The veteran

วันต่อมา

     วันนี้เป็นวันที่มหา'ลัยของชนาวินเปิดหลังจากที่หยุดไปหลังสอบในตอนเช้าชนาวินก็เดินทางไปมหา'ลัยโดยคิดถึงเรื่องผู้เล่นที่เขาต่อสู้ด้วยเมื่อวานนี้

" ไม่นึกเลยว่าจะมี PKer ที่เลเวลสูงกว่าเราต่างประเทศคงไม่ค่อยจะมีคนล่าพวกนี้เท่าไหร่ล่ะมั้ง แต่ถึงจะมีคนไปจัดการแต่ก็ใช่ว่าจะทำได้ง่ายๆเจ้านั่นมีฝีมือในการต่อสู้และปฏิกิริยาตอบสนองที่ไวมาก ถ้าเจอกันอีกทีครั้งหน้าเราคงไม่โชคดีเหมือนครั้งนี้แน่ "

ชนาวินเดินคิดไปตามทางโดยไม่สนใจรอบข้างซึ่งเมย์เข้ามาเดินด้วยนานแล้วเขาก็ยังไม่รู้ตัวจนกระทั่งเมย์ไปยืนขวางหน้า

" นี่ วินมัวคิดอะไรอยู่น่ะ? " เมย์ถามแต่ชนาวินก็ยังไม่สังเกตเห็นเพราะคิดเพลินจนกระทั่งชนเมย์จนล้ม

" โอ้ย เจ็บๆๆๆ "

" อ๊ะ เมย์ ขอโทษๆเป็นอะไรมากมั้ย? "

" มัวคิดอะไรของนายอยู่เนี่ยใจลอยไปไกลเลยนะ "

" พอดีเมื่อวานมีเรื่องในเกมส์นิดหน่อยน่ะ "

" อืม...ตอนนี้ตัวละครนายอยู่ที่สกอตแลนด์สินะ หรือว่าไปติดใจสาวสกอตแลนด์งั้นเหรอ!? "

" ไม่ใช่สักหน่อย อีกอย่างตัวละครชั้นกลับเข้าเมืองได้ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว " 

" งั้นเหรอ แล้วคิดมากเรื่องอะไรล่ะ? "

" ไม่มีอะไรหรอกอย่าสนใจเลย "

" เดี๋ยวสิ บอกหน่อยเถอะน่า "

" ก็บอกแล้วว่าไม่มีอะไร "

ทั้งสองคนเดินคุยกันไปตลอดทางไปห้องเรียนโดยมีใครบางคนกำลังจ้องมองอยู่ ซึ่งในห้องเรียนเมย์ก็ไปนั่งข้างชนาวินจะหลายคนในห้องเริ่มสงสัยจนถึงเวลาพักเที่ยงเมย์ก็ไปทานข้าวกับเพื่อนกลุ่มผู้หญิง

" นี่เมย์วันนี้เธอมาแปลกนะ "

" ทำไมเหรอ? "

" ปกติไม่ค่อยเห็นไปสุงสิงกับหมอนั่นเลยทำไมวันนี้ถึงติดกันขนาดนั้นล่ะ "

" หมอนั่น? หมายถึงวินเหรอ? "

" เรียกชื่อเล่นด้วย นี่เธอไปสนิทกับหมอนั่นตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ? "

" ไม่เห็นจะแปลกเลยก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นกันนี่นา "

" ถึงจะแบบนั้นก็เถอะแต่ชนาวินน่ะไม่ค่อยมีใครพูดด้วยหรอกนะถึงหน้าตาจะดีแต่มนุษยสัมพันธ์เนี่ยแย่สุดๆเลยเวลาทำงานกลุ่มก็แค่รับเข้ากลุ่มให้คนครบเฉยๆไม่ได้มีส่วนร่วมกับกลุ่มเท่าไหร่ "

" นั่นเป็นเพราะไม่มีคนมอบหมายงานให้รึเปล่า "

" ม..มันก็จริงน่ะนะ "

" เท่าที่ชั้นคุยด้วย วินก็เป็นคนที่เป็นกันเองดีออก ไว้พวกเธอลองคุยด้วยแล้วก็จะรู้เอง "

หลังจากนั้นคาบเรียนช่วงบ่ายก็เริ่มขึ้นซึ่งเมย์ก็ไปนั่งข้างชนาวินอีก

" นี่กลางวันไปกินอะไรมาเหรอ? " เมย์ถาม

" ก็กินข้าวที่โรงอาหารนั่นแหล่ะ "

" เอ๋? ทำไมไม่มากินด้วยกันล่ะจะได้คุยกันด้วย "

" ไม่เป็นไร ชั้นชอบกินคนเดียวมากกว่า "

" บู่วว วินเนี่ยชอบเก็บตัวจังนะ ถ้างั้นหลังเลิกเรียนแล้วไปกับชั้นนะ "

" มีอะไรเหรอ? "

" เอาเถอะน่า ห้ามปฏิเสธเด็ดขาด "

หลังจากนั้นเวลา 15.00 น. คาบเรียนสุดท้ายของวันก็จบลง ชนาวินและเมย์ก็กลับด้วยกันซึ่งเมย์ก็พาชนาวินไปคนละทางกับรถไฟฟ้า เธอพาเขาเข้ามาในตรอกใกล้ๆกับมหา'ลัย

" นี่จะไปไหนกันเนี่ย? "

