สองต่อสอง

ตู้ม!

“พี่ขิง!…”ผมที่ใช้ความเร็วเทพมาถึงโรงครัวในไม่ถึงนาทีมองไปยังเศษซากที่แตกกระจายทั่วทั้งโรงครัว ก็พอเข้าใจได้ ว่ามีการต่อสู้ขึ้น หญิงสาวที่เรียกง้าวออกมาหันมามองผม ก่อนที่จะชี้ไปยังตรงที่มีกลุ่มควันปกคลุมอยู่ เห็นเป็นร่างคนเลือนลางในกลุ่มควัน

“…”หญิงสาวไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา ชี้ไปที่ตรงหน้าคาดว่ากำลังจะบอกผมว่านั้นคือตัวการ และชี้ไปอีกที่บนท้องฟ้าที่มันบางอย่างลอยอยู่

“สองตัว?”ผมเอ่ย พี่ขิงพยักหน้า ก่อนที่ฝุ่นควันเริ่มจางหาย พร้อมกับผมเห็นร่างทั้งสองได้อย่างชัดเจน…ร่างที่ลอยบนฟ้า เป็นชายสวมชุดแบบกรีกโรมันสีขาวดูรุงรังมีปีกสี่ปีก มือทั้งสองข้างถือเตรสีทองอร่ามอยู่ ส่วนอีกตนเป็นหญิงสาวผมยาวลากพื้นผมสีดำเงาวับ ในมือถือกรรไกรท่ที่แบ่งเป็นสองท่อนขนาดใหญ่เอาไว้ ริมฝีปากแดงฉานที่ฉีกถึงรูหู

“ปีศาจของโซโลมอน ลำดับที่49 ครอเซล…อีกตน ปีศาจโบราณญี่ปุ่น คุชิซาเกะ อนนะ…”พอเห็นรูปร่างหน้าตาก็สรุปได้ว่าเป็นปีศาจอะไรและอยู่ในระดับตรีขั้นต้นเท่านั้นแต่ด้วยทั้งสองร่วมมือกันทำให้เกิดการสูญเสียมากกว่าปกติ

เพราะ ครอเซล ความสามารถของมันคือเมื่อเป่าแตรในมือของมัน จะสามารถสร้างภาพลวงตาได้และภาพลวงตาของมันสามารถสร้างความเสียหายได้จริงๆ ส่วนคุชิซาเกะ อนนะ ความสามารถของมันคือเสียงที่เป็นคลื่นรบกวนและกรรไกรขนาดใหญ่ในมือของมันคมมากสามารถตัดทุกสิ่งขาดได้เพียงโดนฟันเพียงครั้งเดียว เมื่อทั้งสองร่วมมือกันจึงสร้างความปั่นป่วนได้มาก ตัวหนึ่งสร้างภาพลวงตาปกปิดอีกตัวหนึ่ง เพื่อให้อีกตัวจัดการเหล่าทีมลำพูนจนตายไปสามคน บาดเจ็บสาหัสอีกสองคนได้ง่ายๆ

“กรี้ด!!”คุชิซาเกะ อนนะ กรีดร้องออกมา ก่อนที่จะพุ่งมาด้วยความเร็วเข้าไปหาพี่ขิง แต่ถูกผมที่กระโดดไปขวางไว้ซะก่อน เคียวของผมกระทบกรรไกรของคุชิซาเกะ อนนะ อย่างรุนแรง

เคร้ง!!

พรึบ!!

“…?!”ผมกระเด็นตกมาด้านล่าง หลังกระแทกกับพื้นจนพื้นและรอบๆแตกระแหงยุบลงไป ผมไอแห้งออกมาก่อนที่จะพยุงตัวเองลุกขึ้น

เคร้ง!!

“…”เสียงเหล็กกระทบกันตรงหน้า พอมองไปเห็นพี่ขิงกับคุชิซาเกะ อนนะ กำลังต่อสู้กันเสียงง้าวกับกรรไกรกระทบกันดังก้องไปทั่วบริเวณ ทั้งสองฝ่ายต่างตั้งรับตั้งสู้กันอย่างสูสี แต่เหมือนกับว่าพี่ขิมจะได้เปรียบอยู่หนึ่งขั้น

แปรร!!

“…?!”ผมที่ไม่ทันระวังตัวก็ถูกครอเซลเข้ามาด้านหลัง ก่อนที่จะเป่าแตรใส่ตัวผมอย่างจัง เสียแตรที่ถูกเป่าออกมามีแรงกระแทกบางอย่างออกมากับเสียง กระแทกตัวผมอย่างจังจนทำให้ผมกระเด็นไปด้านหลัง

ฟิ้ว!

