ตอนที่ 9 [Zhang Yong]-ผู้ชายตระกูลหวัง

Zhang Yong talk

เมื่อผมอายุสิบห้าปี ก็อย่างที่ทราบกันดี ผู้หญิงคนแรกที่ขึ้นครูให้ผมคือนางงามระดับประเทศ รสนิยมของผมต้องสวยแบบนางฟ้าเท่านั้น เวทีอื่นผมก็ไม่เอา ไม่ว่าจะเป็น เวทีนางแบบ เวที Miss teen ผมไม่มองเลย ต้องเวทีนางงามระดับประเทศเนี่ยแหละถึงจะถูกสเป็คผม

นอกจากผมได้ถูกขึ้นครูในวัยสิบห้าปีแล้ว ป๊ายังให้ผมเริ่มฝึกการต่อสู้ ไม่ว่าจะเป็น กังฟู มวยไทย เทควันโด และยังเรียนการฟันดาบ ยิงปืนอีกด้วย ป๊าต้องการให้เราสามคนพี่น้องขึ้นดูแลและปกครองอาณาจักรที่ตระกูลเรามี ตระกูลหวังของเราอยู่มาหลายชั่วอายุคน ยิ่งนานวันความแข็งแกร่งของตระกูลยิ่งมีมากขึ้น จนเหล่าศัตรูไม่กล้าสู้หรือต่อกลอนกับเรา

พี่ใหญ่กับพี่รองพาผมไปทำกิจกรรมอีกหนึ่งอย่าง ซึ่งเป็นกิจกรรมที่ผมโคตรชอบก็คือการได้ดูหนังสด กิจกรรมนี้เราจะทำเพียงเดือนละหนึ่งครั้งเท่านั้น และนี่คือครั้งแรกที่ผมได้เข้าร่วมรับชมกับพี่ๆ ซึ่งผมโคตรตื่นเต้นเลย

"เดี๋ยวกูจะพามึงไปคอนโดกู" พี่จางหมิ่น...พี่ชายคนโตพูดขึ้นมา ขณะที่พี่ขับรถสปอร์ต AUDI RS 7 Sportback Performance และตอนนี้พี่จางหมิ่นกำลังจะเข้าเรียนมหาวิทยาลัยแล้ว อีกไม่กี่เดือนพี่ชายผมต้องเดินทางไปอเมริกา เพื่อศึกษาต่อในระดับปริญญาตรี

"เฮียไปอเมริกาเมื่อไรนะ" พี่จางเหว่ย พี่คนรองเอ่ยปากถาม

"เดือนหน้า"

"โห...งั้นก็อดทำกิจกรรมแบบสามคนพี่น้องแล้วดิ" พี่จางเหว่ยทำเสียงเสียดายที่เฮียของเราจะไม่อยู่กับพวกเรา

"มึงก็พาจางหย่งไปทำแทนกูดิ ไม่มีกู มึงจะทำอะไรกันไม่เป็นเลยหรือไง"

"อยากมีเฮียมากกว่าว่ะ" ผมพูดเอาใจพี่ชายคนโต

"จางหย่ง มึงต้องโตได้แล้วน่ะ พวกมึงสองคนช่วยป๊าเรื่องงานด้วย อย่าเอาแต่เที่ยวเล่น"

"คร้าบพ่อ / คร้าบพ่อ" ผมกับพี่รองพูดขึ้นมาพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย

"ก่อนไปอเมริกา...กูจะไปหลุมศพแม่ก่อน พวกมึงจะไปไหม"

"ไปดิเฮีย"

"เฮียสองคนไป ผมก็ต้องไปอยู่แล้ว"

"พอพวกมึงอายุครบสิบแปดปี ป๊าจะเรียกคุยเรื่องแต่งเมีย"

"เฮ้อ...ปีหน้า ป๊าคงเรียกผมคุยละ" พี่จางเหว่ยพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย

"แล้วป๊าคุยกับเฮียยัง" ผมรีบถามเฮียทันทีที่นึกขึ้นได้ว่าเฮียอายุสิบแปดปีกว่าๆ ป๊าคงต้องเรียกเฮียคุยเรื่องนี้แล้วแน่นอน