" ตามมาเดี๋ยวก็รู้เอง " ไม่นานนักก็มาถึงที่หมายซึ่งเป็นร้านกาแฟขนาดกลางที่ตั้งอยู่ภายในตรอกแห่งนั้น

" ถึงแล้วที่นี่แหล่ะ "

" Cake & Coffee มาทำอะไรที่นี่ล่ะเนี่ย? "

" หาหมอมั้ง ก็มากินเค้กไงฉลองที่ตัวละครนางกลับมาที่ไทย "

" เฮ้ย ไม่ต้องถึงขนาดนั้นก็ได้มั้ง "

" เอาน่าชั้นเลี้ยงเอง วินเข้าไปสั่งขอชั้นเลยเดี๋ยวขอไปกดเงินแปบ " เมย์พูดแล้วรีบเดินออกไปทันที

" ล...แล้วจะให้เราสั่งอะไรล่ะ? " ชนาวินพูด

จากนั้นเขาก็เข้าไปในร้านซึ่งบรรยากาศในร้านมีกลิ่นหอมของเค้กและกาแฟอบอวลไปทั่วพร้อมมีลมเย็นๆจากแอร์ที่ไม่เย็นมากทำให้รู้สึกสบาย ชนาวินสูดกลิ่นหอมที่ลอยอยู่ในร้าน

" อืม...กลิ่นหอมใช้ได้เลยนี่นา "

" รับอะไรดีคะ " พนักงานในร้านเดินเข้ามารับออเดอร์

" เอ่อ...เอาเป็นลาเต้กับชาเขียวก็แล้วกันครับ "

" รับเค้กด้วยมั้ยคะ? "

" ขอคิดดูก่อนแล้วกันครับ "

" ค่า งั้นรอสักครู่นะคะ "

จากนั้นชนาวินก็มองของตกแต่งในร้านและได้เห็นรูปใบหนึ่งซึ่งเป็นรูปถ่ายทหาร 4 คนยืนกอดคอกันอยู่

" นั่นเป็นรูปของชั้นเองตอนสมัยยังเป็นทหารน่ะ " ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาคุยกับชนาวิน

" คุณเคยเป็นทหารมาก่อนเหรอครับ? "

" ใช่ แต่ตอนนี้ปลดประจำการแล้...!! " ชายคนนั้นชะงักทันทีเมื่อเห็นชนาวิน

" มีอะไรเหรอครับ? "

" เปล่าๆ ไม่มีอะไร งั้นชั้นขอเข้าครัวก่อนนะ " ชยคนนั้นรีบกลับเข้าครัวไปทันที

" ท...ทำไม ทำไมหมอนั่นถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะเนี่ย " ชายคนนั้นเกิดกลัวชนาวินขึ้นมาทั้งที่พึ่งเคยเจอกันครั้งแรก

จากนั้นไม่นานเมย์ก็เข้ามาในร้าน

" มาแล้วจ้า สั่งอะไรไปเหรอวิน? "

" ชั้นสั่งชาเขียวให้กินได้ใช่มั้ย "

" ชาเขียวนมป่ะ? "

" ชาเขียวเฉยๆ "

" แบบนั้นก็ขมแย่สิโธ่ ขอโทษค่า ชาเขียวเมื่อกี้ขอเปลี่ยนเป็นชาเขียวนมนะคะแล้วก็ขอชีสเค้กค่ะ วินเอาอะไร? "

" อะไรก็ได้ "

" งั้นชีสเค้ก 2 เลยค่ะ "

" ค่า รอสักครู่นะค้า " จากนั้นเมย์ก็นั่งลง

" เป็นไง บรรยากาศดีเนอะว่ามั้ย? "

" ก็ดีนะ คงเคยมากินแล้วสิท่า "

" ไม่อ่ะ พึ่งเคยมา ใครเค้าจะมานั่งร้านแบบนี้คนเดียวล่ะ วินนี่ไม่เข้าใจอะไรเลย "

" ขอโทษทีนะชั้นมันเป็นพวกลุยเดี่ยว "

" แต่ก็เห็นไปกับคนอื่นหลายครั้งแล้วนี่คุณขวัญเล่าให้ฟัง "

ด้านในครัวชายที่ไปคุยกับชนาวินเมื่อครู่นี้กำลังนั่งสั่นอยู่

" หมอนั่นมาได้ยังไง รู้งั้นเหรอว่าเราอยู่ที่นี่ "

" หัวหน้าคะช่วยเอาของไปส่งโต๊ะ 3 ทีได้มั้ยคะชั้นจะไปรับออเดอร์ลูกค้าที่เข้าใหม่ค่ะ "

" อ..เอ่อ ได้ๆ โต๊ะ 3 ....โต๊ะ ของหมอนั่นนี่นาแต่ดูเหมือนว่าหมอนั่นจำหน้าเราไม่ได้นี่นะ หึ ลืมไปเลยว่าหมอนั่นไม่เคยเห็นหน้าเรานี่จะกลัวอะไรฟะเราเนี่ย " แล้วชายคนนั้นก็ยกน้ำและเค้กมาที่โต๊ะของชนาวิน

" ของที่สั่งได้แล้วคร้าบ " ชายคนนั้นพูด

" คุณชัย? " เมย์พูดขึ้นมาทันทีที่เห็นหน้าชายคนนั้น

เมื่อชายคนนั้นเห็นเมย์ก็หน้าซีด ปากค้าง และเหงื่อแตกทันที

To be continued