Ep5 ฝันร้าย

"ฮรึก! พี่คิน ฮือ พี่ทำแบบนี้กับหนูได้ยังไง พะพี่นอนกับแฟนเพื่อนตัวเองได้ไงฮือ! พี่นาวกล้าสวมเขาให้พี่วายุได้ไงคะพี่สองคนไม่รู้สึกผิดบ้างเลยเหรอ!?" เธอตวาดลั่นอย่างเจ็บใจทั้งน้ำตาด้วยความเสียใจ

"กรี๊ด!! อร๊ายฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไง อเกน ฟังพี่นะมันไม่ใช่อย่างที่เธอคิด"

ตึก! ตึก! ตึก!

"ไอคิน ไอเหี้ย มึง!"

ตุบ!! ผัวะ ผัวะ เสียงวายุต่อยคนที่นอนเผลอๆ อยู่บนเตียงกับเเฟนสาวตัวเอง

"อะไรวะ อเกน อเกน เป็นไรคะ บอกพี่สิ ใครทำอะไรหนูคะ"ภาคินพูดออกมาอย่างร้อนรน กลัวว่าใครจะทำอะไรเธอ

"ก่อนมึงจะถามมึงจะถามน้องกูมึงดูมึงก่อนว่ามึงทำระยำอะไรไว้" วายุเก็บอาการไม่ให้โมโหไปมากกว่านี้เพราะตอนนี้เขาแทบจะฟิวขาดเมื่อเห็นว่าเมียกับเพื่อนสนิทคบชู้กัน

"เห้ย อะไรเนี่ย!!" ภาคินตกใจสุดขีดที่เห็นตัวเองนอนเปลือยอยู่บนเตียงกับแฟนเพื่อนรักตัวเอง

"อเกนๆ อเกน ฟังพี่นะมันไม่ใช่อย่างที่เธอคิด" เมื่อเห็นคนรักน้ำตาอาบแก้มก็รีบร้อนรนอธิบายให้เธอรับรู้

"หึไม่ใช่อย่างที่เธอคิด ตอนเอาพี่รู้สึกอะไรมั้ยห้ะ!  นึกถึงหน้าหนูบ้างไหม!?" หญิงสาวตะโกนออกมาด้วยความโกรธ

"ป่าว พี่ไม่ได้ทำเธอเชื่อพี่นะ"

"ฮรึก! พี่ทำแบบนี้ทำไม" ชายหนุ่มร้อนใจรีบใส่กางเกงเดินมาจับมือแฟนสาวตัวเอง

"ปล่อยค่ะ อย่าเอามือสกปรกมาจับฉัน!" หญิงสาวดึงมือออกจากการกอบกุมของอดีตคนรัก

ชายหนุ่มเงียบทันทีเพราะตลอดที่คบกันมาหญิงสาวไม่เคยพูดอะไรแบบนี้เลยสักครั้ง หญิงสาวแกะมือแฟนหนุ่มตัวเองทิ้งอย่างไม่ใยดีพร้อมเอ่ยคำปากอย่างที่ชายหนุ่มไม่เคยอยากจะได้ยินออกมา

"เรา... เลิกกันเถอะค่ะ" เธอตัดสินใจแล้วเอ่ยออกมาเสียงสั่นเครือทั้งน้ำตาด้วยความเสียใจเพราะเธอไม่คิดว่าจะเจอเรื่องแบบนี้กับตัวเองและยังเป็นคนใกล้ตัวที่เธอคาดไม่ถึงอีกด้วย

พวกเขาคงเห็นเธอเป็นคนที่โง่มากจริงๆ

"ไม่ ไม่ อเกน พี่ไม่เลิก!" เขาพยายามจะกอดเธอแต่เธอรับขยับออกห่าง ตอนนี้ต่อให้เขาต้องคุกเข่าอ้อนวอนไม่ให้เธอเลิกรักกันเขาก็ยอมขอแค่เธอกลับมาเป็นเหมือนเดิม

"ปล่อยค่ะ เชิญไปเสวยสุขกันสองคนเถอะ" เธอพูดเสียงสั่นเครือ

"อเกน อเกน รอพี่ด้วย" เขาลุกออกจากเตียงด้วยความทุลักทุเลเพราะนาวดึงมือเขาเอาไว้

หญิงสาวพูดเสร็จพร้อมวิ่งออกจากคอนโดไป

"ฝากไว้ก่อนเถอะมึง เธอก็ด้วย หญิงร้ายชายเลว"วายุพูดทิ้งท้ายก่อนตามน้องสาวออกไป

"ฮือ ไม่จริง ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย ไม่จริงๆ"หญิงสาวพูดเลือนลอยพร้อมส่ายหน้าไปมาเหมือนกับคนไร้สติ

