บทที่17 อวดรวย

.

..

....

"นี่หลงอี้นาย ต้องชนะเท่านั่นนะ"

หลี่โถวพูดขึ้น

"แน่นอนอยู่แล้ว"

"นายก็รีบชวน เพื่อนให้หอนี้มาดูเร็วสิ"

หลงอี้พูดบบร้อนร้น

"โอเคๆ นายก็รีบละ เราจะให้โดนหยามไม่ได้นะ"

หลี่โถวพูด

เขาได้ยินแบบนั้นก็มีความสงใสขึ้นมาในใจมากมายว่าพวกเขาต้องการที่จะชนะอะไรกันแน่

แต่ไม่นานก็ได้มีขอความเชิญเข้ามาในไลน์

ซึ่งมีคนเข้ามาอ่านกลุ่มเยอะมาก ทักคนรีบเข้าไปดูเยอะมาก

เขาลองเข้าไปดูแบบที่ยังไม่ได้ลงทะเบียนก็ได้ประจักทันทีว่าที่หลงอี้กับหลี่โถวต้องการชนะนั้นคืออะไร

มันอาจจะเรียกได้ว่าเป็นศึกระหว่างหอพักนักเรียนชายเลยก็ว่าได้

ตึกของสาขาบริหารแบ่งออกไปแต่ละแผนกที่เรียน แต่ตึกหอพักนั้นมีทั้งหมดห้าตึก มีตึก หลง จี ถู้ เซ่อ นิ่ว

ทั้งห้าหอนี้เป็นของผู้ชายสาขาบริหารทั้งหมดตั้งแต่ปีหนึ่งจนถึงปีสี่

แต่เขานั้นถึงจะจนขนาดไหนแต่ก็เป็นที่เคารพของรุ่นน้องอยู่ดีเพราะว่าแต่ละปีนั้นจะไม่ข้ามเส้นกัน

ตอนนี้ผู้ชายสาขาบริหารปีสามและปีสี่แต่ละหอกำลังทำสงครามกันอยู่

ส่วนเขานั้นกับเพื่อนๆในห้องอยู่หอหลงกันทั้งนั้น

'เหอะๆเด็กหอหลงพวกนายไม่มีวันที่จะชนะเด็กหอเซ่อได้หรอก'

เด็กหอเซ่อพิมพ์มา

เมื่อเป็นแบบนี้หอของเขาก็เกิดการโวยวายขึ้น

เกือบทุกคนเปิดประตูห้องเพื่อคุยกัน

แม้แต่เขาที่ไม่เคยสนใจสงครามพวกนี้มาตลอดก็ได้รู้สึกเหมือนถูกพวกเด็กหอเซ่อดูถูก เด็กแต่ละหอนั้นต่างดูถูกกันไปมา

เพื่อให้เกินการที่หอตัวเองจะได้ชนะ

นี่เป็นการไลฟ์สดของผู้หญิงสาขาบริหารประมาณสิบคนที่กำลังปาร์ตี้กันอยู่

ทำให้ผู้ชายสาขาบริหารต้องการเอาชนะหอตรงข้ามต่างๆ

ถ้าโชคดีหน่อย ก็จะได้เธอเป็นแฟน เพราะผู้หญิงสมัยนี้แค่มีเงินก็เข้าหาทันที จากที่ว่าไม่หล่อแต่พอมีเงินขึ้นมาก็หล่อขึ้นมาทันที

เผลอๆพวกเธอก็อาจจะนอนกับพวกเขาด้วยซ้ำ

ขอแค่มีเงินทุกอย่างก็ดูง่ายดายเหลือเกิน

'ทำไมเด็กหอหลงถึงไม่อย่างอยู่นั้นถึงไม่มีวันชนะเหรอ'

มีคนถามขึ้น

'หึ หึ นายนี่ไม่รู้อะไรเลยหรือไง ก็เพราะว่าเด็กหอหลงน่ะมันมีคนอย่างไอ้คนโครตจนเฉินหยางยังไงละ'

'5555555'