"คุยแล้ว"

"เมียในอนาคตของเฮีย เป็นผู้หญิงจากตระกูลไหนวะ" พี่จางเหว่ยถามเสริมผมขึ้นมา

"ตระกูลเหอ...เหอ ลี่จิ่น"

"ชื่อว่าที่เมียของเฮียหรอ" พี่จางเหว่ยถามต่อ

"อืม"

"สวยไหมวะเฮีย" ผมอยากเห็นหน้าว่าที่พี่สะใภ้ของผมจริงๆ ว่าจะสวยแค่ไหน

"อืม...สวย"

"แล้วเฮียจะทำความรู้จักแม่นั่นก่อนแต่งไหม" พี่จางเหว่ยถามได้ดี

"กูยังไม่แน่ใจ อาจจะไม่ไปเจอ เจอวันแต่งทีเดียว"

"แล้วป๊าบอกไหมว่าอยากให้เราแต่งงานตอนอายุเท่าไหร่" ผมอยากรู้ จึงถามคำถามนี้ออกไป

"เมื่อพวกเราอายุยี่สิบห้า เราต้องแต่งงานทันที"

"เชี่ย...ไวไปไหม ทำไมต้องเร่งขนาดนั้นด้วยวะเฮีย" พี่จางเหว่ยสบถคำหยาบออกมา

"กูจะรู้ไหม ป๊าสั่งมาแบบนี้ ใครจะขัดได้วะ เลิกคุยกันได้ละ ถึงคอนโดกูแล้ว"

"ตื่นเต้นว่ะเฮีย" ผมเริ่มตื่นเต้นอีกครั้ง เมื่อรถของเฮียจอดที่ชั้นจอดรถส่วนตัว เฮียพาพวกเราเดินไปยังลิฟท์ด้านในที่เป็นลิฟท์ส่วนตัวอีก ลิฟท์พาเราขึ้นไปถึงยังห้องพัก

"จางหย่ง ถ้ามึงทนดูไม่ไหว กูแนะนำให้ลงไปเล่นเอง ระบายอารมณ์กับนักแสดงหญิงไปได้เลย ฮ่าๆๆๆ" พี่จางเหว่ยพูดแนะนำผมขึ้นมา

"ลงไปเล่นเองต่อหน้าพวกเฮียเนี่ยนะ" ผมรู้สึกแปลกๆ ที่ต้องทำอะไรแบบนั้นต่อหน้าพี่ชายตัวเองว่ะ

"ครั้งแรกที่กูมาดู กูก็ลงไปเล่นเอง และบางครั้งกูกับเฮียก็ลงไปเล่นพร้อมกัน" พี่จางเหว่ยตอบกลับมา ทำให้ผมสบายใจมากขึ้น

"ให้มันตัดสินใจเอง อย่าไปชี้นำมาก" พี่จางหมิ่นพูดปรามพี่จางเหว่ย

และเมื่อประตูลิฟท์เปิดออกมา ผมก็ได้เห็นห้องของเฮียเป็นครั้งแรก ห้องใหญ่โตมาก เนื้อที่น่าจะประมาณร้อยกว่าตารางเมตร ผมเห็นแล้วอยากได้ห้องแบบเฮียบ้าง

"เฮีย ยังกับเพ้นส์เฮ้าส์ ถ้าเฮียไปอเมริกาแล้ว ผมขอห้องเฮียได้ไหม"

"มึงไปขอป๊าดิ ป๊าให้มึงอยู่แล้ว จางเหว่ยมันขอป๊าแล้ว อาทิตย์หน้ามันก็ได้คอนโดที่เป็นของมันละ"

"จริงหรอวะเฮีย" ผมหันหน้าไปถามพี่คนรองทันที

"จริงดิ แต่มึงค่อยขอตอนขึ้น Grade 10 แล้วกัน"