"อเกน อเกน ตั้งสติ หยุดร้อง ตั้งสติ"วายุรีบโอบกอดน้องสาวตัวเองพร้อมพูดปลอบใจถึงตัวเค้าเองจะเจ็บไม่น้อยไปกว่าแต่เค้าเองก็เจ็บเหมือนกันที่เห็นน้องสาวที่เค้าเฝ้าทะนุถนอมต้องมาเป็นแบบนี้เพราะไอเพื่อนชั่ว

"ไม่จริง ฮือ! ไม่จริง จริง" กรี๊ด!!!! หญิงสาวร้องออกมาแล้วสลบไปในอ้อมกอดพี่ชาย

"กรี๊ด!!!  ฮือ!" เธอกรีดร้องดังลั่นทั้งน้ำตา

"ไม่จริง ไม่ใช่ความจริง ฮรึก!" เธอแค่เพียงฝันร้ายอเกนที่หลังจากเป็นลมเธอตื่นขึ้นมาหัวใจเต้นเเรงพร้อมกับฝันร้ายที่ไม่น่าจดจำด้านชายหนุ่มได้ยินเสียงหญิงสาวกรีดร้องก็รีบวิ่งขึ้นห้องทันที

"อเกน!? เธอเป็นอะไร บอกพี่สิบอกพี่"ชายหนุ่มเห็นน้องสาวนั่งกอดเข่าร้องไห้เขาตกใจสุดขีดนึกว่าเธอเป็นอะไร

"ออกไป!! ไอ้คนใจร้าย ฮือ พี่ทำแบบนั้นทำไมพี่นอนกับพี่นาวทำไมฮือ"

"อเกน ฉัน.." ชายหนุ่มพูดอะไรไม่ออก แต่ก็รู้ไดทันทีว่าหญิงสาวคงฝันถึงเรื่องเมื่อ 2 ปีก่อน ก่อนที่เค้าและเธอจะเลิกรากัน

"อเกน อเกน หยุดๆ!" ชายหนุ่มรีบเข้ามารวบหญิงสาวเข้าไว้ในอ้อมกอด

"ปล่อยนะ ปล่อย!!" เธอร้องโวยวายพยายามปัดมือปัดปายอย่างไร้สติ

กรี๊ด!! เธอจึงสลบไปอีกครั้งในอ้อมกอดชายหนุ่มอีกครั้ง ชายหนุ่มจึงอุ้มเธอขึ้นไปนอนบนเตียงพร้อมเรียกต้นน้ำมาดูอาการ

"ว่าไงไอ้หมอ เธอเป็นอะไร" เขาถามอย่างร้อนใจจนเก็บไม่มิดเมื่อเห็นสีหน้าลำบากใจของต้นน้ำ

"เท่าที่ดูอาการเธอค่อนข้างมีอาการคล้ายๆแพนิคน่าจะเกิดอาการหวาดกลัวเรื่องราวในอดีตเธออาจจะจำฝั่งใจพอเธอนึกถึงเธออาจจะกลัวจนควบคุมสติไม่ได้"

"แต่มีอีกอย่างที่มึงควรรู้ เธอเคย เป็นโรคซึมเศร้า มาก่อนแล้วไอวายุพึ่งพาเธอไปรักษาหายเมื่อปีที่เเล้ว" ต้นน้ำพูดตามที่เคยได้ยินเรื่องราวหลังจากวันนั้นโดยที่ภาคินณ์ไม่เคยรู้เลย

"แต่สาเหตุกูคิดว่าเป็นเพราะมึงกับนาวเธอจึงฝังใจ" หมอหนุ่มพูดออกมาด้วยใบหน้าเคร่งเครียด

"อืม มึงไปได้เเล้ว" เขาพูดเบาๆ โดยไม่ละสายตาไปจากเธอสักนิด

"เออ พอหมดประโยชน์เเล้วไล่" หมอหนุ่มพูดแขวะเพื่อนสนิทเสร็จเเล้วเดินออกไปหลังจากที่คุณหมอหนุ่มออกจากห้องไป ชายหนุ่มจึงมานั่งข้างเตียงจับมือหญิงสาวไว้พร้อมจ้องมองหญิงสาวด้วยความรู้สึกผิด

"พี่ขอโทษอเกน พี่ขอโทษ พี่ไม่รู้ว่าเธอจะป่วยเพราะพี่ตลอดพี่ไม่น่าพลาดท่าให้นาวเธอเลยต้องเป็นแบบนี้ก็เพราะพี่"

