไม่จำเป็นต้องขอโทษหรอกครับเพราะพวกคุณเป็นแค่หุ่นเชิดผมไม่โกรธพวกคุณหรอกสำหรับเรื่องนั้นแต่ว่าเรื่องที่คุณเป็น PKer เท่านั้นที่ผมปล่อยผ่านไม่ได้ " แววตาของชนาวินเปลี่ยนไปจนทำให้ชัยรู้สึกกลัว

" ช่วยบอกเหตุผล...มาหน่อยได้มั้ยครับ " ชนาวินถาม ชัยยืนเงียบอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นเขาก็ลากเก้าอี้มานั่ง

" มันเริ่มขึ้นหลังจากที่ชั้นปลดประจำการมา ชั้นคิดที่จะมาเปิดร้านกาแฟแบบนี้แหล่ะแต่ว่ามันต้องใช้เงินเยอะทั้งค่าเครื่องมือและค่าวัตถุดิบ ตอนนั้นชั้นก็เริ่มจากการเปิดร้านแผงลอยเล็กๆขายตามตลาดนัดต่างๆแต่รายได้มันก็ไม่มากมายขนาดจะเก็บสะสมแต่ชั้นก็ยังไม่ยอมแพ้และยังทำงานต่อไปเรื่อยๆแต่ยิ่งนานเข้าความฝันก็ยิ่งห่างไกลไปเรื่อยๆเพราะการค้าขายเริ่มจะแย่ลงในตอนนั้นชั้นก็เจออะไรบางอย่างที่จะทำให้หาเงินได้ "

" ระบบ Money maker ของ UUO สินะครับ "

" ใช่ ชั้นพึ่งเคยเห็นเกมส์ที่เล่นแล้วหาเงินได้ ตอนนั้นชั้นเลยใช้เงินเก็บไปมีอยู่ซื้อวิชั่นเกียร์มาเพื่อเล่นเกมส์นี้ในตอนแรกชั้นดีใจมากเลยล่ะที่รู้ว่าระบบนั่นมันใช้ได้จริงๆ ทุกครั้งที่หาแรร์ไอเทมได้ใช้ก็จะเอามันไปขายและเปลี่ยนเงินในเกมส์เป็นเงินจริงแต่ว่า....ชั้นก็เริ่มพบกับพวก PKer พวกมันฆ่าชั้นในตอนที่ชั้นกำลังจะเก็บแรร์ไอเทมชิ้นหนึ่งแล้วพวกมันก็แย่งไปแถมยังเอาเงินที่ชั้นมีอยู่ไปอีก ในตอนนั้นชั้นหมดกำลังใจเป็นอย่างมากจนแทบจะเลิกเล่นเกมส์เลยทีเดียวแต่ชั้นก็นึกขึ้นมาได้ว่าถ้าชั้นเป็น PKer บ้าง ก็คงจะหาเงินได้เร็วกว่านี้ "

" คุณเลยมาเป็น PKer สินะครับ " ชนาวินพูด

ด้านเมย์ที่กำลังพิมพ์งานอยู่ก็เริ่มรู้สึกเมื่อยๆและลุกไปดื่มน้ำจากตู้กดน้ำในห้องพักอาจารย์

" ไง อริสราไปถึงไหนแล้ว "

" ได้ไปเยอะแล้วล่ะค่ะอาจารย์เกือบครึ่งแล้วค่ะ "

" โห เก่งจริงๆอาจารย์คิดไม่ผิดจริงๆที่ให้เธอมาช่วย เอ้านี่ ชาเย็นกินได้ใช่มั้ย? "

" อ๊ะ ขอบคุณค่ะอาจารย์ "

" งั้นเดี๋ยวอาจารย์ไปธุระแปบนึงนะถ้างานเสร็จแล้วจะกลับเลยก็ได้อย่าลืมปิดคอมให้อาจารย์ด้วยล่ะ "

" รับทราบค่ะ " เมย์ยกชาขึ้นดื่มทันทีซึ่งอาจารย์ชายเมื่อเห็นเมย์ดื่มชาเข้าไปแล้วเขาก็แอบยิ้มหน่อยๆแล้วออกจากห้องพักไป

