Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บทย่อ
ค่ำคืนมืดมิดแม้ดวงจันทร์เพียงเสี้ยวจะลอยอยู่บนท้องฟ้า แต่ก็มิอาจส่องแสงพอให้เห็นสิ่งใดใดได้ ผมลุกขึ้นตื่นอย่างงัวเงีย คงเพราะก่อนนอนคงดื่มน้ำมากไปหน่อย ถึงต้องสะดุ้งตื่นเพราะอยากฉี่ตอนตีสอง ผมมองไปยังเตียงข้างๆ ที่มีน้องชายคนรองนอนอยู่ จางเหว่ยน้องชายวัยหกขวบของผม นอนหลับอย่างสบายอารมณ์ ผมจึงลุกขึ้นและรีบเดินออกจากห้องนอนไป และเมื่อผมทำธุระในห้องน้ำเรียบร้อยแล้ว ผมก็ได้ยินเสียงจากชั้นล่างดังขึ้น คล้ายเป็นเสียงคนกำลังต่อสู้กัน ด้วยความอยากใคร่รู้ ผมจึงเดินลงไปตามเสียง ซึ่งเสียงนั่นดังมาจากห้องประชุม ผมหรี่ตามองไปตามทางที่ไฟปิดมืดดับสนิท "ตึงงงง" เสียงคล้ายกับมีอะไรบางอย่างกระแทกลงที่พื้น เสียงมันดังสนั่นหวั่นไหวจนผมรีบเร่งฝีเท้าเข้าไปใกล้ๆ หน้าประตู "ปล่อย...ปล่อย...ฉัน....ฉัน...ยังไม่...อยากตาย" เสียงขาดๆ หายๆ ของผู้หญิง ซึ่งเสียงนั่นฟังคุ้นหูผมมาก เหมือนโชคเข้าข้างผม ประตูห้องปิดไม่สนิท ทำให้ผมสามารถแอบดูได้ ผมเดินไปประชิดประตูและแอบมองไปยังด้านใน...และภาพที่ผมเห็นก็ทำให้ผมแทบช็อก ม๊าาาาา...ใจผมร้องเรียกผู้หญิงที่อยู่ภายในห้อง ดวงตาของม๊าเบิกโพลงเพราะเชือกที่รัดอยู่ที่คอเริ่มรัดแน่นขึ้นเรื่อยๆ ร่างของม๊านั่งอยู่บนโซฟา เท้าของม๊าเหยียดเกร็งจนยืดตรง สองมือของม๊าพยายามแกะเชือกที่รัดคอม๊าออก แต่คนตัวใหญ่ร่างสูงที่ยืนอยู่ด้านหลังม๊า กลับดึงเชือกนั่นให้แน่นขึ้นและแน่นขึ้น ผมไม่รู้ว่าคนๆ นั้นคือใคร เพราะไฟในห้องมืดจนแทบมองไม่เห็น มีเพียงแสงจันทราที่ส่องเข้ามาทางหน้าต่าง เผยให้เห็นเพียงร่างรางๆ ของคนตัวใหญ่ ซึ่งผมพอเดาออกว่าน่าจะเป็นผู้ชาย "เฮีย ทำอะไรครับ ทำไมทิ้งผมไปนาน พาผมขึ้นไปนอนหน่อยครับ" เสียงน้องชายคนรองตะโกนเรียกผมตรงทางขึ้นบันได และนั่นทำให้ร่างของผมถูกกระชาก ออกจากประตูอย่างแรงทันที
ตอนที่ 1 [Zhang Yong]-บทนำที่ 1
Zi Xuan talk
ณ สาธารณรัฐประชาชนจีน เมืองปักกิ่ง ซึ่งเป็นย่านที่มีมหาเศรษฐีอาศัยอยู่เป็นจำนวนมากเป็นอันดับต้นๆ ของโลก
ฉัน หยาง ซีซวน เป็นลูกสาวคนเล็กของตระกูลหยาง ครอบครัวของเราอยู่ที่มาเก๊า ฉันมีพี่ชายหนึ่งคนชื่อว่า หยาง ซีห่าว เราสองคนเป็นลูกของมาเฟีย
ป๊าของฉัน หยาง ซีฮัน มีธุรกิจมากมายทั้งสีเทาดำและสีขาว ธุรกิจของป๊าแผ่ขยายออกไปในหลายๆ ประเทศแถบเอเชีย ส่วนม๊าของฉัน วิคตอเรีย เป็นหญิงชาวอังกฤษ ม๊าเป็นลูกสาวของนักธุรกิจชาวยุโรป
และชีวิตของฉันก็เปรียบดั่งนกในกรงทอง ที่ไม่มีสิทธิ์ได้เลือกใช้ชีวิตเองเลย ฉันต้องทำตามคำสั่งของป๊าและม๊าทุกอย่าง แม้กระทั่งการเลือกคู่ชีวิตก็เช่นกัน ฉันก็ยังต้องแต่งงานกับคนที่ป๊ากับม๊าเลือกให้
...
และในคืนนั้น คืนที่ทำให้ชีวิตของฉันดูสิ้นหวังไปตลอดกาล
“ทำไมคุณถึงทำแบบนี้กับฉัน” น้ำตาฉันเอ่ออยู่ที่ขอบตา ขณะที่ปากของฉันก็พร่ำถามเขาไม่หยุด
“คุณคิดว่าผมไม่รู้เรื่องของคุณรึไง...ตอนคุณอยู่ประเทศไทย คุณทำเรื่องอะไรเอาไว้” เขาตอบฉันกลับมาด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยาม เหมือนฉันไม่ใช่เมียของเขา
“ถ้าคิดจะเอาตัวเองใส่ตระกร้าล้างน้ำ ผมบอกเลยว่าคุณไม่มีทางล้างตัวเองให้สะอาดได้หรอก คุณมันโคตรสกปรก” ทั้งน้ำเสียงและสายตาของเขา ทำให้ฉันรู้ได้ในทันทีว่าการแต่งงานของเรา มันเป็นเรื่องที่ผิดพลาดอย่างมหันต์
“จากนี้ไป คุณก็นอนกอดทะเบียนสมรสไว้ให้แน่นๆ ส่วนผมจะใช้ชีวิตแบบที่ผมเคยเป็นมา และจำไว้นะ...งานแต่งของเราเกิดขึ้นได้ก็เพราะผู้ใหญ่ของสองตระกูลตกลงกันไว้ ดังนั้นเมื่อพิธีจบแล้ว เราต่างคนต่างมีชีวิต อย่าก้าวก่ายหรือยุ่งเกี่ยวกันอีก”
“ฉันไม่ได้เป็นอย่างที่คุณเข้าใจนะ จางหย่ง จางหย่ง”
ฉันได้แต่ตะโกนเรียกเขา เพื่อจะอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ไม่ฟังฉัน เขากลับเลือกเดินจากไปอย่างไม่ใยดี ทิ้งฉันไว้อย่างโดดเดี่ยวเดียวดายภายในห้องนอนกว้างใหญ่ ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นห้องหอของเรา ใช่ค่ะ...วันนี้ฉันกับเขาแต่งงานกันแล้ว
แต่...เจ้าบ่าวของฉันกำลังทิ้งฉันไป ฉันได้แต่มองตามหลังเขาไปจนสุดสายตา และน้ำตาของฉันก็เริ่มไหลรินออกมา ซึ่งไม่มีทีท่าว่าจะหยุดไหลได้เลย
____________________________