ย้อนกลับไปเมื่อ 2 ปีก่อน

ปึก!!! เสียงแก้วเหล้ากระทบโต๊ะ "หึ เธอบอกพี่ไม่ว่างเพราะเธอจะไปกับมัน เธอหลอกพี่ได้ไงเธอเห็นพี่เป็นควายรึไงวะ เห็นคนอื่นสำคัญกว่าผัวตัวเองถ้าไม่มีคนส่งภาพมาพี่คงไม่รู้ว่าเธอไปกับมัน หลอกพี่ว่ามีธุระ"

"เหอะ ตลกสิ้นดี" ชายหนุ่มนึกสมเพชตัวเองเมื่อคิดว่าตัวเองถูกคนรักสวมเขา

ไม่นานก็มีเสียงคุ้นเคยดังมาจากข้างหลัง

"อ้าว คิน มาทำอะไรที่นี่" แม้หญิงสาวจะรู้อยู่เต็มอกว่าภาคินเป็นอะไรถึงได้มานั่งเมาอยู่ที่บาร์

"นาวมาทำอะไร?" เขาขมวดคิ้วเพราะไม่คิดว่าจะบังเอิญเจอเมียเพื่อนสนิทที่นี่

"อ๋อ นาวมาดื่มกับเพื่อน แต่อย่าบอกวายุนะ" เธออมยิ้มเล็กน้อยเหมือนเด็กสาวที่หน้าตาหน้ารัก

"หึ" ภาคินขำเล็กน้อยกับความกลัววายุรู้ของเธอแต่หารู้ไม่ว่ามันคือการแสดงตามประสาผู้หญิงนิสัยร่าเริงและขี้เล่นอย่างนาว

"แล้วคินณ์หล่ะมาทำไม? อกหักเพราะอเกนไปกับคนอื่นหรอ" เธอถามทั้งที่รู้อยู่แล้ว

"นาวรู้??" เขาเลิกคิ้วสูง เธอรู้ได้ไง

"ใช่นาวรู้ นาวนี่เเหละที่เป็นคนส่งภาพให้คินณ์" เธอตอบอย่างไม่ปฎิเสธว่าเป็นคนที่ส่งภาพของอเกนกับผู้ชายอีกคนให้ชายหนุ่มตรงหน้าเห็นความจริงและตาสว่าง

"นาวเห็นได้ไง? แล้วนาวไปทำอะไรที่นั่นถึงเห็นอเกนกับผู้ชายคนนั้น" เขายังสงสัยไม่เลิกและถามออกไปอีกครั้งด้วยความอยากรู้อย่างเก็บไม่มิด

"พอดีนาวกำลังไปทานข้าวกับเพื่อนเเล้วบังเอิญเจอน้องอเกนที่ร้านอาหารเดินมากับผู้ชายคนนึงท่าทางสนิทสนมกันนาวก็เลยถ่ายรูปไว้แต่นาวไม่ได้ตั้งใจจะให้คินทะเลาะกันนะนาวแค่กลัวคินโดนหลอกเพราะนาวเห็นอเกน เอ่อ.." หญิงสาวกระอักกระอ่วนใจที่จะพูดและทำสีหน้าลำบากใจ

"อะไร ทำไม อเกนทำไม?"

"เอ่อ อเกนซบไหล่ผู้ชายคนนั้นเดินออกจากร้านอาหารไป พอเราตามไปสักพักก็เห็นอเกนขึ้นคอนโดไปกับผู้ชายคนนั้นกลับมาเสื้อผ้ายับไม่เป็นทรงพร้อมเหงื่อท่วมตัวอ่ะ" เธอพูดช้าๆ ด้วยสีหน้าที่ลำบากใจ

"มาเราดื่มเป็นเพื่อน" เธอแสร้งยิ้มเปลี่ยนเรื่องก่อนจะนั่งลงข้างๆ เขาอย่างถือวิสาสะ

ปึก!!

"โธ่เว้ย!! เธอเห็นฉันเป็นควายรึไงวะอเกน" ด้วยความเมาบวกน้อยใจชายหนุ่มจึงหลงเชื่อก็เพราะภาพหลักฐานอยู่ทนโท่ ผ่านไปสักพักชายหนุ่มเริ่มเมาจึงอย่างกลับบ้าน

"นาว เรากลับก่อนนะ ไปล่ะ" เขาบอกลาหญิงสาวก่อนจะเดินออกไปด้วยสภาพโซเซแต่ทว่าเธอกลับเรียกชื่อเขาเสียก่อน

"เดี๋ยว คินณ์กลับบ้านไหวมั้ย เดี๋ยวนาวไปส่ง" เธอพูดขึ้นเหมือนคนที่หวังดีด้วยรอยยิ้มอ่อนหวานน่ารักตามประสา