ครืด…

“…”เสียงเท้าผมขูดไปกับพื้น เพื่อต้านพลังกระแทกของครอเซลเทวดาตกสววรค์ แต่ก็ทำให้ผมไถลไปไกลหลายเมตร แต่ผมเอาด้านขวานแทงลงดินต้านอีกเลยกระเด็นไม่ไกลมาก

“&€*$€9$*”เสียงบทสวดด้วยภาษาที่ไม่คุ้นหูดังขึ้นมาจากทางครอเซล ก่อนที่มันจะเป่าแตรอีกครั้ง ก่อนที่พื้นดินรอบๆจะค่อยๆสั่นสะท้าน มือสีดำพุ่งออกมาจากดิน พุ่งมาจะคว้าผม ผมใช้ความเร็วเทพอีกครั้ง พุ่งหลบมือนั้น

ฉับ! ฉับ!

“…“ระหว่างที่พุ่งหลบมืออยู่ มืออันไหนที่ผมคิดว่าหลบไม่ได้ก็ใช้เคียวของตัวเองฟันทำลายมือนั้นทิ้ง แต่ด้วยเป็นภาพมายาทำให้มือที่พุ่งออกมาจากพื้นก็เหมือนมันไม่มีวันหมด ออกมาเรื่อยๆจนเริ่มจัดการยาก

“ผูภาทลาย ทำลายหมดสิ้น!”เสียงดังขึ้นมาจากทางด้านหลังของผม ก่อนที่หันไปเจอพี่ขิงเอาแมสปิดปากออก พร้อมพูดคำกลอนบางอย่างออกมา

ครืน!!

“…?!!”ผมต้องตาโตอีกครั้ง สิ้นเสียงพี่ขิงพูดจบ มือที่กำลังผุดขึ้นมาจากพื้นค่อยๆสั่นสะเทือนอย่างน่าประหลาด ก่อนที่จะแตกสลายไปจนหมด

“…!!”พี่ขิงส่งเสียงร้องออกมา จนผมหันไปมองอีกรอบก่อนที่พี่ขิงจะชี้ไปยังคุชิซาเกะ อนนะ ที่กำลังมึนงงกับการโจมตีเมื่อกี้อยู่ไม่ไกล ทำให้ผมสามารถรับรู้ได้ว่าพี่ขิงต้องการสื่อสารอะไร พี่ขิงคงให้สลับการจัดการ ผมพยักหน้ารับทันที ก่อนที่จะพุ่งไปยังคุชิซาเกะ อนนะ

“…สับเปลี่ยน”ผมเอ่ยก่อนที่เคียวในมือของผมจะส่องแสงพร้อมกับรูปร่างเปลี่ยนเป็นค้อนปอนด์ขนาดใหญ่ ผมยกค้อนขึ้นเหนือหัวและกระโดดไปหาคุชิซาเกะ อนนะ พร้อมฟาดค้อนลงไปยังร่างเธออย่างแรง

ตู้ม!!!!

“กรี้ด!!!!!”เสียงกรีดร้องของผีสาวปากฉีก ก่อนที่กรรไกรของนางจะค่อยๆร้าวและแตกหักไปพร้อมกับมือข้างที่ยกมากันค้อนของผมแหลกสลายไปทั้งแขน จนเหลือแขนเดียว แขนที่หลุดออกมาค่อยๆลุกเป็นไฟและสลายหายไปกลายเป็นขี้เถ่า

“ไม่เท่าไหร่…”ผมเอ่ย ปีศาจที่จัดอยู่ในระดับกลางค่อนไปทางต่ำ กำจัดง่ายที่ทางทีมลำพูนกำจัดไม่ได้เพราะส่วนหนึ่งมันหลุดออกมาจากโลกเสมือนทำให้ทีมลำพูนไม่ระวังตัวเลยถูกเล่นงาน ผมที่สงสัยอยู่เลยระวังตัวมากขึ้น

“กรี้ด!!!!!!!”เสียงร้องโหยหวนของหญิงสาวยังคงแผดเสียงน่ารำคาญมาไม่ขาดสาย ก่อนที่มันจะพุ่งมาทางผมพร้อมกรรไกรครึ่งอันหมายจะมาแทงผมให้ได้

“…”ผมหักตัวหลบไปมาอย่างสบายๆ เพราะแรงของผีสาวเริ่มอ่อนลงเพราะเสียแขนไปทำให้พลังงานของมันเริ่มลดลงและอ่อนแอลง ผมแค่เอี้ยวตัวหลบก็สามารถรอดพ้นจากกรรไกรในมือมันได้อย่างสบาย

“…!!”คุชิซาเกะ อนนะ เริ่มอ่อนแรงลงจนเสียงกรี้ดที่เริ่มเบาลงตามแรงที่มี มันหยุดนิ่งมองผมด้วยสายตาชิงชัง อยากฆ่าผมให้ตายแต่แรงมันไม่มีเหลือแล้ว ปากที่ฉีกถึงรูหูของผมกัดฟันจนได้ยินเสียงกระทบของฟัน

ฉิง!!