มีคนตอบขึ้นมา

ทำให้ในใจของเขาในตอนนี้ถึงกับรู้สึกเหมือนไฟลุกขึ้นมาอย่างแรง

เมื่อเขาเห็นแบบนี้จึงได้ทำการโหลดแอพมาเพื่อดู

เขาสมัครเป็นสมาชิกวีไอพีระดับสูงเพื่อที่จะได้มีสิทธิพิเศษมากกว่าคนอื่น

แล้วได้เติมเงินเข้าไปหนึ่งแสนหยวน

เพื่อให้ชนะพวกเด็กหออื่นให้หมด

แล้วเขาก็ได้เขาไปในการไลฟ์สด

'เห้ๆๆ มีคนวีไอพีระดับสูงเข้ามาด้วยละ'

ผู้หญิงคนคนหนึ่งพูดขึ้น

'ใช่ๆ เขาเป็นใครเหรอ'

'เคยเห็นหรือเปล่า'

'เด็กหอไหนเหรอ'

'นี่ๆรีบถามเขาเร็วๆสิ'

พวกผู้หญิงรีบถามกันใหญ่

ยิ่งมีคนในเด็กหออื่นดูถูกหอหลงเขาก็คงจะไม่ทำแบบนี้

เขาได้ส่งเรือดำน้ำไปให้ก่อนหนึ่งลำเพื่อข่มเด็กหออื่นให้อยู่

'กรี๊ดดดดด'

'พี่คะ พี่เป็นเด็กหอไหนอ่ะคะ'

'ใช่ๆ บอกพวกเรามาเถอะคะ'

'ใช่ๆๆๆบอกมาเร็วๆคะพี่'

พวกเธอรีบตะโกน

'ฉันเป็นเด็กหอหลงน่ะ'

เขาพิมพ์ลงไปและส่ง

เรือดำน้ำมีค่าเท่ากับหนึ่งพันหยวน

ส่วนให้นักเรียนคนอื่นๆก็จะส่งแค่พวกของขวัญ

ของขวัญมีค่าเท่ากับยี่สิบหยวนเท่านั้น

และเมื่อเขาส่งเรือดำน้ำไปทำให้ทุกคนตกใจอย่างมาก

เสียงข้างนอกห้องก็ดูเหมือนจะเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ

'นี่ใครวะ'

'ใครจะรู้ละ'

'เด็กหอเรามีคนรวยขนาดอยู่อีกเหรอ'

'จริงสิ ใครกันนะ'

'รีบไปถามเร็วเข้า'

พวกผู้ชายข้างนอกเริ่มเสียงดังและวิ่งไปมา

'พี่หลงคะ'

'หลงนี้ชื่อพี่มั้ยคะ'

มีผู้หญิงคนหนึ่งถามขึ้น

"ไม่ใช่หรอก"

เขาบอก

จากนั้นเขาก็เริ่มส่งเรือดำน้ำไปอีกสิบลำ

เขาได้ส่งข้อความเสียงไปหาจื่อฝานทันที

"พี่ฝาน เราสามารถลงทุนกับแอพไลฟ์สดได้มั้ย"

เขาบอก

"ได้ครับ เดียวผมจัดการให้"

จื่อฝานบอก

สองนาทีต่อมา

"เสร็จเรียบร้อยเล้วครับ"

จื่อฝานได้ส่งข้อความมาบอก

เมื่อเขาได้รู้ว่าเงินที่เขาเสียไปอาจจะไม่ได้เสียมากอย่างที่ทุกคนรู้

เขาจึงส่งเรื่อให้อีกสิบลำ

เพื่อเป็นการป่าวประกาศให้ทุกหอรู้ว่า

เด็กหอหลงนั้นไม่ได้จนแบบที่เขาว่า

ตอนนี้เขาคงจะรู้สึกว่าการที่ตัวเองอยู่อย่างที่มีแต่คนดูถูกนั้นมันรู้ถูกเหยียดหยามขนาดนี้

ว่าเเล้วทำทุกคนถึงพยายามทำตัวให้ดูรวยเข้าไว้

ตอนนี้เขานี้เข้าใจอย่างถ่องแท้แล้ว

.

..

...