"ไม่เป็นไรนาว เราไหว" เขาไหวแล้วเดินออกไปอีกครั้งแต่เธอก็เรียกเอาไว้อีกครั้งเสียก่อน

"เถอะหน่าา เพื่อนกัน" เธอรั้งเขาเอาไว้อีกครั้งเมื่อเห็นว่าเขาตั้งท่าจะเดินออกไป

"อ่ะๆ โอเค" เขาจำใจให้เธอไปส่งเพราะตัวเองเมาหนักเหมือนกันถ้าขับรถอาจจะเกิดอุบัติเหตุเอาได้ เขาคิดอีกครั้งก่อนจะให้เธอพากลับเพราะเริ่มเมามากแล้ว

" อ่ะ กุญแจรถ" พูดจบก็ยื่นกุญแจรถให้เธอแล้วเข้าไปนอนในรถอย่างเมามาย

"จ้ะ นอนเถอะถึงเเละเดี๋ยวเราปลุก"ผ่านไปสักพักถึงลานจอดรถคอนโดเธอก็พยุงเขาที่กึ่งมีสติ

คอนโดภาคินณ์

"คินณ์ ถึงเเล้ว" เธอสกิดเขาเบาๆหญิงสาวจึงพะยุงภาคินขึ้นคอนโดเมท่อเห็นว่าเขาไม่ตื่น

"อเกน หนูทำแบบนี้กับพี่ทำไม!" เขาละเมอเพ้อภพเมื่อล้มตัวลงนอนบนเตียงในสภาพที่เมามายดูไม่ได้

"หนักชะมัดนอนได้สักที " เธอพูดอย่างปลงๆ ด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดราวกับคนละคนก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง

"เรียบร้อยเเล้วค่ะที่รักเราจะเริ่มแผนกันต่อเลยใช่มั้ยคะ" เสียงคุยเธอโทรศัพท์บอกปลายสายเสียงอ่อนเสียงหวานแตกต่างกับคนเมื่อกี้อย่างสิ้นเชิงราวกับคนละคน

[ใช่ครับ เบบี๋รู้ใจพี่ตลอดเลย พี่รอฟังข่าวดีนะคะ] เสียงปลายสายบอก

"ค๊า ที่รัก" เธอกรอกเสียงหวานออดอ้อนปลายสายด้วยรอยยิ้มหวานน่ารักและแก้มแดงฉ่ำ

อีกด้าน

"หึ แค่หลอกใช้นิดหน่อยก็โง่เชื่อแล้ว" เสียงทุ้มน่ากลัวพูดขึ้นหลังจากวางสาย

"คิดหรอว่าฉันจะเอาเป็นเมียจริงๆ หึอย่างมากก็แค่นางบำเรอ" พูดพรางยิ้มเย้ยหยันมือก็กระดกเหล้าราคาเเพงเข้าปากช้างกายมีผู้หญิงสองคนกำลังปรนเปรอ

"หึๆ แค่นายหลอกพูดว่ารักก็หลงเชื่อโง่งม" เสียงเย้ยหยันของลูกน้องคนสนิทเอ่ยกับผู้เป็นนายราวกับผู้มีชัย

ถัดมาที่หญิงสาวอีกคนกำลังจัดการเริ่มแผนต่อไปไม่นานทั้งสองก็นอนเปลือยกายกอดกันก่อนที่หญิงสาวจะส่งข้อความและโลเคชั่นปริศนาส่งให้อเกนตามแผนการที่วางไว้

ตัดมาปัจจุบัน

ทำไม้เขาถึงรู้น่ะหรอ เพราะเขาคิดว่าเรื่องนี้มันมีเงื่อนงำเค้าจึงสืบจนรู้ความจริงว่าเป็นการจัดฉากแต่อยากรู้ว่านาวทำทำไม ใครสั่งให้เธอทำกันแน่?

ครืนน ครืนน ครืนน

ชายหนุ่มหลุดออกจากภวังค์เมื่อเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นรบกวน

"หึ" พอเจอชื่อปลายสายว่าใครโทรมาก็กระตุกยิ้ม ทำหน้าเย็นชาเหมือนเดิม

"ว่าไงวายุเพื่อนรัก" เขากรอกเสียงหยอกล้ออดีตเพื่อนรักราวกับสนิทกันเหมือนแต่ก่อน

[มึงทำอะไรน้องกู]

"หึ น้องมึงยังไม่ตายหรอกเพราะการแก้แค้นยังไม่จบ"

[ไอชั่ว!]

ติ๊ดดด