“ไม่ให้หนีหรอก!!!”ในเมื่อผีสาวที่สู้ไม่ได้แล้วจึงคิดหาทางหนี โดยการเปิดประตูมิติเผื่อที่จะกลับไปยังโลกปีศาจ แต่อย่าหวังว่าผมจะให้มันหนีรอดไปได้

“สับเปลี่ยน!”ผมตั้งท่าพุ่งเข้าไปหาทางคุชิซาเกะ อนนะ ด้วยความเร็วเทพที่เร็วกว่าเดิมเป็นเท่าตัว พร้อมค้อนในมือของผมจะเรืองแสงกลายเป็นดาบสีเงินเงาวับเล่มหนึ่งที่พอดีมือ เพียงเสี้ยววินาทีผมก็ถึงตัวผีสาวพร้อมดาบในมือฟันไปที่ร่างของมันสองครั้งเป็นรูปกากบาท

ฉับ! ฉับ!

“กรี้ด…!”เสียงกรีดร้องครั้งสุดท้ายก่อนที่ร่างของ คุชิซาเกะ อนนะ จะกลายเป็นสี่ส่วนกระจายบนพื้น ไม่นานร่างของปีศาจสาวค่อยเกิดการเผาไหม้สลายไปเหลือเพียงผลึกสีดำด้านตกอยู่ในกองขี้เถ้านั้น

“ของห่วยแตกสิ้นดี…”ผมเอ่ยหลังจากก้มลงเก็บหินที่เป็นผลึกซากดวงจิตของ คุชิซาเกะ อนนะ ขึ้นมาใส่กระเป๋า ก่อนที่จะหันไปมองทางพี่ขิงว่าสามารถกำจัดปีศาจเสร็จแล้วหรือยัง ก็พบภาพที่ตนเองไม่คิดว่าจะได้เห็น

“…”หญิงสาวกำลังถีบหัวของครอเซลจมดิน พร้อมมือทั้งสองข้างแย่งแตรจากมือของครอเซลมาแทงไปที่ไหล่ของมันจนทะลุปักไปถึงดิน ยึดตัวของมันไม่ให้หนีด้วยแตรของตัวมันเอง หลังจากที่พี่ขิมเห็นว่ามันหนีไม่ได้แล้วก็จักการเอาเท้ายันหลังของมันโดยมือทั้งสองข้างของพี่ขิงจับไปที่ปีกของมัน โดยไม่ต้องอธิบายอะไรมาก

ฉึบ แควะ…!!

“กรร…!!!”เสียงร้องดังไปทั่ว ก่อนที่จะเงียบไปพร้อมดับลมหายใจของเจ้าของเสียง ปีกสีขาวถูกโยนทิ้งอย่างไม่ใยดี ร่างกายของครอเซลค่อยๆเผาไหม้กลายเป็นเถ้าธุลี ทิ้งไว้แต่ผลึกสีน้ำเงินด้านเอาไว้ที่ซากกองขี้เถ้า เหมือนกันกับของผมต่างกันที่สี

“ใช้เวลานานเหมือนกันนะเนี่ย…”ผมเอ่ยหลังจากที่กำจัดปีศาจลง ผมก็นั่งหายใจเอาแรงสักพัก เพราะใช้ความเร็วเทพไปติดๆกันทำเอาเริ่มปวดขาเสียแล้วสิ อีกอย่างเริ่มเมื่อยๆตัวแล้วเพราะเอาหลังไปจูบกับดินมานั้นเอง บอกกับแผลที่ยังไม่หายดีทำให้รู้สึกเมื่อยเนื้อเมื่อยตัวอย่างบอกไม่ถูก จนผมล้มนอนไปกับพื้นอย่างหมดแรง สองภารกิจติดกันทำเอาซะหมดแรงไปเลยเรา…

“…?”พี่ขิงเห็นผมล้มลงนอนพื้นก็เดินเข้ามาดูอาการว่าผมเป็นอะไรหรือเปล่า ผมยกมือขึ้นโบกไปมาบอกพี่ขิงว่าไม่เป็นไรก่อนที่จะขอนอนตรงนี้สักพัก