ด้านชนาวินที่กำลังคุยกับชัยอยู่ก็ได้เข้าใจเหตุผลที่ชัยมาเป็น PKer

" ผมเข้าใจนะครับว่าการเปิดร้านนี้เป็นความฝันของคุณซึ่งถ้าเป็นผม ผมก็คงจะเกมส์นี้ในการหาเงินแต่ไม่ใช่การเป็น PKer ถึงความฝันจะสลายไปแต่ก็อย่ายอมแพ้สิครับเมื่อก่อนคุณยังยืนขึ้นมาได้แต่ตอนนี้คุณกลับแย่งชิงความฝันของผู้อื่นเพื่อให้ความฝันของตัวเองเป็นจริงแบบนั้นมันดีแล้วเหรอครับ? " คำพูดของชนาวินทำให้ชั้นสลดไปทันตาเห็น

" นั่นสินะ ถูกของนาย.... "

" เข้าใจก็ดีแล้วครับ เอาเป็นว่าเรื่องที่คุณเป็น PKer ผมจะลืมมันไปซะก็แล้วกัน "

" นาย...ไม่โกรธชั้นเหรอ? "

" กับคนที่ทุ่มเททุกอย่างเพื่อนความฝันน่ะ ผมโกรธไม่ลงหรอกครับแล้วก็คนที่ชงกาแฟกับทำเค้กอร่อยแบบนี้ไม่ใช่คนเลวแน่นอน "

" ฮะ...ฮะๆ...ฮะๆๆๆๆ " ชัยหัวเราะออกมาด้วยความดีใจ

" ถูกใจ ถูกใจชั้นจริงๆเลย เอาล่ะ มื้อนี้ชั้นเลี้ยงอีกรอบก็แล้วกันถือว่าเป็นการฉลองที่เราได้เข้าใจซึ่งกันและกัน "

" ไม่ต้องก็ได้ครับ "

" เอาเถอะน่า "

" หัวหน้ากลับมาแล้วค่ะ!! " ทันใดนั้นพนักงานก็กลับมา

" โอ้ว ฝากหน้าร้านด้วยนะเดี๋ยวชั้นจะไปอบเค้กพิเศษซะหน่อย "

" เค้กพิเศษ? เนื่องในโอกาสอะไรคะ? "

จากนั้นชัยก็เข้าครัวไปอบเค้กอยู่พักหนึ่งเมื่อทำเสร็จแล้วเขาก็เอาออกมาให้ชนาวิน

" เอ้านี่ พิเศษสำหรับนายเลย " ชัยพูด

" นี่มันเค้กทั้งก้อนเลยนะครับ "

" ไม่เยอะหรอกนายกินกับเมย์ไม่ใช่เหรอก็เป็นแฟนกัน "

" ช...ใช่ที่ไหนล่ะครับ!! " ในระหว่างที่คุยกันอยู่ชนาวินก็เหลือบไปเห็นนาฬิกาที่แขวนอยู่เหนือเคาเตอร์ซึ่งเป็นเวลา 17.40 น. แล้ว

" ใกล้เวลาแล้วนี่นา เมย์เสร็จรึยังนะ " ชนาวินหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทรหาเมย์

" ห่วงแฟนจังนะพ่อหนุ่ม.... "

" ไม่ใช่สักหน่อยครับ!! " ชนาวินโทรหาเมย์แต่เธอไม่รับสาย ชนาวินพยายามโทรหาอีกครั้งแต่เมย์ก็ยังไม่รับสายเหมือนเดิม

ในขณะเดียวกันหน้าห้องพักอาจารย์ อาจารย์ชายที่เมย์มาช่วยงานก็พึ่งกลับมา

" อ้าว อาจารย์กลับมาแล้วเหรอคะพอดีเลยชั้นว่าจะปลุกนักศึกษาที่มาช่วยงานอาจารย์อยู่พอดี "

" อ้อ ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมปลุกเธอเอง "

" ถ้างั้นชั้นกลับก่อนนะคะ "

" คร้าบ พรุ่งนี้เจอกันครับ " จากนั้นอาจารย์ชายก็เข้าไปในห้องพัก ที่นั่นไม่มีใครอยู่แล้วนอกจากเมย์ที่หลับอยู่

" เฮ้อ กว่าจะกลับกันไปหมด เอาล่ะ มาเริ่มกันดีกว่านะ เมย์........ " อาจารย์ชายเลียริมฝีปากของตนแล้วค่อยๆเดินเข้าไปหาเมย์ที่กำลังหลับอยู่

To be continued