"พวกมึงเข้าไปรอในห้องใหญ่ เดี๋ยวกูตามไป" พี่จางหมิ่นบอกพวกเรา

เราสองคนเดินเข้าไปรอเฮียในห้องใหญ่ และไม่นานนัก ผมก็ได้ยินเสียงประตูเปิด จากนั้นก็ได้ยินเสียงเฮียคุยกับผู้หญิง สักพักก็มีคนเดินเข้ามา ซึ่งน่าจะเป็นนักแสดงหญิงที่มาแสดงให้เราดูวันนี้ เธอค่อยๆ เดินเข้ามาภายในห้อง เมื่อผมเห็นเธอ ต้องยอมรับเลยว่า...โคตรสวย แต่ดูไปดูมาหน้าตาก็คุ้นๆ อยู่ เหมือนผมเคยเห็นที่ไหนสักที่

"ไงมึง มองตาไม่กระพริบ" พี่จางหมิ่นลงมานั่งข้างๆ ตอนนี้ผมมีพี่ชายทั้งสองนั่งประกบซ้ายขวาแล้ว

"ผู้หญิงน่าคุ้นๆ ว่ะเฮีย"

"ไม่คุ้นได้ไงวะ ก็เพิ่งถ่ายโฆษณาครีมทาหน้าตัวดังไปไง" พี่จางเหว่ยกระซิบตอบผม

"เออว่ะ จำได้ละ โห...ได้ระดับดารามาแสดงให้ดูเลย" ผมกำลังทึ่งกับสิ่งที่เห็น เพราะนักแสดงที่มาเล่นให้เราดู กลายเป็นหญิงสาวที่ค่อนข้างมีชื่อเสียง เธอใจกล้ามากที่รับงานนี้

"เฮียจ่ายหนักเว้ย ถึงได้ระดับดาราโนเนมมาแสดงไง" พี่จางเหว่ยกระซิบให้ข้อมูลเพิ่ม

"กิจกรรมนี้ กูเน้นนักแสดงที่มีระดับว่ะ" พี่จางหมิ่นพูดอย่างภาคภูมิใจ

"แล้วนักแสดงชายล่ะ" ผมถามถึงนักแสดงชายที่ตอนนี้ยังไม่เห็นมีใครเดินเข้ามา

"ลูกน้องพวกเรา กูถือว่าให้โบนัสพวกมันที่คอยดูแลเราอย่างดี" พี่จางหมิ่นตอบผมกลับมา

"แต่ถ้าเราอยากเล่นเอง มึงก็บอก พวกมันจะได้ไม่ต้องขึ้นมา สรุปเอาไง...เห็นนักแสดงหญิงแล้ว อยากเล่นเองไหม" พี่จางเหว่ยถามผม

"ผมขอดูก่อนแล้วกัน นี่เป็นครั้งแรกของผม ผมไม้กล้าทำต่อหน้าเฮียๆ ว่ะ"

"อืม งั้นมึงโทรเรียกคนของเราขึ้นมา" พี่จางหมิ่นบอกกับพี่จางเหว่ย

"ได้เฮีย เดี๋ยวผมโทรให้" พี่จางเหว่ยกดมือถือโทรหาลูกน้องทันที

"สวัสดีค่ะคุณชายตระกูลหวังทั้งสามท่านค่ะ" นักแสดงหญิงก้มหัวและกล่าวทักทายเรา เสื้อผ้าที่เธอใส่ มันช่าง...เฮ้อ...ผมเห็นแล้วอยากกระแทกเธอจริงๆ

"ค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้น" พี่จางหมิ่นสั่งเธอ

"ได้ค่ะ"

สิ้นเสียงที่เธอตอบออกมา เธอก็ค่อยๆ ถอดชุดเดรสเกาะอกสีแดงออก เธอรูดซิปที่อยู่ด้านหน้าลง ท่าทางของเธอมันช่างยั่วยวนน่าเอาจริงๆ และเมื่อซิปลงต่ำถึงระดับล่างสุดของชุดแล้ว ผมก็แทบสะกดกลั้นอารมณ์ตัวเองไม่ไหว เมื่อเธอค่อยๆ เอามือแหวกชุดเดรสออก ผมจึงได้รู้ความจริงว่า...เธอไม่ได้ใส่บราและแพนตี้เลย

_______________________________